55 มันดูทุเรศไปหน่อย

ตอนที่55

มันดูทุเรศไปหน่อย

ปลายเท้าเล็กซอยถี่ ๆ จนเกิดเสียงดังเป็นจังหวะที่รัวเร็วเพราะความเป็นห่วงดุจดาว เมื่อเข้าไปถึงห้องโถงเธอก็ร้องเรียกทันที

         “พี่ดาวอยู่ไหนคะ พี่...” เสียงของเธอสะดุดไปเมื่อเห็นโทนี่ยืนหน้าตาถมึงทึงมองมาที่เธอด้วย ความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัดเจน

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างงง ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมโทนี่ถึงมาอยู่ที่บ้านดุจดาวในตอนนี้ได้ เพราะตั้งแต่กลับจากพัทยาวันนั้นเธอกับโทนี่ก็ไม่ได้เจอหรือติดต่อกันอีกเลย เพราะเขาไม่แม้แต่จะอ่านข้อความที่เธอส่งไปขอบคุณด้วยซ้ำ แล้วพอได้มาเจอกันเขากลับมองเธอด้วยสายตาแบบนี้

“คุณโทนี่! มาได้ไงคะแล้วพี่ดาวละอยู่ไหน” เสียงหวานใสเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มบาง ทำเป็นมองไม่เห็นสายตาแห่งความเกลียดชังนั้น

โทนี่เหยียดยิ้มพร้อมกับหรี่ตาลงและยกมือกอดอก ก่อนจะพูดเสียงต่ำ

         “มาได้อย่างไรคุณไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าวันนี้ผมมาดูผู้หญิงที่ไร้ยางอายอย่างคุณนี่แหละ”

รอยยิ้มที่เบ่งบานราวดอกไม้นั้นค่อย ๆ หายไปจากใบหน้าเรียวเล็กที่ขาวซีดและเริ่มเปลี่ยนสีแดงด้วยความโกรธ เมื่อจู่ ๆ ก็โดนผู้ชายที่กำลังคบหาดูใจกันด่าว่ากันซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้

เธอค่อย ๆ ก้าวเข้าไปใกล้ พร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาของผู้ชายตัวใหญ่อย่างไม่หวั่นเกรง

         “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร แต่การที่ผู้ชายแมน ๆ อย่างคุณมาใช้คำพูดต่ำ ๆ แบบนี้กับผู้หญิงอย่างฉัน มันดูทุเรศไปหน่อยนะคะ แบบนี้หากระโปรงมาสวมแทนกางเกงเถอะ”

เธอตอบโต้ทั้งด้วยวาจาและสายตาที่แข็งกร้าว ถึงเธอจะไม่ชอบการด่าทอด้วยถ้อยคำหยาบคาย แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาด่าว่าเอาง่าย ๆ เหมือนกัน

         “ถ้าเทียบกับการกระทำต่ำ ๆ ของเธอ มันก็สมควรแล้วกับคำพูดของโทนี่”

          “พี่ดาว!”

วุ้นเย็นร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าดุจดาวก็เห็นดีเห็นงามกับคำพูดต่ำทรามของโทนี่ไปด้วย ทั้งยังมองเธอด้วยสายตาที่เกลียดชังไม่ต่างกัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ทำไมทั้งสองคนถึงได้มองและพูดแบบนี้กับเธอ

วุ้นเย็นเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วและแรงมากขึ้น จนต้องสูดลมหายใจเข้าปอดช้า ๆ เป็นจังหวะตามที่หมอบอก ก่อนจะถลาเข้าไปหาดุจดาว เอื้อมมือจะจับไหล่ แต่ดุจดาวเบี่ยงตัวหนีด้วยท่าทีรังเกียจอย่างกับเธอเป็นหนอนแมลงวันอย่างไรอย่างนั้น

โทนี่ตรงเข้ามากระชากแขนของเธออย่างแรง แล้วลากออกห่างจากดุจดาว

         “ผู้หญิงสกปรกอย่างคุณ ไม่ควรอยู่ใกล้ให้   พี่ดาวได้แปดเปื้อนไปด้วย อ๊ะ!”

