ตอนที่ 3 ปรากฏตัว

เสียงแยมมี่เพื่อสาวคนสนิทเอ่ยห้ามเพื่อนไม่ทันคิดไม่ถึงว่าหล่อนกล้าดื่ม ...

พรีมายา..หมดแก้ว ..สำลัก.."แค่ก ๆ ๆ นะ นะ น้ำ.." เพราะเธอเองก็ไม่คุ้นเคยกับแอลกอฮอร์พวกนี้เท่าไหร่

หนุ่มเพลย์บอยผู้นั้นจึงยื่นน้ำให้..พร้อมสั่งให้บาร์เทนเดอร์ ยกมาเสริร์ฟเพิ่ม...

"เดี๋ยวผมเลี้ยงเองนะครับ"

เพื่อนสาวคนสนิทจึงเอ่ยออกไป.."ไม่เป็นไรค่ะ" 

"ให้เกียรติ ดื่มกับผมเถอะนะครับ" แต่แยมมี่ดูจะปลื้มพ่อหนุ่มเพลย์ และเพื่อนของเขาไม่ใช่น้อย

จึงยอมดื่มด้วยไปหลายแก้วจนกระทั่งตัวเองเริ่มเมา...บรรยากาศเปิดเพลงป๊อบฟังสบายเข้าท่อนคุ้นเคย พลันหัวใจเคลิบเคลิ้มไปตามความไพเราะ..

แอล..ยังแอบมองอยู่ไกล ๆ พยายาม จะไม่สนใจ แต่ก็อดที่มองไม่ได้..

"บอสครับ ให้ผมจัดการมั้ยครับ?"..เสียงทุ้มของบอดิการ์ดมือขวาของแอลเอ่ยถาม

"ไม่เป็นไร..ช่างเถอะ.."

แล้วแยมมี่หันมากระซิบข้างหูพรีมายา ว่า "แกนี่เสน่ห์แรงจริงๆ มีหนุ่มๆมารุมสนใจขนาดนี้" 

แต่..ทันใดนั้นพรีมายาเริ่มรู้สึกมึนหัวอยากจะอ้วก

"แกช้านมึนมากแบบนี้เรียกเมามั้ย ฉันอยากไปห้องน้ำ"

"ได้..เดี๋ยวฉันพาไปไหวมั้ย "แยมมี่ซึ่งก็อยู่ในอาการมึนเช่นเดียวกันกับพรีมายา 

 หนุ่มเพลย์บอยได้ยินดังนั้นจึงอาสาพาไปเอง "เดี๋ยวผมดูแลให้เองนะครับไม่ต้องห่วง"

 มือหนาร่างใหญ่ พยายามพยุ่งร่างบางของพรีมายา

แต่พรีมายาปัดมือออก.."ฉันไปเองค่ะ" แต่หนุ่มเพลย์บอยก็ยังไม่ละความพยายามจะคว้าร่างบางนี้ไว้ 

..........

แอลที่มองอยู่ไกลๆ เห็นดังนั้นแล้ว ..ทนไม่ไหว.."เฮ้ย!!มึงจะทำอะไรผู้หญิง" 

"แล้วมึงยุ่งอะไรด้วย..??หนุ่มเพลย์บอยโต้กลับ

"กูเห็นมึงมอมเหล้า 2 คนนี้มาสักพักละ"

"มอมอะไร ก็ดื่มธรรมดาไม่ต้องยุ่งน่า"

แอลมองไปที่พรีมายา หน้าแดงก่ำอยู่ข้าง ยกมือปิดปากเหมือนจะอ้วกดูท่าน่าจะไหว ถ้าปล่อยไปแบบนี้ 

"ไม่ยุ่งไม่ได้เว้ย..รู้มั้ยนี่เด็กใคร" มาเฟียหนุ่มเอ้ยด้วยเสียงใหญ่ 

"มึงเป็นใครมากร่างแถวนี้" 

แยมมี่ดูท่าไม่ดี พยายามรวบรวมสติ ถามพรีมายา 

"ไหวมั้ยแก"รีบถามด้วยความเป็นห่วง.

"วะ ไหว..แต่จะอ้วก"พลางยกมือมาปิดปาก..

"บอสครับจัดการ เลยมั้ยครับ"

ทันทีที่มาเฟียหนุ่ม พยักหน้า ..บอดิการ์ดคว้าแขน 2 หนุ่มเพลย์บอยนั้นออกไปด้านนอก แยมมี่เห็นดังนั้น กลัวว่า หนุ่มเพลย์บอยนั้นจะถูกลากไปฆ่า

จึงรีบวิ่งตามออกไป..

