“ค่ะ” เอ่ยรับคำเสร็จวรรณาก็เดินออกไปจากห้องทำงานของยอดพธูทันที สีหน้าของวรรณานั้นดูเป็นกังวล แต่ก็มั่นใจว่ายอดพธูจะจัดการเรื่องนี้ได้เหมือนที่ผ่านๆ มา
จะว่าไปตั้งแต่แรกที่เธอเห็นเจ้านายอย่างริโอพายอดพธูเข้ามาอยู่ที่บ้าน ก็สบประมาทไปว่าผู้หญิงเรียบร้อยๆ อย่างยอดพธูคงเอาริโอไม่อยู่ รวมถึงอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแน่ อย่างมากก็หนึ่งเดือน เพราะเจ้านายเธอนั้นเจ้าชู้มากถึงมากที่สุด แต่ที่ไหนได้ยอดพธูกลับมีดี เพราะสามารถใช้ความดี ความจริงใจเอาชนะใจเจ้านายเธอได้รวมไปถึงทุกคนในบ้านก็เห็นพ้องว่ายอดพธูนั้นคือว่าที่นายหญิงของริโอ ริโออาจรักยอดพธูไม่น้อยหรือไม่ก็เห็นแล้วว่านี่คือผู้หญิงที่จะมาอยู่เคียงข้าง เพราะไม่อย่างนั้นริโอคงไม่ยอมให้ยอดพธูเข้ามาอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน แต่เมื่อยอดพธูอยู่ได้ ผู้หญิงทุกคนของริโอก็อยากเข้ามาอยู่เช่นเดียวกับยอดพธู ซึ่งริโอนั้นก็ไม่เคยอนุญาตให้ใคร แม้ผู้หญิงพวกนั้นจะอ้อนวอนหรือทำทุกทางแล้วก็ตาม ในเมื่อเข้ามาอยู่ไม่ได้ผู้หญิงพวกนั้นจึงเปลี่ยนแผน เป็นการทำทุกอย่างเพื่อให้ยอดพธูเป็นฝ่ายไปจากที่นี่เสียเอง “เฮ้อ” เสียงถอนหายใจดังมาจากยอดพธู เพราะไม่คิดว่าริโอจะเจ้าชู้ได้ถึงขนาดนี้ แต่เธอจะหึงหวงจนออกหน้าออกตาไม่ได้ เพราะถึงแม้เธอจะได้อยู่บ้านหลังเดียวกับเขา แต่ก็ยังไม่ได้แต่งงานกันตามกฎหมาย เวลานี้เธอกับเขาก็เป็นเพียงแค่สามีภรรยาทางพฤตินัยกันเท่านั้น ระยะเวลาเกือบหกเดือนมานี้ เธอยอมรับว่ามีความสุขในทุกๆ วัน แม้บางวันจะมีเหตุการณ์คอยบั่นทอนความสุขที่ว่าไปบ้างก็ตาม ซึ่งเหตุการณ์ที่ว่าก็เช่นสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อจากนี้ ยอดพธูสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า แล้วจากนั้นก็ออกไปพบแขก และทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้าไปยังห้องรับแขก ยอดพธูก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้ว เธอสวยและเซ็กซี่มาก พร้อมกับฉีดพรหมน้ำหอมจนหอมฟุ้งไปทั้งห้องก็ว่าได้ “สวัสดีค่ะคุณกี้” ประโยคที่เอ่ยทักทายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แนะนำตัวไม่ได้ทำให้ยอดพธูรู้สึกแปลกใจอีกตามเคย เพราะนี่ไม่ใช่...คนแรก ทุกคนที่มาหาเธอ เหมือนจะรู้จักเธอเป็นอย่างดีทั้งนั้น แรกๆ ยอดพธูไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้แต่ประสบการณ์ก็ค่อยๆ สอนเธอให้รับมือ การเป็นผู้หญิงของริโอไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งผู้หญิงที่เขาให้เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยแล้วก็ยิ่งไม่ง่าย เพราะดูเหมือนผู้หญิงทุกคนอยากมาอยู่ เธอถอดใจไปหลายครั้งเพราะไม่อยากเจอกับเหตุการณ์อย่างในตอนนี้ “สวัสดีค่ะคุณ...” “ฉันชื่อไพลินค่ะ เป็นคนรักของคุณริโอ” “อ๋อ...” “นี่คุณไม่ตกใจเลยหรือไงที่รู้ว่าฉันเป็นใคร” สีหน้าของไพลินเวลานี้ดูเหมือนจะตกใจมากกว่ายอดพธูเสียด้วยซ้ำ “นิดหน่อยค่ะ” “แค่นิดหน่อยเองนะเหรอ” นั่นเพราะไพลินตั้งใจมาที่นี่ ก็เพื่อทำทุกอย่างให้ยอดพธูเจ็บช้ำน้ำใจ ทำให้เธอรู้ว่าริโอไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น “ค่ะ” เมื่อยอดพธูเอ่ยรับจบ ไพลินก็ถือจังหวะนั้นไล้สายตามองยอดพธูมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็ว่าได้ สายตาของไพลินดูเหยียดหยาม แม้จะยอมรับว่ายอดพธูเป็นคนสวยคนหนึ่ง ตัวเล็กบอบบางผิวก็ขาว ขาวกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ไพลินก็หาข้อมาติเพื่อส่งตัวเองให้ดูเหมาะสมกับริโอจนได้ เพราะในสายตาเธอมองว่ายอดพธูนั้นไม่ใช่ผู้หญิงสวยจัดหรือเซ็กซี่อะไร การแต่งตัวก็งั้นๆ คิดแล้วก็ไม่เข้าใจริโอ ว่าทำไมเขาถึงได้ยอมให้ผู้หญิงอย่างยอดพธูเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ทั้งๆ ที่มีผู้หญิงอีกมากมายอยู่รอบๆ ตัวเขาซะขนาดนั้น แถมผู้หญิงแต่ละคนก็เหมือนจะดีกว่าสวยกว่าแซบกว่ายอดพธูเป็นไหนๆ หรือผู้หญิงตรงหน้าเธอจะมีอะไรดีกว่าหน้าตาอย่างนั้นเหรอ ริโอถึงได้ให้เข้ามาอยู่ที่นี่ แถมยังกำชับไม่ให้ใครก็ตามมากวนใจอีก “มิน่า ก่อนหน้านี้ฉันถึงได้ยินใครๆ พูดว่าคุณคือแม่พระ” “เชิญคุณไพลินนั่งก่อน เพราะดูท่าแล้วคุณคงมีธุระจะคุยกับฉันยาว” ยอดพธูผายมือเชื้อเชิญแขก ในขณะที่เธอเองก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาเช่นกัน หกเดือนมานี้เธอพบเจอคนอย่างไพลินไม่ต่ำว่าห้าคนแล้วมั้ง แต่ละคนต่างมาที่นี่เพื่อประกาศว่าเป็นคนโปรดของริโอด้วยกันทั้งนั้น ที่ตรงนี้คือที่ที่ริโอเรียกว่าบ้าน ที่ที่เขายอมให้เธอเข้ามาอยู่ทั้งๆ ที่เธอขอไปอยู่ที่อื่น และเพราะเธออยู่ที่นี่จึงมักจะถูกทดสอบความอดทนอยู่เนืองๆ ยอดพธูไม่ได้เป็นผู้หญิงใจกว้างราวมหาสมุทรหรือเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลก เธอเจ็บปวดกับความเจ้าชู้ของริโอ เจ็บปวดกับความมักมากของผู้ชาย หากรู้ว่าเธอต้องมาพบเจอเรื่องเช่นนี้ เธอจะไม่มีวันใจอ่อนหลงรักและยอมเป็นของเขา แต่เพราะรักคำเดียว...เพราะคำว่ารักทำให้เธออดทนทั้งๆ ที่เธอไม่ควรต้องมาอดทนกับเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำไป มีหลายครั้งที่เธออยากออกไปจากชีวิตริโอ แต่สุดท้ายกลับทำไม่ได้ “ก็อย่างที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ ว่าฉันเป็นอะไรกับคุณริโอ” ไพลินไม่วายวกกลับมาตอกย้ำถึงเรื่องนี้ นั่นเพราะเธอมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือมาแสดงตัว ในเมื่อริโอยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับยอดพธู รวมไปถึงแต่งงานกับเธอเสียหน่อย “ค่ะ...เรื่องนั้นฉันทราบแล้ว ว่าแต่จุดประสงค์ที่คุณไพลินมาหาฉันถึงที่นี่ เพื่อจะบอกเรื่องแค่นี้นะเหรอคะ” “ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่...