Share

บทที่ 1826

Author: กานเฟย
“หรุ่ยหรุ่ย เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!”

ป้าวซวนตั้งสติได้ก็พุ่งเข้าไป คิดว่าจะดึงจ้าวหรุ่ยหรุ่ยไว้

แต่คาดมิถึงว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะใช้หลังมือตบป้าวซวนอย่างแรงจนทำให้ป้าวซวนล้มลงไป

“ป้าวซวน เจ้าคิดว่าเจ้ายังเป็นคุณหนูสามของตระกูลป้าวอยู่รึ?”

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยปล่อยหลิงอวี๋ที่กำลังขดตัวด้วยความเจ็บปวดไว้ชั่วคราว แล้วพุ่งเข้าไปเหยียบที่ข้อมือของป้าวซวน จากนั้นก็โน้มตัวเข้าไปมองนางพร้อมกับรอยยิ้มเยาะ

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใด? ที่นี่แดนเทพ!”

“ที่นี่อยู่ห่างจากตระกูลป้าวของเจ้ามิรู้กี่พันลี้! ข้าจะบอกเจ้าให้ นับแต่นี้ไป เจ้ามิใช่คุณหนูตระกูลป้าวอีกต่อไปแล้ว เจ้าคือนางรับใช้ของข้า จ้าวหรุ่ยหรุ่ย!”

“ข้าบอกให้เจ้าทำอะไรเจ้าก็ต้องทำ มิเช่นนั้นข้าจะเฉือนหน้าเจ้าเช่นเดียวกับที่ข้าทำกับนาง!”

หลิงอวี๋เจ็บปวดจนแทบจะสลบแล้ว และเลือดของนางก็เปื้อนอยู่เต็มกระโปรงไปหมด

เมื่อนางได้ยินคำพูดของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยในขณะที่นางกำลังอยู่ในอาการมึนงงนั้น นางจึงได้รู้ว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเป็นคนที่กรีดหน้าตน มิใช่พวกค้ามนุษย์ที่ทำ

จ้าวหรุ่ยหรุ่ยหลอกตนมาตลอด!

“เจ้าพูดเรื่องเพ้อฝันอยู่รึ? ข้ามิใช่นางรับใช้ของเจ้านะ!”

ป้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2402

    เมื่อได้ยินเสี่ยวหู่พูดเช่นนั้น หัวใจของหลิงอวี๋ก็กระตุกวูบ หรือนางจะผลีผลามเกินไป?นางยังนึกห่วงว่าคนทั้งสองนี้คงจะยากจนข้นแค้น ทั้งที่บ้านยังมีคนป่วย นางจึงคิดใช้ความสามารถพิเศษของตนช่วยเหลือพวกเขา พร้อมทั้งเกลี้ยกล่อมให้มาเป็นสายลับให้ตนเองแต่กลับคาดมิถึงว่าเจ้าเด็กเสี่ยวหู่นี่จะซื่อบื้อถึงเพียงนี้ คิดถึงแต่เงินรางวัล!“ท่านอาหลิน อย่าเพิ่งไปรายงาน!”หลิงอวี๋ร้อนรนร้องห้าม “ข้าเป็นหมอจริง ๆ และกล้าพูดได้เต็มปากว่าเป็นหมอที่เก่งกาจที่สุดในเมืองหลวงแดนเทพแห่งนี้ ขอเพียงท่านช่วยข้า ข้าจะพยายามสุดความสามารถเพื่อรักษาภรรยาของท่าน!”ท่านอาหลินมองหลิงอวี๋ด้วยแววตาเคลือบแคลงสงสัย แต่ก็ยังยื่นมือไปรั้งตัวเสี่ยวหู่ไว้“เจ้าเป็นใครกันแน่?”ท่านอาหลินตวาดเสียงกร้าวหลิงอวี๋ใช้มือขุดเพดานถ้ำอีกจนเกิดเป็นช่องกว้างราวฝ่ามือ คราวนี้นางพอจะมองเห็นใบหน้าของท่านอาหลินได้ราง ๆ แล้วท่านอาหลินอายุราวสี่สิบปี รูปร่างสูงใหญ่บึกบึน ผิวพรรณกร้านหนาและคล้ำเข้มจากการตรากตรำใช้ชีวิตในสถานที่อันแร้นแค้นนี้มานานปี“ข้าคือสิงอวี๋ ศิษย์ของเย่ซื่อฝาน! ท่านอาหลิน ฝีมือการแพทย์ของข้าก้าวล้ำเหนือกว่าอาจารย์

