Novels by Yurial

ห้องลับ..ประธานหื่นคนนี้ไม่ผ่านบรรยากาศบาร์เล็กๆ แห่งนี้ ถูกตกแต่งสไตล์วินเทจอย่างเรียบง่าย คละเคล้าไปด้วยกลิ่นของบารากู่ ผู้คนต่างเช็คบิลที่จะกลับกันหมดเหลือเพียง ไม่กี่โต๊ะ รวมถึงโต๊ะของมีอา เท่านั้นเอง หลังจากที่ ซินอี้เดินทางมาถึงชายหนุ่มกวาดสายตาไปมองศิรินที่เธอฟุ๊บอยู่ที่โต๊ะ เธอยิ่งเมาหนักกว่ามีอาซะอีก เพราะเธอแทบไม่เคยที่จะดื่มแอลกอฮอล์เลยด้วยซ้ำ มีเพียงวันที่ไป Looptop เท่านั้น ที่เคยได้ลองสัมผัสน้ำสีหวานจากนั้นกวาดสายตามองหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆศิรินทำให้ซินอี้ถึงกับเบิกตากว้าง ยกคิ้วสูง ประหลาดใจเป็นอย่างมาก ว่าชายหนุ่มผู้นี้มาที่นี่ได้อย่างไร ..."เฮ้ย..!!!!!!!!...มาร์ค !!!!!!!!!นึกว่าใคร นี่แกมาถึงเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ แกอยู่ ดูไบ ไม่ใช่เหรอ? เขาเอ่ยทักทายด้วยความตกใจชายหนุ่มตรงหน้าเป็นลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน เป็นอย่างดีเฮียซิน แล้วเฮียอยู่ที่จีน เฮียมาที่นี่ได้ยังไง พูดพลางลุกขึ้นสัมผสจับมือกับผู้พี่อาป๊า ให้มาช่วยเจ้าหวัง ดูแลกิจการที่นี่ แล้วเฮียหวังไม่มาด

ห้องลับ..ประธานหื่นรอยสักนั่น...หลังจากที่ท่านประธานหวังมึนจากเครื่องดื่มที่ผิงผิง จัดมาให้ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังหลับไหล ได้ยินเสียงสายเรียกเข้า อาการงัวเงียที่จะรับสาย แต่ต้นสายดันวางไปเสียก่อน ตาคู่คมที่แทบจะลืม ไม่ขึ้น พยายามที่จะลืมตาปรือๆมอง จึงทราบว่าเป็นมีอาโทร มา แล้วดันมีข้อความ เด้งขึ้นมาด้วยว่า .< คนโกหก> สร้างความแปลกใจให้กับท่านประธานเป็นอย่างมากว่าหมายความว่าอย่างไรประธานหวังจึงตัดสินใจที่จะโทรกลับไปเพื่อคุยกันให้รู้เรื่องมีอา : ฮะ ฮัลโหล มีอาผู้อยู่ในอาการเมาหวังอี้ : นี่คุณเมาใช่มั้ยเนี่ย?มีอา : ไม่ต้องมาพูด คนโกหก ความรักของฉันคงไม่มีค่ามากพอที่ผูกมัด เกี่ยวรั้งใครไว้ได้สินะ มีอาให้คุณไปเต็มร้อยไม่เหลือเผื่อใจไว้เจ็บด้วยซ้ำหวังอี้ : มีอา คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ..แล้วนี่อยู่ร้านใหนมีอา : อะ อะไร ไม่ได้ยิน // จังหวะนั้น ศิริน ทำแก้วเหล้าหกน้ำเลอะ มีเสียงชายหนุ่มแทรกเข้าไปในสาย "คุณมีอา ระวัง น้ำหกนะครับ" หว

