EP 12 ความจริง [3]

“ฉันจะไม่ยอมเสียเธอไป ไม่ยอมให้เป็นแบบริวอีก ไม่มีทาง” โอยามะพูดทิ้งท้ายออกมาเบาๆ แต่กลับทำให้ฉันรู้ว่าไม่ว่าฉันจะพยายามอ้างเหตุผลอะไร ก็คงไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจได้อีกแล้ว

“ฉันอิ่มแล้ว ไหนยาฉันล่ะคัตซึ นายบอกว่าฉันต้องกินยาไม่ใช่เหรอ”

“เอ่อ ครับๆ สักครู่ครับคุณฮานะ” คัตซึตอบอึกอัก เพราะเขายังกล้าๆ กลัวๆ เมื่อเห็นว่าฉันยังกินข้าวไม่หมด แต่ในเมื่อโอยามะไม่ได้ค้านอะไร เขาก็รีบเดินไปหยิบยามาให้ฉันทันที

ฉันกินยาทุกเม็ดที่คัตซึส่งมาให้โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือยาอะไร และหลังจากที่ดื่มน้ำตามจนหมดแก้วก็ลุกขึ้นยืนทันที ทั้งที่ไม่ได้ดื่มนมสักอึก

ถ้าเป็นปกติ ฉันคงโดนโอยามะดุและบังคับให้กินทุกอย่างที่คัตซึเตรียมให้จนหมดก่อนเขาถึงจะอนุญาตให้ฉันลุกจากเก้าอี้ แต่นี่ฉันเดินมาจนถึงบันไดแล้ว ก็ยังไม่ได้ยินว่าเขาจะพูดหรือเรียกให้ฉันเดินกลับไปนี่นา

ฉันเดินกลับมาทิ้งตัวลงที่นอนด้วยความอ่อนแรง และไม่ลืมที่คัตซึบอกเอาไว้เมื่อตอนก่อนหน้านี้ว่าโอยามะสั่งห้ามไม่ให้ล็อกประตู

นับวันฉันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่มีสิทธิ์ทำได้แค่สิ่งเขาอนุญาตให้ทำ

ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงรถของโอยามะเคลื่อนตัวออ