วันนี้” “คุณริโออนุญาตแล้วใช่ไหม” ยอดพธูเอ่ยถามนิ่งๆ ไม่ได้แสดงท่าทีตกอกตกใจใดๆ อย่างเคย แม้ในใจนั้นกำลังถูกบีบจนแทบจะหายใจไม่ออกก็ตาม “ฉันยังไม่ได้บอก แต่เดี๋ยวคุณริโอกลับมาเจอก็คงรู้เองแหละ”“ก็ที่เธอยังยื้อเวลา ไม่ช่วยเรื่องบ้านพ่อสักทีนี่ไง ไม่เรียกอกตัญญูจะให้เรียกว่าอะไร” ทัศนีย์จ้องมองยอดพธูด้วยแววตาแข็งกร้าว นี่ถ้าเข้าไปฉีกเลือดฉีกเนื้อได้ คงทำไปนานแล้ว “ฉันช่วยไปแล้ว”“โกหก”“ภรรยาผมไม่ได้โกหกครับ เธอให้คนนำเงินสดห้าล้านไปให้คุณที่บ้านแล้ว” เสียงของริโอดังขึ้น ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องรับแขกทีหลัง เพราะไปเอาหลักฐานจากพลนั่นเอง “ฉันไม่เห็นรู้เรื่องสักนิด”“คนของผมบอกว่าวันนั้นได้ส่งเงินให้ลูกสาวคุณที่ชื่อโปรดปรานไป”“ไม่จริง เพราะถ้าได้เงินมาแล้ว ยายโปรดต้องบอกฉันสิ”“นี่ไงครับหลักฐาน” ริโอยื่นโทรศัพท์ให้ทัศนีย์ ซึ่งรูปที่เปิดค้างไว้คือรูปถ่ายของโปรดปราน ตอนที่เธอรับซองสีน้ำตาลไปจากมือของพล ริโอสั่งให้คนถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน นั่นเพราะไม่เชื่อว่าครอบครัวนี้จะหยุดสร้างปัญหาให้ยอดพธู “หรือว่าเงินที่ไปยุโรปนั่นจะเป็นเงิน...” ทัศนีย์ถึงกับตาสว่าง เธอกำมือตัวเองแน่น ใจนั้นเต้นโครมครามเพราะความโกรธ ป่านนี้ โปรดปรานจะถลุงเงินที่ได้มาไปมากแค่ไหนแล้วทัศนีย์ลุกพรวดขึ้นแล้วกลับออกไปจากบ้านของริโอแบบไม่ลา ทันทีที่เข้ามานั่งในรถได้เธอก็กรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้น โกรธจนเลื
เย็นวันนั้น ยอดพธูตัดสินใจเล่าเรื่องที่พ่อมาพบเธอที่บ้านให้ ริโอฟัง เพราะอยากให้ริโอรับรู้ด้วย แม้ชายหนุ่มจะรู้จากวรรณามาบ้างแล้วก็ตาม สีหน้าของริโอไม่ได้มีท่าทีกังวล เพราะเขานั้นพร้อมที่จะช่วยแต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับยอดพธู พอได้มานั่งฟังก็นึกสงสารเธอไม่น้อย เพราะถูกพ่อแท้ๆ ทอดทิ้งไปตั้งแต่เล็กๆ แถมยังไม่เคยเหลียวแลใดๆ ปล่อยให้เธอกับแม่อยู่กันอย่างลำบาก “กี้”“ค่ะ”“เรื่องนี้ถ้ากี้ไม่ยื่นมือช่วย ผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร ผู้ชายบางคนก็แค่มีหน้าที่ทำให้เราเกิดมา แต่ไม่ได้ทำหน้าที่พ่ออย่างที่ควรจะทำ” ริโอเอ่ยขึ้น นั่นเพราะบนโลกใบนี้มีทั้งขาวและดำ ใช่ว่าคนเป็นลูกต้องกตัญญูต่อพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแบบลืมหูลืมตา บางอย่างมันก็มีข้อยกเว้น “ถ้าไม่ช่วย กี้จะถูกว่าเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ” นั่นคือสิ่งที่ ยอดพธูกังวล แต่ริโอกลับยิ้มเพราะเดาใจเธอออกว่าต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ “ใครจะคิดยังไงก็ปล่อยเขาคิดไป เพราะเขาเหล่านั้นไม่ได้มารับรู้ความเป็นมาเป็นไปนี่ จริงไหม” ริโอยกมือขึ้นมาลูบศีรษะเล็กๆ ของยอดพธูไปมาอย่างเข้าใจ “หรือจะให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้”“งั้นกี้ขอฝากคุณริโอด้วยนะคะ กี้...”“ผมเข้าใจ” ริโอเข้าใจควา
