LOGINShare
บทที่ 1092
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1093
“หมอหลี่ ทักษะการแพทย์มิดี ใส่ร้ายพระสนมฮุ่ย ลากไปประหารที่ประตูอู่เหมินต่อหน้าทุกคน!”“หมอจาง ทักษะการแพทย์มิดี มิรู้จักแยกแยะถูกผิด ช่วยคนชั่วทำชั่ว เกือบจะบีบพระสนมฮุ่ยให้ต้องตาย ปลดออกจากตำแหน่งราชการและเนรเทศไปให้ไกลสามพันลี้!”“อีกอย่าง ก่อนออกเดินทางให้ทหารพาเขาไปคำนับขอโทษพระชายาอ๋องอี้ที่ตลาดด้วย!”จักรพรรดิอู่อันประกาศคำตัดสิน เมื่อพูดจบก็จ้องมองฮองเฮาเว่ยอย่างเย็นชา“เว่ยเสียน เจ้าดูแลวังหลัง ยังมิทันเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดก็สร้างปัญหาให้ใหญ่โต เกือบบีบพระสนมฮุ่ยให้ต้องตาย ทำให้ข้าเข้าใจราชองครักษ์ผางผิดไป!”“ความผิดของเจ้าเท่ากับการฆ่าคนอย่างน่าสะเทือนใจ เจ้าถูกลงโทษกักบริเวณหนึ่งเดือน ไปไตร่ตรองความผิดของเจ้าให้ดี ๆ! เมื่อพระสนมฮุ่ยพ้นขีดอันตรายแล้ว เจ้าจะถูกลงโทษให้ขอโทษนางกับราชองครักษ์ผางต่อหน้าธารกำนัล!”ฮองเฮาเว่ยคุกเข่าลงเบา ๆโดนกักบริเวณมิเป็นอะไร!แต่การขอโทษพระสนมฮุ่ยกับราชองครักษ์ผางในที่สาธารณะ ทำให้นางรู้สึกอับอายยิ่งกว่าการฆ่านางเสียอีก...หัวใจของฮองเฮาเว่ยเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อจักรพรรดิอู่อันทันที!ตนเป็นภรรยาของเขาที่แต่งงานด้วย รับใช้เขามาตั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1094
ฮองเฮาเว่ยก้มหน้าลงอย่างมิเต็มใจ แล้วบีบต้นขาของตนอย่างแรง มีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้นที่สามารถทำให้ตนมิลืมความเกลียดชังนี้ไปได้‘พระชายาเส้า… เจ้ารอข้าก่อนเถิด หากข้ามิฆ่าเจ้า ข้าก็มิใช่คนแล้ว!’“อาอวี๋...”จู่ ๆ เซียวหลินเทียนก็ร้องเรียก เสียงนั้นก็ทำให้สายตาของทุกคนมองไปทางนั้นหลิงอวี๋หลับตาแน่นแล้วหมดสติไปในอ้อมแขนของเซียวหลินเทียนเมื่อถังถีเตี่ยนเห็นสิ่งนี้ก็รีบเข้าไปตรวจชีพจรของหลิงอวี๋ พลางเอ่ยอย่างร้อนใจ “อาจารย์ทำงานหนักเกินไป! นางได้รับบาดเจ็บมา เดิมทีร่างกายของนางก็อ่อนแออยู่แล้วแต่ยังฝืนทำการผ่าตัดให้พระสนมฮุ่ยอีก...”“รีบพานางกลับไปพักผ่อนแล้วป้อนน้ำหวานให้นางก่อนเถิด โสมโลหิตนั่น… สามารถหั่นเป็นชิ้น ๆ ป้อนนางก็ได้! ชีวิตสำคัญกว่า หากหมดก็หาซื้อใหม่ได้!”เมื่อจักรพรรดิอู่อันเห็นดังนั้น จึงเอ่ย “หากพากลับตำหนักต้องใช้เวลาอีกสักพัก ขันทีฉาง เจ้าไปที่ครัวหลวงแล้วนำต้มโสมที่พวกเขาทำไว้ให้ข้ามาให้พระชายาอ๋องอี้!”“แล้วไปที่ร้านโอสถ เลือกเครื่องยาสมุนไพรดี ๆ กลับมาเสริมให้พระชายาอ๋องอี้!”พระสนมฮุ่ยยังมิตื่น เซียวหลินมู่ยังต้องการหลิงอวี๋ จึงรีบเอ่ย “พี่สี่ อุ้มพี่สะใภ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1095
