Semua Bab มาเฟียร้าย..พ่ายรัก(แอล) : Bab 1 - Bab 10

พรีมายาพยายามสะกดความรู้สึกมองดวงตาคู่คมเฉียบของชายหนุ่มหล่อที่เล็งไว้ผู้อยู่ห่างจากบาร์ หน้าเคาน์เตอร์ที่เธอนั่งอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนหน้านี้..หล่อนคิดหน้าตาดีแล้ว ยังสังเกดุเห็นว่านัยน์ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลและอบอุ่น..หากวินาทีนี้เปลี่ยนเป็นดำขลับมีเสน่ห์ นั่นรวมถึงการจ้องมอง มายังใบหน้าของเธอไม่วางสายตาด้วยเช่นกัน.."ทำไมใจสั่นจัง"อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าการปรากฎตัวของเธอในครั้งนี้ไม่ผิดจังหวะแน่นอนศอกหนึ่งข้างพร้อมวางคางได้รูปลงบนหลังมือ เผยรอยยิ้มน้อยๆส่งไปให้อีกฝ่าย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ ชายหนุ่มผู้อยู่ท่ามกลางเสียงเพลงจะส่งยิ้มตอบกลับเขายกแก้วขึ้นชนกลางอากาศเป็นการทักทายเธอเช่นกัน ช่วงทำนองเลงแผ่วลง บทเพลงจังหวะ เพลงป๊อบ บรรเลงอย่างต่อเนื่อง กระซิบบอกชายหนุ่มให้ลุกจากโซฟาสีแดงนั่น..เดินมานั่ง บาร์ ข้างๆเธอ"จะรังเกียจไหมถ้าผมจะเลี้ยงค็อกเทลคุณสักแก้ว"ไม่น่ารังเกียจหรอก...เป็นการทักทายที่น่าสนใจ..บ่งบอกถึงนิสัยเจนจัดเรื่องผู้หญิงของเขาได้อย่างได้เป็นอย่างดี.."ได้สิคะ"พรีมายาตอบรับทันควัน โดยไม่ละต่อแววตาดุจพญาอินทรีของอีกฝ่าย.."ถ้าคุณไม่แอบใส่สารอย่างอื่นเข้าไป..ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

ย้อนไปตอนที่ พรีมายาคบกับวศิน แฟนเก่า เขาและเธอ เจอกันครั้งแรก...ตอนมหาวิทยาลัยปี 1 ก่อนหน้านั้นพรีมายาไม่เคยมีแฟน...เลยไม่มีประสบการณ์ อาจจะมีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาวนเวียน เข้ามาจีบเธอแต่เธอบ้างอาจจะด้วยความที่เธอรูปร่าง หน้าตาดี..กระนั้นเธอไม่ได้สานสัมพันธ์เพราะยังไม่เจอคนที่ถูกใจแถมยังไม่เข้าใจในความรักสักเท่าไหร่นักเมื่อเธอคบกับวศินเป็นความรักในวัยเรียน ตามแบบฉบับที่เธอเข้าใจ....เดินห้าง กินข้าว ดูหนัง ทำหลายๆอย่างร่วมกัน..เหมือนคู่รักทั่วไปเมื่อครั้นมีโอกาสที่วศินและเธอได้อยู่ร่วมกัน ทุกครั้งที่วศินขอมีอะไรด้วย ..พรีมายาจะบอกว่าไม่พร้อม ต้องแต่งงานกันก่อน เธอไม่เคยยอมให้วศินและปฏิเสธ วศินตลอดแม้วศินเคยจะพยายามขืนใจเธอหลายครั้งแต่เธอก็รอดมาได้ทุกครั้งเพราะกลัวท้องยังเรียนไม่จบ..วศินเลยแอบไปคบสาวที่มหาวิทยาลัยเดียวกันชื่อใบเฟิร์น เรียนอยู่คณะเดียวกันโดยที่พรีมายาไม่รู้มาก่อน...ด้วยความที่ไว้ใจ.. จนกระทั้งวันลอยกระทง พรีมายากะจะไปเซอร์ไพร้ชวนวศินไปลอยกระทง....ในคืนนั้นเธอกลับไปเจอภาพบาดตาบาดใจร้ายแรงที่สุดในชีวิตที่ช็อคแทบก้าวขาไม่ออก...เธอเห็นวศินนอนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องคอนโ