เพี้ยะ!

ฝ่ามือบางของวุ้นเย็นฟาดไปที่ใบหน้าของโทนี่อย่างแรง จนเกิดรอยแดงอย่างชัดเจน

ด้วยความโกรธเกลียดและผิดหวังเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้โทนี่ลืมตัวเงื้อมือขึ้นสูง เพื่อที่จะตบ   วุ้นเย็นกลับ แต่ไม่ทันที่ฝ่ามือหนาหนักนั้นจะกระทบลงบนแก้มเล็กบางของวุ้นเย็น ดุจดาวก็เข้ามาขวางไว้เสียก่อน จนโทนี่เกือบตบโดนดุจดาว ดีที่ยั้งมือไว้ได้ทัน

         “พี่ดาว!เขาทำร้ายพี่ขนาดนี้ยังจะปกป้องเขาอีกทำไมครับพี่ ถ้าผมตีโดนพี่จะทำอย่างไร หลบไปครับผมจะสั่งสอนผู้หยิงคนนี้แทนพี่เอง” โทนี่ร้องขึ้นด้วยความตกใจและโมโห

แต่ดุจดาวกลับส่ายหน้า พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว

          “โทนี่กลับไปก่อน เรื่องนี้พี่จะคุยกันเอง”

โทนี่ขมวดคิ้วมุ่น เขาไม่เข้าใจว่าดุจดาวกำลังคิดอะไร

         “พี่ดาว อย่าบอกนะว่าพี่จะให้อภัยหญิงร้ายชายเลวคู่นี้”

ดุจดาวสุดลมหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนจะจ้องหน้าของโทนี่นิ่ง แล้วพูดขึ้นขึ้นอีกครั้ง

         “ขอบคุณมากที่ทำให้พี่ได้รู้ความจริง ส่วน  การตัดสินใจอย่างไรนั้น พี่ไม่จำเป็นต้องบอกคุณ”

         “แต่ว่า..”โทนี่ดึงดัน

         “พี่บอกให้กลับไป! ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องรู้จักกันอีกเข้าใจมั้ย!”ดุจดาวขึ้นเสียงดังใส่ โทนี่กำมือแน่น ก่อนจะผลุนผลันออกจากบ้านและขับรถกระชากออกไปด้วยความเร็วสูงตามอารมณ์ของเขา

บ้านหลังใหญ่ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เพราะดุจดาวสั่งให้แม่บ้านกลับไปพักที่บ้านพักกันหมดแล้ว และให้กลับมาทำงานอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ เพราะเธอไม่ต้องการให้เรื่องนี้เล็ดลอดเข้าหูใครอีก

ดุจดาวหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับวุ้นเย็น ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

         “พี่ถามหน่อยเถอะว่าที่ผ่านมา เรื่องอะไรบ้างที่เธอไม่ได้บอกพี่หรือพูดกับพี่ตรง ๆ”

วุ้นเย็นเงียบ เพราะมันมีเรื่องเดียวที่เธอบอก  ดุจดาวไม่ได้

เมื่อเห็นว่าว่าวุ้นเย็นไม่ตอบ ดุจดาวก็กำมือเข้าหากันแน่น พยายามระงับโทสะที่ถาโถมเข้าสู่หัวใจของเธออย่างรุนแรงเอาไว้ เพราะถึงอย่างไรเธอก็ตบตีวุ้นเย็นไม่ลง แม้วุ้นเย็นจะทำร้ายเธอแค่ไหนก็ตาม มืออันสั่นเทาชูรูปที่อยู่บนหน้าจอมือถือขึ้นตรงหน้าของวุ้นเย็น

         “อธิบายกับพี่ได้ไหมว่ามันคืออะไร เอา ความจริงและเอาตัวตนของเธอจริง ๆ เท่านั้นนะ ห้ามเอาความใส ๆ ไร้เดียงสามาบังหน้าอีกเป็นอันขาด”