เซียวหลินมู่ก้นกระแทกนั่งลงบนพื้นเขาคิดมิถึงเลยว่าจู่ ๆ เซียวหลินเทียนจะต่อต้านเขา จึงจ้องมองเซียวหลินเทียนอย่างมึนงงและมิพอใจ“เซียวหลินมู่… นี่เจ้ากำลังโทษข้ารึ?”เซียวหลินเทียนเห็นเถาจื่อกับหานเหมยตามมาแล้วจึงส่งหลิงอวี๋ไปให้พวกนาง “ประคองพระชายาไปนั่งด้านข้าง!”เถาจื่อกับหานเหมยรีบประคองหลิงอวี๋ไปนั่งที่นั่งด้านข้างอย่างรวดเร็วเซียวหลินเทียนเข้าไปใกล้เซียวหลินมู่ด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวแล้วคว้าคอเสื้อของเขาพลางตะคอกด้วยความโกรธ“ข้าเห็นแก่หน้าของพระสนมฮุ่ยจึงมิอยากถือสาเอาความกับเจ้า แต่วันนี้หากมิพูดให้ชัดเจน เจ้าก็จะคิดไปว่าข้าเป็นหนี้เจ้าจริง ๆ!”“คนสารเลวเยี่ยงเจ้าเห็น ๆ อยู่ว่ามีโสมโลหิต แต่กลับมิบอกข้า! มาถ่วงเวลาข้าช่วยอาอวี๋ เจ้ายังคิดว่าเจ้ามีเหตุผลอยู่อีกรึ?”“อาอวี๋ช่วยพระชายากับลูกของเจ้า ถ้าเกิดเจ้ามีจิตสำนึกใด ๆ ก็ควรบอกข้าว่าเจ้าใช้โสมโลหิตไปแล้ว ให้ข้าคิดหาวิธีอื่น! แต่เจ้ามิบอก!”“ได้ ข้าเข้าใจได้ว่าเจ้ามีความยากลำบากเพื่อจะปกป้องเสด็จแม่ของเจ้า!”“แต่เหตุใดสมองโง่ ๆ ของเจ้ามิคิดบ้างเล่า? ข้าจะรู้ได้เยี่ยงไรว่าเจ้ามีโสมโลหิต? คนที่เปิดเผยข้อมูลให้กับข้ากำล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1096
หลิงอวี๋ทั้งหงุดหงิดทั้งโกรธเซียวหลินมู่ แต่เมื่อเห็นเขาขอร้องตนอย่างน่าสงสาร ก็นึกถึงว่าเขาเองก็กตัญญูต่อพระสนมฮุ่ย จึงระงับความโกรธไว้ได้“เนื้องอกของพระสนมฮุ่ยเป็นเนื้อร้ายหรือไม่นั้น ต้องรอการตรวจชิ้นเนื้อ วันนี้หม่อมฉันไม่มีแรงจะตรวจแล้ววันหลังหากรู้แน่ชัดแล้วจะบอกท่านอีกที!”“สำหรับการรักษาในภายหน้า หม่อมฉันจัดตำรับยาให้พระนางแล้ว วิธีการดูแลพระนางก็ได้ทำการสอนแม่นมกับนางกำนัลไว้แล้ว! กินยาตามตำรับยาไปก่อน รอหม่อมฉันตรวจเนื้องอกเสร็จแล้วค่อยปรับตำรับยากันอีกที!”“ได้ ๆ... พี่สะใภ้กลับไปพักผ่อนให้สบายเถิด วันหลังข้าจะไปขอบคุณที่ตำหนัก!”เซียวหลินมู่เห็นว่าหลิงอวี๋ยังคงช่วยเสด็จแม่ของตนโดยมิถือสาความบาดหมางครั้งก่อนเช่นนี้ ก็ยิ่งรู้สึกละอายใจ“มิต้องมาที่ตำหนัก ธรณีประตูตำหนักเราต่ำเกินไป มิสามารถทักทายคนสูงส่งเช่นเจ้าได้หรอก!”เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเย็นชา “อาอวี๋ทำการผ่าตัดให้เสด็จแม่ของเจ้าและจัดตำรับยาให้แล้ว ค่าตรวจรักษาหนึ่งแสน! คงมิแพงใช่หรือไม่!”“เจ้าจ่ายเงินหนึ่งแสนซื้อโสมโลหิต แต่ก็ยังมิสามารถช่วยเสด็จแม่ของเจ้าได้ อาอวี๋ของข้าตัดต้นเหตุให้พระนางไปแล้ว! เจ้ากลับไป
