LOGINShare
36 อย่าลืมซิคะว่าหนูเป็นโรคอะไร
Last Updated:
2025-07-06 15:30:33ตอนที่36
อย่าลืมซิคะว่าหนูเป็นโรคอะไร
“อ้อ!อย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็นอนเถอะ พี่ไม่รบกวนแล้ว” เขาพูดพลาง ช่วยประคองหญิงสาวให้นอนลง แต่วุ้นเย็นก็ทำตัวแข็ง ไม่ยอมนอน เมธัชจึงมองอย่างไม่เข้าใจ
“ไหนว่าจะนอนไม่ใช่หรือไง” เขาถามสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นก็ไม่ได้แสดงความหงุดหงิดออกมาแม้แต่น้อย
“ใช่ แต่ยังนอนไม่ได้” วุ้นเย็นพูดไม่ได้มองหน้า
“ทำไมถึงยังนอนไม่ได้”
“ก็หนูยังไม่ได้กินยาหลังอาหารน่ะซิ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เย็นชา
ชายหนุ่มจึงเอื้อมไปหยิบยา กับรินน้ำสะอาดส่งให้อย่างใจเย็น
หญิงสาวรับยามาโยนเข้าปาก พร้อมกับดื่มน้ำตามเกือบหมดแก้ว แล้วส่งคืนให้เขา ก่อนจะนอนหันหลังให้โดยไม่กล่าวขอบคุณแม้แต่คำเดียว
เมธัชไม่ได้สนใจท่าทีที่วุ้นเย็นแสดงออกมา เขาดึงผ้าห่มคลุมให้อย่างอ่อนโยน เพราะแค่วุ้นเย็นไม่ไล่ตะเพิดเขาออกไป มันก็ดีที่สุดแล้วกับสิ่งที่เขาได้ทำลงไป
...........................................................................
สามวันต่อมา หมอก็อนุญาตให้วุ้นเย็นกลับบ้านได้ และครั้งนี้เมธัชก็มารับด้วยตัวเอง
“ก่อนแต่งงานเขาห้ามออกจากบ้านไม่ใช่หรือคะ แล้วทำไมถึงยังออกมาอีก ให้คุณแม่กับคนขับรถมารับหนูก็ได้” วุ้นเย็นเอ่ยถามขึ้นทันทีที่นั่งอยู่ในรถ และเมธัชเป็นคนขับด้วยตัวเอง
“ก็พี่อยากมา” เขาตอบสั้น ๆ ดวงตายังคงมองไปยังท้องถนนเบื้องหน้า
“แล้วพี่ไม่กลัวบ้างหรือไง เรื่องแบบนี้เชื่อไว้บ้างก็ดีนะ”
วุ้นเย็นยังไม่สบายใจ หากเกิดอะไรขึ้นกับเมธัช ก่อนแต่งงานเข้าจริง ๆ เธอจะกลายเป็นต้นเหตุทันที เพราะที่เมธัชออกจากบ้านก็เพราะมาหาเธอที่โรงพยาบาลทุกวัน วันนี้ก็ยังมารับอีก เธอได้แต่ภาวนา อย่าให้เกิดเรื่องเลวร้ายกับเมธัชและดุจดาวเลย ถึงจะรักเมธัชมากแค่ไหน แต่ก็อยากให้ครอบครัวของเขามีความสุขเช่นกัน
เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไป เมธัชก็เอื้อมมือข้างหนึ่งมาโยกหัวของวุ้นเย็นเบา ๆ
“คิดมากน่า พี่กับดาวไปเรียนเมืองนอกด้วยกันมาตั้งนาน พวกเราไม่เชื่อเรื่องแบบนี้หรอก คนเราน่ะถ้าถึงเวลา ไม่ว่าจะตอนไหน อยู่กับใคร ก็ตายได้ทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับว่าต้องใกล้วันแต่งงานหรอก แต่ที่ดาวเขาต้องทำตาม เพราะคุณอาญาดา ถึงกับนอนเฝ้าในห้องกันเลยทีเดียว”
วุ้นเย็นเบิกตากว้าง ไม่คิดว่าแม่ของดุจดาวจะกลัวถึงขนาดนั้น แบบนั้นมันก็เกินไปหน่อย