ห้องลับ..ประธานหื่นเผยความลับ..ประเทศไทย..ในขณะที่ประธานหวังที่ตอนนี้อยู่ประเทศจีนพยายามโทรหามีฮาทุกช่องทางอย่างกระวนกระวายใจ..แต่หญิงสาวเอาโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าแล้วเพลงในร้านเสียงดังทำให้มีอาไม่ได้ยินเสียง..มีอาที่อยู่ในอาการเศร้าโศก ช่วงเวลาแบบนี้คงมีแต่เพื่อนที่รู้ใจเท่านั้นคอยปลอบประโลมมีอาชวนศิริน ไปนั่งดื่มที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็น Open มีดนตรีสดบรรเลงและดนตรีของทางร้านแก้วเหล้าสีหวานดูน่ารัก ถูกยกขึ้นหลายต่อหลายช็อต ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังอึกทึกและเหล่าผู้คนที่ต่างมีความสุขและสีหน้ายิ้มแย้ม มีเพียงมีอา เท่านั้นที่ไม่ได้รู้สึกสนุกสนานไปกับบรรยากาศรอบข้างเลยแม้แต่น้อย"ขอบใจนะศิรินที่มาเป็นเพื่อน...!!"มีอาพูดเสียงเนือยๆ"ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา แล้วนี่จะบอกได้หรือยัง2-3วันมานี้ทำไมดูเศร้าๆจัง" ศิริน นั่งปลอบใจเพื่อนอยู่ข้างๆสังเกตุสีหน้าท่าทาง แววตาของเพื่อนมาตลอดนัยน์ตาสีอ่อนยังคงเหม่อมองไปรอบๆกาย ช่างเป็นเรื่องตลกร้ายที่ในหัวสมอง มีความทรงจำระหว่างเธอและเขาอยู่แม้หัวสมองจะร

ห้องลับ..ประธานหื่นหญิงร่าน..หาที่ลงภายในไนซ์คลับที่ประดับประดาด้วยโคมแดงแสงสลัว โซฟาชุดหรูตรงกึ่งกลางจัดวางอย่างสวยงามแบบเว้นระยะห่าง และรูปทรงเรขาคณิตที่ผนัง ให้อารมณ์หรูหราผสมฮอลลีวูด เสียงเพลงจากดีเจขับกล่อมเร่งจังหวะเร้าใจอย่างไม่ขาดสาย การแสดงโชร์ที่ล่อแหลมบนเวที ชายหนุ่มรอบกายที่จูบกายแบบไม่แคร์สายตาใคร พร้อมทั้งหญิงสาวที่นั่งคร่อมอยู่บนร่างเขาตอนนี้ ....หลังจากที่ผิงผิงขอตัวไปคุยกับเพื่อนอย่างที่หญิงสาวกล่าวอ้าง ประธานหวังแอบไปยืนดูห่างๆเพื่ออยากรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างไรกันแน่ เมื่อนเห็นผิงผิง กับชายคนนั้นกอดจูบกัน และยังแอบถามพนักงงานว่าเธอมาที่นี่บ่อยหรือไม่และมากับใครหรือเปล่า โดยที่ผิงผิงไม่รู้ตัว เพื่อเขาที่จะรวบรวมข้อมูลไปโต้แย้งกับอาป๊าของเขาได้ ถึงผิงผิงจะมารยาร้อยเล่มเกวียนแต่นักธุรกิจเก่งๆอย่างเขาก็ไม่โง่ให้ใครหลอกง่ายๆและเมื่อผิงผิงสัมผัสถึง ท่อนเอ็นลำใหญ่ภายใต้สะโพกที่เธอโ

