LOGINShare
บทที่12 หน้าที่เมียคือต้องง้อ
Last Updated:
2025-08-17 20:32:44
Latest chapter
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่12 หน้าที่เมียคือต้องง้อ
“ถ้ายังดิ้นมันจะเจ็บกว่านี้และพี่จะเพิ่มรอยให้เต็มคอเธอเลย” ว่าแล้วก็เลื่อนริมฝีปากลงมาเล็กน้อย ดูดเพิ่ม ทำอีกรอยอย่างที่พูด“พี่วิน อือ จะ เจ็บ!” เจ็บจริงแต่ไม่กล้าขยับเพราะกลัวพี่เขาจะทำเต็มคอจริงๆจะบ้าตาย! กับพี่คนนี้เธอจะชนะกี่โมง?พอใจในสีช้ำๆ บนคอน้องก็เงยหน้ามาคุย “นี่คือบทลงโทษ”“แล้วปันทำอะไรผิด ทำไมต้องมาลงโทษกันแบบนี้”“ก็แล้วใครใช้ให้เธอแต่งหน้าวะ!” คิ้วบางขมวดปม นี่แค่เธอแต่งหน้าก็ผิดแล้วเหรอ? “พี่ไม่ชอบให้ใครมองเธอ” ราวกับอ่านความคิดเธอได้ ปากหยักถึงได้พูดประโยคนั้นออกมาแต่ประเด็นคือก่อนหน้านี้พี่มาวินก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้ถูกป่ะ“ใครจะมองใคร ปันห้ามได้ที่ไหน”“มองปกติพี่ไม่ว่า แต่ที่พี่ไม่ชอบคือพวกแม่งมองเธออย่างกับเห็นเหยื่อ” เชิดปลางคางมนขึ้นมาสบตาพร้อมเปล่งถ้อยคำที่ทำเอาคนฟังร้อนไปทั้งพวงแก้ม “เมียพี่ พี่ไม่ชอบให้คนอื่นมองแบบนั้น”“มะ เมียที่ไหน ใครเมียพี่วิน?” ถามทั้งที่หัวใจสั่นไหว บ้าจริง!“ลงลิ้นให้ขนาดนั้นยังจะถาม?” ดูพูดเข้า จะให้อายไปถึงลำพูนลำปางเชียงใหม่เลยไหม“ทำอย่างกับไม่เคยทำให้คนอื่น” ก้มหน้าบ่นอุบอิบ แต่มันก็ดังพอที่คนหูดีจะได้ยิน“ไม่เคย” ดวงหน้าเล็
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่11 เด็กแว่นของไอ้วิน
เนื่องจากวันนี้แต่ละคณะมีงานประกวดดาวเดือนบวกกับเป็นวันวาเลนไทน์ วันสำคัญของหนุ่มๆ สาวๆ ทางมหาวิทยาลัยจึงประกาศยกคลาสเรียนของช่วงบ่าย ปันปันสาวน้อยร่างเล็กจึงถูกเพื่อนรักลากให้มาเข้าห้องน้ำ“ไม่เอาปลาทู ฉันไม่ชอบ” ใบหน้าจิ้มลิ้มบูดบึ้ง เหตุเพราะแม่ตัวดีกำลังจะจับเธอแต่งหน้า“แค่ปัดแก้มปัดมาสคาร่าแล้วก็ทาลิปเอง” ปลาทูคะยั้นคะยอขณะหยิบของที่ว่าออกจากกระเป๋าใบน้อยที่พกมาด้วย“ไม่เอา ฉันไม่สวยอยู่แล้วยิ่งแต่งก็ยิ่งจะ...”“น่ารักเกินต้าน” มือน้อยยกขึ้นเกาหัวตัวเองเมื่อเพื่อนจอมเถียงสวนกลับมาในทันควัน เธอไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย “นะนะ วันนี้วันวาเลนไทน์แต่งแต้มนิดเดียวหน้าเธอไม่สึกหรอหรอก”“ไม่เอาอะ เธอแต่งเลย” เข้าใจว่าหน้าตาของตัวเองมันไม่เหมาะกับพวกเครื่องสำอางหรือของสวยงาม ใส่แค่ครีมกันแดดกับแป้งฝุ่นแค่นั้นก็เหมาะสุดแล้ว“งั้น...ฉันจ้างเธอหมื่นนึง” ปลาทูกอดอก ขณะที่ความเจ้าเล่ห์ค่อยๆผุดขึ้นบนใบหน้า วันก่อนที่คนตรงหน้าโทรมาถามเรื่องอยากจะหางานทำ วันนี้เธอจึงใช้ข้ออ้างนี้มาต่อรองว่ากันว่าเงินทองคืออาหารเลิศรส เห็นทีจะเป็นอย่างนั้น ลำคอน้อยถึงได้ลอบกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินจำนวนเงินช่วง
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่10 เมียขี้งอน
