LOGINShare
บทที่ 25 ความจริง
Last Updated:
2025-04-21 15:08:58
Related chapters
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 26 หึงหวง
เจี่ยงหร่านยังคงร่ำไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด เซียวจิ้งก็ได้แต่ปลอบประโลมอย่างใจเย็นเจียงหร่านกลับมาแล้ว ขอเพียงนางกลับมาต่อให้จะอยู่ในร่างผู้ใด เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้นเนิ่นนานจนกระทั่งเจี่ยงหร่านร้องไห้จนสบายใจแล้ว นางสั่งน้ำมูกใส่ผ้าเช็ดหน้าของเซียวจิ้ง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้"ขออภัย ข้าจะซักมาคืนให้”"ช่างเถิด เจ้าเอาไปเถอะ"เจี่ยงหร่านยิ้มแหยๆ นางร้องไห้จนตาบวมไปหมด เซียวจิ้งที่เห็นเช่นนั้นก็กล่าวขึ้นมาว่า"ขอโทษที่จำเจ้าไม่ได้ ทั้งๆ ที่ข้าสนิทกับเจ้า ควรจะต้องดูออกแล้วแท้ๆ""ไม่เป็นอะไร ข้าเข้าใจ เดิมทีมีหลายเรื่องที่ข้าอยากพูดกับท่านวันนี้ได้พูดแล้ว ข้าสบายใจขึ้นมาก ขอบคุณท่านมากนะ"เซียวจิ้งพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเทสุราใส่จอกส่งให้เจี่ยงหร่านอีกครั้ง หญิงสาวรับมาดื่มอีกจอก"ข้ารู้ว่าท่านไม่ชอบจางเหมี่ยวลี่ ไว้สงครามจบลงข้าจะเข้าเฝ้าฝ่าบาท ขอให้ยกเลิกงานแต่งเอง ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทจะต้องเข้าใจ ต่อให้ถูกลงโทษก็ไม่เป็นอันใด ตอบแทนที่ท่านดีกับข้ามาตลอด"เซียวจิ้งเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็หันขวับมามองเจี่ยงหร่านแล้วรีบกล่าวทันที"ไม่รีบ""ไม่รีบหรือ หมายความว่าอย่างไร""ก็ไม่รีบอย่างไรเล่า ความจริงข้
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 27 เตรียมบุก
เจี่ยงหร่านหันขวับทันที ก่อนจะพบว่าเป็นเซียวจิ้งนั่นเอง ด้านสือหย่งเองเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น มิใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าคู่หมั้นของจางเหมี่ยวลี่คือใคร แต่เขาชอบนางไปแล้ว อย่างไรย่อมต้องลองเสี่ยงดูสักครั้งแต่ที่เขาไม่รู้คือ การหมั้นหมายของคนทั้งคู่เป็นฮ่องเต้ที่พระราชทานสมรส สือหย่งเป็นชายหนุ่มจากต่างเมือง ได้ยินว่านางเป็นคู่หมั้นของรองแม่ทัพเซียว และคิดว่าเป็นการหมั้นหมายกันธรรมดาทั่วไปเท่านั้นเมื่อรู้เช่นนี้แล้วสือหย่งก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในใจเป็นอย่างยิ่งเซียวจิ้งปรายตามองสือหย่งแวบหนึ่ง จำได้ว่าชายหนุ่มผู้นี้คือทหารหนุ่มอันดับหนึ่งแห่งค่ายทหารของบุรุษ อีกทั้งยังพ่ายแพ้ให้กับเจี่ยงหร่านในร่างของจางเหมี่ยวลี่อย่างยับเยิน ไม่คาดคิดว่านอกจากจะไม่โกธรแล้ว ยังตกหลุมรักนางอีกด้วยอันใดกันนี่ เขามีคู่แข่งคนใหม่เกิดขึ้นอีกแล้วไม่ได้การล่ะ!ทางด้านเจี่ยงหร่านนั้น เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูแปลกประหลาด ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อยเลย นางหันมาฉีกยิ้มให้เซียวจิ้ง ในขณะที่กำลังจะเรียกว่าสหายเซียว นางก็พลันชะงักไปชั่วอึดใจ นึกได้ว่าตอนนี้นางอยู่ในร่างของจางเหมี่ยวลี่ย่อมไม่อาจเรียกเขาอย่าง
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 28 เคียดแค้นชิงชัง
แคว้นซ่ง"อี้เฉิน ท่านทรยศข้าทำไม ท่านฆ่าข้ากับลูกด้วยเหตุใดกัน อี้เฉิน!""อาหร่าน!"ฉู่อี้เฉินสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลายามนี้มีแต่ความตื่นตระหนกหวาดหวั่น ชายหนุ่มพยายามตั้งสติ ก่อนจะมองไปที่ด้านนอกตำหนักพบว่ายามนี้ด้านนอกนั้นมีหิมะโปรยปรายลงมา ลมหนาวพัดโบกโบย อากาศหนาวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ภายในห้องมีกระถางไฟที่ขันทีคอยดูแลเพื่อให้ความอบอุ่นแก่คนในห้อง แม้อากาศข้างในจะอุ่นร้อนแต่ฉู่อี้เฉินคล้ายรู้สึกหนาวไปทั้งสรรพางค์กายฟ่านเหยาที่นอนอยู่ข้างกายเมื่อได้ยินเสียงฮ่องเต้ร้องตะโกนขึ้นมาก็ผวาตื่น นางรีบลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยื่นมือเรียวงามมาจับแขนของฮ่องเต้เอาไว้"อี้เฉิน ท่านเป็นอันใดไป ฝันร้ายหรือ"ฉู่อี้เฉินหันมามองฟ่านเหยาก่อนจะฝืนยิ้มให้นาง พลางปลอบนางเบาๆ"ไม่มีอันใด เจ้านอนพักเถอะ ข้าจะไปที่ห้องหนังสือสักครู่"เอ่ยจบเขาก็ลุกจากเตียงนอนแล้วเดินออกไปทันที ฟ่านเหยาเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น มือเรียวบางกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อครู่นางได้ยินเขาตะโกนเรียกชื่อนางแพศยา นางนั่นก็ตายไปตั้งนานแล้ว แต่เหตุใดฉู่อี้เฉินถึงยังเอาแต่ฝันถึงมันอีกตายเป็นผีไปแล้วยังจะกลับมาหลอกหลอนกันอีก
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 29 เอาคืน
จางเฉวียนแม้จะไม่เข้าใจ แต่เมื่อได้ยินเซียวจิ้งเอ่ยเช่นนั้น ก็ไม่ได้คิดจะเข้าไปห้ามน้องสาวอีก เขาเพียงมองดูสถาการณ์หากเกิดเรื่องขึ้นมา จะต้องปกป้องพาน้องสาวหนีออกไปอย่างปลอดภัยให้ได้ด้านฟ่านเยียนนั้น เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้านิ่งเงียบก็ได้ใจ เขาถ่มน้ำลายลงพื้นด่าทอไม่ยอมหยุด"ว่าอย่างไรเล่า ผีไม่มีญาติเยี่ยงเจ้า จะทำเช่นไร อ๊า!"เขายังเอ่ยไม่ทันจบก็แหกปากร้องออกมาจนสุดเสียง เพราะถูกเจี่ยงหร่านใช้มีดแทงเข้าไปที่ขาข้างซ้าย นางแทงเขาด้วยแววตาที่เย็นชา พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะสลับแทงขาขวาของเขาอีกข้างจนฟ่านเยียนแหกปากร้องแทบไม่เป็นภาษา"นังสารเลว นังผีบ้า ฮือ นังชั่ว ข้าจะฆ่าเจ้า""ฆ่าข้าหรือ ฮ่าๆ สภาพเจ้ายามนี้จะฆ่าข้าได้หรือ ฟ่านเยียน เจ้าแหกตาดูรอบๆ สิ ยามนี้ค่ายทหารแห่งนี้ถูกทหารฟงหลิงโอบล้อมไว้หมดแล้ว หากไม่อยากตาย ก็ทำตามที่ข้าบอก""ทำสิ่งใด"เจี่ยงหร่านแทงเข้าที่แขนซ้ายของเขาอีกครั้ง จนฟ่านเยียนเริ่มหวาดกลัวแล้วจริงๆ เขามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่หวาดหวั่น เห็นเพียงนางขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“สั่งให้ทหารของพวกเจ้าวางอาวุธ แล้วข้าจะไว้ชีวิ
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 30 สารภาพความในใจ
กองทัพของแคว้นซ่งแตกฉานซ่านเซ็น กระโจมทุกหลังถูกเปลวเพลิงเผาจนวอดวาย เมื่อเซียวจิ้งนำกองทัพกลับมาที่เมืองสืออี้แล้ว ทหารแคว้นซ่งบางส่วนย้อนกลับมานำร่างของฟ่านเยียนกลับแคว้นซ่งและรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฮ่องเต้แคว้นซ่งได้รับทราบอากาศปลายฤดูหนาวเริ่มอุ่นขึ้นมาบ้างแล้ว หิมะเริ่มเบาบางลงไปไม่น้อย เจี่ยงหร่านฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่เพราะร่างกายอ่อนเพลียจึงต้องนอนพักต่ออีกสักเล็กน้อย เซียวจิ้งเองก็ไม่อยากให้มีสิ่งใดไปรบกวนจึงให้นางนอนพักเต็มที่ โชคดีที่มีภรรยาของนายอำเภอสืออี้มาช่วยดูแลเขาจึงเบาใจลงได้บ้างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแม่ทัพใหญ่จางและจางเฉวียนล้วนสงสัย แต่เซียวจิ้งบอกว่าเป็นแผนสำรองที่เขาวางแผนเอาไว้ทั้งหมด เขาเอ่ยเพียงเท่านี้แม่ทัพใหญ่จางและจางเฉวียนจึงไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดอีกสองพ่อลูกเดินกลับมาที่กระโจม จางเฉวียนหันมามองบิดาก่อนจะเอ่ย"ท่านพ่อ เมี่ยวเอ๋อร์นาง ท่านว่านาง...""นางทำไมกัน นางก็ยังเป็นนาง แค่มีความสามารถเพิ่มมากขึ้นก็เท่านั้น ซื่อจื่อบอกแล้วว่าเป็นแผนการณ์ที่เขาวางเอาไว้ ก็ตามนั้นเถิด เจ้าอย่าได้สงสัยสิ่งใดให้มากความ""ขอรับ"จางเฉวียนพยักหน้ารับคำ ก่อนจะเดินออกไปจากกระโจ
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 31 พี่ชาย
เจี่ยงหร่านเมื่อได้เห็น นางก็รีบวิ่งลงมาจากรถม้า ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าของเจี่ยงเฮ่า หญิงสาวพิจารณามองบุรุษตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นญาติผู้พี่ของนาง ก่อนจะร่ำไห้โฮ"พี่ใหญ่ ฮึก พี่ใหญ่"เจี่ยงเฮ่าที่ยามนี้มีท่าทางงกๆ เงิ่นๆ และหวาดกลัว พลันหันมามองแม่นางน้อยตรงหน้าที่มองเขาด้วยดวงตาที่อาบชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา ก็ขมวดคิ้วแน่นครู่หนึ่ง ท่าทางดูหวาดกลัวลนลานเป็นอย่างมาก เขาทรุดตัวลงนั่งที่พื้น ก่อนจะกอดเข่าและตัวสั่นเทา เจี่ยงหร่านอยากจะเข้าไปโอบกอดเขาแต่นางกลับก้าวขาไม่ออกนี่มันเรื่องใดกัน เหตุใดเจี่ยงเฮ่าจึงมาอยู่ที่เมืองสืออี้ได้เขารอดพ้นจากการสังหารยกตระกูลในคราวนั้นมาได้อย่างนั้นหรือเซียวจิ้งเมื่อเห็นดังนั้น จึงเดินเข้ามาประคองเจี่ยงหร่านเอาไว้พลางถามขึ้นมา“เขาคือ..."เจี่ยงหร่านหันกลับมามองเซียวจิ้ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เจือสะอื้น"ฮึึก เซียวจิ้ง เขาคือเจี่ยงเฮ่าญาติผู้พี่ของข้า เป็นบุตรชายของท่านลุงใหญ่ แต่ก่อนเขาไม่ได้มีสภาพน่าเวทนาเช่นนี้ พี่ใหญ่ข้ารูปงาม เป็นคุณชายที่รูปงามที่สุดในเมืองหลวงแคว้นซ่ง แต่ท่านดูสิ ฮึก ยามนี้สภาพเขาไม่ต่างจากขอทานเลยแม้แต่น้อย ฮือ สวรรค์"เซียวจิ้
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 32 พลุ
