อดีตของไซซี

ฮุ่ยหลิงพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว จิ่งเม่ยจึงรีบสั่งการนางกำนัลให้ไปขนเสื้อผ้าสัมภาระของฮุ่ยหลิงมาไว้ที่ตำหนักของตนก่อนที่นางจะเปลี่ยนใจกลับไปที่แคว้นฉิงอีกครั้ง

ฉิงอิงหลางเมื่อได้รับรายงานจากคนสนิทของตนว่า หยางหลันฮวาต่อสู้กับซินเยว่จนทำให้งานชุมนุมประลองยุทธพังลงไม่เป็นท่าก็รู้สึกโมโหยิ่งนัก สตรีนางนี้สร้างแต่ปัญหาถ้าหากว่าไม่เห็นแก่หน้าแม่ทัพหยางเขาไม่มีทางที่จะพานางมาที่แคว้นจิ่งด้วยเป็นเเน่ สตรีที่มีดีแค่เพียงรูปกายภายนอกเช่นหยางหลันฮวาไม่เหมาะที่จะเป็นพระชายาของเขา ต้องสตรีที่งดงามและเก่งกล้าอย่างหยางซินเยว่เท่านั้นจึงจะเหมาะสมกับตำแหน่งพระชายา

"แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ใด"

ฉิงอิงหลางเอ่ยถามคนสนิทที่กำลังยืนรายงานข้อมูล

"นางอยู่ในมือของคนแผ่นดินไป๋หลงพ่ะย่ะค่ะ สายลับที่เราส่งไปรายงานว่าคนของแผ่นดินไป๋หลงได้พาตัวนางกลับไปด้วย"

"แล้วหยางซินเยว่ล่ะตอนนี้นางอยู่ที่ไหน"

คนสนิทของฉิงอิงหลางมีท่าทีร้อนรนสายตาหลุกหลิกเมื่อผู้เป็นนายถามหาสตรีอีกคนก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก

"อะ...เออนางก็ถูกพากลับไปด้วยพร้อมกับผู้คนแผ่นดินไป๋หลงพ่ะย่ะค่ะ"

ฉิงอิงหลางตบโต๊ะเสียงดังสนั่นจนโต๊ะไม้เนื้อดีหักออกเป็นสองซีกแตกละเอียดด้วยโทสะของเขา อุตส่าห์ได้พบนางอีกครั้งแต่ตอนนี้นางกลับหายตัวไปในที่ที่เขาไม่สามารถตามนางไปได้ คนสนิทของฉิงอิงหลางรีบถอยออกให้ห่างจากรัศมีโทสะของผู้เป็นนาย จากนั้นจึงรายงานต่อด้วยเสียงสั่นเท่า

"แต่มีจดหมายลับส่งถึงพระองค์นะพ่ะย่ะค่ะ"

คนสนิทของฉิงอิงหลางหยิบจดหมายออกมาจากอกเสื้อแล้วยื่นให้องค์ชายสามแห่งแคว้นฉิงอย่างระมัดระวัง ฉิงอิงหลางรีบเปิดจดหมายออกอ่าน ด้านในเขียนเกี่ยวกับวิธีการเข้าไปในแผ่นดินไป๋หลงและยังบอกอีกด้วยว่าหากอยากได้ตัวของหยางซินเยว่จะต้องทำตามแผนของเขา แต่ในจดหมายลับมิได้ลงชื่อว่าเป็นผู้ใดส่งมา

ฉิงอิงหลางหันมาถามคนสนิทของตนด้วยสายตาเย็นเยียบ คนสนิทของเขารีบไขความกระจ่างก่อนจะเจอโทสะอีกระลอก

"เป็นองครักษ์เงาจากแผ่นดินไป๋หลงเป็นผู้ส่งมาพ่ะย่ะค่ะ"

ฉิงอิงหลางพยักหน้าครุ่นคิด ในตอนแรกที่อ่านจดหมายจบเขายังลังเลที่จะเชื่อแต่ตอนนี้เขาคิดว่าอาจจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังที่ทำให้หยางหลันฮวาคลุ้มคลั่งที่งานประลอง เขาอยากเสี่ยงกับแผนการนี้เพื่อให้ได้ตัวของหยางซินเยว่มาไว้ในครอบครองต่อให้ต้องตามไปถึงนรกเขาก็จะทำ แต่ถึงอย่างไรคงต้องระวังคนในเงามืดผู้นี้เอาไว้สักหน่อย

"ไปเตรียมตัวหามือดีมาสักยี่สิบคนเราจะออกเดินทางไปที่แผ่นดินไปหลง"

ฉิงอิงหลางเมื่อสั่งการคนสนิทของตนเสร็จเขาก็หันมาเขียนจดหมายอีกหนึ่งฉบับให้คนส่งไปที่แคว้นฉิงเพื่อแจ้งข่าวว่าคนจากแผ่นดินไป๋หลงจับตัวหยางหลันฮวาไปและเขากำลังจะตามไปช่วยนาง เรื่องกลับดำเป็นขาวไม่มีผู้ใดเก่งกาจเกินเขาอีกแล้ว

