ตอนที่5 โอบหญิงสาวไว้

เพี๊ยง ๆ  เสียงฟ้าผ่าลงมากลางอากาศทำให้ปอฝ้ายตกใจแล้วก้มหน้าปิดตาเอาไว้ สองมือก็ท่องพุธโธเพื่อให้เธอไปถึงที่หมายโดยเร็ว หวังเพียงให้ตัวเองมีชีวิตรอดก็พอ

คิ้วมาร์กัสก็ขมวดเช่นกัน ดูเหมือนสภาพอากาศวันนี้จะเลวร้ายพอสมควร หลังจากที่ประเมินแล้วดูเหมือนพวกเราต้องหาที่จอดก็เลยบอกคนขับเฮลิคอปเตอร์ด้านหน้า

เจลโล่รับคำพยายามจะเลี้ยวกลับไปยังโรงงานดังเดิมหรือไม่ก็ขอลงจอดที่สนามบินที่เชียงใหม่แทน แต่จังหวะเลี้ยวกลับนั้นจู่ๆ ก็มีเสียงสัญญาณเตือน จากนั้นเสียงฟ้าผ่าลงมาใกล้หู

ชิปหายแล้ว เจลโล่มองสัญญาณใบพัดด้านบนเสียหายไปสองใบ หันมองมาร์กัสที่เริ่มหยิบร่มชูชีพขึ้นมาอย่างรวดเร็วให้พวกเราใส่เอาไว้ จากนั้นก็เตรียมตัวให้พร้อมเมื่อเครื่องบินกำลังสั่นขึ้นเรื่อยๆ เสียการทรงตัวอย่างหนัก

“บินไปภูเขาลูกโน่น” แม้จะฝนตกแต่ก็พอมองเห็นว่าภูเขาลูกนั้นโล่งเตียนพอที่จะสามารถลงจอดได้ แต่แล้วไม่ทันจะหักเลี้ยวพายุลูกใหม่ก็พัดเข้ามาทำให้เฮลิคอปเตอร์หมุนเข้าไปในพายุดังกล่าว

จากนั้นเสียงร้องของปอฝ้ายก็ดังขึ้น มาร์กัสโอบหญิงสาวไว้ในอกจากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป....

หรือว่าพวกเราตายแล้วตอนที่มาร์กัสรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางความมืด และเหมือนอยู่บนรถอะไรสักอย่างข้างกายมีปอฝ้ายนอนสลบไม่ได้สติ

ส่วนเขาเองก็รู้สึกเจ็บที่ขาและแขน มองดูผ้าพันแผลที่พันลวก ก่อนจะลืมตาขึ้นให้ชัดอีกครั้งก็พบว่ามีปืนจ่อตรงหน้าเขาตอนนี้ถึงสี่คน

จากนั้นเขาก็พบว่าคนพวกนั้นล้วนพูดภาษาไทยไม่ได้แต่เหมือนจะเป็นภาษาพม่ามากกว่า เขาหันมองรอบกระบะก็ไม่พบเจลโล่มีเพียงแค่พวกเราสองคน

หลังจากประเมินสถานการณ์ตรงหน้าแล้วตอนนี้เขาทำได้อย่างเดียวก็คือ ตามน้ำไปก่อน

รถกระบะเคลื่อนย้ายไปตามทางของถนนดินแดงไม่นานก็จอดที่หมู่บ้านกลางป่าแห่งหนึ่ง มาร์กัสหันมองปอฝ้ายที่ฟื้นขึ้นมาพอดี หญิงสาวจะร้องแต่อีกฝ่ายก็เรียกสติ

“เงียบอย่าเสียงดัง” ไม่ให้เธอเสียงดัง เธอที่กลัวอยู่แล้วก็รีบหุบปากเพราะกระบอกปืนยาวกำลังจ่ออยู่ตรงหน้า