“จริงหรือคะ ถ้าอย่างนั้นพี่ดาวก็อึดอัดแย่เลยซิคะ สงสารพี่ดาวจัง” เธอไม่ได้แกล้งพูด แต่รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ
“อือ ก็บอกว่าอึดอัดอยู่นะ เพราะคุณอาญาดา ไม่ยอมให้ใครไปหาด้วย แม้แต่เพื่อน ๆ ของดาวก็ไม่ได้ กลัวว่าเพื่อนจะแอบชวนให้หนีออกมาข้างนอก” เมธัชเล่าให้ฟังตามที่ดุจดาวบอก
วุ้นเย็นถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดออกมาอย่างปลง ๆ
“เฮ้อ! คนที่เชื่อก็เชื่อจนงมงาย ส่วนคนนี้ก็ไม่เชื่อเอาเสียเลย หนูว่าจะไปหาพี่ดาว จบข่าวเลยแบบนี้” วุ้นเย็นบ่นพึมพำ ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง ในตอนนั้นเองจู่ ๆ เมธัชก็เบรกรถกะทันหัน ถ้าไม่รัดเข็มขัด และเมธัชขับเร็วกว่านี้ หัวเธอคงได้กระแทกกับคอนโทรลหน้าเข้าอย่างจัง
“โอ๊ย! ขับรถอะไรของพี่เนี่ย นึกจะเบรกก็เบรก” เธอโวยวายทันที
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า พอดีเมื่อกี้มีมอเตอร์ไซค์ ขับออกมาจากซอยน่ะ พี่เลยต้องเบรกกะทันหัน โน่นไปโน่นแล้ว” เมธัชเอ่ยถามอย่าร้อนรน พร้อมกับชี้ให้ดูคนขับรถมอเตอร์ไซค์ ที่ออกจากซอยมาโดยไม่มองซ้ายขวาเสียก่อน ดีที่เมธัชขับไม่เร็วนัก เพราะเป็นแหล่งชุมชน ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องใหญ่
วุ้นเย็นมองตามที่เมธัชบอก พร้อมกับหดคอด้วยความหวาดเสียว
“หนูไม่เป็นไรค่ะ แต่หนูว่าพี่ธัชควรเชื่อเรื่องหมอดูไว้บ้างก็ดีนะคะ เกือบไปแล้วไหมล่ะ” วุ้นเย็นเริ่มใจคอไม่ดีขึ้นมาอีก พูดกันอยู่หยก ๆ แท้ ๆ ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเข้าจริง ๆ
“ไม่เกี่ยวหรอก ถ้ายังมีคนประมาทในการใช้รถใช้ถนน ยังไงอุบัติเหตุก็เกิดขึ้นได้อยู่ดีนั่นแหละ เราบอกคนอื่นไม่ได้ แต่เราบอกตัวเองได้ว่าอย่าประมาทและขับขี่อย่างระมัดระวัง ก็ช่วยลดความรุนแรงของอุบัติเหตุได้เหมือนกัน อย่างเมื่อกี้ถ้าพี่ประมาท ขับรถเร็วหรือเล่นมือถือ อีกคันก็พุ่งออกจากซอย โดยไม่มองซ้ายขวา พี่ก็คงเบรกไม่ทัน ความรุนแรงก็จะเกิดขึ้นตามมาได้ แต่นี่เป็นเพราะพี่ไม่ประมาทไง เลยไม่ได้เป็นไรมาก นอกจากจะทำให้น้องตกใจแค่นั้นใช่ไหมล่ะ”
วุ้นเย็นถอนหายใจยาว ก่อนจะตอบทีเล่นทีจริง
“พี่ชายอย่าลืมสิคะ ว่าหนูเป็นโรคอะไร ถ้าตกใจมาก ๆ ก็ตายได้เหมือนกันนะคะ” พูดพลางเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา แต่เมธัชกลับหน้าเสีย
“พี่ขอโทษนะ ลืมไปว่าไม่ควรทำให้น้องตกใจบ่อย ๆ แล้วตอนนี้เป็นอะไรหรือเปล่า เอางี้!เรากลับไปให้คุณหมอตรวจดูหน่อยดีไหม” เขาพูดอย่างร้อนรน แต่วุ้นเย็นกลับหัวเราะคิกออกมา
