ตอนที่ 5 เพราะอะไร

          “มึงหายไปหลายวันเลยนะ” เสียงอันน่าเกรงขามของคนที่วินไม่อยากเจอ วินขนลุกซู่ในทันที มือหนาของเจเดนกระชากแขนของวินลากพาไปทางแคบฝั่งห้องน้ำ วินถูกผลักติดกำแพง มือขวาของเจเดนกดพาดที่เข้าที่ช่วงไหล่ สองขาของเขากดตึงขาของวินเอาไว้ และไม่ทันตั้งตัววินถูกมือซ้ายของเจเดนประกบเข้าที่กลางกายจนกระดุ้ง

“ อ๊ะ” วินรู้สึกถึงสัมผัสที่กำลังก่อกวนเขาอย่างเต็มที่ ริมฝีปากถูกฉกชิงอย่างไม่ทันตั้งตัว เจเดนบดจูบลงริมฝีปากของวินอย่างหิวกระหาย ซึ่งไม่แน่ใจว่าเจเดนจะรู้ตัวหรือไม่ว่าการกระทำที่เขากำลังทำอยู่นี้มันใช่คนโกธรเกลียดแค้นชิงชังหรือเป็นอาการของคนคิดถึงกันแน่

“อื้อ อ๊ะ” แก่นกายเริ่มขยายตัวตามมือหนาของเจเดนที่กำลังสนุกดั่งเล่นของเล่น แต่ในตอนนี้วินเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ปล่อยเสียงครางตามมือสัมผัสของเจเดนซึ่งตอนนี้กลายเป็นว่ามือหนาถูกล้วงเข้าไปจับแก่นกายของวินโดยตรงแล้ว วินไม่รู้เลยว่าตะขอกางเกงถูกปลดไปตอนนี้

“คิดถึงกูไหม” เจเดนถอนริมฝีปากออกมากระซิบข้างหูของวิน

“ไม่ อาส์”  วินบอกออกไปแล้วแต่อารมณ์ของวินแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวพรางครางออกมาเบาๆ

ราวกับรู้ทันความคิดเจเดนเร่งมือในการชักรูดแก่นกายร้อนอย่างรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังมีอารมณ์เสียวซ่านแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

“เอามือออกไปนะ อาส์” วินพยายามผลักเจเดนออกต่อเนื่องแต่เหมือนเรี่ยวแรงของเขาจะค่อยๆหมดไปกลายเป็นว่าวินยกสองมือขึ้นมาเกาะเอวเจเดนไว้ซะเองเพราะกลัวตัวเองจะล้ม

“มึงเสียวคว..กูรู้” พอสิ้นคำพูดของเจเดนเท่านั้น เขาปล่อยมือผละออกจากวินทันทีแล้วเดินขึ้นชั้นสองตรงไปห้องวีวีไอพีทันทีโดยไม่หันหลังมามองวินที่กำลังค้างเติ่ง อีกนิดเดียววินก็ใกล้จะปลดปล่อยแล้ว

“เชี่ยเอ้ย.....” วินสบถกับตัวเองแล้วย้ายตัวเองเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อย พรางคิดในใจและงงกับตัวเองว่า “ แม่งดันมีอารมณ์ไปกับมันไปได้”

หลังจากวินเข้าไปจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว เขาก็พร้อมทำงานตามดีลลูกค้าที่นัดไว้ ลูกค้าสาวเดินเข้ามากลุ่มนึง เหล่าโฮสต์ก็เข้าไปต้อนรับและเชิญนั่งตรงโซฟากลางฟอร์ การทำงานเอนเตอร์เทนดื่มกินอย่างสนุกสนาน มีการถูกเนื้อต้องตัวในระดับที่เข้าใจได้ ลูกค้าสาวสนุกสนานกับการดูแลและเสียงเพลงที่กระตุ้นให้เกิดความคึกคักใจเต้น

“เมื่อไหร่จะใจอ่อนซะทีคะน้องเว” แอมมี่ลูกค้าสาวเอ่ยปากถามออกไป แอมมี่พยายามทุ่มเงินเพื่อจะมีสัมพันธ์ทางกายที่มากกว่าการเอนเตอร์เมนแบบนี้แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ประสบความสำเร็จ แล้วยังมีความคิดจะเลี้ยงดูโฮสต์หนุ่มอีกด้วย