ห้องลับ ประธานหื่นยั่ว.."ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณผิงผิง แต่ผมคงหมั้นกับคุณไม่ได้เพราะผมมีคนรักแล้ว""นี่แกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ"....เสียงนุ่มลึกเอ่ยขอตัวกล่าวกับหญิงสาวอย่างสุภาพพร้อมกับมาดของชายหนุ่มแสนดีใบหน้าหล่อเหลา เขาหยัดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินจากมาโดยไม่ฟังเสียงผู้เป็นพ่อ ท่ามกลางสายตาของผิงผิงหญิงสาวที่พ่อเลือกมาให้เธอแอบรู้สึกเสียดายมากและหน้าชาเมื่อโดนผู้ชายปฏิเสธเป็นครั้งแรก ซึ่งสวยไฮโซแบบเธอมีแต่คนอยากที่จะเข้าหาย แค่กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่เขาใส่มาปะทะจมูกสวยของเธอตอนนี้มันก็บ่งบอกถึงรสนิยมที่เธอชอบทำให้เธอท้าทายที่อยากจะลองสัมผัสชายคนนี้ดูสักครั้ง"อาป๊าคะใจเย็นๆค่ะ เรื่องความรักห้ามกันไม่ได้เราเพิ่งเจอกันต้องค่อยเป็นค่อยไปค่ะเดี๋ยวผิงผิงจัดการเอง"ร่างสวยพูดเอาใจอา

ห้องลับ..ประธานหื่นคู่หมั้นเช้าวันใหม่ที่แสนธรรมดา มีอา ยังคงไปทำงานปรกติ แต่บรรยากาศที่เปลี่ยนไปคือท่านประธานเดินทางไปต่างประเทศ การดำเนินงาน เปลี่ยนเป็นเลขาและ ผู้บริหารระดับสูง ตาคู่สวยยังคงมองมุมต่างๆที่ ท่านประธานแอบลอบมองเธอ ใบหน้าสวยพลันยิ้มออกมาทันใดนั้น คุณซินอี้ พี่ชายของท่านประธาน และลูกสาวตัวเล็ก ลงมารับประทานอาหาร แต่มีอามีความรู้สึกว่าเขาพยายามที่จะหลบหน้าเธอ แต่ข้างๆเธอนั้นมีศิริน ร่วมทำงานข้างๆเธออยู่ตลอด ไม่รู้ว่าคุณซิน หลบหน้าศิริน หรือหลบหน้ามีอา กันแน่ มีอาแอบคิดเล่นๆ ว่า 2 คนแอบไปมีอะไรกันหรือเปล่า เหมือนกับตัวเองที่แอบไปมีสัมพันธุ์สวาทกับท่านประธาน สายตาคู่สวยแอบมองใบหน้าศิริน แต่ก็อยู่ในอาการปรกติ ไม่มีมีรุธอะไรทางฝั่งของซินอี้ ความจริงเขาคิดอยู่นานว่าจะบอกความจริงกับมีอาดีหรือไม่ เพราะซินอี้ พอจะรู้เรื่องราวของ มีอากับหวังอี้ มาพอคร่าวๆ จากคนไกล้ตัวที่แอบเห็นเธอคุยกับท่านประธานว่า

"ฟ๊อด^^จู๊บ" ใบหน้าสวยทั้งหอม ทั้งจู๊บแก้มเพื่อเป็นการให้รางวัลปลอบใจแก่คนไข้ที่อยู่บนเตียงอย่างอ่อนโยน วงแขนบางโอบกอดร่างหนาซุกลงที่อกแกร่ง เขาช่างดูซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัดผิดหูผิดตา กอดนี้ช่างเป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่มที่แอลรอคอยและเฝ้าตามหามานาน บัดนี้คุ้มค่าแก่การรอคอยเป็นที่สุด"เดี๋ยวค่ะ พรีมลืมไปเลยว่ามีความลับบางอย่างที่ยังค้างคาใจ ความจริงอาทิตย์ก่อนพรีมไปหาคุณที่บริษัท ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนคุณเหรอคะ ดูท่าทางสนิทสนมคงจะคบกันมานานแล้วแล้วแบบนี้พรีมจะต้องไปเป็นเมียน้อยคุณเหรอคะ คุณต้องเลือกนะคะระหว่างพรีมกับผู้หญิงคนนั้น" น้ำเสียงจริงจังอย่างเอาเรื่องลุกขึ้นเอ่ยกับคนที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย"ฮะ ?? ใคร อย่าบอกนะว่าคุณเจอวี""วีไหนพรีมไม่รู้จัก "ใบหน้าสวยเบิกตากว้างคิ้วเรียวขมวดปมอย่างคนสงสัย ให้กับชื่อที่แอลเอ่ยถึง"ก็ผู้หญิงที่คุณเจอนั่นแหล่ะ ตัวเล็ก ๆขาว ๆ ผมสั้นใช่มั้ย โถ่ พรีม ผมเลือกทั้งคุณและวีนั่นแหล่ะ "