เพราะเหนื่อยล้าไม่น้อย เจี่ยงเฮ่าจึงนอนหลับพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำ เจี่ยงหรานเองก็ไม่อยากรบกวนพี่ชาย นางรู้สึกว่าตนเองมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาก อย่างน้อยคนในตระกูลเจี่ยงก็ยังเหลือเจี่ยงเฮ่าอยู่อีกคนหนึ่งนับแต่วันนี้ไป นางจะปกป้องพี่ชายของนางด้วยชีวิต!หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ อากาศค่อนข้างหนาวเล็กน้อย หิมะก็เริ่มจะโปรยปรายลงมาบางเบา นางกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังคาพร้อมกับร่มหนึ่งคันเพื่อทัศนาทิวทัศน์โดยรอบทั่วทั้งเมืองสืออี้ยามนี้ ล้วนประดับประดาไปด้วยโคมไฟงดงามตระการตา เพื่อการเฉลิมฉลองปีใหม่ เจี่ยงหร่านคลี่ยิ้มออกมา ในขณะที่กำลังมองดูไปเรื่อยเปื่อยนั้น ก็รู้สึกว่ามีเงาหนึ่งวูบผ่านมาอย่างรวดเร็ว หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น สัญชาตญาณการป้องกันตนเองเริ่มทำงานทันที นางรีบล้วงมีดสั้นก่อนจะเขวี้ยงออกไปในทันที"อะไรกันนี่ จะสังหารข้าหรือท่านรองแม่ทัพเจี่ยง"เซียวจิ้งเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่หยอกเย้า เจี่ยงหร่านเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจเฮือก พลางต่อว่า"เหตุใดท่านจึงมาเงียบๆ เช่นนี้เล่า"เซียวจิ้งยิ้มกว้าง แล้วทิ้งกายลงนั่งข้างนาง"ข้าตามหาเจ้าตั้งนาน อากาศยังหนาวอยู่ เจ้ามาทำอะไรบนหลังคานี่เล่า""
Last Updated : 2025-04-21ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 33 เลื่อนตำแหน่ง
เมื่อกลับมาถึงเรือนเหลียนฮวาแล้ว เจี่ยงหร่านเพิ่งจะได้อาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ ก็มีคนจากในวังเดินทางมาแจ้งว่า ฮ่องเต้เซียวหลางมีรับสั่งให้นางเข้าวังหลวงเพื่อเข้าเฝ้าเป็นการด่วน จางฮูหยินเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตื่นตระหนก ก่อนจะจับมือบุตรสาวเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ย"เหมี่ยวเอ๋อร์ มิใช่่ว่าฝ่าบาททรงเรียกเจ้าไปลงโทษ เรื่องที่เจ้าหนีออกจากค่ายทหารโดยพละการหรอกนะ"จางฮูหยินกล่าวขึ้นมาใบหน้าก็เริ่มซีดขาวลงเรื่อยๆ เจี่ยงหรานในร่างของจางเหมี่ยวลี่จับมือของมารดาเอาไว้ พูดปลอบใจออกไปว่า"ท่านแม่กังวลเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะเข้าวังแล้วจะรีบกลับมาหาท่านดีหรือไม่"จางฮูหยินเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้ารัวถี่ๆ ก่อนจะสั่งให้สาวใช้ช่วยเจี่ยงหร่านแต่งกายใหม่ เมื่อเดินทางเข้าวังหลวงการแต่งกายจะต้องดูเรียบร้อยมากกว่ายามที่อยู่ในจวน ใช้เวลาไม่นานนางก็แต่งกายเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะนั่งรถม้ามุ่งหน้าไปวังหลวงทันที เจี่ยงเฮ่าคิดจะตามไปด้วย แต่เจี่ยงหร่านบอกเพียงว่าเขาเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยให้พักก่อนจะดีที่สุดเมื่อมาถึงแล้วเจี่ยงหร่านก็เดินตามขันทีไปทันที สาวเท้าเดินไปเรื่อยๆก็มาถึงท้องพระโรง หญิงสาวนิ่วหน้าทว่าไม่ได้
Last Updated : 2025-04-21
Latest chapter
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ ตอนพิเศษ
หนึ่งปีหลังแต่งงานหลังจากแต่งงานกันหนึ่งปี เซียวจิ้งและเจี่ยงหร่านมีชีวิตหลังแต่งงานที่มีความสุขเป็นอย่างมาก ในทุกๆ วันเขาและนางมักจะมีรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นให้แก่กันมีครั้งหนึ่งเซียวจิ้งเปิดไปเจอกล่องที่จางเหมี่ยวลี่เจ้าของร่างเดิมเก็บยันต์และสมุดบันทึกเอาไว้ เจี่ยงหร่านที่มาเห็นก็ถึงกับร้องว่าแย่แล้ว เดิมทีนางคิดจะทิ้งไป แต่ผู้ใดจะรู้ว่าเยว่ซินกลับนำกล่องใบนั้นมาพร้อมสินเดิมของนางด้วย นางรีบเอ่ยปรามไม่ให้เขาดูแต่เซียวจิ้งกลับเปิดอ่านและบอกว่าดีจริง จางเหมี่ยวลี่เขียนท่วงท่าอันเผ็ดร้อนทิ้งไว้ให้เขาอ่านเช่นนี้นับว่าดีมากและยังบอกอีกว่าคืนนี้จะนำท่วงท่าเหล่านั้นมาใช้กับนาง!ให้ตายเถอะ! คนผีทะเล!วันนี้เป็นวันที่เซียวจิ้งพาเจี่ยงหร่านกลับมาที่จวนตระกูลจาง ตั้งแต่แต่งงานกันเขาและนางไม่ได้ยึดถือกฎระเบียบตายตัวใดมากนัก อยากจะกลับจวนตระกูลจางเมื่อใดก็กลับมาได้เสมอแม่ทัพใหญ่จางและจางฮูหยินนั้นดีใจยิ่งนักที่บุตรสาวกลับมาเยี่ยมเยือนตน ยามนี้เซียวหลิงตั้งครรภ์ใกล้จะคลอดเต็มทีแล้ว จางเฉวียนก็คอยดูแลนางเป็นอย่างดี จางฮูหยินนั้นแม้จะดีใจที่ลูกสะใภ้กำลังจะมีหลาน แต่นางกลับไม่สบายใจเรื่องที่จางเหมี
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ ตอนจบ
เมื่อสงครามสงบลงแล้ว กองทัพทั้งหมดต่างยอมศิโรราบขึ้นตรงต่อแคว้นฟงหลิง แคว้นซ่งและแคว้นต้าฉี ผนวกเข้ารวมดินแดนเป็นหนึ่งเดียวกับแคว้นฟงหลิง ส่วนแคว้นฉู่ก็ยินดีสวามิภักดิ์และเปิดการค้าขายเชื่อมต่อทั้งสี่ชายแดน อีกทั้งยังส่งองค์หญิงมาเป็นสนมของฮ่องเต้เซียวหลางเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีอีกด้วย ผู้คนสามารถเดินทางค้าขายผ่านเมืองต่างๆ ได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวสงครามอีกต่อไป แม่ทัพใหญ่จางและจางเฉวียนมุ่งหน้ากลับแคว้นฟงหลิงไปก่อน เพื่อกราบทูลเรื่องน่ายินดีนี้ให้ฝ่าบาททรงทราบ และบอกเซียวจิ้งและจางเหมี่ยวลี่ว่าหลังจากสถาณการณ์ที่นี่สงบเรียบร้อยแล้วก็ให้รีบตามกลับไปในภายหลังในยามนี้ เจี่ยงหร่านกำลังควบม้าเคียงข้างเซียวจิ้ง โดยมีเจี่ยงเฮ่าควบม้าตามหลังพร้อมกับสวีเฉินที่ติดตามมาด้วย เขาบอกว่าจะพานางมาดูสถานที่แห่งหนึ่ง แรกเริ่มเจี่ยงหร่านยังไม่เข้าใจ จนกระทั่งได้เห็นหลุมศพหลายหลุมตรงหน้า นางก็ถึงกับปล่อยโฮออกมาสวีเฉินเป็นคนฝังศพคนในตระกูลเจี่ยง เขาเขียนชื่อและทำสัญลักษณ์เอาไว้ จึงจำได้ว่าหลุมใดคือหลุมศพของแม่ทัพใหญ่เจี่ยง เขาขออภัยเจี่ยงหร่านที่ศพอื่นเขาไม่ได้ทำสัญลักษณ์เอาไว้ เพราเขาไม่เคยเห็นหน้าคนอื
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 42 จัดการคน(เคยรัก)ที่แสนชั่วช้า
กองทัพแคว้นซ่งพ่ายแพ้อย่างราบคาบ บรรดาเหล่าทหารที่ไม่ถูกฆ่าตายล้วนถูกจับเป็นเชลย แม้แต่ฉู่อี้เฉินยามนี้ก็ถูกลากตัวมาขังเอาไว้ในคุกที่เมืองสืออี้ชายแดนแคว้นฟงหลิง เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ไม่คาดคิดว่าตนเองจะพ่ายแพ้ได้เช่นนี้เจี่ยงหร่านรีบเข้าไปประคองเซียวจิ้งที่ร่างกายเต็มไปด้วยคราบโลหิตของผู้อื่น เขาหันมายิ้มให้นางอย่างภูมิอกภูมิใจ"ฝีมือยิงธนูของเจ้ายอดเยี่ยมมาก"เจี่ยงหร่านส่งยิ้มให้เซียวจิ้ง นางใช้มือเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้เขาอย่างอ่อนโยน ก่อนหน้านี้นางและเขาวางแผนเอาไว้ว่า เขาจะออกไปรบ ส่วนนางคอยดูสถานการณ์อยู่ด้านบน คอยหาจุดพลิกผันของฉู่อี้เฉินจากนั้นก็จัดการทันที หากผู้นำทัพล้ม แน่นอนว่าทั้งกองทัพย่อมย่อยยับไม่มีชิ้นดีเมื่อกลับเข้ามาในเมืองแล้ว นางก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และสั่งให้คนจัดการดูแลทหารที่ได้รับบาดเจ็บให้ดี แล้วเดินเข้ามาหาเซียวจิ้งที่นั่งอยู่ในห้องพัก ชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาได้รับบาดเจ็บที่แขนเล็กน้อยเท่านั้น"เซียวจิ้ง ท่านไหวหรือไม่"เซียวจิ้งได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา"ย่อมต้องไหวอยู่แล้ว เราออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกกันเถิด""อืม"เจี่ยงหร่านพยักหน้าเดิน
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 41 กลยุทธ์ลดทอนกำลังทหาร
นับตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นกับบิดา ฟ่านเหยาไม่เคยนอนหลับสนิทได้เลยสักคืน ทุกครั้งที่นางหลับตาลงมักจะฝันเห็นว่าบิดาร้องขอความช่วยเหลือจากนาง ได้ยินเสียงฟ่านเยียนญาติผู้พี่ กำลังดิ้นรนด้วยความทุกข์ทรมาน พร้อมกับร่ำร้องขอให้นางช่วย นานวันเข้าฟ่านเหยาร่างกายก็ย่ำแย่ลง จากที่เคยงดงามเฉิดฉาย แต่เวลานี้ใบหน้าซูบตอบผอมแห้งราวกับคนป่วยหนักที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ นางฝันเห็นเจี่ยงหร่าน ฝันว่าสตรีผู้นั้นเดินเข้ามาบีบปลายคางของนางและกระซิบว่า บุตรของนางยามนี้กำลังไปคอยรับใช้บุตรเจี่ยงหร่านในปรโลกแล้ว และยังบอกอีกว่านับแต่นี้นางอย่าได้ฝันว่าจะสามารถตั้งครรภ์ได้อีกชั่วชีวิต!ครั้งแรกฝันเช่นนี้ฟ่านเหยาด่าทอสาปแช่งเจี่ยงหร่านอย่างเกลียดชัง แต่เมื่อนานวันเข้าความกลัวเริ่มกัดกินจิตใจของนาง ฟ่านเหยาหวาดระแวงไม่กล้าอยู่คนเดียวต้องใช้ชีวิตอยู่บนความทุกข์ราวกับคนตายทั้งเป็นระยะหลังมานี้ไม่รู้เพราะเหตุใด นางกับฉู่อี้เฉินจากแต่ก่อนที่เคยรักกันหวานซึ้ง ตอนนี้กลับทะเลาะกันทุกวัน เขาเอาแต่ตะโกนเรียกหาเจี่ยงหร่านนางแพศยานั่น อีกทั้งยังถามนางว่าตระกูลฟ่านคิดไม่ซื่อกับเขาจริงหรือไม่ เขาถามนางซ้ำๆ อยู่เช่นนั้นราวกับค
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 40 หลุมศพ
หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เซียวจิ้งและเจี่ยงหรานรวมถึงเจี่ยงเฮ่าก็เร่งเดินทางข้ามเขตชายแดนในทันที เจี่ยงเฮ่านั้นก่อนหน้านี้เจี่ยงหร่านไม่อยากให้เขาติดตามมาด้วย เพราะเกรงว่าจะเกิดอันตรายที่คาดไม่ถึง ทว่าเจี่ยงเฮ่ากลับลอบปะปนมากับกองทัพทหาร ด้วยเวลานี้อาการบาดเจ็บที่ขาของเขาเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว แต่เพราะเดินทางมาไกลจึงทำให้อาการกำเริบขึ้น แต่ก็ไม่ได้ร้ายแรงเท่าใดนักเจี่ยงหร่านในเวลานี้กำลังยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์ ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปยังเบื้องหน้าด้วยแววตาที่ราบเรียบ สายลมพัดเข้ามาปะทะใบหน้าของนางเป็นระยะตอนนี้นางสังหารพวกมันไปสองคนแล้ว หากบอกว่าการที่ฟ่านเยียนตายคือพายุลูกแรกที่สร้างผลกระทบต่อแคว้นซ่ง การตายของราชครูฟ่านก็เปรียบได้กับคลื่นยักษ์ที่สาดซัดเข้าสู่แคว้นซ่ง คนสำคัญที่เป็นคนคอยชี้แนะฉู่อี้เฉินและสนับสนุนเขายามนี้ตายแล้ว ย่อมทำให้เหล่าบรรดาแม่ทัพทหารแคว้นซ่งและขุนนางในราชสำนักหวาดหวั่นพรั่นพรึงไม่น้อยและยังส่งผลทำให้บัลลังก์มังกรของฉู่อี้เฉินสั่นคลอนเป็นอย่างยิ่งในขณะที่นางกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย ฉับพลันก็มีซาลาเปาลูกหนึ่งยื่นมาตรงหน้าของนาง เมื่อนางหันไปมองก็ยิ้มออก