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1097
แม้ว่าจักรพรรดิอู่อันจะสั่งให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ปิดปากเงียบเรื่องของพระสนมฮุ่ยมิให้เอาไปพูดข้างนอก แต่ฮองเฮาเว่ยก็ถูกยึดตราหงส์ไปเพราะเหตุนี้ เช่นนี้ไหนเลยจะปิดข่าวได้วันรุ่งขึ้น ก็มีข่าวลือต่าง ๆ แพร่สะพัดออกไปแล้วบางคนบอกว่าเป็นเพราะเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋เข้าไปรายงานในวัง จึงทำให้ฮองเฮาเว่ยถูกองค์จักรพรรดิยึดตราหงส์ไปบางคนบอกว่าองค์ชายเย่มิได้มีโสมโลหิต พวกเรื่องความเนรคุณหรือเห็นคนใกล้ตายแล้วมิช่วยเหลือนั่นล้วนเป็นเรื่องที่ท่านอ๋องอี้จงใจแต่งเรื่องขึ้นเพื่อให้องค์ชายเย่เสื่อมเสียชื่อเสียงแม้แต่เรื่องราชองครักษ์ผางไร้ความสามารถทางเพศก็แพร่กระจายไปเช่นกันเรื่องราวต่าง ๆ เริ่มแปลกประหลาดมากขึ้นเรื่อย ๆท้ายที่สุดระบุไปว่าเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ใช้ความโปรดปรานที่จักรพรรดิอู่อันมีต่อพวกเขามาจัดการฮองเฮาเว่ยกับองค์ชายเย่ในช่วงเวลาหนึ่ง ขุนนางกับราษฎรมากมายในเมืองหลวงที่มิรู้ความจริงก็แอบดูถูกเซียวหลินเทียนกันคิดว่าเซียวหลินเทียนใช้วิธีการใส่ร้ายน้องชายของตนกับฮองเฮาเว่ยเพื่อชิงตำแหน่งองค์รัชทายาทศฤคาลเงินรวบรวมข่าวลือต่าง ๆ แล้วส่งมาให้เซียวหลินเทียนเซียวหลินเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1098
เซียวหลินเทียนถึงได้เข้าใจความหมายของหลิงอวี๋ ดวงตาของเขามืดมนลงเล็กน้อย นี่เป็นโอกาสที่จะตรวจสอบว่าเซียวหลินมู่ควรค่าที่จะผูกมิตรด้วยหรือไม่จริง ๆก่อนหน้านี้เซียวหลินมู่ให้พ่อบ้านส่งเงินค่าตรวจรักษาหนึ่งแสนมาให้ ทั้งยังบอกว่าจะตอบแทนหลิงอวี๋ด้วยตอนนี้ชื่อเสียงของตนกับหลิงอวี๋แพร่ออกไปว่าเป็นคนโหดร้าย ถ้าเกิดเซียวหลินมู่มีเจตนาที่จะกลับใจสักหน่อยก็จะรู้ว่าควรยืนหยัดล้างมลทินแทนตนเองกับหลิงอวี๋“ได้ เอาตามที่เจ้าว่า! ข้าจะไปจัดการทันที!”เซียวหลินเทียนให้จ้าวซวนไปทักทายที่กระทรวงยุติธรรม ให้ขุนนางกระทรวงยุติธรรมเอาตัวหมอจางไปที่ภัตตาคารจี๋เสียงในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงอีกด้านหนึ่ง เซียวหลินเทียนก็ให้หลู่ชิ่งหาคนสองสามคนไปกระจายข่าวว่าหมอจางจะคำนับขอโทษหลิงอวี๋ต่อหน้าธารกำนัลที่ภัตตาคารจี๋เสียงเขาแค่อยากสร้างแรงกระตุ้นให้คนมาดูเหตุการณ์นี้มากขึ้นแล้วพลิกสถานการณ์ข่าวที่หมอจางจะคำนับขอโทษหลิงอวี๋แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อจางเจ๋อลูกชายของหมอจางได้ยินข่าวลือ ก็โกรธมากจนทุบถ้วยชาในมือแตก“หลิงอวี๋ นางสารเลว กลั่นแกล้งกันเกินไปแล้วจริง ๆ!”“ท่านพ่อของข้าถูกนางบีบสูญเสียตำแห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1099