“คิก ๆ ดูพี่ทำหน้าเข้าสิ เหมือนตอนที่กลัวฟ้าร้องเลย”
“...........” เมธัชพูดไม่ออก ในขณะที่เขาเป็นห่วงแทบตาย แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะขบขัน ราวกับดูตลกเสียอย่างนั้น
Latest chapter
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 37 น้องไม่ได้บอก
ตอนที่37น้องไม่ได้บอกเมื่อเห็นสีหน้าของเมธัช ยังไม่ดีขึ้น วุ้นเย็นจึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดออกมาอย่างจริงจัง “พี่ชาย ตอนนี้หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ไม่ต้องไปตรวจหรอก หนูอยู่กับโรคนี้มานาน จนรู้จักคุ้นเคยกันดีแล้วล่ะ”เมื่อเห็นว่าวุ้นเย็นยืนยันหนักแน่น เมธัชก็เริ่มผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง “แล้วนี่ยังไม่มีข่าวเรื่องผู้บริจาคหัวใจอีกหรือ”คำถามนี้ทำให้วุ้นเย็นมีสีหน้าสลดลงเล็กน้อย แต่ก็ยังฝืนยิ้มบาง ๆ ออกมา “ยังไม่มีวี่แววเลยค่ะ แต่ช่างเถอะหนูไม่หวังอะไรมาก เพราะการที่เอาหัวใจคนอื่นมาต่อชีวิตเรา นั่นก็หมายถึงเขาจะต้องตายแทน แบบนั้นหนูก็ไม่อยากได้หรอกค่ะ ถึงหนูจะอยากมีชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่ได้อยากให้ใครต้องตายนี่คะ แค่อยู่ได้อุ้มหลาน ก็พอใจแล้ว”น้ำเสียงที่สดใสแต่ปนเศร้านั้นทำให้เมธัชสะเทือนใจเป็นอย่างมาก &
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 36 อย่าลืมซิคะว่าหนูเป็นโรคอะไร
ตอนที่36 อย่าลืมซิคะว่าหนูเป็นโรคอะไร “อ้อ!อย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นก็นอนเถอะ พี่ไม่รบกวนแล้ว” เขาพูดพลาง ช่วยประคองหญิงสาวให้นอนลง แต่วุ้นเย็นก็ทำตัวแข็ง ไม่ยอมนอน เมธัชจึงมองอย่างไม่เข้าใจ “ไหนว่าจะนอนไม่ใช่หรือไง” เขาถามสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นก็ไม่ได้แสดงความหงุดหงิดออกมาแม้แต่น้อย “ใช่ แต่ยังนอนไม่ได้” วุ้นเย็นพูดไม่ได้มองหน้า “ทำไมถึงยังนอนไม่ได้” “ก็หนูยังไม่ได้กินยาหลังอาหารน่ะซิ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เย็นชาชายหนุ่มจึงเอื้อมไปหยิบยา กับรินน้ำสะอาดส่งให้อย่างใจเย็นหญิงสาวรับยามาโยนเข้าปาก พร้อมกับดื่มน้ำตามเกือบหมดแก้ว แล้วส่งคืนให้เขา ก่อนจะนอนหันหลังให้โดยไม่กล่าวขอบคุณแม้แต่คำเดียวเมธัชไม่ได้สนใจท่าทีที่วุ้นเย็นแสดงออกมา เขาดึงผ้าห่มคลุมให้อย่างอ่อนโยน เพราะแค่วุ้นเย็นไม่ไล่ตะเพ
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 35 ลบเรื่องของพี่ชายออกจากสมอง