ภายในห้องนอนสุดหรู ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ไฟสลัวที่สาดส่องราวกับจะช่วยขับกล่อมบรรยากาศให้เต็มไปด้วยมนต์สะกดแห่งกามารมณ์ มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาท้้งคู่ที่อยู่ในความที่เงียบสงัด..เมื่อทุกอย่างดั่งสวรรค์เป็นใจขนาดนี้ ชายหนุ่มและหญิงสาวอยู่ด้วยกันสองต่อสองลมหายใจอุ่นร้อนรินรดต้นคอ ...ความปรารถนาในใจของแอล อยากจะครอบครองเธออีกครั้งยอดอกชูชันชวนเย้าให้ดูดดื่มราวกับน้ำผึ้งหอมหวานจนอดใจไม่ไหว ...ฟุบ!!!เขาโยนทิชชูลงถังขยะ...แน่นอน...เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนเขาก็ผู้ชายคนนึงที่มีความไคร่ดั่งชายปรกติ...ร่างหนาหันใบหน้าก้มโค้งมาบรรจงจูบลง เนินอกสวยของเธอบดขยี้ริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจซุกไซร้ดูดดึง เคล้าคลึ้งที่เนินเนินอกสวยนั้นอีกครั้ง..."อ๊าย...จะ เจ็บ"...เธอร้องครวญครางประท้วง...มือบางทาบแผกอกแกร่งใช้แรงผลักพลันดันมันออก...แอลได้ยินดังนั้นผู้ที่กำลังอยู่ในกามารมณ์ครุกรุ่น ใช่ว่าจะฟังเสียงนั้นก็ไม่ เขากระตุกยิ้มมุมปาก จับมือน้อยสองข้างของเธอออก ถอดถอนลิ้นจากหน้าอกเลื่อนไซร้คอ โลมเลียขบกัดเบาๆ แล้วแทรกลิ้นหนาเข้าไปที่ปากอิ่มของเธอ....เขากวาดดูดดึงลิ้นจนกายของเธอ

ณ.เซฟเฮ้าส์สุดหรูของมาเฟียแอล....พิจารณามองหญิงสาวที่อยู่ตรงข้างหน้าเขาตอนนี้ เธอเป็นผู้หญิงประเภทใหนกันแน่..แอลกำลังครุ่นคิด เธอเป็นประเภทชอบนอนกับผู้ชายรูปร่างร่างหน้าตาและฐานะดีหรือ แต่ดูจากที่เธอเพิ่งเสียความสดซิงให้เขาเมื่อคืนนี้เป็นคนแรกก็ไม่น่าจะใช่...หรือเป็นพวกรักนวลสงวนตัวเป็นอย่างยิ่ง นิสัยและแววตาของเธอตอนนี้ยากแก่การคาดเดาจนแอลเริ่มสับสนแต่มาเฟียอย่างเขาไม่จำเป็นต้องแคร์อะไรนี่....ใช่ว่าจะไม่เคยนอนกับผู้หญิง..นอนคืนเดียวเงินฟาดหัวก็จบต่างคนต่างไปไม่ต้องผูกมัดอะไรไม่ต้องรู้สึกผิด....แต่สำหระบเธอคนนี้ทำไมมัน.....รู้สึกแปลกๆ...สำหรับเขาแอลแล้วมีแต่ผู้หญิงอยากเข้าหา ด้วยฐานะและหน้าตาอันหล่อเหลาหุ่นซิกแพ็คราวกับนายแบบ...ครั้นเมื่อแอลขยับ เข้าไกล้ แต่เธอกลับถอยหนี ลมหายใจอุ่นรดใบหน้า ประสาทสัมผัสการรับรู้อารมณ์และความรู้สึกบ่งบอกว่าเธอกำลังหวาดกลัวเขาอยู่ตอนนี้...พรีมายาผลักร่างแกร่งให้ออกห่างด้วยความกลัวจนตัวสั่น....ดึงผ้าห่มมาปิดร่างบางของเธอเอาไว้..."ออกไปข้างนอกก่อน" เสียงเรียบของแอลสั่งแม่บ้านที่สั่งให้มาดูแลเธอ ให้ออกไปก่อ

พรีมายากึ่งเดินกึ่งวิ่งพยายามที่จะเดินออกไปเรียกแทกซี่ขึ้นรถกลับบ้านคราเดียวกันพลันรู้สึกหวิวไหวประหลาดไหลซ่านไปตามร่างกายเหมือนวิ่งวนด้วยความสับสนกระวนกระวาย ก่อนจะหยุดที่อกข้างซ้ายหัวใจอันเฝ้าปรารถนา ฉับพลันเสียงเบรกเสียงแตร รถอะไรบางอย่างคันนึงดังลั่นไปทั่ว"ปริ้น................"เสียงเบรกดังยาวๆร่างของพรีมายาล้มลงกับพื้น เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เปียกปอนด์ไปด้วยโคลนตม"โอ้ยยยยย!!!!" พรีมายาร้องเสียงหลงพรางก้มตัวลงจับที่เข่า..ทันใดทันนั้นมีสุภาพบุรุษรีบเข้ามาพยุงตัวเธอลุกขึ้นขาข้างนึงเหมือนจะเจ็บ ร่างบอบบางเธอเลาะเทอะเปราะเปื้อนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำบนถนนที่สาดกระเซ็นเข้าใส่.."คุณเป็นอะไรมั้ยครับบผมช่วย"เสียงตะโกนดังแข็งกับสายฝนและเสียงรถที่วิ่งอยู่บนท้องถนน แทบจะไม่ได้ยินเสียง แต่ก็ยังพอจับใจความได้"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ "ขณะพยายามจะลุกขึ้น....."โอ้ย!!""ขาคุณอาจจะเจ็บให้ผมช่วยอุ้มนะครับ"สุภาพบุรุษท่านนั้นพูดกับเธอเสียงทุ้มต่ำเมื่อเข้ามาอยู่ไกล้ มือหนาของเขาจับไหล่ของพรีมายาสองข้างเพื่อจะพยุ่งร่างบางยกขึ้น