วันรุ่งขึ้น เซียวหลินเทียนก็ไปภัตตาคารจี๋เสียงกับหลิงอวี๋ รอให้หมอจางมาคำนับขอโทษหลิงอวี๋วันนี้ภัตตาคารจี๋เสียงอัดแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย คนมากหลายมาชมความตื่นเต้นนี้ ชั้นสองชั้นสามล้วนแน่นขนัดไปด้วยผู้คนเกิ่งเสี่ยวหาวเดินไปต้อนรับอย่างมีความสุขแล้วพาหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนขึ้นไปชั้นบนก่อนก่อนหน้านี้ธุรกิจของเกิ่งเสี่ยวหาวถูกลูกพี่ลูกน้องของจ้าวเจินเจินกดจนลูกค้าน้อย หลิงอวี๋จึงเสนอแนวคิดให้เกิ่งเสี่ยวหาวภัตตาคารลดค่าใช้จ่ายลง มีการปรับเปลี่ยนอาหารตามฤดูกาล และทุก ๆ สัปดาห์ก็จะมีแนะนำอาหารใหม่ ๆ ทั้งยังมีการเสนอเครื่องดื่มฟรีด้วย ส่วนหอริมธารามีการให้บริการแบบส่วนตัว อาหารก็ล้วนมีการพัฒนาใหม่หลิงอวี๋ยังได้เตรียมเครื่องปรุงรสสุดพิเศษหลายอย่างให้พ่อครัวของเกิ่งเสี่ยวหาวใช้ทำเป็ดย่างกับหมูย่างด้วยรสชาตินี้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเมืองหลวง พวกคนที่มีเงินมากินอาหารจะสนใจสิ่งแวดล้อมกับรสชาติสภาพแวดล้อมของหอริมธาราเป็นเอกลักษณ์ และมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ช่วงนี้ภัตตาคารทั้งสองฝั่งของเกิ่งเสี่ยวหาวที่นั่งเต็มทุกวัน ยังมีหลายคนที่มาที่นี่แล้วเข้าแถวรอที่นั่งอยู่ข้างนอก นับดูแล้วก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1100
หลิงอวี๋มีความสามารถมากขึ้นเรื่อย ๆ เสด็จพ่อเกือบจะมอบความรักที่มีต่อตนให้กับนางหมดแล้ว!นี่มันเป็นไปได้เยี่ยงไร!นางก็แค่มีทักษะการแพทย์เล็กน้อยมิใช่หรือ? มีอะไรที่ดีกว่าตนกัน!เซียวทงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ คำพูดคำจาก็แขวะขึ้นมาเช่นกัน “ท่านมิได้แกล้งทำใช่หรือไม่? มิเช่นนั้นจะดีขึ้นอย่างรวดเร็วถึงปานนี้ได้เยี่ยงไร!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็ยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย พลางเอ่ยเยาะเย้ย “ข้าคิดดูแล้วก็คงจริง! พระชายาอ๋องอี้เป็นหมอชั้นเซียนในเมืองหลวงของพวกเจ้า หากนางคิดจะแสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บ นางมีวิธีมากมายทีเดียว!”