Nobela ni Yurial

อย่าทิ้งผม ในวันที่ผมพยายามทิ้งทุกอย่างเพื่อคุณ✌️สำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ต้องได้รับสารอาหารครบหมู่การออกกำลังกายในคุณแม่ตั้งครรภ์จะช่วยให้ปอด หัวใจ กระดูก และกล้ามเนื้อ ของคุณแม่แข็งแรง ทารกในครรภ์ได้รับออกซิเจนมากขึ้น การออกกำลังกายนั้นควรทำอย่างพอดีและถูกวิธีคุณพ่อมือใหม่อย่างผม ศึกษาอย่างจริงจัง นั่งท่องวิธีการดูแลคุณแม่ตั้งครรภ์ นี่ผมไม่ได้เห่อและตื่นเต้นเกินไปใช่มั้ย ผมเอาไปให้ยัยหน้าแมวดูดีกว่าเธอเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องนอนยิปแซง" แกร่ก !!!" เสียงเปิดประตู" อุ้ย "เสียงเปิดประตูฮาเดนกำลังเข้ามาขณะที่ฉันกำลังส่องไอจีเขา ฉันต้องรีบปิดมันลงก่อน" ยัยหน้าแมว นี่วิธีดูแลตัวเอง ใหนดูซิลูกดิ้นหรือยัง" ฮาเดนเข้ามานอนลงที่ตักของฉัน ใบหน้าหล่อคม แนบลงบริเวณหน้าท้อง" จะบ้าเหรอเพิ่งจะ 2 เดือน จะได้ยินได้ยังไ

เวลาเรารักใครสักคนเราอยากเปลี่ยนตัวเอง เพราะเราอยากให้เขารักเรา แต่การที่เรารักเขาเนี่ยไม่ได้แปลว่าเขาจะเปลี่ยนเขาจะเปลี่ยนต่อเมื่อเขารักเรา เขาอยากทำเพื่อเราเขาถึงจะเปลี่ยนตัวเองแต่ การที่รักใครสักคนไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยน ได้ ถ้าเขาไม่อยากเปลี่ยน...หยุดคิดมากให้กับสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ แล้วก็มองความสิ่งที่มีความสุขจากอะไรที่มันง่าย ๆ และไม่ลืม ให้ความสำคัญกับคนรอบข้างและตัวเราเองผมเดินไปนั่งคุกเข่าลงที่หน้าเธอ มือสวยที่วางที่ตัก ผมวางมือลงพักไว้มือของเธอ" ผมรู้ว่าผมทำกับคุณไว้เยอะ บางคำพูดที่พูดไปด้วยความปากหมาของผม อะไรที่ทำให้คุณไม่สบายใจ ไม่มั่นใจ อะไรที่มันไม่ชัดเจน เรามาทำให้มันชัดเจนดีมั้ย "" อะไรของนาย ฮาเดน อย่ามาซึ้ง ฉันไม่อิน ผีเข้าเหรอ ? ."" ผมพูดจริง ๆ ผมอาจจะเป็นผู้ชายไม่ได้เรื่อง ทั้งใจร้อน บางครั้งก็ใจร้าย ทั้งไม่เอาใหน ทั้งโลเลเห็นแก่ตัว