เหมือนทุกอย่างกำลังจะจบลงด้วยดี เสียงเคาะห้องดังขึ้น สักพักตามมาด้วยเสียงฝีเท้าเดินพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้ามา ปรากฎร่างชายหนุ่ม สูงขาวหน้าตาดี คนหนึ่ง ราวกับคนจีน แต่ก็คนจีนั่นแหล่ะ"คุณอยู่ที่นี่เองเหรอพรีมายา เห็นคุณหายไปไม่รับโทรศัพท์"ชายหนุ่มเสียงทุ้มต่ำหน้าตาไม่คุ้น สำหรับแอลเอาซะเลย ใครช่างกล้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่พรีมายาถึงกับอึ้งประหลาดใจว่าเขาตามมาที่นี่ได้อย่างไร ...."เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะคุณเฉินอี้"มือสวยยกกุมมือหนาของแอลแล้วลูบตบเบาๆ พร้อมกับเอ่ยว่า เดี๋ยวพรีมมาอธิบายให้ฟังนะคะ ร่างสวยลุกขึ้นเดินอกไปพร้อม ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาดี เดินตามออกไปเมื่อมวลอารมณ์ความโกรธเข้าครอบงำ เป็นเหตุให้จี๊ดไปถึงหัวใจของแอล "โอ่ะ โอ้ย คุณยังมีอะไรปิดบังผมอยู่อีกหรือ พรีมายา " แต่ต้องยอมปล่อยเธอออกไปคุยธุระอย่างช่วยไม่ได้ ครั้นจะให้บอดิการ์ดตามออกไป ก็ไม่ได้ เนื่องจากเค้ามาต่างประเทศเพียงลำพังส่วนตัวไม่อยาอ

มาเฟียร้าย..พ่ายรักสายใยสัมพันธ์หญิงสาวนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่อีกฝ่ายเคยทำให้เธอเสียใจ ทั้งเรื่องหนี้ก้อนโตที่ครอบครัวของแอลมอบให้ ร่องรอยบาดแผลในจิตใจของพรีมายาที่ไม่มีวันหายดี รวมถึงความหวังที่พังทลายลงไม่เป็นท่า ก่อนจะเริ่มหันมาสบตาของอีกคน แล้วพูดต่ออีกด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นที่อก เขามาตามหาเธอทั้งที่ยังมีผู้หญิงอีกคนงั้นหรือ ทำอย่างรี้ไปเพื่ออะไรกันคิดจะจับปลาสองมือหรืออย่างไร“เลิกทำหน้าเป็นไขสือได้แล้วค่ะ ฉันโดนคุณหลอกมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง พอสักที จบกันแค่นี้แล้วปล่อยฉันไปได้แล้ว” มือเรียวสะบัดแขนออก ร่างเล็กทำทีเหมือนจะเดินจากไปอีกรอบ แต่ทว่าก็กลับถูกอีกฝ่ายรั้งตัวเอาไว้อีกครั้งใบหน้าสวยต้องหันกลับมามาเผชิญสายตาคมเข้มอย่างเลี่ยงไม่ได้ดื้อด้านจริง ๆ !“นี่ ! คุณ-”