ก่อนหน้าที่ซินเยว่จะไปเยือนนครเทียนจิ่ง ไป๋เยี่ยนหลงได้อธิบายสถานการณ์ของนางในตอนนี้ให้ฟังอย่างละเอียดและได้บอกเล่าเหตุการณ์เมื่อในอดีตให้นางฟัง เขาคิดว่าหากซินเยว่กลับไปที่แผ่นดินไป๋หลงบางทีนางอาจจดจำเรื่องราวทั้งหมดได้และเขาจะได้รู้ว่าผู้ใดคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังการสังหารนางและการล่มสลายของตระกูลหยาง

 

เมื่อห้าร้อยกว่าปีก่อน ตระกูลหยางซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของตระกูลใหญ่ในแผ่นดินไป๋หลง มีนายท่านหยางตงฉวนเป็นผู้นำตระกูล เขามีภรรยาและอนุรวมกันถึงหกคนหากแต่มีเพียงภรรยาเอกคือ เจียวฟางเหนียงที่ให้กำเนิดบุตรชายแก่นายท่านหยางสี่ คนคือหยางหลิงฉี หยางตงไห่ หยางซ่านเจี๋ย และหยางรุ่ยหาน ทั้งหมดมีพลังปราณที่แกร่งกล้านับเป็นเอกในแผ่นดินไป๋หลงพวกเขาได้แต่งงานกับสตรีที่งดงามและมีฐานะเท่าเทียมกันหากแต่สะใภ้ของตระกูลหยางกลับมิมีผู้ใดสามารถตั้งครรภ์ได้ ถึงแม้พวกเขาจะแต่งอนุเข้ามามากมายแต่พวกนางก็ไม่มีคนใดให้กำเนิดเด็กทารกเพื่อสืบทอดสกุลเลยสักคนเดียว

ต่อมาหยางรุ่ยหานบุตรชายคนเล็กของนายท่านหยางได้เกิดมีใจปฏิพัทธ์ต่อท่านหญิงตระกูลเหลียง เหลียงเจินเหยียนเขาจึงขอร้องให้บิดาไปสู่ขอนางให้มาเป็นภรรยา เมื่อทั้งสองแต่งงานกันได้เพียงหนึ่งเดือนพวกเขาก็ได้รับข่าวดีว่าท่านหญิงเหลียงเจินเหยียนตั้งครรภ์เป็นที่ดีใจแก่นายท่านหยางเป็นอย่างมาก ทุกคนในตระกูลหยางเฝ้ารอทายาทเพียงคนเดียวของพวกเขาอย่างใจจดใจจ่อ

หลายร้อยปีที่ตระกูลหยางไม่มีเด็กทารกถือกำเนิดขึ้นนี่เป็นเรื่องที่ทำให้นายท่านหยางทั้งดีใจและหนักใจทุกๆ คนในตระกูลหยางต่างประคบประหงมดูแลท่านหญิงเหลียงเจินเหยียนเป็นอย่างดี ถึงแม้นางจะเป็นที่อิจฉาของสะใภ้คนอื่นแต่ทุกคนก็รู้ว่านี่เป็นวาสนาของแต่ละคนการให้กำเนิดบุตรไม่สามารถควบคุมได้

เมื่อเวลาผ่านไปเก้าเดือน ในวันที่ท่านหญิงเหลียงเจินเหยียนเจ็บท้องคลอดได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดพระอาทิตย์ที่ส่องสว่างอยู่ๆ ก็ถูกบดบังจนมืดมิดและยังมีพายุฝนดาวตกนานหลายชั่วยาม

ทุกคนในตระกูลหยางต่างสับสนวุ่นวาย ทั้งยังหวาดกลัวต่อเหตุการณ์ที่ท้องฟ้ามืดมิดในตอนกลางวัน นายท่านหยางกำชับแก่หมอตำแยให้ทำคลอดเด็กทารกให้ออกมาอย่างปลอดภัย ผ่านไปเพียงไม่นานเสียงเด็กทารกก็ร้องจ้าดังออกมาจากในห้องพร้อมทั้งเกิดแสงสีแดงประหลาดส่องสว่างไปทั่วทั้งจวน จากนั้นแสงสีแดงจึงหมุนวนรวมกันเป็นจุดเดียวและหายเข้าไปที่หน้าผากของทารกน้อยและปานรูปดอกหางหงษ์ก็ปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของนางนับเป็นเรื่องที่อัศจรรย์ยิ่งนัก ทารกหญิงตัวขาวอวบอ้วนยิ่งกว่าซาลาเปาถึงแม้จะยังเป็นเพียงเด็กทารกแต่ลักษณะของนางนั้นเติบโตขึ้นมาจะต้องเป็นหญิงงามล่มเมืองอย่างแน่นอน ท่านหญิงเหลียงเจินเหยียนจึงตั้งชื่อให้นางว่า 'ไซซี '