ม่านฟ้า ลง ไอจีความสัมพันธ์ที่คล้ายกับคนรักทำได้แค่ไกล้ชิดอยู่ข้างๆ คำนิยามมันได้แค่นั้น เรียกที่รักก็ไม่ได้ ความสัมพันธ์ที่คล้ายคนรักแบบนี้..จะมีสักวันบ้างไหมที่จะพัฒนาอย่างคนรักกัน..แต่ความจริงตอนนี้มันไม่อะไรทั้งนั้นมันจบแล้ว.. Goodbye Thailand.ฮาเดนผมโทรศัพท์ไปหายัยหน้าแมวเกือบจะร้อยสายเธอก็ไม่รับ ไม่รู้ไปไหน ผมขับรถวนหาเธอไปเรื่อยอย่างคนใจลอย ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอ ผมตัดสินใจกลับไปรอเธอที่บ้าน เผื่อว่าจะกลับมาบ้านผมพึ่งรู้ตัวว่าพูดกับเธอแรงไป ด้วยความที่ผมเครียดกับเหตุการณ์หลาย ๆ อย่าง ผมควรที่จะใส่ใจเธอมากกว่านี้ผมมอง ผ้าปูที่เธอวางไว้ให้ โน้ตที่แปะไว้เวลาเธอสั่งให้ผมทำอะไร ทุกซอกทุกมุมบ้านเคยมียัยหน้าแมววุ่นวายพูดมาก เสียงดังด่าผมวันนี้เธอไม่อยู่ก็เหงาดีเหมือนกันนะปรกติแล้

มาก่อนมาหลังไม่สำคัญ..แต่อย่ามาพร้อมกันมันจะเกมส์...🙄เผชิญหน้า...วันนี้เป็นวันที่ฟ้าต้องออกเดินทาง ถึงแม้ว่าฉันจะท้องอยู่แต่ถึงอย่างไรฉันก็อยากเจอเธออีกสัดครั้ง ถนนในเมืองหลวงยามนี้ก็รถเยอะจังฉันเกรงจะขับรถไม่ไหวฉันให้พี่เมธาพามาส่งเขาเป็นเพื่อนทั้งพี่ในเวลาเดียวกัน เพราะฉันไม่อยากให้ฮาเดนรู้ว่าฉันมาส่งฟ้า" แทนที่จะพักผ่อนกำลังท้อง กำลังไส้นะเรา "Part เมธาหลังจากที่ยิปแซงบอกเรื่องที่เธอท้องผมตกใจมากไม่คิดว่า คนอย่างแซงจะยอมใครง่าย ๆ ผมรู้สึกผิดหวังอยู่เหมือนกันผมรู้ว่าเธอไม่คิดอะไรกับผมแต่อย่างน้อย เธอคงไว้ใจที่จะบอกเรื่องสำคัญขนาดนี้กับผมแค่ได้อยู่ข้าง ๆ เธอแบบนี้ก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้วจากนี้ไปคงตัดใจจากเธอจริง ๆ ถ้าเข้ามายุ่งมากไปฮาเดนจะมองไม่ดีอาจถึงขั้นเข้าใจผิดเอาได้

เวลาทำให้เรากลายเป็น คนรัก แล้วเวลาก็มักทำให้เรากลายเป็น คนอื่นอย่าบอก..ความลับฮาเดนประกบจูบลงที่ริมฝีปากฉันอีกครั้ง จะให้ฉันยอมรับให้ได้เลย ใช่มั้ย แต่ฉันหายใจไม่ออก รู้สึกอึดอัด ยกมือวางที่ลำตัว ผลักเขาออก ฉันหลับตายกมือกุมศีรษะเหมือนมันจะหน้ามืด" ผมขอโทษ แซงคุณเป็นอะไรไป " ผมพยุงร่างเธอไปนั่งลงที่โซฟาตรงห้องรับแขก รีบวิ่งไปหายาดม และเรียกแม่บ้านมาช่วยดูเกรงว่าเธอจะเป็นลม" นี่ค่ะ คุณแซงทานยาหอมก่อนนะคะ " ป้าแม่บ้านรีบไปชงยาหอมให้แซง ผมรีบเปิดพัดลมนวดตามเนื้อตัว เพื่อให้เธอดีขึ้น" นายนั่นแหละฮาเดน ออกไปไกล ๆ เหม็น " ฉันได้กลิ่นฮาเดนที่ขณะนี้ยื่นยาดมจ่อที่จมูกฉันอยู่ เมื่อได้กลิ่นแล้วเหมือนมันจะอ้วก ฉันจึงยื่นมือผลักให้เขาออกห่าง ๆ" ผมว่าไปหาหมอดีกว่า เห็นเป็นแบบนี้ มาหลายครั้งน่าให้หมอตรวจดูนะ "" ไปต