เพราะมีหลานสาวตัวน้อยที่ชื่อว่าริชา ซึ่งกำลังน่ารักน่าหลง นั่นทำให้อิริคตัดสินใจที่จะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวร แทนการไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับอิตาลี ซึ่งริโอและยอดพธูก็เห็นด้วยกับความคิดนั้นครอบครัวเป็นคำว่าครอบครัวมากขึ้น ริโอเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นสามี เป็นพ่อ เป็นเจ้านายที่ดีของทุกๆ คน ชายหนุ่มดูจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นตั้งแต่มีครอบครัวอย่างจริงๆ จังๆ ส่วนยอดพธูนั้นสิ่งสำคัญๆ ในชีวิตเธอตอนนี้ก็มีแค่ไม่กี่อย่าง หนึ่งคือริโอกับริชา สองก็คือครอบครัวและสามคือธุรกิจ ที่เวลาขยับขยายไปตามตลาดที่เปิดกว้างแต่บททดสอบอีกบทก็กำลังเดินทางไปหายอดพธู นั่นเพราะจู่ๆ พ่อของเธอที่ทอดทิ้งเธอกับแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่บ้านแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้จะสงสัยว่าพ่อรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ แต่ยอดพธูก็ไม่ปริปากถามออกไป “กี้...ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีไหมลูก” วรุธเอ่ยทักทาย ยอดพธูขึ้นอย่างสนิทสนม ทั้งๆ ที่ไม่เคยเลี้ยงดูแต่ทำตัวราวกับเลี้ยงมาเองกับมือ “สบายดีค่ะ” ยอดพธูเอ่ยตอบนิ่งๆ แม้ชายตรงหน้าจะได้ชื่อว่าพ่อ แต่ยอดพธูกลับไม่เคยผูกพัน ไม่แม้แต่จะคิดถึงด้วยซ้ำ“อย่างนั้นเหรอ เรื่องแม่พ่อเสียใ
และเมื่อต่างก็เปลือยเปล่า แรงดึงดูดที่มีต่อกันก็ยิ่งมากขึ้น ชายหนุ่มใช้ความเป็นชายที่เวลานี้ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีไปมาอยู่แถวๆ ต้นขาของยอดพธู พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปจูบปากอิ่มอีกครั้ง กระทั่งเปลี่ยนมาเป็นจูบหน้าอกอวบอิ่ม ที่เวลานี้เต็มไม้เต็มมือของริโอเหลือเกิน “หน้าอกกี้มันใหญ่ขึ้น...ใช่ไหม” ริโอเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่เขานั้นเห็นด้วยตาและพิสูจน์ด้วยมือกับปากมาแล้ว ว่าเวลานี้หน้าอกของยอดพธูใหญ่ขึ้นมาก อาจเพราะเธอต้องให้นมลูกริโอบีบคลึงฟ้อนเฟ้นหน้าอกของยอดพธูจนเธอเสียวซ่าน ยิ่งเวลาที่เขาใช้ปลายนิ้วบีบบี้เม็ดยอดที่กำลังแข็งเป็นไตนั่นด้วยแล้ว เธอก็ยิ่งทรมานก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อริโอรับมันเข้าไปไว้ในปาก เขาทั้งดูดและใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างช่ำชอง จนร่างของยอดพธูอ่อนระทวย ยากจะต้านทานเขาได้จริงๆ“อื้อ...” ยอดพธูเอ่ยรับได้เพียงแค่นี้ หน้าอกเธอใหญ่ขึ้นมากแบบก้าวกระโดดก็ว่าได้ นั่นทำให้เธอต้องเปลี่ยนไซซ์ชุดชั้นในใหม่ทั้งหมด ริโอลากผ่านปลายลิ้นร้อนๆ ลงไปบนร่างกายของยอดพธู จุดไหนสนใจเป็นพิเศษก็แวะทักทายนานหน่อย ก่อนจะกลับขึ้นไปมอบจูบให้ยอดพธูอีกครั้ง เขาจงใจบดเบียดสะโพกเข้าหาเธอ นั่นก็เพื่อกระตุ้นให้ยอ
