Share

บทที่ 775

Author: หว่านชิงอิ๋น
“จะตีหรือด่าทอข้าอย่างไรก็ได้ แต่อย่าหลบเลี่ยงข้าเยี่ยงนี้ได้หรือมิ?”

เฉินซวนอี๋ทักทายด้วยรอยยิ้มโดยถือกล่องไม้ไว้อยู่ในมือแล้วยื่นมันไปข้างหน้า “เป็นเพราะข้าท้องและบางครั้งอารมณ์ของข้าก็แปรปรวน ทำให้เจ้าได้รับความลำบาก เป็นความผิดของข้าเอง”

“ข้าเตรียมของขวัญมาให้เจ้าโดยเฉพาะ เปิดดูสิว่าเจ้าชอบหรือมิ”

“ขอให้เจ้าอดทนหน่อย เมื่อเด็กเกิดมา ข้าจะให้เด็กจำเจ้าเป็นแม่ทูนหัวของเขา ตกลงหรือมิ?”

เฉินซวนอี๋แสดงท่าทีจริงใจ

เมื่อเปิดกล่องออกมา ก็มีสร้อยข้อมือลูกปัดอยู่ข้างใน

มันดูคล้ายจะเป็นของขวัญอันล้ำค่า

ลั่วหลางหลางตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสร้อยข้อมือลูกปัดดังกล่าว นางกำฝ่ามือโดยมิรู้ตัว

“ข้าจะกลับไปกับพวกเจ้า” ลั่วหลางหลางรับคำ

แต่ลั่วชิงยวนมองไปที่ลั่วหลางหลางด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ฟ่านซานเหอมีความสุขมากและรีบเกลี้ยกล่อม "หลางหลาง เชื่อข้าเถอะ ข้าจะไม่มีวันทำเช่นนั้นอีก! ข้าจะเลิกกินเหล้าตั้งแต่วันนี้ ข้าจะไม่กินอีก! จากนี้ไป ข้ามิขอกินเหล้าอีกแล้ว!”

ลั่วหลางหลางมิได้พูดอะไร

นางเพียงหันมามองลั่วชิงยวน “ชิงยวน ข้าจะกลับไปก่อน อยู่โรงเตี๊ยมตลอดก็มิใช่เรื่องดี"

“มิต้องห่วงข้า”

“หากคิดถึง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1524

    “ไป พวกเราขึ้นไปกันเถิด!” ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยความตื่นเต้น แล้วดึงลั่วชิงยวนปีนขึ้นไปบนหน้าผาคนใบ้ที่อยู่ด้านหลังก็ติดตามขึ้นไปซ่งเชียนฉู่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วจงใจถามว่า “นี่สหายของเจ้าหรือ?”ลั่วชิงยวนตอบว่า “ใช่ สหายจากแคว้นหลี”นางมิได้กังวลว่าคนใบ้จะนำเรื่องนี้ไปบอกฉินอี้ นางเชื่อว่าคนที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันย่อมไว้ใจกันได้ยิ่งไปกว่านั้น แม้ฉินอี้จะล่วงรู้เส้นทางนี้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะใต้ภูเขาลูกนี้ล้วนมีคนของเฉินชีอยู่ฉินอี้จะกระทำการใด ย่อมมิอาจรอดพ้นสายตาของเฉินชีไปได้ซ่งเชียนฉู่จับมือนาง แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ท่านดูสิ คฤหาสน์ของเราสร้างเสร็จแล้ว ไม่มีร่องรอยถูกไฟไหม้หลงเหลืออยู่เลย”ลั่วชิงยวนมองแล้วรู้สึกดีใจ คฤหาสน์กลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ดังเดิมแล้วจริง ๆ อีกทั้งบนเขาก็มีผู้คนมิน้อย ดูเหมือนจะมีการจ้างผู้คุ้มกันมามากมาย“ข้ามิคาดคิดเลยว่าจะสร้างสะพานนั้นเสร็จได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”“ช่วงนี้ทุกคนคงลำบากกันมากกระมัง”ซ่งเชียนฉู่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “มิลำบากเลย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฉู่จิ้ง”“เพราะเขาช่วยเหลือ เราจึงสามารถสร้างสะพานนี้ได้เร็วถึงเพียงนี้”

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1523

    มองดูแล้ว มีอย่างน้อยเจ็ดแปดตัวลั่วชิงยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ “คราวนี้มิต้องล่าสัตว์ไปอีกสองวันแล้ว”“ข้าจะนำกลับไปเลี้ยง”คนใบ้พยักหน้า“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ครู่หนึ่งนะ ข้าจะนำเจ้าพวกนี้ไปเก็บก่อน แล้วประเดี๋ยวเจ้าไปที่แห่งหนึ่งกับข้าหน่อย”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นลั่วชิงยวนก็รีบร้อนกลับไปเฉินชีกำลังกินอาหารอยู่ เมื่อเห็นนางนำไก่ป่ากลับมามากมายก็ประหลาดใจยิ่งนัก“อาเหลาเก่งกาจถึงเพียงนี้ ยังมีฝีมือเช่นนี้อีกหรือ”ลั่วชิงยวนหาไม้กระดานมาล้อมบริเวณหนึ่งในมุมลานบ้านเป็นวงกว้าง แล้วปล่อยไก่ป่าเข้าไป“เลี้ยงไว้ค่อย ๆ กิน”เฉินชียืนมองอยู่ข้าง ๆ ในใจเปี่ยมสุข เขายิ้มพลางกล่าวว่า “อาเหลา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว พวกเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันดีหรือไม่?”“ถึงเวลานั้นข้าจะสร้างลานบ้านให้กว้างขึ้น ปลูกดอกไม้ที่เจ้าชอบ แล้วก็เลี้ยงสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย”“ว่าง ๆ ก็เล่นกับพวกมัน หิวก็จับมาฆ่ากิน เป็นอย่างไร?”ในห้วงความคิดของเฉินชีได้จินตนาการภาพอันงดงามนั้นแล้วนี่คือชีวิตที่เขาปรารถนามาตลอดลั่วชิงยวนมองเขาอย่างจนปัญญา “เจ้าช่างคิดไปไกลเสียจริง”“จัดการเรื่องเฉพาะหน้าให้ดีก่อนเถิด”“ข

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1522

    ยามดึกสงัดฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไปเขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลงจากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ยเดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนักฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”“จะมาจริง ๆ หรือ?”“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1521

    ตามหลักแล้วคนใบ้มิน่าจะรู้จักที่แห่งนี้คนใบ้ทำท่าทางบอกว่าติดตามนางขึ้นเขามาด้วย“เจ้าติดตามข้ามาตลอดเลยหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ฉินอี้สั่งให้เจ้าติดตามข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้าด้วยลั่วชิงยวนเห็นเขามีท่าทางกังวลเล็กน้อย จึงหัวเราะเบา ๆ “ดีแล้ว ข้ามิได้โทษเจ้า”“พอดีเลย ข้ายังมิได้กินข้าว ไปด้วยกันเถิด”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็ล่ากระต่ายได้อีกตัวหนึ่งใกล้ ๆจากนั้นก็นำไปที่ลำธารเล็ก ๆ ทำความสะอาดไก่ป่าและกระต่ายป่า แล้วนำไปย่างบนกองไฟหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว สายลมยามราตรีพัดมาทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อยลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้กองไฟคนใบ้จึงลุกขึ้นนั่งบังลมให้ ใช้ร่างกายของเขาบังสายลมยามราตรีมิให้นางถูกลมพัด และยังคงย่างเนื้ออย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด แต่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ฉินอี้มีคำสั่งใหม่ให้เจ้าแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนนึกถึงวันที่เขาจากไปอย่างกะทันหัน น่าจะเป็นเพราะฉินอี้เรียกเขากลับไปคนใบ้พยักหน้า แล้วหยิบกิ่งไม้มาเขียนว่า “ให้ข้าจับตาดูเฉินชี”“จับตาดูเฉินชีหรือ? เป็นเช่นนี้นี่เอง”ลั่วช