ความรัก ก็เหมือน เกมกีฬา ตัวสำรอง จะมีค่าก็ต่อเมื่อ ตัวจริง เจ็บ..." อ้อ ฮา ขากลับซื้อชาเขียวปั่นนมสดไปฝากเธอด้วยล่ะ " ฉันเอ่ยบอกฮาเดนขณะที่เดินได้เพียง 3 ก้าว แซงเธอจะได้ไม่สงสัยว่าฮาหายไหนผมก็สงสัยว่าม่านฟ้า กับยิปแซงเธอสามารถคุยดีกันได้เหรอ ปรกติถ้าเกิดเรื่องแบบนี้เท่าที่ผมเจอ มีแต่งตบตี ทะเลาะเอาชนะกัน แต่ทำไมเธอแปลกจัง เมื่อตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน เวลาม่านจำได้ว่าผมแอบมีกิ๊ก ก็เห็นมีแต่กิ๊กอีกคนหนึ่งทะเลาะกันม่านฟ้าเหมือนอยู่เหนือคนพวกนั้น มาวันนี้เธอก็สามารถคุยกับยิปแซงได้แม้เธอจะโกหกเรื่องชื่อ ก็ตาม หรือว่าเธอมีแผนอะไรหรือเปล่านะ จิตใจผู้หญิงยากแท้หยั่งถึง แต่สิ่งนี้ที่ผมชอบเธอไม่เอาตัวเองไปตบตีแย่งชิงกับใครก็เอาชนะใจผมได้ ผมยืนมองแผ่นหลังของม่านฟ้าขณะที่เธอเดินไปขึ้นรถ"อุ้ย !! ลมแรงจังสงสัยจะเข้าหน้าหนาว ว้าย ผ้าปลิว " ขณะที่ฉันเปิดกระเป๋า เพื่อหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าไม่ทันระวัง ด้วยลมที่พัดแรงทำให้ผ้าคลุมไหล่ที่คลุมไว้อย่างหลวม ๆ ปลิว ไปติดที่หัวใครก็ไม่รู้ตอนนี้ ฉันต้องรีบวิ่งไปขอโทษเขาก่อน

"ฟ๊อด^^จู๊บ" ใบหน้าสวยทั้งหอม ทั้งจู๊บแก้มเพื่อเป็นการให้รางวัลปลอบใจแก่คนไข้ที่อยู่บนเตียงอย่างอ่อนโยน วงแขนบางโอบกอดร่างหนาซุกลงที่อกแกร่ง เขาช่างดูซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัดผิดหูผิดตา กอดนี้ช่างเป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่มที่แอลรอคอยและเฝ้าตามหามานาน บัดนี้คุ้มค่าแก่การรอคอยเป็นที่สุด"เดี๋ยวค่ะ พรีมลืมไปเลยว่ามีความลับบางอย่างที่ยังค้างคาใจ ความจริงอาทิตย์ก่อนพรีมไปหาคุณที่บริษัท ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนคุณเหรอคะ ดูท่าทางสนิทสนมคงจะคบกันมานานแล้วแล้วแบบนี้พรีมจะต้องไปเป็นเมียน้อยคุณเหรอคะ คุณต้องเลือกนะคะระหว่างพรีมกับผู้หญิงคนนั้น" น้ำเสียงจริงจังอย่างเอาเรื่องลุกขึ้นเอ่ยกับคนที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย"ฮะ ?? ใคร อย่าบอกนะว่าคุณเจอวี""วีไหนพรีมไม่รู้จัก "ใบหน้าสวยเบิกตากว้างคิ้วเรียวขมวดปมอย่างคนสงสัย ให้กับชื่อที่แอลเอ่ยถึง"ก็ผู้หญิงที่คุณเจอนั่นแหล่ะ ตัวเล็ก ๆขาว ๆ ผมสั้นใช่มั้ย โถ่ พรีม ผมเลือกทั้งคุณและวีนั่นแหล่ะ "