“ยังไม่ใจอ่อนคร้าฟ” เสียงออดอ้อนของโฮสต์หนุ่มที่พูดกระซิบบริเวณซอกคอของลูกค้าสาวยิ่งทำให้เธอรู้สึกอยากได้เขามากขึ้นและยิ่งรู้ว่าเวย์ไม่ไปกับลูกค้าผู้ชายยิ่งเป็นเสน่ห์ที่หญิงสาวชอบเป็นอย่างมาก

“มีแฟนหรือเปล่า”

“โสดที่สุดคร้าฟ” พอลูกค้าสาวได้ยินคำว่าโสดเท่านั้น ดริ๊งจำนวน 100 แก้ว ก็ถูกเปย์ในทันที วินที่ตอนนี้อยู่ในนามของเวย์นั่งบนโซฟาแล้วพรางกดหัวของลูกค้าสาวมาซบเข้าที่อกตัวเอง พรางป้อนเหล้ามาแก้วแล้วแก้วเล่าให้เธอ นิ้วเรียวยาวเขี่ยปอยผมคลอเคลียจนอีกฝ่ายกอดรัดไม่ยอมปล่อย วินจะมีขอบเขตในการทำงานของตัวเองเท่าที่เขารับได้และลูกค้ายินยอม ซึ่งวิชานี้ก็ถูกถ่ายทอดมาจากน้องชายของเขานั่นเอง

ด้านเจเดนที่อยู่ในห้องวีวีไอพีกำลังมองที่จอกล้องวงจรปิดที่กำลังฉายไปยังจุดที่วินกำลังทำงานกับลูกค้าสาวในตอนนี้ พร้อมกับท่าทางเรียบเฉยพรางยกแก้วดื่ม

“มึงมันเก่งแต่ปอกลอกสาวๆ” เจเดนกัดกรามแน่นด้วยความขุ่นเคือง ออกคำสั่งกับลูกน้องไป

“พรุ่งนี้จัดการเรื่องที่กูบอกไปให้มันเรียบร้อย กูไม่อยากเห็นมันที่นี่อีก ” ชายหนุ่มพูดขณะมองจอกล้องวงจรปิดที่ฉายภาพของวินกำลังดูแลลูกค้าสาวอยู่

“ครับนาย”

เมื่อถึงเวลาตีสอง วินจะเลิกงานและกลับบ้านตรงเวลา เขาเลือกเรียกรถมารับทุกครั้งและวันนี้ก็เช่นกัน วินมารอที่หน้าร้าน พอเห็นยี่ห้อรถและทะเบียนที่ตัวเองเรียกไว้เข้าจอดก็เปิดประตูเข้ารถทันที

“ส่งผมตามมุดที่ปักในแอพเลยครับพี่” วินบอกคนขับแล้วตัวเองเองก็หลับตาพักสักครู่

ในห้วงความทรงจำของเจเดน

“พี่อยู่นี่แล้วแองจี้ ”  เจเดนรีบวิ่งเข้ามาดูอาการของน้องสาวสุดที่รักที่นอนป่วยอยู่บนเตียง เธอร้องโวยวายเสียสติหลังจากที่ตัดสินใจปลิดชีวิตัวเองแต่ไม่สำเร็จ เธอก็เอาแต่คิดถึงคนรักที่ทอดทิ้งเธอจนไม่เป็นอันทำอะไรซ้ำยังทำร้ายร่างกายตัวเองจนเกือบเสียชีวิต

เจเดนที่รู้สึกเวทนาน้องสาว เขาตามสืบมาตลอดว่าใครคือชายชั่วที่น้องสาวเขาหลงรัก กระทั่งไม่นานเขาได้รู้ความจริงว่าไอ้คนนั้นมันชื่อ เวย์ ทำงานโฮสต์ ที่บาร์แห่งหนึ่ง เขาจัดการเข้าควบกิจการของที่นั่นทันที และในเมื่อกรรมมันตามสนองไอ้เลวนั่นช้าเกินไป เขาจะเป็นกรรมที่จะลงมือทำเอง ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม ใจจริงอยากจะฆ่ามันให้ตายคามือแต่ติดที่ว่าน้องสาวขอร้องไม่ให้จัดการมันและไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนที่เธอรักอีกแล้วแต่ทำไมกันนะน้องสาวของเขาถึงเลือกอยากจบชีวิตเสียเอง ส่วนคุณแม่อยากให้ลองตามหาคนรักของลูกสาวเพื่อว่าลูกสาวของเธอจะได้มีกำลังใจในการมีชีวิตอยู่