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1520

    ลั่วชิงยวนคิดดูแล้วก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริงฉีเฮ่าสิ้นชีพด้วยน้ำมือเฉินชี ข่าวนี้ย่อมต้องแพร่สะพัดออกไปถึงแม้จะมีศัตรู แต่ก็คงมิใช่คนของค่ายทหารอวิ๋นโจว เพราะฉีเฮ่าตายแล้ว ย่อมเป็นประโยชน์แก่พวกเขา มิได้เกิดผลเสียใดต่อพวกเขา ตำแหน่งแม่ทัพนี้ย่อมมีผู้คนมากมายหมายจะแย่งชิงหากมีผู้ใดคิดแค้นตลาดมืดก็คงมิอาจทำอะไรอวี๋หงได้เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ฉีเฮ่ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี๋หง ใครเล่าจะกล้ามาหาเรื่องอีกเมื่อพักผ่อนเพียงพอแล้ว ลั่วชิงยวนก็มองดูฟ้าแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปหาอะไรกิน”เฉินชีเรียกนางไว้ “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับไปมองด้วยซ้ำ “มิต้อง”“เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในป่า เฉินชีตามออกมายืนมองแผ่นหลังของนางอยู่ห่าง ๆที่แห่งนี้คือที่ที่อยู่ใกล้แคว้นเทียนเชวียที่สุดมิรู้ว่านางจะคิดกลับไปหรือไม่เดิมทีเฉินชีคิดจะตามไปดู แต่คิดแล้วก็หยุด หากลั่วชิงยวนรู้เข้าย่อมมิพอใจเป็นแน่จากนั้นเฉินชีก็จัดการเก็บข้าวของแล้วเริ่มทำงาน และจัดเตรียมที่นอนในห้องใหม่ด้วยลั่วชิงยวนเดินไปตามป่าที่เงียบสงัด มองดูฟ้าที่เริ่มมืดมิด ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งป่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1519

    “เจ้าไปเตรียมม้าก่อน ข้าจะไปกำชับโฉวสือชีสองสามคำ”“ได้”จากนั้นเฉินชีก็ไปเตรียมม้าลั่วชิงยวนเห็นโฉวสือชีอยู่บนถนนพอดี พร้อมฉีอวี้ที่อยู่ข้างหลังเขา“ข้าจะมิอยู่ครึ่งเดือน เจ้าจงช่วยเฝ้าดูที่ตลาดมืดให้ด้วย”“ส่วนท่านพี่ เจ้าช่วยไปบอกเขาให้ข้าด้วย”โฉวสือชีพยักหน้า เมื่อเห็นเฉินชีนำม้ามาพอดีจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เจ้าไปกับเฉินชีหรือ? จะเป็นอันตรายหรือไม่?”“ไม่หรอก”“ฉีเฮ่าตายแล้ว ต่อไปตลาดมืดอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยาก เจ้าจงจับตาดูให้ดี หากเกิดเรื่องใดขึ้นให้จุดดอกไม้ไฟที่นี่ ข้าจะได้เห็น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางยื่นแผนที่ให้โฉวสือชีโฉวสือชีเปิดดูแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “ได้ เจ้าก็ระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนหันหลังเตรียมจะจากไป แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของฉีอวี้เห็นใบหน้าของนางถูกปกคลุมด้วยไอสีดำ จึงอดมิได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ?” ฉีอวี้มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่แปลกไป แล้วถามด้วยความสงสัยลั่วชิงยวนดึงนางไปด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “ช่วงนี้คนในบ้านของเจ้าสบายดีหรือไม่?”ฉีอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีกระไรหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนขมวด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status