เหมือนทุกอย่างกำลังจะจบลงด้วยดี เสียงเคาะห้องดังขึ้น สักพักตามมาด้วยเสียงฝีเท้าเดินพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้ามา ปรากฎร่างชายหนุ่ม สูงขาวหน้าตาดี คนหนึ่ง ราวกับคนจีน แต่ก็คนจีนั่นแหล่ะ"คุณอยู่ที่นี่เองเหรอพรีมายา เห็นคุณหายไปไม่รับโทรศัพท์"ชายหนุ่มเสียงทุ้มต่ำหน้าตาไม่คุ้น สำหรับแอลเอาซะเลย ใครช่างกล้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่พรีมายาถึงกับอึ้งประหลาดใจว่าเขาตามมาที่นี่ได้อย่างไร ...."เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะคุณเฉินอี้"มือสวยยกกุมมือหนาของแอลแล้วลูบตบเบาๆ พร้อมกับเอ่ยว่า เดี๋ยวพรีมมาอธิบายให้ฟังนะคะ ร่างสวยลุกขึ้นเดินอกไปพร้อม ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาดี เดินตามออกไปเมื่อมวลอารมณ์ความโกรธเข้าครอบงำ เป็นเหตุให้จี๊ดไปถึงหัวใจของแอล "โอ่ะ โอ้ย คุณยังมีอะไรปิดบังผมอยู่อีกหรือ พรีมายา " แต่ต้องยอมปล่อยเธอออกไปคุยธุระอย่างช่วยไม่ได้ ครั้นจะให้บอดิการ์ดตามออกไป ก็ไม่ได้ เนื่องจากเค้ามาต่างประเทศเพียงลำพังส่วนตัวไม่อยาอ

มาเฟียร้าย..พ่ายรักสายใยสัมพันธ์หญิงสาวนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่อีกฝ่ายเคยทำให้เธอเสียใจ ทั้งเรื่องหนี้ก้อนโตที่ครอบครัวของแอลมอบให้ ร่องรอยบาดแผลในจิตใจของพรีมายาที่ไม่มีวันหายดี รวมถึงความหวังที่พังทลายลงไม่เป็นท่า ก่อนจะเริ่มหันมาสบตาของอีกคน แล้วพูดต่ออีกด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นที่อก เขามาตามหาเธอทั้งที่ยังมีผู้หญิงอีกคนงั้นหรือ ทำอย่างรี้ไปเพื่ออะไรกันคิดจะจับปลาสองมือหรืออย่างไร“เลิกทำหน้าเป็นไขสือได้แล้วค่ะ ฉันโดนคุณหลอกมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง พอสักที จบกันแค่นี้แล้วปล่อยฉันไปได้แล้ว” มือเรียวสะบัดแขนออก ร่างเล็กทำทีเหมือนจะเดินจากไปอีกรอบ แต่ทว่าก็กลับถูกอีกฝ่ายรั้งตัวเอาไว้อีกครั้งใบหน้าสวยต้องหันกลับมามาเผชิญสายตาคมเข้มอย่างเลี่ยงไม่ได้ดื้อด้านจริง ๆ !“นี่ ! คุณ-”

มาเฟียร้าย..พ่ายรักการเดินทางในต่างแดนอย่างประเทศจีนสำหรับแอลนั้นมันไม่ได้เป็นไปอย่างยากลำบากเลย ในขณะเดียวกันบรรยากาศตอนนี้ของประเทศจีนก็ไม่ได้อยู่ในหน้าหนาว นั่นจึงยิ่งจะไม่มีอุปสรรคอะไรมาขัดขวางเขาได้ สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คนและและนักท่องเที่ยวประปราย อากาศที่เบาบางและปรอดโปร่งช่วยทำให้จิตใจของแอลรู้สึกแจ่มใสขึ้นมาได้ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะแวะพักหาอะไรกินอยู่แถวๆนั้นเมื่อร่างสูงเข้ามาในร้านอาหารได้แล้ว ร่างกายที่แสนเหนื่อยล้าจึงได้มีเวลาหยุดพักบ้างเสียที เหงื่อกาฬยังคงไหลซึมตามกรอบหน้าเพราะว่าพิษไข้ที่ยังคงถาโถมเข้าโจมตีแอลไม่หยุด อาหารที่เขาเคยชอบ ชายหนุ่มก็กินได้ไม่เท่าไหร่เพราะรู้สึกไม่อยากอาหารในไม่นานเขาก็เรียกเก็บเงินก่อนจะเดินออกมาเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นแทนในอกของแอลยังคงรู้กลวงโหวง สีหน้าก็ซีดไร้สี ดูเหมือนคนจะเป็นลมเป็นแล้งไปได้ตลอดเวลา อย่างน้อยๆที่นี่ก็ไม่มีกลิ่นอายความทรงจำของเขาและเธอที่ว

พี่คะ… นี่วีเอง”หญิงสาวคว้ามืออีกฝ่ายมากุมไว้ ด้วยสีหน้าแววตาแสนเศร้าสลด ก่อนจะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆเพื่อเรียกสติผู้เป็นพี่กรอบใบหน้าของชายหนุ่มจึงค่อยๆหันมาแล้วกระพริบตาอยู่สองสามครั้ง เพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจน เมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ตนเองเพียงแค่ฝันไปความวูบโหวงที่มีในใจก็ยิ่งจะทวีคูณเขายังคงกวาดสายตาไปรอบห้องด้วยความหวังว่า พรีมายาอาจจะกลับมาหาตนเองแล้วก็ได้ แต่เมื่อลองนั่งคิดและเรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดใหม่ดูอีกครั้ง มันจึงทำให้แอลนึกได้แล้วว่าทั้งหมดที่เขาคิดมันก็เป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น"นี่เราแค่ฝันไปเองเหรอ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาเลยคงจะดี"ในความฝันนั้นเขารู้สึกว่าได้สัมผัสกับพรีมายาจริง ๆวินาทีถัดมา ร่างสูงจึงรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อพาร่างกายซูบโทรมของตนให้ลุกจากเตียงสายตาของแอลเริ่มกลับมาพร่ามัวอีกครั

สองขาเรียวหยุดอยู่ ณ ที่ที่หนึ่ง หน้าตึกสูงตระหง่านที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหน้า ใช่แล้ว… ในที่สุดเธอก็ยอมที่จะเสี่ยงเข้ามาเล่นในเขาวงกตแห่งความรักนี้ แม้ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ตรงจุดหมายนั้นหรือไม่ก็ตามเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมายืนอยู่ที่นี่ก็คือ เธออยากจะทุ่มเทกับมันดูสักตั้ง แค่อยากจะเต็มที่กับมันให้ถึงที่สุด ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เต็มที่กับมันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่หวาดกลัวกับความเสียใจอีกต่อไป แต่เพราะว่าเธอกลัวจะเสียใจต่างหาก ในท้ายที่สุดพรีมายาจึงตัดสินใจลองกลับมาหาอีกดวงใจที่ยังคงหวาดหวั่นและเจ็บปวดกับเรื่องที่เพิ่งประสบมามันเริ่มกลับมามีความหวัง บางทีแอลอาจจะจริงจังกับเธอจริงๆก็ได้ บางที… เธออาจจะแค่เพียงตีโพยตีพายไปเอง แอลอาจจะอยากลงหลักปักฐานกับเธอต่อให้สถานะระหว่างทั้งสองจะต่างกันราวฟ้ากับดินพรีมายาในตอนนี้เปรียบดั่งคนตาบอดที่กำลังหลงทาง โดยมีเสียงกระพือปีกของหิ่งห้อยเ