ปอฝ้ายลงจากรถพร้อมกับมาร์กัส จากนั้นพวกคนที่จับตัวพวกเรามาก็พาพวกเราไปขังที่กระท่อมไม้เหมือนกรงขัง จากนั้นก็คล้องโซ่พวกเราเหมือนหมูตัวหนึ่ง ตอนนั้นเองที่พวกเราได้สังเกตว่ามีคนอยู่ด้านหลังอีกสองสามคน

มาร์กัสจึงเดินสำรวจกรงหมู คนที่ถูกจับมาก่อนก็พูดขึ้น

“คุณหนีไม่พ้นหรอก ถ้าหนีแล้วพวกมันจับได้ก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น”

เสียงคนไทยที่ถูกจับมาก่อนพูดขึ้น ทำให้มาร์กัสเดินมาหาปอฝ้ายอีกรอบ ก่อนจะหาที่นั่งที่มุมซ้ายของกระท่อมพยายามคิดหาวิธีหนีจากกลุ่มโจรพม่าพวกนี้

คนที่ถูกจับมาก่อนสำรวจมองผู้หญิงคนเดียวในนี้ จากนั้นก็เอ่ยเตือนคนที่มาด้วยกัน “ระวังนะพ่อหนุ่ม สาวๆ แบบนั้นพวกมันจะจับไปเป็นเมีย”

มาร์กัสหันมองสีหน้าปอฝ้ายที่ซีดเผือกทันที “มีผมอยู่ผมจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นแน่นอน”

เธอก็หวังจะเป็นอย่างนั้นตอนนี้เขาคือความหวังสุดท้ายของเธอที่จะพาเธอให้รอดกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันครั้งนี้ ปอฝ้ายจึงขยับแนบชิดกับตัวเขา

พอเสียงประตูโซ่ดังขึ้นเธอก็ผวาสะดุ้งอย่างตกใจ มองคนที่เดินเข้ามาถือปืนแล้วมองรอบกระท่อมจากนั้นก็ใช้ปืนเล็งมาที่พวกเราสองคน

“ออกมา!!” เสียงขู่เป็นภาษาไทยทำให้พวกเรารีบลุกขึ้น จากนั้นก็ถูกพวกมันพาไปยังกระท่อมที่ดูสภาพดีกว่าที่พวกเราอยู่ เมื่อขึ้นไปถึงด้านบนก็พบว่ามีคนนั่งอยู่บนโซฟาสีดำเก่าในมือก็มีปืนถืออยู่เช่นกัน

พวกเขาถูกผลักลงคุกเข่ากับพื้น มาร์กัสมองโดยรอบอย่างระวังก่อนจะมองปืนที่พวกเขาถือเอาไว้ ดูเหมือนจะเป็นปืนไรเฟิลรุ่นเก่า

จากนั้นไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วนั่งลงใกล้กับคนที่เป็นหัวหน้า คนเป็นหัวหน้าพูดภาษาพม่ากับผู้หญิงไม่นานอีกฝ่ายก็หันมาแปลให้ฟัง

“พวกคุณเป็นใคร ทำไมถึงตกเครื่องบินราคาแพงนั้นใช่เศรษฐีไหม”

มาร์กัสเงยหน้ามองคนถาม ถ้าบอกว่าเศรษฐีได้โดนเรียกค่าไถ่แล้ว “พวกเราสองคนเป็นผัวเมียกัน กำลังจะขับเครื่องบินไปส่งให้คนซื้อไม่ใช่เจ้าของเอง”

ผู้หญิงที่พูดไทยได้หันไปแปลคำของมาร์กัสให้คนข้างตัวฟัง อีกฝ่ายก็ตะโกนเสียงดังเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด จากนั้นคนถือปืนก็ตรงเข้ามา เขามองเห็นอีกฝ่ายกำลังจะยิงปืนก็ลุกขึ้นจากนั้นก็จับปืนดึงมาเป็นของตัวก่อนจะแกะสลายแยกเป็นชิ้นส่วน

ความเร็วที่เขาทำทำให้หัวหน้าโจรพวกนั้นรู้สึกตกใจ จึงหันไปพูดกับหญิงสาวข้างตัว “คุณประกอบปืนเป็นแล้วยิงปืนเป็นไหม”