"พรีมายารอฉันอยู่ตรงนี้นี้นะ แกไหวใช่มั้ย เดี๋ยวฉันมาแปบนึง "

พรีมายา พยักหน้า แบบสลึมสะลือ...พลันเดินโซซัดโซเซ ไปห้องน้ำ โดยมีแอลประคองเธออยู่ 

"นี่คุณเมาขนาดนี้เลยเหรอ"

"อุฟฟ ..." พอถึงทางเข้าห้องน้ำวิ่งแทบไม่ทันวิ่งเข้าไปอ้วก...หลังจากเดินเซ ออกมามือน้อยกุมขมับ แต่แปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกมึนหัวเพียงอย่างเดียวแต่กลับรู้สึกร้อนลุ่ม ในร่างกายอีกด้วย พรีมายาเพิ่งสัมผัสได้ว่า สงสัยการดื่มเหล้าจนเมาเป็นแบบนี้นี่เอง..ต่อไปฉันควรจะดื่มมันอีกมั้ย ทำไมเห็นคนอื่นดื่มแอลกอฮอร์ แล้วดูสนุกกันจัง..ได้แต่คิดในใจกับตัวเอง

แหงนหน้าเห็น ..ชายหนุ่มผิวขาวจมูกโด่ง สูงโปร่ง นัยน์ตาสีน้ำตาล ดูอบอุ่น อยู่ตรงหน้ามองมาที่หล่อน..แต่ไม่ไหวจู่ๆสายตาก็พล่าเบลอแล้วมึนหัวหน้ามืดฟุบลงตรงหน้า แทบคว้าไว้ไม่ทัน...

แอลมองร่างสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า...

"คุณ...คุณ...คุณ..เอ๊าทำยังไงดีแล้วบ้านช่องอยู่ที่ใหนเนี่ย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้"ชายหนุ่มพร่ำบ่นกับตัวเอง

"เอาไงดีวะ"แอลจัดการเหตุการณ์ไม่ถูกไม่เคยมีผู้หญิงคนใหนที่ต้องดูแลแบบนี้ ส่วนแยมมี่เพื่อนของหล่อนก็ไม่รู้ไปใหน.. จะทิ้งหล่อนไว้แบบนี้ก็เกรงว่าจะเกิดอันตรายผู้หญิง ตัวคนเดียวเสียด้วย จึงตัดสินใจ ...

"เอาวะ"เขาก้มตัวลงไปอุ้มร่างบางของเธอ  ถึงร่างเธอจะบางแต่ เกาะอกสีดำรัดทำให้เนินอกชัดขาวนวล เขาพยายามจะไม่มองแต่ก็อดใจไม่ไหวมือไม้สั่นกับภาพสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า..

พรีมายายังคงหลับไหลไม่ได้สติ ...

เขาหยิบกุญแจรถกดปุ่มปลดล๊อก เปิดประตูอุ้มเธอมานั่งบนรถสปอร์ตสีแดงสด ..แล้วขึ้นขับพลางสตาร์เครื่อรถเปิดประทุนเคลื่อนตัว ก่อนออกสู่ถนนสายหลักุม่งตรงไปยังเซฟเฮ้าส์สุดหรูของเขา ..

เขาอุ้มเธอไปที่ห้องนอน..ถอดรองเท้าเธอออก แล้วไปหยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเธอให้ คิดไม่ถึงระดับมาเฟียอย่าเขาต้องมาทำอะไรให้คนแปลกหน้า แบบนี้ 

"ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ทั้งที่เธอเพิ่งทิ้งฉันไปหาเพื่อนแท้ๆ..หึ"

พรีมายาเริ่ม รู้สึกตัวตาปรือๆบ่นพรึมพร่ำ "มึนหัว.. ร้อนจัง" ..และยังอยู่ในอาการเมา..

แอลเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำ แล้วห่มผ้าให้เธอ แต่เธอดันถีบออก .."ร้อนอ่ะ..."

"แอล"ตาเบิกกว้าง ยังคงอึ้ง ทำเขาตกตะลึง เธอนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงของเขาส่งผลให้ชุดเกาะอกของเธอถลกขึ้นมา

ดวงตาคมกริบจ้องมองเนินสามเหลี่ยมอวบอูมผ่านลูกไม้สีดำตัวบาง ...เขาพยายามสูดลมหายใจดึงผ้าห่มผืนนุ่มมาปิดร่างของเธอไว้ ..ขณะที่ดึงผ้าห่มเธอถีบออกโดนตัวแอลทำให้ร่างของแอลล้ม หน้าประกบที่เนินอกสวยๆของเธอ อย่างช่วยไม่ได้

เขาพยายามจะดึงตัวออกมาแต่ความรู้สึกที่สัมผัสกันทำให้เขาใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ..

พรีมายาเอื้อมมือคว้าคอมากอดเหมือนหมอนข้างโดยไม่รู้ตัวใบหน้าเนียนนุ่มซบลงตรงซอกคอของเขาลมหายใจรดต้นคอยิ่งทำให้เร้าอารมณ์มากยิ่งขึ้น..

''ร้อนอ่ะ..ถอดให้หน่อยนะ"..@___@

ผิวของเธอช่างขาวเนียว ริมฝีปากไม่ซีดจาง คางรับกับใบหน้า แก้มใสชมพูระเรื่ออาจจะด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออะไรก็ตามแต่ทำให้ เขายิ่งรู้สึกหลงไหลดูน่ารัก..

"เมื่อก่อนฉันไม่เคยยอมเธอสักครั้งตอนนี้เรามาลองกันนะ"พรีมายาละเมอบ่นพรึมพรำ..

"เออ..ลอง...ลองอะไร"เสียงทุ่มเอ่ยถาม

"นะ นะ นะ "เธอยังคงพึมพำ

โปรดติดตามตอนต่อไป..เรื่องนี้ไรท์ตั้งใจเขียนมาก ๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยะคะ