ตอนที่102 หลับตาแล้วคิดถึงหน้าผู้ชายคนอื่นวุ้นเย็นตกใจจนหน้าซีด เมื่อเมธัชยืนอยู่หน้าประตู และกำลังส่งสายตาคมกริบมองมาที่เธอ “ไง..ตกใจมากละซิหน้าซีด หุบยิ้มแทบไม่ทันเลยซินะ จริง ๆ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอหรอกนะ และไม่ได้สนใจด้วยว่าเธอจะไปสำส่อนกับใคร แต่ในระหว่างที่เธอเลี้ยงลูก และต้องเป็นที่ระบายให้ฉันชั่วคราว ฉันก็ไม่อนุญาติให้เธอมั่วกับใคร เพราะกลัวเธอเอาโรคมาติดฉันน่ะ หวังว่าคงเข้าใจ” พูดพร้อมกับมองทั่วทั้งตัวอย่างเหยียดหยามหญิงสาวทั้งโกรธทั้งอับอายจนใบหน้าเรียวใสแดงก่ำ ร่างบางสั่นเทาราวกับลูกนกตกน้ำ เธอขยับเข้าไปใกล้ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นจ้องตาของเขาอย่างลืมกลัว “ถ้าพี่กลัวมากนักก็ไประบายกับคนอื่นซิ หรือความจริงแล้วพี่ก็ต้องการฉันกันแน่”เมื่อความลับที่เก็บซ่อนไว้ในหัวใจ ถูกหญิงสาวตัวเล็กนี่มองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง เมธัชก็ยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมาทันที เพื่อเก็บความลับนั้นให้อยู
ตอนที่100อยากให้ฉันไม่สบายหญิงสาวเอ่ยถามขึ้นเบา ๆ แม้ว่าลึก ๆ แล้วเธอก็ไม่คิดอยากจะมีสักเท่าไหร่ เพราะหัวใจของเธอมีหลานแฝดเต็มเปี่ยม แต่ก็ถามไว้เผื่อวันหนึ่งเมธัชที่เอาแน่นอนอะไรไม่ได้ จู่ ๆ พาลูกหนีไปหรือไล่ไม่ให้เธอยุ่งกับลูกของเขาอีก เธอจะได้มีลูกเป็นของตัวเองไว้เยียวยาหัวใจ แต่ก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้มีวันนั้นเกิดขึ้นเลย เพราะเธอคงเจ็บเจียนตายไปอีกนานเท่านาน “จากประวัติเรื่องการปลูกถ่ายอวัยวะของคนไข้ ก็แทบจะไม่มีปัญหาอะไรเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์จริง ๆ นะครับ เคสแบบนี้แทบจะไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ แต่อย่างไรก็ตามถึงจะไม่มีอาการต่อต้านอวัยวะหรือโรคแทรกซ้อนใด ๆ ก็จริง ถึงอย่างไรคนไข้ก็ต้องทานยากดภูมิตามที่อาจารย์หมอแนะนำอย่างเคร่งครัด หากคนไข้อยากมีลูกก็ไม่ได้หมายความว่าจะหมดหวังเสียทีเดียวนะครับ แต่ต้องวางแผนกับอาจารย์หมออย่างใกล้ชิดก็สามารถมีได้เช่นกันครับ แต่หมอขอย้ำนะครับว่าคนไข้จะต้องปรึกษาอาจารย์หมอเพื่อวางแผนก่อนการตั้งครรภ์ เพื่อให้ทั้งคุณแม่และลูกปลอดภัยที่สุดครับผม”รอยย
ตอนที่99 รอให้ใครมาเห็นหรือไงเช้าวันต่อมา “ป้าณี เช้านี้หนูฝากเด็ก ๆ หน่อยนะคะ จะไปหาหมอค่ะ” วุ้นเย็นเอ่ยขึ้น พร้อมกับหลบสายตาของป้าณี ที่กำลังมองมาและขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ไปทำไมคะ ไม่สบายตรงไหนหรือว่าเมื่อคืนคุณธัชทำร้ายคุณวุ้นอีกแล้วใช่ไหมคะ ขอโทษค่ะขอป้าดูหน่อย” ป้าณีเอ่ยถามอย่างร้อนใจ พร้อมกับจับแขนเรียวขาวของวุ้นเย็นมาดูอย่างละเอียด แต่ไม่เห็นร่องรอยใด ๆ จึงเลื่อนสายตามองไปที่ดวงหน้าขาวใสก็ไม่พบความผิดปกติ นอกจากดวงตาที่แดงช้ำ คล้ายกับคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหรือไม่ก็อดนอน “นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนคุณธัชแกล้งเรียกใช้จนไม่ได้หลับได้นอนอีกแล้วใช่ไหมคะ ป้าจะฟ้องคุณญาดา” ป้าณีพูดอย่างขุ่นเคือง “เปล่าหรอกค่ะ พี่ชายแค่ไม่พอใจเรื่องที่เด็ก ๆ เรียกหนูว่าแม่ เลยบ่นด่า