ห้องลับ..ประธานหื่น ปิดห้องลับเกือบจะ ร่วมชั่วโมง ที่มีอาขอตัวไปห้องน้ำหายไปนานจนนัตตี้ต้องโทรตาม ปล่อยให้เพื่อนอยู่กับคนแปลกหน้าสองต่อสอง จากนั้นร่างสวยในชุดสีเงินเดินกลับมาที่โต๊ะที่มีนัตตี้และมาร์ครออยู่การรอคอยยิ่งเพิ่มพูนอารมณ์กระวนกระวายเข้าสุม ส่งผลให้ ทั้งคู่ ใบหน้าบึ้งตึงไม่สู้ดีนักบทสนทนา มีอาและมาร์ค"มีอาขอโทษนะคะ พอดีเจอเพื่อนเลยคุยนานไปหน่อย" ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มอ่อนๆ โค้งตัวขอโทษเขาทั้งสองก่อนจะนั่งลงข้างๆนัตตี้ อย่างเขินๆ "ไม่เป็นไรครับ ผมขอถามอะไรอย่างได้มั้ยครับ" "ได้ค่ะ " " เพื่อที่เรา ไม่เป็นการเสียเวลาทั้งสองฝ่าย คุณมีอา มีคนในใจหรือยังครับ" ในเมื่อชายหนุ่มที่พึ่งรู้จักกัน กล้าที่จะถามกันตรงๆแบบนี้ ผู้หญิง ตรงไปตรงมาอย่างมีอาก็ชอบอยู่แล้ว ที่จะ ตอบตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อมไปมา "มีแล้วค่ะ " "ดีครับ งั้นเรามาดื่ม เพื่อมิตรภาพที่ดีกันนะครับ" มาร์คยกแก้วเหล้าขึ้นกลางอากาศ ก่อนที่ มีอา และนัตตี้ ยกตาม บรรยากาศดูตึงๆ เวลาผ่านไปไม่นาน มาร์คจึงขอตัวกลับก่อน มาร์คเคลียร์ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ก่อนจะยกหมดแล้ว หยัดตัวลุกขึ้นเดินออกไปอย่างผิดหวังเมื่อบรรยากาศดูไม่ดีสักเท่าไหร่

ห้องลับ..ประธานหื่น ทำเวลาบรรยากาศห้องทำงานบนตึกสูง แอร์เย็นฉ่ำ พื้นห้องโทนสีเทาดำ มีเพียงชุดโต๊ะทำงานตัวหรู พร้อมเก้าอี้ผู้บริหาร และเก้าอี้สำนักงาน ร่างกายประธานหวังสั่นเทาไปด้วยแรงปรารถนา ทั้งความรู้สึกที่มีต่อเธอ ใบหน้าของเธอ รูปร่างของเธอ ผมที่ยาวสลวยทุกอย่างที่เป็นเธอแฝงไปด้วยความงดงาม ทั้งหมดทั้งมวลรวมกัน ราวกับเข้ามาเติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างที่ชายหนุ่มโหยหาทันใดนั้นร่างสูงขยับร่างบางของเธอให้นอนราบไปกับโซฟาพร้อมกับจังหวะเสียงหัวใจทั้งคู่ที่มันเต้นรัวอย่างหนัก สายตาคู่คมจดจ้องกันเป็นเวลานานโดยไม่เอ่ยวาจาใด"คุณจะทำอะไร""คุณจะ" .อุ๊บ !!! ไม่ทันจะสิ้นประโยคริมฝีปากหนาจูบลงมาบนริมฝีปากอุ่นอย่างนุ่มนวล หญิงสาวดวงตาเบิกกว้าง แต่ก็พลันรับรสจูบนั้นของเขาทันทีเช่นกัน มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่งเลื่อนเลื้อยไปตามร่างสวยตามส่วนต่างๆที่อยู่ใต้ล่างเขา ไม่นานนักเขาถอนริมฝีปากออกไซร์ลงซอกคอขาว เลื่อนใบหน้าคมลงต่ำมาที่เนินอกอิ่ม"หยุด !!!!!!" มือสวยผลักร่างหนาขึ้น ...มีอา"อาป๊าคุณบอกว่ามีอา มาเกาะ คุณหวังจะรวยทางลัด งั้น ให้พ่อมาขอก่อนมีอาถึงจะยอม "ประธาน "แล้วสินสอดแพง มั้ยครับ"มีอา "ใบหน้า