ตอนที่35 ลบเรื่องของพี่ชายออกจากสมองวุ้นเย็นได้ยินคำพูดของโสภาแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงดีใจจนน้ำตาไหล แต่หลังจากฟื้นตื่นในครั้งนี้ เธอก็ไม่ได้รู้สึกยินดีอีกแล้ว “ช่างเถอะค่ะ จะให้อภัยหรือไม่หนูก็ไม่ได้สนใจอีกแล้ว ต่อจากนี้ไปหนูจะลบเรื่องของพี่ชายออกจากสมอง ไม่ไปยุ่ง ไม่เข้าใกล้อีกแล้วค่ะ”ตึก!พูดจบหัวใจของเธอก็กระตุกขึ้นมา เมื่อสายตาสบเข้ากับดวงตาคมลึกของเมธัชเข้าอย่างจัง “อ้าวคุณธัช มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” โสภาที่มองตามสายตาของลูกสาว ก็หน้าเสียไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าเมธัชเข้ามาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง ไม่รู้ว่าได้ยินที่วุ้นเย็นพูดหรือเปล่า หากได้ยินก็กลัวจะโกรธจนไม่มองหน้ากันอีก “เพิ่งมาถึงครับคุณน้า” เขาตอบโสภาแต่ดวงตายังจับอยู่ที่ใบหน้าเรียวเล็กของวุ้นเย็น พร้อมทั้งค่อย ๆ เดินเข้าไปหา และหยุดยืนอยู่ข้าง
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 34แก้เคล็ด
ตอนที่34แก้เคล็ด “ก็ไม่มีอะไร คุณธัชเขาบอกว่ารู้สึกผิด ที่เป็นต้นเหตุให้หนูต้องเป็นแบบนี้” โสภาบอกเสียงเรียบ แต่วุ้นเย็นใจหายวาบ เพราะวันนั้นเธอไม่ได้บอกใครว่าไปหาเมธัชที่คอนโด “ยะยังไงคะ พี่ชายไม่ได้ทำอะไรให้หนูเสียหน่อย” ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พลางหรุบตาลง มองแก้วน้ำสมคั้นที่อยู่ในมือ เพื่อหลบสายตาของผู้เป็นแม่ “นี่แสดงว่าหนูลืมว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นหมดแล้วใช่ไหมเนี่ย แต่ก็ไม่แปลก เพราะคุณหมอก็บอกอยู่ว่า ถ้าหนูตื่นมาอาจจะจำเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ชั่วคราวงั้นเดี๋ยวแม่เล่าให้ฟัง แต่ขอเก็บชามโจ๊กไปล้างก่อนนะลูก” พูดจบโสภาก็เก็บชามเข้าไปล้าง ‘จำได้ซิคะแม่ จำได้ทุกการกระทำและคำพูดของพี่ชายเลยล่ะ แต่หนูต้องขอโทษที่บอกแม่ไม่ได้ เพราะหนูอับอายเกินกว่าที่จะพูดถึงมันอีก’ เธอได้แต่ขอโทษแม่อยู่ในใจ และอยากรู้ว่าเมธัชจะบอกทุกคนยังไงที่จู่ ๆ เธอไปเป็นลมอยู่ที่คอนโดของเขาครู่เดียวโสภาก็เดินกลับมานั่งข้างเตียง แล้วเริ่มเล่าเหตุการณ์ในวันนั้น ตามที่เมธัชได้เล่าให้ฟัง
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 33 พี่ชายเป็นคนทำ