“ต่อไปถ้าเธอไปไหนแล้วไม่บอกพี่ เธอจะโดนลงโทษแบบนี้”ละ ลงโทษ?เปลือกตาคู่น้อยเบิกโต ดวงใจยังไม่หายสั่นกับเหตุการณ์จูบต่อหน้าประชาชีหนึ่งคน เอ่อ...ไม่ใช่ล่ะ ปรายตาเหลือบเห็นพี่พนักงานสาวมายืนดูด้วยอาการบิดม้วนขวยเขิน ไม่ใช่หนึ่งแต่เป็นสองคนแล้วตอนนี้อับอาย อับอาย พี่มาวินทำบ้าอะไรเนี่ย?“น่ารักจังเลยค่ะ” เด็กน้อยกอญ่าเท้าคาง มองคนทั้งสองด้วยแววตาหยาดเยิ้ม ปันปันแทบอยากเอาปีบคลุมหัว ทว่าอีกคนกลับไม่สะทกสะท้านแถมยังฉีกยิ้มกว้างส่งให้“เป็นเด็กเป็นเล็ก ดูคนอื่นเขาสวีทกันได้ไงครับน้อง” ประโยคเหย้าแหย่มากกว่าจะเป็นตำหนิ ดูได้จากความขี้เล่นบนใบหน้าหล่อเหลาที่ย้ายมานั่งเก้าอี้ตัวข้างๆคนตัวเล็ก ยิ้มทีกระชากใจเด็กน้อยที่พึ่งรู้จักให้หลงเคลิ้ม“ญ่าไม่เด็กนะคะ ปีหน้าก็จะสอบเข้าคณะแพทย์แล้วด้วย”“หา?/ห๊ะ?” ทั้งมาวินและปันปันร้องออกมาพร้อมกันด้วยความคาดไม่ถึง คนตรงหน้าหน้าเด็กมากจนนึกว่าอยู่มัธยมต้นเสียอีก“ตัวแค่นี้อายุถึงเกณฑ์แล้ว?”“ถึงแล้วสิคะ ถ้าไม่เชื่อถามพี่จ๋าได้ค่ะ” หันไปหาเจ้า ของชื่อที่กำลังยืนยิ้มแฉง พอถูกทักก็รีบเข้ามานั่งร่วมวง“จริงค่ะ ตอนที่พี่เจอน้องกอญ่าครั้งแรกพี่ก็แทบไม่อยากจะ
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่9 เธอเป็นเมียพี่
“ปัน พี่...”“พี่วินกลับห้องก่อนได้ไหมคะ?” พูดทั้งที่ยังก้มหน้า พูดทั้งที่ยังหลับตา พูดทั้งที่ยังไม่ได้หันไปมองหน้าของอีกคนที่พอได้ยินก็ราวกับถูกแช่แข็ง มือที่เอื้อมจะถึงตัวน้องก็ลดฮวบลงอย่างคนไร้เรี่ยวแรง“พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่า ทำไม...”“ไม่ค่ะพี่วิน พี่วินไม่ผิด” ยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองแล้วพ่นลมหายใจออกมาด้วยความอับอายใช่ เธออาย อายชนิดที่ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ภาพลักษณ์ทั้งหมดฉีกขาดไปหมดแล้ว ฮื่ออ TT“แล้วเป็นอะไร?” จับไหล่น้องให้หันมา ดึงมือน้อยออก ใจกระตุกสั่นๆเกิดอาการกลัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ “หรือโกรธที่พี่แตกใส่ปากเธอ”ให้ตาย! เขากล้าพูดได้ไงกัน?“ปันไม่ได้โกรธพี่วินค่ะ ปันโกรธตัวเอง” ปัดมืออีกฝ่ายออกแล้วเดินนำไปที่ประตูหน้าห้อง พร้อมเปิดไว้รอ “พี่วินช่วยออกไปก่อนได้ไหม?”“อะไรคือโกรธตัวเอง?” มือหยาบดันประตูปิด “เธอเป็นแบบนี้พี่อึดอัดนะเว้ย!” ในใจแทบจะระเบิดเธอจะรู้บ้างหรือเปล่า“แต่ปันจะบ้าตายแล้วพี่วิน” พูดใส่อารมณ์เพราะตอนนี้เธอกำลังเป็นแบบที่พูดมาจริงๆ “เรื่องที่เกิดขึ้น ปันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด”“ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดแต่เธออมของพี่จนแตกเนี่ยนะปัน” ยกมือขึ้นลูบหน้า
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่8 หวานทั้งตัวเลย NC++