ห้องลับ..ประธานหื่นสารภาพรักหลังจากประธานหนุ่มขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้ง ไม่ทันสิ้นสุดประโยค เสียงเล็กแทรกขึ้น"แล้วคุณล่ะ ไม่เล่นหรือไง " ร่างสวยลุกจากเก้าอี้สำนักงานสีดำนั่นแล้วมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างสูงมือเรียวคว้าแขนแกร่งของคนตรงหน้า "เจ้าของรอยสักรูปโปรไฟล์นั่น คือคุณใช่มั้ย "สิ้นประโยคมือสวยปล่อยแขนแกร่งลง ...ร่างสูงตรงหน้ามองใบหน้าของเธออย่างไม่วางตา"ที่มีอาเล่นเพราะมีอาเข้าใจว่าต้องเป็นคุณแน่ๆ ถึงยอมที่จะคุยด้วยเพราะตอนนั้นมีอาอยากรู้จักคุณเพื่อบอกเรื่องราวเมื่อ 2ปี ที่แล้ว มีอาไม่บ้าโชร์ให้คนอื่นเห็นมั่วหรอกค่ะ"ร่างสูงตรงหน้าถึงกับหน้าถอดสี ที่มีอารู้ตั้งแต่แรกว่าเป็นเขา "แล้วถ้าไม่ใช่ เฮียล่ะจะทำยังไง..ก็ต้องแสดงว่ากำลังคุยอยู่กับคนอื่น""ก็เหมือนกัน ถ้าคนที่ เฮียหวังที่เฮียหวังคุยด้วยไม่ใช่มีอา แสดงว่าเฮียก็คุยกับคนอื่นเหมือนกัน " เมื่อเหตุการณ์ทะเลาะกันไปเริ่มจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสวยดึงลมหายใจเข้าเดินกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมเพื่อระงับสติอารมณ์นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าขึ้นเสียงใส่เขาเช่นกัน ในใจพลันนึก นี่เราลืมไปหรือเปล่าเขาคือท่านประธาน นะ แต่อีกใจนึงก็ คิดว่า

ห้องลับ..ประธานหื่นยั่วยวน จริตมารยา..สายลมเยือกเย็น ของตึกสูงพัดโชยสัมผัสเข้าทุกอณูขุมขน หากกระแสลมไม่ได้พัดพาความเจ็บปวดไปจากใจเธอไปได้เลย เมื่อตาคู่สวยที่ถูกจับจ้องโดย ท่านประธาน หญิงสาวแกล้งประชดโดยการยกขาเรียวสวยข้าที่กระโปรงแหวกขึ้นสูง ร่างกายสั่นเทาไปด้วยอารมณ์โกรธที่ไร้ซึ่งการโทรหรือข้อความมาอธิบาย แต่เธอตอนนี้ คาดว่าประธานนุ่มคงอยู่ไม่สุขแล้วเช่นกันทางด้านฝั่งของประธานหวัง สายตาจดจ้องไปที่มีอาอย่างเจ็บใจที่ทั้งมากับผู้ชายคนอื่นแล้วแถมยังใส่ชุดเซ็กซี่ขนาดนี้ด้วยเป็นเหตุให้เขารู้สึกหงุดหงิดแต่ต้องเก็บอาการ เอาไว้เพื่อให้เกียรติหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าประธานหวังถูกบังคับให้พาลี่จังออกมาทานข้าวแม้จะฝืนใจเพียงใด แต่ไม่อาจขัดใจผู้เป็นพ่อได้และเห็นใจที่เธออุตส่าห์บินมาตั้งไกล ถ้าไม่พาเธอมาอาป๊าขู่จะไล่มีอาออก และจะไม่ยอมรับเธออีกต่อไป เขาจึงยอมที่จะพาลี่จัง ออกมาตามคำสั่ง ของอาป๊า ประธานหนุ่มมีความหวังว่าหากทำตามคำสั่งเผื่อว่า อาป๊าจะเปิดใจ คนอย่างประธานหวังใช่ว่าจะยอมอะไรง่ายๆ ถ้าไม่สุดๆจริงๆ หญิงสาว ที่อาป๊าเลือกให้รูปร่างหน้าตาสวยเพียบพร้อม สักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่คนหื่นๆอย่าง