ตอนที่33 พี่ชายเป็นคนทำ “พอ ๆ ไม่ร้องแล้ว ๆ ว่าแต่ว่าหนูหิวไหมลูกแม่มีโจ๊กเห็ดหอม กับน้ำส้มคั้นที่หนูชอบไว้ด้วยนะ” “หิวค่ะ หิวมาก ไม่ได้กินอะไรมาตั้งห้าวันแน่ะ”หญิงสาวอ้อนผู้เป็นแม่ ทั้งที่ความจริงแล้วไม่ได้รู้สึกหิวแม้แต่น้อย แค่อยากทำให้แม่สบายใจ ชดเชยกับที่ได้ทำให้ร้องไห้มาเป็นอาทิตย์แล้ว และต่อจากนี้ไป เธอจะทำทุกอย่างให้แม่มีความสุขมากที่สุด จนกว่าธรรมชาติหรือโรคภัยจะพรากชีวิตของเธอไปจากโลกใบนี้ จะไม่แม้แต่คิดจบชีวิตของตัวเองอีกเลยโสภายิ้มอย่างยินดี พลางยื่นมือไปบีบปลายจมูกเล็ก เบา ๆ ก่อนจะรีบไปที่ตู้เย็น เปิดเอาโจ๊กออกมาอุ่น ครู่เดียวก็ส่งกลิ่นหอมอบอวนไปทั่ว ยั่วน้ำลายเป็นอย่างดีเสร็จแล้วโสภาก็วางบนโต๊ะ ก่อนจะเข็นไปที่เตียง พร้อมกับประคองให้วุ้นเย็นลุกขึ้นนั่งหญิงสาวมึนหัวนิดหน่อย เพราะนอนไปหลายวัน แต่ครู่เดียวอาการมึนหัวก็หาย ตากลมมองไปที่เนื้อโจ๊กสีขาวเนียนล
ยอดดวงใจเมียเด็กซ่อนรัก 32 หนูขอโทษค่ะ
ตอนที่32 หนูขอโทษค่ะแสงสีขาวโพลนสาดแยงดวงตากลมใสเข้าอย่างจัง เปลือกตาบางจึงปิดลงอีกครั้ง ทั้งยังภาวนาในใจอย่าให้ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเธอยังอยู่ในโลกมนุษย์เลย เพราะเธอไม่สามารถรับความอับอาย และความเสียใจผิดหวังได้อีกแล้วแต่ดูเหมือนคำภาวนาจะไม่เป็นผล เมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง ก็พบฝ้าเพดานสีขาวและแสงจากหลอดไฟนีออน กอปรกับกลิ่นยาอ่อน ๆ ที่ลอยมาแตะจมูก เธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวังใช่แล้วเธอยังไม่ตาย ยังต้องตื่นมารับกับความเจ็บปวดที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะสิ้นสุดเสียที หรือว่าเธอจำต้องทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำ นั่นคือการกำจัดลมหายใจของตัวเอง แต่จะด้วยวิธีใดนั้น คงต้องไว้ค่อยคิดอีกที แต่จะต้องทำแน่นอน เพราะยังไงก็ต้องตาย จะได้ไม่ต้องไปลำบากเอาหัวใจของใครมาอีกความเย็นจากเครื่องปรับอากาศบวกกับความเงียบสงบ ทำให้เธอนอนลืมตานิ่งอยู่อย่างนั้นเพื่อคิดหาวิธีที่จะจบชีวิตของตัวเอง “วุ้นเย็น ฮือ..เป็นอย่างไรบ้างลูก..ฮือ” เสียงร้องนี้ ทำให้ความคิดของ
You may also like
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY20.7K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน44.9K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.7K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย295.2K viewsUnchosen เงารักกลางลวงใจ
MayaHurt.56361 viewsสายใยรักเมียจำยอม Love's Submission
ลิขิตา Likita91 viewsMy Demon Cat Boss นางแมวจอมมารของท่านประธาน
นรินทร์ลดา1.9K viewsชู้รักกับคนใกล้ตัว
ฟุซาเอะ57 views
