69 ดีใจมากไหมล่ะ

ตอนที่69

ดีใจมากไหมล่ะ

โสภาเว้นจังหวะนิดหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ

         “แต่หมอก็แปลกใจค่ะ เพราะหลานแฝดไม่ได้ร้องเป็นวลาเดิม ๆ เหมือนโคลิคแต่ก็สรุปยังไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร”

          “ถ้าอย่างนั้นอีกหน่อยก็คงจะดีขึ้นเอง เอาไว้ผมจะลองไปเยี่ยมหลานบ้าง”

ทั้งสองหันมายิ้มบาง ๆ ให้กัน ก่อนจะขึ้นรถแล้วออกไปจากจากวัด

...................................................................................

          “แม่คะ หนูหิวน้ำจังค่ะ” วุ้นเย็นร้องขึ้นเบา ๆ เมื่อตื่นขึ้นมาเเล้วเห็นผู้เป็นแม่ของเธอนั่งอยู่ข้างเตียง

โสภายิ้มหวานให้ลูกสาวพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้ วุ้นเย็นรับไปค่อย ๆ จิบคลายความกระหาย แล้วยื่นแก้วส่งกลับให้ผู้เป็นแม่

         “แม่มานานแล้วหรือคะ คุณลุงวิชัยล่ะ ไม่มาด้วยหรือ” เธอเอ่ยถามเสียงแผ่ว เพราะยังรู้สึกเจ็บแผลผ่าตัดและเจ็บคอจาการใส่ท่อช่วยหายใจหลายวัน

         “มาจ้ะ แต่ตอนนี้กำลังไปเยี่ยมหลานแฝดที่แผนกเด็กอ่อนอยู่น่ะ”

วุ้นเย็นเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรงขึ้นด้วยความตื่นเต้น

         “นะนี่พี่ดาวคลอดแล้วหรือคะ แล้วเป็นอย่างไรบ้างปลอดภัยดีใช่ไหม”

สีหน้าของโสภาสลดลง แต่ก็ยังฝืนยิ้มให้บาง ๆ ให้วุ้นเย็น

         “หลานแฝดปลอดภัยดีแข็งแรง อ้วนจ้ำม่ำเลย แต่งอแงไปหน่อยน่ะลูก” โสภายังไม่รู้ว่าทำไมทั้งดุจดาวกับวุ้นเย็นถึงได้เข้าโรงพยาบาลพร้อมกันในวันนั้น รู้แค่ว่าวุ้นเย็นไปหัวใจวายอยู่ที่บ้านของดุจดาว จึงไม่อยากบอกอะไรมาก

          “อย่างนั้นหรือคะ แต่ก็ไม่เป็นไรแข็งแรงก็ดีแล้วค่ะ พี่ชายกับพี่ดาวคงดีใจมาก อ้อ!แล้วตอนนี้พี่ดาวพักฟื้นอยู่ห้องไหนหรือคะ หนูอยากเยี่ยมพี่ดาว”

วุ้นเย็นพูดพร้อมกับขยับตัวลุกขึ้น แม้จะยังเจ็บแต่พยายามฝืนเพราะรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงดุจดาวมาก ๆ อาจจะเพราะความฝันแปลก ๆ นั้นด้วยที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้

          “เดี๋ยวก่อน!” โสภาลืมตัวร้องห้ามเสียงดัง จนวุ้นเย็นตกใจ เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเผือดของวุ้นเย็น โสภาถึงได้รู้สึกตัว เธอรีบจับมือเล็ก ๆ ของลูกสาวเอาไว้ ก่อนจะมองเข้าไปในดวงตากลมใสแล้วบอกด้วยน้ำเสียงที่แบ่งรับแบ่งสู้

          “คือแม่ว่าเราอย่าเพิ่งไปรบกวนหนูดาวเลยลูก ได้ยินว่าผ่าตัดคลอดเสียเลือดมากยังต้องพักฟื้นอีกหลาย..”ไม่ทันที่โสภาจะพูดจบ น้ำเสียงที่เย็นชาก็ดังขึ้น

         “ทำไมไม่บอกเธอไปละครับคุณน้า ว่าดาว...ตายแล้ว”

         “คุณธัช!”

         “พี่ชาย!