“พี่ขอห้านาที” คนอดใจไม่ไหวก้มหน้าพรมจูบขึ้นมาถึงกกหู ขณะเดียวกันก็ดึงชายเสื้อนิสิตออกจากกระ โปรงน้อง สอดมือเข้าไปโป้นเปี้ยนอยู่กับหน้าท้องแบนราบและทรวดทรงองค์เอวที่นุ่มมือลำคอน้อยเผลอกลืนน้ำลายลงคอหลายต่อหลายอึก ลืมความเศร้าในใจจนหมดสิ้น สติกระเจิดกระเจิงเตลิดไปตรงนู้นทีตรงนี้ทีจนร่างกายเห่อร้อนวูบวาบไปทุกส่วน ดวงใจเต้นแรงตึกตักยิ่งกว่าวิ่งแข่งสี่คูณร้อย พลันหลับตาภาพอีโรติกที่สั่งสมอ่านมาและเขียนเองก็วิ่งวนจนช่วงล่างเผลอผลิตน้ำเปียกชื้นชั้นใน“ตัวเธอโคตรหอม” หอมแบบที่เขาเองก็ไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากใครมาก่อน มันหอมกระตุ้นอารมณ์กันขั้นสุดตัวกอดน้องอยู่หน้าประตูแต่ในหัวมีแต่ภาพจับน้องตอกกระแทกจนจมเตียง“อื้อ” มันบ้ามากที่เด็กสาวจะควบคุมตัวไม่ได้ เคลิบ เคลิ้มหน่อยก็เอียงคอให้เขาเชยชมดมกลิ่นปากหยักได้ใจกดจูบแบบไม่ฝากรอยพลางแลบลิ้นเลียชิมความหวานขึ้นมาถึงติ่งหู ขบเบาๆเลียละเลียดกับใบหูขาวพร้อมพ่นลม จงใจยั่วยวน “ครางอีกสิ พี่อยากฟัง” ทั้งที่ไม่ชอบฟังเสียงคู่นอน ได้ยินทีไรไม่บอกให้หุบปากก็ใช้มืออุดปากอีกฝ่ายไว้ แต่ดูเหมือนว่าพอเป็นน้องรหัสคนนี้ กฎที่ตั้งไว้ก็ถูกฉีกทิ้งอย่างง่ายดายมือซุ
มาวิน พี่รหัสโคตรหล่อ | Brother Love บทที่7 ไร้ทางออก
บนโต๊ะอาหาร“ตากฤต ตักมัสมั่นให้น้องสิลูก” กิ่งแก้วนั่งอยู่ฝั่งเดียวกับปรีญาเอ่ยบอกลูกชายด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มก็ทำตาม ตักมัสมั่นใส่จานของคนข้างๆ ปันปันเพียงโค้งหัวให้เป็นการขอบคุณ“อีกหน่อยน้าต้องฝากกฤตช่วยดูแลน้องด้วยนะจ๊ะ” พูดแล้วก็หันไปขยิบตากับกิ่งแก้ว บอกตรงๆว่าท่าทีอบอุ่นและดูภูมิฐานของลูกชายเพื่อนมันพึงใจไม่น้อย คนนี้แหละลูกเขยที่แม่ปลื้ม“ได้เลยครับน้าญา ช่วงนี้งานที่บริษัทก็ไม่ค่อยมีอะไรแล้ว” ละสายตาจากผู้ใหญ่มาที่คนตัวเล็ก “ต่อไปเรื่องน้องปันผมจะดูแลเองครับ คุณน้าไม่ต้องเกรงใจแล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วง”“ขอบใจนะจ๊ะ พอย้ายไปอยู่ข้างนอกคนเดียวน้าก็เป็นห่วง”“ครับ ต่อไปให้เป็นหน้าที่ผมเอง” สิ้นประโยคของชายหนุ่ม ปันปันก็แทบอยากจะวางช้อนในมือเสียเดี๋ยวนั้นเลยทว่าก็เกรงใจ เขี่ยข้าวบ้างตักตักเข้าปากบ้างแต่ก็ไม่ได้พร่องลงเท่าไหร่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กัน เจริญอาหารยิ่งกว่ามื้อไหนๆ พูดคุยกันสนุกปากนานสองนานกว่าจะกลับก็เกือบสองทุ่ม“แม่จงใจจะทำอะไรคะ?” คนเป็นลูกเอ่ยถามทันทีที่รถของสองแม่ลูกออกจากบ้านไป“ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับแก” เมื่อไร้แขกเหรื่อใบหน้า
You may also like
Bad Engineer พิษรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda1.4K viewsเผลอใจรักเพื่อนสนิท
ดวงใจแห่งสายน้ำ1.4K viewsลวงรักรุ่นพี่วิศวะ
Naya Solene1.6K viewsอคิราห์คนคลั่งรัก
เธียรนรา1.4K viewsKing of Engineering ตื้อรักราชาแห่งวิศวะ
SOEUR419 viewsเลือกรักเลือกร้าย(ภาคต่อความลับของความรัก)
ohpal190 viewsพี่ไม่เอาไง แต่จะเอาหนู
Choijihoo_writer 268 viewsกลลวงร้ายซ่อนรัก
ดอกอ้อลู่ลม526 views