วันนั้นเซี่ยโฮ่วตานรั่วถูกซินจิ้งรีบพาตัวไป แต่ภาพที่หลิงอวี๋ขวางลูกธนูให้เซียวหลินเทียนตอนนั้น นางเห็นมันด้วยตาตัวเองการที่เซียวหลินเทียนมีท่าทีโกรธเพราะหลิงอวี๋เช่นนั้น มันทำให้นางหึงจนเป็นบ้าหลังจากที่นางกลับไปนางมิเสียใจที่ตนเองทำเช่นนั้นเลย นางแค่เกลียดตนที่เหตุใดถึงมิยิงธนูให้เร็วกว่านั้นแล้วฆ่าหลิงอวี๋ไปเสีย!เมื่อเป็นเช่นนี้ เซียวหลินเทียนก็จะเป็นของตนแล้ว!นางแค่ชอบบุรุษที่มีความก้าวร้าวเช่นเซียวหลินเทียน นางต้องการความรักที่แข็งแกร่งเช่นนี้!เซี่ยโฮ่วตานรั่วกวาดม
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2209
ชีวิตนี้หาสหายรู้ใจได้ยากนัก!หลงเพ่ยเพ่ยยิ้ม นางก็รู้สึกว่าตนกับเย่หรงพูดคุยสื่อสารกันง่ายเช่นกันเย่หรงฉลาด ที่สำคัญที่สุดคือมิใช่บุรุษประเภทหัวโบราณคร่ำครึ มิเหมือนพวกพี่สามที่เอะอะก็วางตนเป็นผู้ใหญ่สั่งสอนนางเฮ้อ หากสามีในอนาคตของนางสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเย่หรง เช่นนั้นสามีภรรยาจะมิรักใคร่กลมเกลียวกันมากหรอกหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยคิดแล้วพลันหน้าแดงเรื่อ นี่นางกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่!“พวกเรามาคิดกันก่อนดีกว่าว่าอีกประเดี๋ยวหากพบเสด็จย่าแล้วจะทำอย่างไรดี!”หลงเพ่ยเพ่ยมิกล้าคิดฟุ้งซ่านต่อไป รีบเปลี่ยนเรื่องคุย“ท่านกังวลว่าท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นจะก่อกวนหรือ?”เย่หรงก็ดึงความคิดกลับมา พวกเขาใกล้จะถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ต้องคิดหาข้ออ้างให้ดี“อืม ท่านหญิงชิงเฉิงมิใช่คนประเภทที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ ท่านหญิงอวิ๋นยังพอคุยง่ายอยู่บ้าง แต่ในเมื่อพวกนางรับคำสั่งจากชายาเจ้าแห่งทะเลมาเพื่อถ่วงเวลาเสด็จย่า ย่อมมิยอมให้ข้าบรรลุเป้าหมายแน่!”หลงเพ่ยเพ่ยเผยสีหน้าอมทุกข์เย่หรงพลันนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับท่านหญิงอวิ๋นขึ้นมา แม้ท่านหญิงอวิ๋นจะเป็นธิดาแท้ ๆ ของชายาเจ้าแห่งทะเล แต่ช่วงห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2208
“โอ้ ใต้หล้านั้นแตกต่างจากใต้หล้าของพวกเราหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยถูกเย่หรงกระตุ้นความอยากรู้ จึงจ้องมองพลางถาม“อืม บ้านเรือนที่นั่นสูงเท่าภูเขา สูงที่สุดอาจถึงร้อยชั้นได้ ทั้งยังมีรถมากมายที่มิต้องใช้ม้าลาก วิ่งได้เร็วมาก!”