มาเฟียร้าย..พ่ายรักการเดินทางในต่างแดนอย่างประเทศจีนสำหรับแอลนั้นมันไม่ได้เป็นไปอย่างยากลำบากเลย ในขณะเดียวกันบรรยากาศตอนนี้ของประเทศจีนก็ไม่ได้อยู่ในหน้าหนาว นั่นจึงยิ่งจะไม่มีอุปสรรคอะไรมาขัดขวางเขาได้ สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คนและและนักท่องเที่ยวประปราย อากาศที่เบาบางและปรอดโปร่งช่วยทำให้จิตใจของแอลรู้สึกแจ่มใสขึ้นมาได้ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะแวะพักหาอะไรกินอยู่แถวๆนั้นเมื่อร่างสูงเข้ามาในร้านอาหารได้แล้ว ร่างกายที่แสนเหนื่อยล้าจึงได้มีเวลาหยุดพักบ้างเสียที เหงื่อกาฬยังคงไหลซึมตามกรอบหน้าเพราะว่าพิษไข้ที่ยังคงถาโถมเข้าโจมตีแอลไม่หยุด อาหารที่เขาเคยชอบ ชายหนุ่มก็กินได้ไม่เท่าไหร่เพราะรู้สึกไม่อยากอาหารในไม่นานเขาก็เรียกเก็บเงินก่อนจะเดินออกมาเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นแทนในอกของแอลยังคงรู้กลวงโหวง สีหน้าก็ซีดไร้สี ดูเหมือนคนจะเป็นลมเป็นแล้งไปได้ตลอดเวลา อย่างน้อยๆที่นี่ก็ไม่มีกลิ่นอายความทรงจำของเขาและเธอที่ว

พี่คะ… นี่วีเอง”หญิงสาวคว้ามืออีกฝ่ายมากุมไว้ ด้วยสีหน้าแววตาแสนเศร้าสลด ก่อนจะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆเพื่อเรียกสติผู้เป็นพี่กรอบใบหน้าของชายหนุ่มจึงค่อยๆหันมาแล้วกระพริบตาอยู่สองสามครั้ง เพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจน เมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ตนเองเพียงแค่ฝันไปความวูบโหวงที่มีในใจก็ยิ่งจะทวีคูณเขายังคงกวาดสายตาไปรอบห้องด้วยความหวังว่า พรีมายาอาจจะกลับมาหาตนเองแล้วก็ได้ แต่เมื่อลองนั่งคิดและเรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดใหม่ดูอีกครั้ง มันจึงทำให้แอลนึกได้แล้วว่าทั้งหมดที่เขาคิดมันก็เป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น"นี่เราแค่ฝันไปเองเหรอ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาเลยคงจะดี"ในความฝันนั้นเขารู้สึกว่าได้สัมผัสกับพรีมายาจริง ๆวินาทีถัดมา ร่างสูงจึงรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อพาร่างกายซูบโทรมของตนให้ลุกจากเตียงสายตาของแอลเริ่มกลับมาพร่ามัวอีกครั

สองขาเรียวหยุดอยู่ ณ ที่ที่หนึ่ง หน้าตึกสูงตระหง่านที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหน้า ใช่แล้ว… ในที่สุดเธอก็ยอมที่จะเสี่ยงเข้ามาเล่นในเขาวงกตแห่งความรักนี้ แม้ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ตรงจุดหมายนั้นหรือไม่ก็ตามเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมายืนอยู่ที่นี่ก็คือ เธออยากจะทุ่มเทกับมันดูสักตั้ง แค่อยากจะเต็มที่กับมันให้ถึงที่สุด ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เต็มที่กับมันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่หวาดกลัวกับความเสียใจอีกต่อไป แต่เพราะว่าเธอกลัวจะเสียใจต่างหาก ในท้ายที่สุดพรีมายาจึงตัดสินใจลองกลับมาหาอีกดวงใจที่ยังคงหวาดหวั่นและเจ็บปวดกับเรื่องที่เพิ่งประสบมามันเริ่มกลับมามีความหวัง บางทีแอลอาจจะจริงจังกับเธอจริงๆก็ได้ บางที… เธออาจจะแค่เพียงตีโพยตีพายไปเอง แอลอาจจะอยากลงหลักปักฐานกับเธอต่อให้สถานะระหว่างทั้งสองจะต่างกันราวฟ้ากับดินพรีมายาในตอนนี้เปรียบดั่งคนตาบอดที่กำลังหลงทาง โดยมีเสียงกระพือปีกของหิ่งห้อยเ