นายท่านหยางตงฉวนบิดาของหยางรุ่ยหานหรือก็คือท่านปู่ของไซซี นั้นดีใจยิ่งนักถึงแม้เขาจะได้หลานคนแรกเป็นสตรีแต่นายท่านหยางก็แต่งตั้งให้นางเป็นผู้สืบทอดตระกูลหยางทั้งที่ยังเป็นทารกน้อย เมื่อไซซีอายุได้ห้าขวบนายท่านหยางเป็นอาจารย์ฝึกฝนให้นางด้วยตนเอง

วันเกิดอายุครบสิบห้าปีของไซซี พลังของนางได้ระเบิดออกอย่างน่ากลัว บริเวณท้องฟ้าเหนือนครเทียนจิ่งถูกย้อมไปด้วยสีแดงคล้ายสีเลือดผู้คนต่างหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิด ต่อมาหงส์สีแดงตัวมหึมาได้ปรากฏขึ้นมันกรีดร้องเสียงแหลมดังก้องฟ้า บินวนไปมาเหนือจวนตระกูลหยางแล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าของไซซี สร้างความตกตะลึงให้แก่สมาชิกตระกูลหยางยิ่งนัก หงส์แดงเป็นสัตว์เทวะดึกดำบรรพ์ยากยิ่งที่จะได้พบเจอเช่นนี้ หลายร้อยปีที่ไม่มีผู้ใดได้พบเห็นและนี่อาจเป็นลิขิตสวรรค์ให้หงส์แดงตนนี้มาอยู่กับไซซี

ไซซีได้ร่ำเรียนวิชาและการควบคุมพลังของนางจากหงส์แดงเพราะพลังที่ถือกำเนิดใหม่นั้นมันมหาศาลยากที่จะควบคุม และความลับของพลังนั้นคือสามารถเยียวยารักษาหรือทำลายล้างได้ หากกินหัวใจของนางก็จะได้พลังนั้นมาครองแต่ต้องได้รับการยินยอมจากนางมิเช่นนั้นก็ไร้ประโยชน์ เลือดของไซซีเมื่อสัตว์เทวะหรือสัตว์อสูรได้ดื่มกินก็จะสามารถบรรลุขั้นของการบำเพ็ญเพียร ส่วนหงส์แดงหากใครได้ดื่มเลือดของมันผู้นั้นจะกลายเป็นอมตะและมีพลังที่ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานได้

ความลับนี้มีเพียงนายท่านหยางบิดามารดาของไซซีและท่านลุงทั้งสามของนางเท่านั้นที่รับรู้ แต่ความลับมักจะไม่มีในโลกเมื่อไซซีอายุครบหนึ่งร้อยห้าสิบปีความลับเรื่องพลังของนางก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไปเพราะไซซีได้บังเอิญช่วยเหลือหญิงตั้งครรภ์นางหนึ่งที่พบบนเขาตอนที่นางออกไปท่องเที่ยวและฝึกวิชากับหงส์เเดงที่นางเรียกชื่อมันว่า เฟิ่งหวง หญิงตั้งครรภ์นางนั้นเกิดภาวะคลอดบุตรยากและได้เสียชีวิตลงไซซีจึงได้ใช้ความสามารถของตนเองปลุกชีพของนางและบุตรกลับคืนมา ไซซีได้กำชับให้นางเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ แต่หญิงนางนั้นได้เล่าให้สามีฟัง เรื่องพลังของนางจึงถูกเล่าลือไปทั่วทั้งอาณาจักร เมื่อผู้มีอำนาจมืดแห่งนครเทียนจิ่งได้ทราบเรื่องนี้จึงหาทางให้ได้ตัวของไซซีมาครอบครอง

นายท่านหยางเมื่อเห็นว่าหลานสาวของตนตกอยู่ในอันตรายจึงได้ส่งไซซีไปที่ตำหนักหลวงฝากฝังนางให้ท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งที่เป็นสหายของตนช่วยคุ้มครองนาง แม้ตระกูลหยางจะแข็งแกร่งแต่น้ำน้อยย่อมเเพ้ไฟ ตระกูลหยางทั้งตระกูลจึงต้องล่มสลายเพราะถูกฆ่าล้างตระกูลภายในคืนเดียวมีเพียงไซซีที่ถูกส่งออกไปนางจึงรอดชีวิต

ท่านจ้าวผู้ครองนครเทียนจิ่งได้ให้ไซซีใช้ชีวิตอยู่เเต่เพียงในตำหนักหลวงโดยมิให้ออกไปภายนอกและปิดเรื่องราวเกี่ยวกับการล่มสลายของตระกูลหยางเอาไว้เป็นความลับและที่นั่นไซซีได้พบกับไป๋เยี่ยนหลงที่ท่านจ้าวผู้ครองนครพามาดูแลเหมือนกับไซซี