เย่หรงเล่าให้หลงเพ่ยเพ่ยฟังไปเรื่อย ๆเมื่อพูดถึงเครื่องบินก็ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยเบิกตากว้าง นางมองเย่หรงอย่างงง ๆ “เจ้าโกหกกระมัง จะมีเครื่องมือที่สามารถบรรทุกคนขึ้นไปบนฟ้าได้อย่างไร!”“มีจริง ๆ ข้ามิได้โกหกท่าน พี่หญิงหลิงหลิงจำได้มากกว่าข้าเสียอีก รอมีโอกาสให้นางเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็จะเชื่อว่าข้ามิได้โกหกท่าน!”เย่หรงเริ่มตื่นเต้น “ท่านหญิง ท่านปู่มิได้บอกหรือว่าคันฉ่องคุนหลุนของตงกู่อวี้สามารถพลิกฟ้าคว่ำปฐพีได้?”“หากพวกเราได้คันฉ่องคุนหลุนมา มิต้องรอเวียนว่ายตายเกิด ข้าจะพาท่านไปดูใต้หล้านั้น! ท่านจะต้องชอบใต้หล้านั้นอย่างแน่นอน!”เย่หรงพูดจนหลงเพ่ยเพ่ยใจเต้นระรัว นางกล่าวออกไปโดยมิต้องคิด “ได้ เช่นนั้นรอพวกเราช่วยแดนเทพผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พวกเราหาคันฉ่องคุนหลุนเจอแล้วก็ไปด้วยกัน ไปดูใต้หล้าที่เจ้าพูดถึงกัน!”“ตกลงตามนี้!”เย่หรงยกมือขึ้น หลงเพ่ยเพ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2207
คนหนึ่งคือคนที่ตนรัก อีกคนคือสหายที่ดีที่สุดของตน!แต่พวกเขากลับร่วมมือกันหลอกลวงตน!หยางหงหนิงหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง นางจะมิปล่อยชายชั่วหญิงโฉดคู่นี้ไปแน่!สิ่งที่นางมิได้มาครอบครอง ยอมทำลายทิ้งเสียดีกว่ายอมให้คนอื่นได้ไป!หยางหงหนิงกลับไปที่รถม้าของตน เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาคำหนึ่ง “ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์!”ด้านหน้า เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ร้อนใจดั่งไฟเผา ฮองเฮาเสด็จไปสองชั่วยามแล้ว พวกเขาจะตามทันพระนางหรือ?อีกทั้งต่อให้ตามทัน มีท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นอยู่ พวกนางต้องช่วยชายาเจ้าแห่งทะเลขัดขวางมิให้ฮองเฮาเรียกตัวหลิงอวี๋เข้าเฝ้าแน่“ท่านหญิง พวกเราจะไปทันหรือไม่? ชายาเจ้าแห่งทะเลจะลงมือกับพี่หญิงหลิงหลิงแล้วหรือไม่?”เย่หรงถามอย่างร้อนรนหลงเพ่ยเพ่ยก็ร้อนใจเช่นกัน หลิงอวี๋ยังรอให้นางช่วยชีวิตอยู่ แต่นางก็มิรู้ว่าจะสามารถทูลขอพระราชโองการจากฮองเฮาได้สำเร็จหรือไม่“พวกเราพยายามเต็มที่เถอะ! ขอเพียงตามเสด็จย่าทัน ต่อให้ข้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ต้องให้นางพาพี่หญิงหลิงหลิงออกมาให้ได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวปลอบใจเย่หรงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยวิ่งวุ่นไปทั่วกับตนก็นับว่าพยายามเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