ตอนที่98อย่าเกร็งซิคะ “ไม่นะพี่ อื้อ..” กลีบปากสีชมพูเข้มถูกอีกฝ่ายครอบครองด้วยริมฝีปากอุ่นของเขา พร้อมกับพยายามดันลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากของเธอ หญิงสาวขบฟันไว้แน่น ไม่ยอมให้ลิ้นของเขาเข้าไป แต่เมื่อเรือนร่างบอบบางเย้ายวน ถูกของเขาลูบไล้อย่างเรียกร้อง เธอก็เริ่มอ่อนราวกับขี้ผึ้งที่ถูกไฟลน จากการดิ้นรนก็เปลี่ยนเป็นตอบสนองอย่างไร้เดียงสา สองมือเล็กเผลอยกขึ้นโอบรอบคอของเขาเอาไว้พร้อมกับปล่อยให้ลิ้นอุ่นของอีกฝ่ายสอดเข้าไปชิมความหอมหวานในโพรงปากได้อย่างอิสระทางด้านเมธัชนั้นตั้งใจที่จะรวบรัดจัดการอย่างรุนแรงในตอนแรก แต่พอได้สัมผัสกับเรือนร่างที่นิ่มและยืดหยุ่น พร้อมกับความหอมหวาน เขาก็ลืมความตั้งใจเดิมไปเสียสนิท กลับเล้าโลมเธออย่างอ่อนโยนและทนุถนอมราวกับคนใต้ร่างเป็นดั่งอัญมณีอันล้ำค่า ไม่กล้าที่จะรุนแรงเพราะกลัวแตกสลาย หลายนาทีต่อมาวุ้นเย็นจึงรู้สึกเหมือนเมธัชพาเธอไปอีกโลกหนึ่ง ซึ่งอบอวลไปด้วยไออุ่นของความรักและสุขที่เพิ่งเคยได้เจอเป็นครั้งแรกในชีวิต
ตอนที่97เป็นวิธีที่ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง “นี่ฉันเพิ่งรู้นะ ว่านอกจากพี่จะเป็นไบโพล่าแล้วยังเป็นคนที่หลงตัวเองได้ขนาดนี้ พี่ฟังให้ดีนะ ตอนนั้นที่ฉันชอบพี่ ก็เพราะพี่เป็นสุภาพบุรุษ เป็นผู้ชายที่นิ่งคิดและทำอะไรอย่างมีเหตุผล ไม่เชื่อและปรักปรำใครง่าย ๆ เป็นผู้ชายที่อบอุ่นใจดีน่าใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข แต่กับคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ ฉันไม่แต่อยากเห็นหน้า อย่าว่าแต่อยากอยู่ใกล้เลย” หญิงสาวเผลอพูดยาวอย่างโกรธ ๆ มานึกได้อีกทีว่าเธอไม่ควรพูดให้ตัวเองต้องอยู่ในอันตราย ก็ตอนที่เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายถมึงทึงราวเสือร้ายที่พร้อมจะตะปบเหยื่อให้ตายคามือ “นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ ผู้หญิงที่กล้าแม้กระทั่งวางแผนทำร้ายเมียของฉัน เพื่อเอาหัวใจมาให้ตัวเองได้มีชีวิตอยู่ต่อ ยังไม่พอตีเนียนมาเข้าทางลูกของฉัน ไม่เรียกว่าอยากเป็นเมียฉันแล้วจะให้เรียกว่าอะไรไม่ทราบ” เขาตะคอกพร้อมกับที่มือหนารั้งรอบเอวคอดกิ่วของอีกฝ่ายมาชิดลำตัวของเขาวุ้นเย็นใจเต้นแรงขึ้น รู้สึกร้อนผ่าวไปหมด ภาพจำ
ตอนที่96 ไม่รู้สึกอะไรกับพี่อีกแล้ว“เธอจะสอนให้เรียกอามาตลอด แต่คุณหนู ๆ ไม่ยอมเรียกกลับเรียกแม่แทนค่ะ อาจจะเพราะว่าคุณวุ้นเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ ก็เลย...”ครืด!! เมธัชลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรียกเธอไปหาผมที่ห้องรับแขก”ป้าณีหน้าซีด ก่อนจะพูดเสียงสั่น “แต่ว่าตอนนี้คุณวุ้นเธอนอนหลับไปแล้วค่ะ อีกอย่างมันก็ดึกมากแล้วด้วย หากคุณธัชจะคุยกับเธอ ก็ค่อยคุยพรุ่งนี้ไม่ดีกว่า..” “ผมต้องการคุยกับเธอ ตอนนี้เดี๋ยวนี้” ร่างสูงสั่งอย่างเด็ดขาด ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้องรับแขก ท่ามกลางความร้อนใจของป้าณีฝนยังคงตกไม่หยุด แม้จะเป็นช่วงกลางดึกของฤดูฝน แต่เสียงหยาดน้ำที่กระทบหลังคาก็ไม่อาจกลบความเงียบและความกดดันที่แผ่คลุมไปทั่วห้องโถงของบ้านหลังใหญ่ได้เมธัชนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ร่างสูงในชุดลำลองยังคงมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าจากก