มาร์กัสส่ายหน้าลูกมาเฟียแบบเขาถูกฝึกยิงปืนตั้งแต่ห้าขวบ ถ้ายิงไม่เป็นก็เสียชื่อแย่ “เป็น”

อองยี้หัวหน้าก็พูดขึ้นอีกหนึ่งประโยค ชบาจึงพูดต่อ “นายอยากให้คุณพิสูจน์คำพูดว่าจริงไหม ถ้าโกหกผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นเมียนาย”

สีหน้าของชบาดูไม่ชอบคำสุดท้าย เมื่อก่อนตัวเองเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในค่าย มาตอนนี้กลับมีอีกคนเข้ามาแทนที่ ดังนั้นเธอจึงเอาใจช่วยคนที่บอกว่าเป็นผัว

มาร์กัสถูกลากมาที่ลานฝึกอาวุธ เขามองปืนไรเฟิลที่แยกประกอบอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มรวบรวมสมาธิเพียงหนึ่งนาทีจากนั้นก็ประกอบมันไม่ถึงห้าสิบวินาทีด้วยซ้ำ

คนที่มองดูเวลาแล้วตกใจ และตกใจยิ่งกว่าเมื่ออีกฝ่ายใช้ปืนไรเฟิลที่ประกอบยิงเป้าทั้งหมด 5 เป้าถูกภายในหนึ่งนาทีโดยไม่ต้องเล็งเลยด้วยซ้ำ

ความสามารถแบบนี้พอจะเลี้ยงอีกฝ่ายเป็นคนฝึกอาวุธให้กองกำลังของเขาได้ ดังนั้น จึงต้องทำดีกับอีกฝ่ายหน่อย

“นายจะให้คุณฝึกอาวุธพวกเรา และให้กระท่อมคุณอยู่อย่างสบาย แต่คุณห้ามหนีเด็ดขาดไม่งั้นตายศพไม่สวยแน่”

มาร์กัสมองหน้าที่ที่ได้รับ แม้จะเป็นงานถนัดแต่ก็ไม่ถูกต้องเท่าไร ที่ฝึกให้กับพวกโจรเก่งขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกก็เลยยอมรับข้อเสนอไปก่อน

ไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็พาไปยังกระท่อมใกล้กับกระท่อมของนาย รอบด้านมีคนคุ้มกันแน่นหนา “ฉันชื่อชบานะ ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็บอกได้”

ชบาเดินมายืนตรงหน้าปอฝ้าย “ฉันขอเตือนคุณก่อนนะ สิ่งไหนที่คุณโกหกแล้วก็ทำให้เป็นจริงด้วย เพราะถ้านายเกิดจับได้ขึ้นมาผู้หญิงของคุณไม่ได้มีผัวคนเดียวแน่”

มาร์กัสหันมองหญิงสาวก่อนมองรอบกายที่มีผู้ชายยืนมองไม่วางตา เขาจึงรีบให้เธอขึ้นไปบนกระท่อมจากนั้นก็ปิดประตูที่เปิดอยู่ให้สนิทกว่าเดิม

“ยังไงก็ต้องตามน้ำไปก่อน”

ตามน้ำไปก่อนหมายความว่ายังไง “หมายถึงฝ้ายต้องนอนกับพี่จริงๆ ใช่ไหม”

เจอโจรก็ว่าแย่แล้ว ต้องมามีผัวที่ไม่พร้อมอีกปอฝ้ายก็ยิ่งหน้าซีดเผือกมากกว่าเดิม “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นแค่ทำเสียงประกอบก็พอ”

เสียงประกอบก็พอ หมายถึงยังไง ปอฝ้ายรู้สึกเรื่องที่เจอหนักที่สุดในชีวิตแล้วนะ ยังต้องมาทำเสียงครางกระเส่าหลอกคนด้านนอกอีกเธอจะบ้าตาย!!!