          ภาพปัจจุบัน

          รถยนต์ไฟฟ้าขับพาวินกลับบ้านตามหมุดที่ปักโลเคชั่นไว้ คนขับรถมองไปกระจกหลังพบว่าผู้โดยสารหนุ่มกำลังหลับตา คนขับรถไม่รู้ว่าผู้โดยสารหลับสนิทหรือเพียงแค่หลับตาพักผ่อนสายตาเท่านั้น เวลาไม่นานรถยนต์ไฟฟ้าก็ขับเข้ามายังหมู่บ้านจัดสรรที่ถูกปักหมุดไว้ในตอนแรก  รถยนต์จอดหน้าบ้านตามเลขที่บ้านที่ผู้โดยสารระบุ คนขับเปิดประตูหลังเพื่อปลุกผู้โดยสารเนื่องจากถึงที่หมายแล้ว คนขับรถก้มลงปลุกผู้โดยสารด้วยการประกบริมฝีปากของผู้โดยสารหนุ่มอย่างแรง จูบบดขยี้จนคนนอนหลับครางเบาๆในลำคอ

          “อือ” เสียงวินครางออกมาเบาๆพร้อมกับเปลือกตาที่ถูกเปิดออกอย่างตกใจ วินพยายามผลักคนบนตัวออกไปด้วยเสียงอู้อี้

“อ่อย อ่ะ” เสียงที่ตั้งใจบอกอีกฝ่ายให้ ปล่อยนะ แต่ออกเสียงไม่ชัดเจนเพราะปากที่ถูกบดจูบอย่างหนักนั้นเอง เป็นผลทำให้ริมฝีปากบนล่างเผยอออกทำให้อีกคนสามารถสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวตวัดลิ้นอีกคนได้ เนิ่นนานกว่าจูบนั้นจะถูกมาเฟียหนุ่มผละออกไป

“มึงนี่มันง่ายจริงๆ” เจเดนบอกอบ่าดูแคลนอีกฝ่าย

“คุณทำแบบนี้ทำไม ” วินเอ่ยถามออกไปถึงสาเหตุที่ชายคนนี้ยังตามระรานเวย์ไม่เลิก เพราะตอนนี้วินสวมบทเป็นเวย์นั่นเอง

“ความชั่วที่มึงทำไว้ อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้ กูนี่แหละจะเอาคืนให้สาสม” มือหนาบีบเข้าที่คอของวินจนวินใช้มือตีเพราะเริ่มหายใจไม่ออก

“ถ้ากูฆ่ามึงได้กูทำไปนานแล้ว” เสียงเจเดนตะคอกวินออกไปและค่อยๆคลายมือเพราะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ถึงแก่ความตาย

เจเดนไม่สามารถฆ่าเวย์ทันทีได้เพราะเขารับปากน้องสาวและแม่ของเขาเอาไว้ว่าจะต้องพาเวย์ไปขอขมาน้องสาวของเขาแต่ตอนนี้น้องสาวของเขายังไม่ฟื้นและก่อนที่น้องสาวจะคลอด แองจี้เคยพูดไว้ว่าไม่อยากให้พี่ฆ่าเขาคนนั้น และไม่อยากยุ่งเกี่ยว ส่วนใจจริงๆของเจเดนอยากเป่าให้ไอ้เวย์ไปนอนใต้รากมะม่วงแล้ว ตอนนี้เขาจึงจำเป็นต้องอดทนไปก่อน ครั้นจะปล่อยไปเลย

 เจเดนก็ยังรู้สึกคับแค้นใจเกินกว่าจะปล่อยไปได้

“ถ้าผมต้องตายบอกได้ไหมเพราะสาเหตุอะไร”