56 ผลผลิตชั้นต่ำ

ตอนที่56

ผลผลิตชั้นต่ำ

วุ้นเย็นชาไปหมดทั้งตัว เมื่อเห็นรูปในมือถือของดุจดาว แม้จะเป็นรูปที่ซูมมาแต่ก็ชัดทั้งรูปถ่ายและตัวอักษร ที่เธอเป็นคนบันทึกมันมาด้วยมือ     ของตัวเอง

         “วันที่ที่บันทึกในรูปนี้ พี่จำได้ดีว่าเป็นช่วงที่พี่กับธัชต่างต้องเก็บตัวอยู่ที่บ้าน ก่อนวันแต่งงาน แต่เธอกับธัชกลับไปพลอดรักกันที่ทะเล ถ้าเธอเป็นพี่บอกพี่หน่อยได้ไหมว่าเธอควรรู้สึกอย่างไร” ดุจดาวพูดทั้งน้ำตาที่นองหน้า

วุ้นเย็นนิ่งงันเนื้อตัวก็ชาไปหมด มีแต่หัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเริ่มหอบ เธอพยายามตั้งสติแล้วหายใจเข้าออกช้า ๆ ลึก ๆ แล้วค่อย ๆ อธิบาย

          “พี่ดาวฟังหนูก่อนนะคะ หนูยอมรับว่าแอบพากันไปเที่ยวจริง ๆ แต่ว่าเราไปเที่ยวกันในฐานะพี่น้อง ไม่มีอะไรเกินเลยกันจริง ๆ ค่ะ”

         “ฮึ! หากแค่นั้นจริง ๆ แล้วทำไมถึงต้องพากันหนีไปกันแค่สองคนละ หรือว่ามีใครรู้เรื่องด้วย”  ดุจดาวย้อนกลับเสียงเย็น

         “ไม่มีค่ะ เรารู้กันแค่สองคนแต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ดาวคิดจริง ๆ นะคะ หนูขอโทษนะคะพี่ดาว เราแค่อยากย้อนเวลาไปในวัยเด็ก ที่เคยหนีเที่ยวซุกซนผจญภัยแค่นั้นเองค่ะพี่ดาว พี่ดาวเชื่อหนูเถอะนะ หลังจากนั้นเราสองคนต่างก็อยู่ในที่ของตัวเอง หนูก็เป็นน้องของพี่ชายและพี่ดาว ส่วนพี่ชายก็เป็นสามีพี่ ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ค่ะ” วุ้นเย็นพูดปนหอบ เธอจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของดุจดาว หวังจะให้เห็น  ความจริงใจที่มี

ดุจดาวน้ำตาไหลเธอหันหลัง เพื่อปิดบัง   ความเจ็บปวดความอ่อนแอ ที่ถาโถมเข้าสู่หัวใจของเธอ

         “แล้วข้อความพวกนั้นละ พวกเธอไปจูบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนหรือหลังจากที่ฉันกับธัชแต่งงานกัน หรือว่าทุกวันนี้ก็ยังแอบไปทำเลวลับหลังฉันกันล่ะ”

แต่ละคำที่ดุจดาวพูดออกมา แม้จะไม่เป็นความจริงแต่มันก็เปรียบเสมือนเข็มนับร้อยที่คอย     เสียดแทงหัวใจของวุ้นเย็นอย่างรุนแรง

          “เรื่องจูบมันก็แค่อุบัติเหตุค่ะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีอีก ข้อความพวกนี้หนูก็แค่บันทึกเป็นความทรงจำ แล้วหลังจากที่ตัดสินใจจะเปิดใจคบโทนี่ หนูก็ลบข้อความและรูปพวกนั้นทิ้งไปหมดแล้ว ตั้งแต่คืนก่อนที่จะกลับจากพัทยา ถ้าพี่ดาวไม่เชื่อก็เปิดดูได้ค่ะ”

         วุ้นเย็นพูดจบก็เปิดแฟ้มแกลอรี่ในมือถือ ก่อนจะอ้อมไปยืนตรงหน้า แล้วยื่นให้ดุจดาวดู แต่ดุจดาวกลับปัดทิ้ง และพูดอย่างขมขื่น

         “มันจะมีประโยชน์อะไร รูปและข้อความในมือมันลบได้ แต่มันลบออกจากสมองและหัวใจพี่ไม่ได้หรอกนะวุ้นเย็น!”

         “พี่ดาว!” วุ้นเย็นร้องออกมาได้แค่นั้น เพราะตอนนี้เธอจนหนทางไปหมด ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรให้ดุจดาวเชื่อแล้ว ดุจดาวปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

         “พวกเธอคงรักกันมานานแล้วแหละ ฉันมันโง่เองที่ไม่เอะใจอะไรเลย ทั้งที่เธอหวงธัชมากขนาดนั้น แต่เธอก็เก่งจริง ๆ ที่เอาความน่ารัก สดใสไร้เดียงสามาปิดบังความเลวได้อย่างมิดชิด ตบตาทุกคนแม้แต่คุณลุงวิชัยและแม่ของเธอ เอ๊ะ!หรือว่าแม่ของเธอก็รู้เห็นเป็นใจด้วย”

เพราะความเจ็บปวดผิดหวังจนขาดสติลืมตัวว่าได้พูดจาลามปามไปถึงบุพการีของคนอื่นอย่างไม่สมควรที่จะทำ

วุ้นเย็นสะอึก ความเสียใจความกังวลและ  ความเป็นห่วง ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความโกรธ วุ้นเย็นกำมือเข้าหาลำตัวแน่น

         “พี่ดาวจะตบจะตีหรือจะฆ่าหนูให้ตายอยู่ตรงหน้าก็ได้ หนูไม่ว่าและไม่ตอบโต้เลย แต่กรุณาอย่าลามปามไปถึงแม่ของหนู ท่านไม่ได้รับรู้อะไรเลย หากพี่คิดว่าหนูเลว หนูก็เลวแค่ตัวหนูเองไม่เกี่ยวกับคุณแม่ของหนู! หากพี่ลามปามถึงคุณแม่อีกหนูก็ไม่ยอมแล้วเหมือนกัน”

เธอพูดเสียงต่ำด้วยความไม่พอใจแต่แทนที่ ดุจดาวจะมีสติคิดได้ว่าเธอได้พูดในสิ่งที่ไม่ควร กลับยิ่งมีโทสะ เพราะคิดว่าวุ้นเย็นกำลังท้าทาย

         “ฮึ! ทำไมฉันถึงว่าไปถึงแม่ของเธอไม่ได้ ก็ในเมื่อเธอเป็นผลผลิตชั้นต่ำของแม่เธอไม่ใช่หรือไง ฮะ”

ไม่พูดเปล่าแต่ดุจดาวกลับจิ้มไปที่แก้มของ  วุ้นเย็นอย่างแรง เพราะตอนนี้พิษรักแรงหึงมันบังตาควบคุมสติของเธอไว้หมดแล้ว

วุ้นเย็นโกรธจนตัวสั่น อยากจะผลักดุจดาวให้ล้มแต่พอเห็นท้องที่ยื่นโย้ ก็ทำไม่ลงเธอหันหลังให้และตั้งใจจะก้าวเดินออกไปจากบ้าน เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอธิบายให้ดุจดาวเข้าใจอีกแล้ว

ดุจดาวเห็นวุ้นเย็นหันหลังหนีก็ยิ่งโมโห จึงพุ่งตัวเข้าไปกระชากแขนของวุ้นเย็นให้กลับมา พร้อมกับตะโกนใส่หน้าของวุ้นเย็น

         “เธอจะไปไหน ทำไมด่าแค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้เหรอ แล้วที่เธอทำกับฉันล่ะ มันรุนแรงกว่าที่ฉันด่าเธอหลายเท่าเลยนะ”

         “ก็หนูบอกว่ามันไม่มีอะไรแล้ว มันจบแล้วค่ะพี่ดาว ได้ยินไหมว่ามันจบแล้ว” วุ้นเย็นตะโกนกลับพร้อมกับสะบัดแขนออกอย่างแรง