ห้องลับ..ประธานหื่นยั่วประชดมีอาสาวน้อยผู้จริงจังในความรัก ถ้าได้ตกหลุมรักเธอยินดีที่จะแต่งมีลูกได้เลยด้วยซ้ำ หากแต่เจอคนที่จริงใจและรักเธออย่างแท้จริงเฉกเช่นที่เธอรักเค้า และเธอให้เต็มร้อย แม้ตลอดการเดินทางของความรักจะเจออุปสรรคไปบ้าง เธอคิดเสมอว่าอาจมีสักวันที่เจอใครสักคน ที่โลกเหวี่ยงคน คนนั้นมาให้จะไม่ยอมปล่อยมือคนนั้นไปเด็ดขาดดังเช่นคำสุภาษิตที่ว่าเป็นคู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก เธอยังเลือกที่จะเชื่อมั่นในความรักของเธอแม้ความหวังจะริบหรี่ แม้นย้อนกลับไปถ้าหวังดีเป็นผู้ชายธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลยเธอยังจะรักเขามั้ย ถ้าเขามีนิสัยน่ารักเหมือนเช่นตอนนี้ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่เธอจะต้องปฏิเสธ..หลังจากมีอาที่อยู่ในอาการโศกเศร้าเสียใจจาก คำพูดของอาป๊า บิดาของท่านประธานหวัง เธอเดินเข้าบ้านราวกับคนที่สิ้นหวัง ใบหน้าสวยมองเห็นผู้เป็นแม่ หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดเขาอย่างไม่ลังเล คนที่กำลังความเครียดรุมเร้าต้องการคำปลอบใจจากใครสักคน เธอเดินเข้าไปในอ้อมกอดของมารดา ความอบอุ่นขยายไปโดยรอบช่างเป็นกอดที่ทรงพลังมากยิ่งนักบทสนทนาแม่ เป็นอะไรไปลูก เส

ห้องลับ..ประธานหื่นห้องทำงานของท่านประธานเพียงท่านประธานรีบเดินขึ้นมาถึงหน้าประตู ร่างสวยก็กำลังที่จะเปิดประตูออกมาสวนทางกันด้วยสีหน้าดูไม่สู้ดีนักแถมยังก้มหน้าก้มตาหลบหน้าประธานหวัง"มีอา เดี๋ยวก่อน" มือหนาคว้าจับแขนของเธอเอาไว้ แต่หญิงสาวดึงมือเขาออก "ขอโทษค่ะ มีอาขอตัวนะคะ" แล้วเธอก็เดินออกจากห้องท่านประธานไปประธานหนุ่มยอมที่จะปล่อยให้เธอเดินออกไปก่อน แล้วเลือกที่จะเข้าไปคุยกับผู้เป็นพ่อให้รู้เรื่องหวังอี้ "สวัสดีครับอาป๊า มาถึงเมื่อไหร่ไม่เห็นบอกเลย อาป๊า ฉันจะไปจะมาแกสนใจด้วยเหรอหวังอี้ อาป๊า มีอะไรหรือเปล่าครับ เห็นเรียกพนักงานขึ้นมาอาป๊า เปล่านี่ ฉันก็เรียกมาถามงานปรกติ อ้อ เย็นนี้ หาร้านสวยๆอร่อยๆพาแขกไปทานข้าว หรือไปนั่งที่ Lo