“ผมก็รักกี้ คนดีของผม” ริโอยิ้มหน้าบาน ก่อนจะดึงยอดพธูเข้ามากอด เขาเคยได้ยินคนพูดว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เมื่อก่อนเขาไม่รู้ความหมายของมัน แต่ทว่าเวลานี้เขาได้รู้และได้เข้าใจเป็นอย่างดี“คุณริโอ”“ครับ”“ปล่อยกี้” ยอดพธูดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของริโอ สัมผัสจากเขายังคงทำให้เธอรู้สึกวาบหวามได้อย่างเคย “ไม่เอา”“อย่าทะลึ่งนะคะ ปล่อยกี้ก่อน”“ทำไม” เสียงแหบพร่าด้วยไฟปรารถนาของริโอดังขึ้นข้างๆ ใบหูเล็กๆ ของยอดพธู นั่นเพราะเขาต้องการเธอเหลือเกิน แต่ต้องข่มใจตัวเองไว้รอจนกว่าเธอจะพร้อมอย่างเต็มใจ ริโอไม่อยากหักหาญน้ำใจของยอดพธู ทั้งๆ ที่เธอได้ชื่อว่าเป็นเมีย “กี้ต้องไปให้นมริชา”“โอเคครับ ปล่อยก็ปล่อย” เหตุผลของยอดพธูไม่อาจทำให้ริโอแย้งได้จริงๆ “อีกครึ่งชั่วโมงกี้ก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ” พูดจบยอดพธูก็เดินจ้ำออกไปทันที ใบหน้าเห่อร้อนราวกับคนเป็นไข้ ที่เธอกล้าพูดทิ้งท้ายบอกให้ริโอรอเธอกลับมาจากให้นมลูกแบบนั้นส่วนริโอถึงกับเอามือทุบหมอนอิงหนักๆ อย่าดีใจที่ยอดพธูจะกลับมาหา ทำแบบนี้อยู่หลายนาทีเพราะขืนตะโกนออกไป ลูกได้ตื่นและเขาก็พลอยจะอดไปด้วย ‘ผู้ชายร้ายๆ ในสายตาทุกคนอาจกลายเป็นผู้ชายอบอุ่น
สองวันหลังจากนั้น ยอดพธูก็กลับมาที่บ้านของริโออีกครั้ง โดยครั้งนี้วรรณายังคงตามมาด้วย และยอดพธูก็ไม่ได้มาเพียงคนเดียว นั่นเพราะในอ้อมกอดของเธอมีลูกสาวตัวน้อยอยู่เมื่อมาถึงริโอก็พายอดพธูไปดูห้องนอนลูก ที่เขานั้นสั่งทำไว้เป็นพิเศษ ภายในห้องนอนถูกออกแบบเป็นอย่างดี รวมถึงมีของใช้ที่จำเป็นสำหรับคุณแม่อย่างยอดพธูทุกอย่างข้าวของหลายชิ้น อิริคเป็นคนจัดหาให้ โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่คุณปู่ขยันซื้อมารอหลานคนนี้มากมาย จนถึงอายุห้าขวบเข้าไปแล้ว“ผมช่วย” สิ่งที่ริโออาสาเข้ามาช่วยนั่นคือการล้างขวดนมของ ริชา ซึ่งหลังจากนี้เขาจะยึดมาเป็นหน้าที่ของตัวเอง“กลับมาเหนื่อยๆ ไม่พักก่อนเหรอคะ” ยอดพธูเอ่ยถาม เพราะ ริโอพึ่งเข้าบ้านมาได้ไม่นานเท่านั้นเอง แม้จะอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเย็นแล้ว แต่เขาก็ควรไปพักผ่อน“นี่แหละวิธีพักของผม วันนี้ลูกเป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นและห่วงใยดังขึ้นข้างๆ ยอดพธู โดยที่มือนั้นก็ยังขะมักเขม้นกับการล้างขวดนม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ริโอได้ทำ “งอแงเพราะท้องอืดนิดหน่อยค่ะ พอป้าวรรณเอามหาหิงค์ทาท้องให้ก็สบายตัวขึ้น พักนี้กินจุขึ้นด้วย ดูได้จากขวดนมที่ล้างแทบไม่ทัน” แค่ได้พ