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 39 ส่งมอบของขวัญ
ราชครูฟ่านถูกจับตัวเอาไว้ เหล่าผู้ติดตามก็ถูกรวบตัวไว้ทั้งหมดเช่นเดียวกัน พวกเขาบางส่วนที่คิดขัดขืนล้วนถูกทุบตีจนไร้ทางสู้ ราชครูฟ่านเงยหน้ามามองเจี่ยงหร่านในร่างของจางเหมี่ยวลี่ ด่าทอด้วยความโกรธเกรี้ยว"นังแพศยา เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่สังหารหลานชายของข้า วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าเอง"เมื่อถูกจับได้แล้วก็ย่อมไม่จำเป็นต้องรักษาท่าทีอีกต่อไป เขาพ่นคำหยาบสารพัด ด่าทอทุกคนไม่เหลือท่าทีของราชครูผู้สูงส่ง เช่นในกาลก่อนอีกแล้ว เจี่ยงหร่านยิ้มตาหยี กล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เยาะหยัน"ใจเย็นๆ สิราชครูฟ่าน ท่านทำแบบนี้เท่ากับไม่รักษาหน้าตาของตนเลย ท่านเป็นถึงราชครูฟ่านผู้ขาวสะอาดดุจเทพเซียนของแคว้นซ่งเชียวนะ ทำเช่นนี้น่าอับอายจริงเชียว"ราชครูฟ่านเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง นางรู้ได้อย่างไรว่ายามอยู่ที่แคว้นซ่ง เขาได้รับฉายาว่าบัณฑิตผู้สูงส่งขาวสะอาดดุจเทพเซียนด้วยเหตุนี้ราชครูฟ่านจ้องมองดูหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่วูบไหว ทว่านางกลับยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนอ่อนโยนเสียจนน่าขนลุก!คนทั้งหมดถูกจับตัวเอาไว้ ส่วนหลี่ฟางนั้นยามนี้ถูกพาตัวมาไต่สวนในวังหลวง อย่างไรนางก็ได้ชื่อว่าเป็นพระชายาเอกของชินอ
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 38 หลอกล่อปลามาติดแห
หลายวันต่อมา ฮ่องเต้เซียวหลางก็มีรับสั่งให้คณะทูตของแคว้นซ่งเข้าเฝ้า จัดงานเลี้ยงฉลองต้อนรับอย่างสมเกียรติ และยังให้ขุนนางชั้นสูงรวมถึงบุตรสาวและฮูหยินเอกเข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ได้ แน่นอนว่าเจี่ยงหร่านเองก็ต้องร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ด้วยเช่นเดียวกันเจี่ยงหร่านวันนี้สวมชุดขุนนางหญิง ที่ทางราชสำนักเพิ่งตัดส่งมาให้เข้าร่วมงานตามตำแหน่งทางการทหารของนาง หญิงสาวเดินเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยท่าทีองอาจผึ่งผาย เซียวหลิงที่เห็นเช่นนั้นก็รีบเข้ามาทักทายนาง ก่อนจะดึงนางให้ไปลองชิมขนมที่ตนเพิ่งทำขึ้นมาใหม่ เจี่ยงหร่านอยู่สนทนากับเซียวหลิงได้ไม่นาน ก็ต้องกลับมานั่งประจำตำแหน่งที่เดิมของตน ไม่นานนัก ขันทีก็ประกาศว่าฮ่องเต้เซียวหลางเสด็จมาถึงแล้ว ทุกคนจึงรีบลุกขึ้นและอยู่ในความสงบฮ่องเต้เซียวหลางเดินเข้ามาพร้อมกับฮองเฮาของตน ส่วนเซียวจิ้งนั้นยามเดินอยู่ด้านหลังพร้อมกับบิดาและมารดาเลี้ยง ทั้งยังมีเซียวกั๋วมาร่วมงานด้วย อย่างไรเสียก็เป็นถึงเชื้อพระวงศ์ แม้ในยามปกติจะไม่ลงรอยกันมากเพียงใด แต่เมื่อมีคนต่างแคว้นเข้ามา ย่อมต้องแสดงออกว่าพี่น้องรักใคร่กันดีเพื่อไม่ให้ศัตรูมองเห็นจุดอ่อนได้"ทุกคนลุกขึ้นเถ
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 37 ตลบหลัง
ด้านเจี่ยงหร่านที่ได้รับทราบว่าผู้นำคณะทูตเดินทางมาสวามิภักดิ์ในครั้งนี้ก็คือราชครูฟ่านบิดาของฟ่านเหยา ถ้วยชาในมือถูกกำเอาไว้แน่น นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินออกจากเรือนมุ่งหน้าไปที่รถม้า นางบอกเยว่ซินว่าจะไปที่หอสุราจิ๋นฮวา อีกทั้งยังไม่ให้เยว่ซินตามไปด้วยเมื่อมาถึงนางมุ่งขึ้นไปบนชั้นสอง ลุงหม่าเองระยะหลังมานี้ เริ่มจะคุ้นเคยกับเจี่ยงหรานมากขึ้น เมื่อนางมาถึงเขามักจะจัดห้องที่ด่ีที่สุดให้ และสั่งให้คนนำสุราชั้นดีส่งให้นางอย่างรู้งานวันนี้เซียวจิ้งเองก็มิได้มีงานเร่งด่วน เมื่อได้ยินว่าเจี่ยงหร่านต้องการพบเขา และรออยู่ชั้นสองของเหลาสุรา ชายหนุ่มก็รีบตรงมาหานางทันที เมื่อมาถึงก็พบว่า ในห้องมีเจี่ยงเฮ่าอยู่ด้วย เจี่ยงเฮ่ายิ้มให้เซียวจิ้งอย่างนอบน้อม เซียวจิ้งเองก็ยิ้มตอบอย่างมีมารยาท แล้วเดินเข้ามานั่งลงข้างกายของเจี่ยงหร่านและถามขึ้นมา"เจ้ามาหาข้ามีเรื่องใดหรือ ให้คนส่งจดหมายมาก็ได้ ข้าจะรีบไปหาเจ้าเอง"เจี่ยงหร่านเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาได้ แล้วพูดว่า"เซียวจิ้ง ที่ข้ามาพบท่านครั้งนี้เพราะมีเรื่องที่อยากขอร้องท่านเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้ข้าคิดไตร่ตรองมาทั้งคืนแล้ว"เซียวจิ้ง
ยอดบุปผาโฉมสะคราญ บทที่ 36 คณะทูต
เซียวจิ้งเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้เจี่ยงหร่าน อย่างแผ่วเบา เอ่ยกับนางว่า"อาหร่าน เจ้าอย่าให้ความเกลียดชังกัดกินจิตใจเจ้าจนทุกข์ทรมานเลยนะ"เจี่ยงหร่านในร่างของจางเหมี่ยวลี่เงยหน้าขึ้นมามองเซียวจิ้งครู่หนึ่ง ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เมื่อครู่เพราะนางถูกความโกรธแค้นครอบงำจิตใจมากเกินไป จึงทำให้ควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้หญิงสาวพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ"ทำไมหรือสหายเซียว ท่านกลัวข้าถลำลึกเช่นนั้นหรือ""ข้ากลัวเจ้าไม่มีความสุข ข้าอยากเห็นเจ้ามีสุขไร้ทุกข์กังวล"เจี่ยงหร่านเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พลันชะงักไปอึดใจ คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่รู้เพราะเหตุใด ยามที่นางกำลังจะถลำลึกจนถูกความแค้นกัดกินครอบงำจิตใจ ทว่าเซียวจิ้งกลับสามารถดึงนางขึ้นมาจากหลุมดำภายในจิตใจได้ทุกครั้งเขาเหมือนแสงสว่างที่ส่องประกายเจิดจ้าและงดงามยิ่งนักเมื่อเห็นว่าเจี่ยงหร่านมีสีหน้าดีขึ้นมากแล้ว เขาจึงพูดขึ้นมาทันที"แม้นางจะตั้งครรภ์ แต่ได้ยินว่าระยะหลังมานี้สุขภาพไม่สู้ดีเท่าใดนัก มักจะอารมณ์เสียจนเจ็บป่วยอยู่บ่อยครั้ง แต่นางมีโทสะเรื่องใดนัั้นคนของข้ายังสืบได้ไม่แน่ชัด"เจี่ยงหร่านเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เพียงยิ้มน้อยๆ"สหา
