ดื้อ

"ตื่นได้แล้วค่ะ สายแล้วนะ"

ดอกแก้วเธอตื่นเช้าเหมือนอย่างเคยแม้จะท้องได้เกือบห้าเดือนแล้ว เธอลุกขึ้นมาเตรียมเสื้อผ้าให้ซานเดอร์ผู้เป็นสามีเพื่อจะใส่ออกไปทำงานในตอนเช้าเหมือนที่เคยทำ และออกไปตรวจดูความเรียบร้อยของงานบ้านที่แอบลงมือทำด้วยบ้างนิดหน่อยรวมถึงอาหารเช้าด้วยที่จะต้องลงไปช่วยป้าสาทำหรือไม่ก็ลงมือทำเองก่อนจะกลับขึ้นมาปลุกคนที่กำลังหลับอยู่ให้ตื่นขึ้น

"หนีไปทำอะไรมา ลุกไปตั้งแต่เช้ามืดเชียว"

ร่างใหญ่ยกหัวที่หนุนหมอนของตัวเองมาหนุนบนตักของภรรยาต่อ หันหน้าเข้าหาท้องที่เริ่มนูนออกมานิดๆของดอกแก้ว จุมพิตเบาๆตรงลูกน้อยที่ยังอยู่ในท้องก่อนจะหลับตาลงต่อเพราะความง่วง มันยังเช้าอยู่และเขาก็งัวเงียกับเธอแบบนี้ทุกเช้าอยู่แล้ว

"ไปเข้าครัวมาค่ะ วันนี้มีข้าวต้มปลานะคะ"

เธอเอามือเขี่ยผมเขาเล่น มองหน้าคนหลับอย่างสุขใจ ไม่มีเวลาไหนเลยที่เธอจะไม่มีความสุขเขาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตของเธอที่ขาดหายไปเหมือนชีวิตเธอถูกรางวัลใหญ่โดยมีเขาเป็นของรางวัลนั้น

"แม่ดื้ออีกแล้ว ห้ามอะไรไม่เคยฟังพ่อเลยนะ แสบจิ๋วดุแม่แทนพ่อหน่อยนะ"

เขาใช้ปลายจมูกยี้เล่นกับท้องน้อยๆของเธอ เขาห่วงมากเวลาเธอเดินลงไปทำอะไรข้างล่างโดย