Share

บทที่ 1489

Author: หว่านชิงอิ๋น
หญิงสาวร้องไห้หนักกว่าเดิม แล้วกล่าวว่า “ท่านพี่ ท่านพอจะให้เงินนี้แก่ข้าได้หรือไม่?”

“ข้าต้องการมันมากจริง ๆ!”

โฉวสือชีขมวดคิ้วแน่น กล่าวเสียงเย็น “อย่าทำเรื่องไร้สาระ”

เขาจะแย่งถุงเงินมา แต่ใครเล่าจะรู้ว่าหญิงสาวกลับทรุดตัวลงคุกเข่าพลางกุมถุงเงินไว้แน่นมิยอมปล่อย

นางมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน “ข้ามิได้อยากขโมยของ เพียงแต่ข้ามิได้ขโมยสิ่งใดมาสามวันแล้ว หากข้ากลับไปมือเปล่า คืนนี้ก็จะไม่มีอะไรให้กิน”

“ข้าอดอาหารมาสามวันแล้ว”

“ท่านพี่โปรดเมตตาข้าด้วยเถิด”

เมื่อได้ยินดังนั้น โฉวสือชีก็ตกใจ

“ว่ากระไรนะ? มีคนขู่เจ้าให้ขโมยของรึ?”

หญิงสาวพยักหน้า “ข้ากับสหายถูกโจรหลายคนจับตัวไป พวกมันขู่ข้าให้มาขโมยเงิน หากเจ็ดวันข้าขโมยเงินมิได้ พวกมันจะขายข้าให้หอนางโลม…”

หญิงสาวกล่าวพลางร้องไห้หนักกว่าเดิม

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของโฉวสือชีก็เปลี่ยนไป

จากนั้นเอื้อมมือพยุงหญิงสาวลุกขึ้น แล้วถามว่า “เจ้ามีนามว่ากระไร?”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงกว่าเดิมมาก

หญิงสาวมองเขาผ่านม่านน้ำตา “ข้านามว่าฉีอวี้”

โฉวสือชีกล่าวเสียงเย็น “อย่าร้องไห้ พาข้าไปหาพวกมัน ข้าจะช่วยสหายเจ้าเอง”

“จริงหรือ?” ฉีอวี้เช็ด
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1492

    รองเท้าไหมปักลายดอกไม้สีทอง รองเท้าคู่นี้กับอาภรณ์ที่สวมใส่มิควรปรากฏอยู่บนร่างคนเดียวกันเพราะราคานั้นแตกต่างกันมากเกินไปเด็กสาวผู้นี้ควรจะเกิดในตระกูลร่ำรวย ไม่มีทางยากจนถึงขั้นขโมยเงิน ทั้งยังต้องการฝากตัวเป็นศิษย์โฉวสือชี หวังพึ่งพาวิชานี้เลี้ยงชีพนางกำลังโกหกเด็กสาวผู้นี้มิใช่คนธรรมดา เพียงแต่ยังมิรู้ว่านางมุ่งเป้าไปที่ผู้ใดเมื่อกลับถึงบ้าน ลั่วชิงยวนก็กลับห้องพักทันทีแต่เมื่อเดินผ่านสวน กลับเห็นอวี๋หงนั่งดื่มสุราอยู่บนขั้นบันไดหินข้างทางท่าทางเศร้าซึมอยู่คนเดียวลั่วชิงยวนจึงเข้าไปถามว่า “ท่านพี่ เหตุใดท่านจึงมาดื่มสุราอยู่ตรงนี้?”อวี๋หงมีสีหน้าเศร้าสร้อย กล่าวเบา ๆ ว่า “หัวหนิงจากไปแล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย “จากไปแล้วหรือ?”อวี๋หงหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอก “นางจากไปเมื่อกลางวัน ทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้ให้ข้า”“นางคิดว่าข้าคงมิให้อภัยนางอีกแล้ว”“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า หากบอกนางเร็วกว่านี้ นางอาจจะมิจากไป”ลั่วชิงยวนมองท่าทางเหม่อลอยของอวี๋หงแล้วก็อดมิได้ที่จะเศร้าใจนางจึงกล่าวแนะนำว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไปตามหานางเถิดเจ้าค่ะ”“

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1491

    คนใบ้พยักหน้า ชี้ไปยังลั่วชิงยวน แล้วชี้ไปยังร้านขายอาหารเล็ก ๆ ข้างหน้าลั่วชิงยวนพยักหน้า “เช่นนั้นข้าจะไปรอเจ้าที่นั่น”“เจ้ารีบกลับไปเถิด”จากนั้นคนใบ้ก็อุ้มของรีบเดินจากไปลั่วชิงยวนจึงไปยังร้านนั้น สั่งอาหารมิกี่จานระหว่างรอคนใบ้กลับมาแต่เมื่อคนใบ้กลับมา เขากลับถือของบางอย่างมาด้วยลั่วชิงยวนมองมิชัด นางถามด้วยความประหลาดใจ “เจ้ามิได้นำของกลับไปแล้วหรอกหรือ?”คนใบ้วางของลงบนโต๊ะลั่วชิงยวนมองชัดแล้วก็ตกใจเล็กน้อย “นี่มัน… ดอกไม้ไฟหรือ?”“มิใช่ว่าขายหมดแล้วหรือ?”คนใบ้ดึงลั่วชิงยวนลุกขึ้น ถือดอกไม้ไฟ แล้วรีบออกไปทั้งสองกลับไปยังเนินเขาเดิม แล้วจุดดอกไม้ไฟด้วยกันจากนั้นก็เปลี่ยนที่ไปนอนลงชมดอกไม้ไฟที่บานสะพรั่งบนท้องฟ้าอย่างเงียบ ๆขณะที่ลั่วชิงยวนมองดูอยู่นั้น ในห้วงความคิดก็หวนรำลึกถึงวันเวลาที่ซีหยางดอกไม้ไฟในตอนนั้นงดงามกว่านี้เสียอีก“สวยงามจริง ๆ” ลั่วชิงยวนรำพึงส่วนในดวงตาของฟู่เฉินหวน สิ่งที่เห็นกลับเป็นสัญญาณที่ซ่อนอยู่ในดอกไม้ไฟเขาหยิบกิ่งไม้เขียนลงบนพื้นว่า “อีกสองวันข้าจะจากไปแล้ว”ลั่วชิงยวนหันมามองแล้วรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าจะกลับไปแล้วหรือ? ฉินอ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1490

    ถนนหนทางประดับประดาด้วยโคมไฟหลากสี สว่างไสวครึกครื้น ลั่วชิงยวนได้กลิ่นหอมประหลาดลอยมาเตะจมูก นางเดินตามหาทั่วทั้งถนนจึงมาพบในตรอกเล็ก ๆ แห่งหนึ่งเพียงแต่โรงสุราในตรอกนั้นกลับมีผู้คนต่อแถวยาวเหยียดลั่วชิงยวนเขย่งเท้าชะโงกมองแถวยาวเหยียดเบื้องหน้า แล้วก็อดมิได้ที่จะถามคนข้างหน้า “สุราที่นี่เลื่องชื่อมากหรือ? เหตุใดจึงมีคนมาซื้อมากมายถึงเพียงนี้”ถึงแม้นางจะได้กลิ่นสุรา แต่ความคึกคักของโรงสุราแห่งนี้กลับทำให้นางประหลาดใจคนเบื้องหน้าหัวเราะแล้วกล่าวว่า “สิ่งที่ขายที่นี่มิใช่สุราธรรมดา แต่เป็นสุราแห่งวันเพ็ญเดือนเจ็ด”“กล่าวกันว่า จอกหนึ่งส่งวิญญาณสหายเก่าเข้าฝัน สองจอกสื่อถึงหล้าวิญญาณ สามจอกสามารถพบพานคนที่คิดถึงได้อีกครั้ง”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ประหลาดใจ “แล้วมันศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นจริงหรือ?”อีกฝ่ายหัวเราะ “ศักดิ์สิทธิ์หรือมิศักดิ์สิทธิ์ คนเราก็อยากจะมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ”“หากมิศักดิ์สิทธิ์ ก็อาจจะเป็นเพราะคนที่เจ้าอยากพบมิอยากมาพบเจ้า”ลั่วชิงยวนใจหายวูบความรู้สึกเศร้าโศกพลันถาโถมเข้ามาภาพฟู่เฉินหวนครั้นสิ้นชีพผุดขึ้นในห้วงความคิดนางเจ็บแปลบในอกนางหันไปมอ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1489

    หญิงสาวร้องไห้หนักกว่าเดิม แล้วกล่าวว่า “ท่านพี่ ท่านพอจะให้เงินนี้แก่ข้าได้หรือไม่?”“ข้าต้องการมันมากจริง ๆ!”โฉวสือชีขมวดคิ้วแน่น กล่าวเสียงเย็น “อย่าทำเรื่องไร้สาระ”เขาจะแย่งถุงเงินมา แต่ใครเล่าจะรู้ว่าหญิงสาวกลับทรุดตัวลงคุกเข่าพลางกุมถุงเงินไว้แน่นมิยอมปล่อยนางมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน “ข้ามิได้อยากขโมยของ เพียงแต่ข้ามิได้ขโมยสิ่งใดมาสามวันแล้ว หากข้ากลับไปมือเปล่า คืนนี้ก็จะไม่มีอะไรให้กิน”“ข้าอดอาหารมาสามวันแล้ว”“ท่านพี่โปรดเมตตาข้าด้วยเถิด”เมื่อได้ยินดังนั้น โฉวสือชีก็ตกใจ“ว่ากระไรนะ? มีคนขู่เจ้าให้ขโมยของรึ?”หญิงสาวพยักหน้า “ข้ากับสหายถูกโจรหลายคนจับตัวไป พวกมันขู่ข้าให้มาขโมยเงิน หากเจ็ดวันข้าขโมยเงินมิได้ พวกมันจะขายข้าให้หอนางโลม…”หญิงสาวกล่าวพลางร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของโฉวสือชีก็เปลี่ยนไปจากนั้นเอื้อมมือพยุงหญิงสาวลุกขึ้น แล้วถามว่า “เจ้ามีนามว่ากระไร?”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงกว่าเดิมมากหญิงสาวมองเขาผ่านม่านน้ำตา “ข้านามว่าฉีอวี้”โฉวสือชีกล่าวเสียงเย็น “อย่าร้องไห้ พาข้าไปหาพวกมัน ข้าจะช่วยสหายเจ้าเอง”“จริงหรือ?” ฉีอวี้เช็ด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1488

    โฉวสือชีกล่าวจบก็เหาะตัวเบาจากไปหลังจากวิ่งไล่ตามไปสองตรอกแล้ว โฉวสือชีจึงตามหมอผีสวมหน้ากากผู้นั้นทัน เพียงสองสามกระบวนท่าก็สามารถควบคุมอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย แล้วกดร่างอีกฝ่ายติดกำแพง“เงินอยู่ที่ใด?”“บังอาจมาขโมยของเจ้านายข้า ถือว่าซวยแล้ว!”โฉวสือชีกล่าวพลางลงมือล้วงหาถุงเงินทันที“เดี๋ยว ๆ อย่า อย่าคลำมั่ว!”ทว่าในขณะที่กล่าวคำนั้น มือของโฉวสือชีกลับคลำไปถูกหน้าอกของอีกฝ่ายพอดี เขาตกใจรีบชักมือกลับคนผู้นั้นหันหลังให้ สวมชุดหมอผีหลวมโคร่งและสวมหน้ากาก โฉวสือชีจึงมิได้สังเกตว่าแท้จริงแล้วเป็นสตรีโฉวสือชีรีบจับไหล่ผู้นั้นพลิกตัวกลับ คว้าหน้ากากเปิดออกในทันทีหน้ากากหลุดร่วงพร้อมปิ่นปักผม ใบหน้างามหมดจดปรากฏแก่สายตาโฉวสือชีผมดำสยายลงโฉวสือชีมองด้วยสีหน้าตะลึงงันหญิงสาวเห็นสายตาเขาแล้วก็มิอาจกลั้นยิ้ม “ท่านพี่ เหตุใดท่านถึงจับข้า?”“เอาถุงเงินมา!” โฉวสือชีได้สติแล้วยื่นมือไปตรงหน้านางหญิงสาวกลับมองเขาอย่างมิเข้าใจ “ถุงเงินกระไร? ข้าไม่มีเงิน”“ท่านพี่คงจำคนผิดแล้วกระมัง?”เสียงหวานใสของหญิงสาวเรียกเขาว่าท่านพี่คำแล้วคำเล่า ทำเอาโฉวสือชีเริ่มสับสน“เจ้ามิได้ขโม

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1487

    “หากเจ้ามิรีบร้อนจากไปก็จงพักอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวันเถิด”“อย่างไรเสีย เจ้ากลับไปตอนนี้ เกาเหมียวเหมี่ยวผู้นั้นย่อมต้องหาเรื่องเจ้าอีก พักอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันเถิด”“ข้าจะคัดเลือกผู้คุ้มกันร้อยกว่าคนให้เจ้าเป็นการส่วนตัว ต่อไปนี้พวกเขาจะคอยติดตามเจ้า ข้าจะดูว่าใครจะกล้าข่มเหงเจ้าอีก!”ลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด นางเคยหาเรื่องพวกราชวงศ์มาแล้วด้วยซ้ำแต่เมื่อดูจากท่าทีของอวี๋หงแล้ว เขาก็มิได้เกรงกลัวที่จะเป็นศัตรูกับราชวงศ์เช่นกันท้ายที่สุดแล้วเขาก็มีทรัพย์สมบัติอันน่าทึ่งมากมายถึงเพียงนี้แต่กลับถ่อมตนกว่าที่คิดไว้มากนักหลังจากออกไป ลั่วชิงยวนก็นำสมุนไพรเหล่านั้นทั้งหมดมาใช้รักษาและบำรุงร่างกายของผู้อาวุโสทั้งสองหลังจากได้รับเถ้ากระดูกของอวี๋ตันเฟิ่ง ผู้อาวุโสทั้งสองก็เศร้าโศกอยู่หลายวัน แต่เมื่อนำอวี๋ตันเฟิ่งไปฝังแล้ว ปมในใจก็คลายลงอย่างสมบูรณ์ท้ายที่สุดอวี๋ตันเฟิ่งก็ได้กลับคืนสู่อ้อมอกของครอบครัว และความแค้นของนางก็ได้รับการชำระแล้วหลังจากกินยาติดต่อกันหลายวัน จิตใจของท่านพ่ออวี๋ก็ฟื้นฟูขึ้นมากยามว่างก็จะออกไปอาบแดด ลั่วชิงยวนก็จะคอยอยู่เคียงข้างเป็นครั้งคราว“เด็

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status