ทั้งโสภาและวุ้นเย็นร้องขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ โดยเฉพาะวุ้นเย็นนั้นตกใจจนหน้าซีดเผือด

          “พะพี่ชายว่าอย่างไรนะคะ พี่ดาว...”

         “ดาวตายแล้ว ได้ยินชัดหรือยังหรือให้ต้องพูดซ้ำ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพอ ๆ กับสายตาที่มองมา

วุ้นเย็นชาวาบไปทั้งตัว ขอบตาร้อนผ่าว ก่อนที่น้ำตาจะไหลลรินออกมา แล้วภาพเหตุการณ์วันนั้นก็หลั่งไหลเข้ามาในสมองราวกับสายน้ำ เสียงกรีดร้องที่เธอได้ยินและทำให้เธอตื่นมาหลังการผ่าตัดเป็นเสียงกรีดร้องของดุจดาวนั่นเอง

วุ้นเย็นมองสบตาของเมธัช เธออยากอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง แต่ดูเหมือนจะไม่มีความจำเป็นอีกแล้ว เพราะสายตาที่มองมาอย่างชิงชังคู่นั้นดูออกว่าได้ตัดสินเธอไปเรียบร้อยแล้ว

         “ยิ้มสิ กรี๊ดสิ ดีใจมากไหมล่ะ ที่ดาวได้ตายสมใจเธอน่ะ” เขาพูดเสียงต่ำพร้อมกัดฟันกรอดด้วยความแค้นที่คับแน่นอยู่ในอก

         “คุณธัชคะ น้าไม่รู้ว่าคุณธัชกำลังพูดเรื่องอะไร แต่ตอนนี้ยายวุ้นเพิ่งจะผ่าตัดและฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน น้าขอเถอะนะคะ อย่างเพิ่งมีเรื่องกันเลยค่ะ” โสภาอ้อนวอน เพราะกลัวว่าวุ้นเย็นจะหมดสติเป็นอะไรไปอีก เธอทำใจไม่ได้ที่จะเห็นลูกนอนแน่นิ่งมีท่อช่วยหายใจอยู่ในปากอีกแล้ว

วุ้นเย็นสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว

          “หนูไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ ปล่อยให้พี่ชายพูดไปเถอะค่ะ หรือต่อให้เขาต้องการชีวิตของหนูชดใช้ชีวิตของพี่ดาวก็ไม่ต้องไปห้าม ให้เขาทำตามความต้องการของเขาเลยค่ะ”

         “ยายวุ้น! พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า แล้วทำไมคุณธัชถึงต้องการชีวิตของยายวุ้นไปชดใช้ให้คุณดาวด้วยล่ะคะ ฉันงงไปหมดแล้ว” โสภาร้องขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมกับเอ่ยถามเมธัช แต่ชายหนุ่มไม่ตอบสายตาของเขายังคงมองไปที่วุ้นเย็นอย่างชิงชังราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

          “อย่าห่วงเลย ฉันจะไม่ยอมให้เธอตายง่าย ๆ หรอก เธอจะต้องอยูเพื่อรับกรรมที่ทำไว้กับดาวจนกว่าจะตาย!”

ชายหนุ่มพูดจบก็เดินออกไปจากห้องพักฟื้นอย่างรวดเร็ว วุ้นเย็นยกมือปาดน้ำตาทั้งเสียใจที่มีส่วนให้ดุจดาวต้องเสียชีวิต ทั้งเจ็บปวดกับการตัดสินของเมธัชที่ให้เธอเป็นคนผิด โดยไม่แม้แต่จะถามต้นสายปลายเหตุจากเธอแม้แต่คำเดียว

  “ยายดาวมันเกิดอะไรขึ้น หนูไปเกี่ยวอะไรกับการจากไปของคุณดาวแล้วทำไมคุณธัชจะต้องมีท่าทีเกลียดชังหนูขนาดนั้นด้วย” โสภาเอ่ยถามเสียงสั่นพร้อมกับดึงกระดาษซับน้ำตาให้ลูกสาว

          “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ชายเขาตัดสินว่าหนูเป็นคนผิดไปแล้ว จะพูดอย่างไรเขาก็คงไม่ฟังแล้วล่ะค่ะคุณแม่”