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2401

    “ท่านอาหลิน เหตุใดจึงกะทันหันเช่นนี้? หรือว่าอาการป่วยของท่านอาสะใภ้กำเริบขึ้นอีกแล้ว?”เสี่ยวหู่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงท่านอาหลินพยักหน้าอย่างขมขื่น “คราวก่อนที่ข้ากลับไป ท่านอาสะใภ้ของเจ้าก็ลุกจากเตียงมิไหวแล้ว ยังไอเป็นเลือดอีกด้วย หมอบอกว่าคงอยู่ได้อีกมินาน”“งานเฝ้าคุกน้ำนี่ พอเข้าเวรทีก็สิบวันครึ่งเดือนถึงจะได้กลับบ้าน อากลัวว่าถ้ายังทำต่อไป ครั้งหน้าพอกลับถึงบ้านอาจจะได้เห็นร่างไร้วิญญาณของนาง!”“นางอยู่กับข้ามาทั้งชีวิต ตามข้ามาก็มิเคยได้อยู่อย่างสุขสบาย ข้ามิอยากให้นางต้องตายไปโดยที่มิได้เห็นหน้าข้าอีก!”ท่านอาหลินพูดพลางเสียงสั่นเครือ ประโยคสุดท้ายแทบจะพูดออกมาด้วยเสียงสะอื้นเสี่ยวหู่ฟังแล้วรู้สึกหนักอึ้งในใจ คลำหาในอกเสื้อครู่หนึ่งก็หยิบเศษเงินจำนวนหนึ่งยัดใส่มือท่านอาหลินท่านอาหลินสะดุ้งโหยงราวกับถูกของร้อน รีบร้อนปฏิเสธ “มิได้ ๆ… ข้ามิเอา เสี่ยวหู่ บ้านเจ้าเองก็ลำบาก ท่านแม่ของเจ้ายังรอเจ้าหาเงินไปซื้อยาให้อยู่เลย!”“อายังมีเรี่ยวแรง เดี๋ยวออกไปแล้วจะหาเงินไปรักษาอาสะใภ้เจ้าเอง!”เสี่ยวหู่ฝืนยัดเงินใส่มือท่านอาหลิน พลางกล่าวว่า “ท่านอาหลิน ท่านแม่ข้าก็เหมือนคนป

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2400

    “จะว่าเช่นนั้นก็ได้กระมัง!”หลิงอวี๋มิสามารถอธิบายได้ว่าเหตุใดมิติของตนจึงมีของเช่นนี้ นางจึงเอ่ยออกไปพอเป็นพิธี“พวกเรายังมิพ้นอันตรายเลยนะ สัตว์ประหลาดตัวนั้นอยู่ด้านหน้านี้ ดังนั้นอย่าส่งเสียงดังเกินไป!”หลงเพ่ยเพ่ยตกใจเล็กน้อย แล้วลดเสียงลงตามสัญชาตญาณ “พี่หญิงหลิงหลิง พวกเราอยู่ที่ใดกันแน่?”หลิงอวี๋มองพิจารณาโดยรอบ แล้วก็เอ่ยออกมา “นี่น่าจะเป็นรังของสัตว์ประหลาด น่าจะเป็นเทือกเขาที่เราอยากจะเข้าไปใกล้"“ตอนนั้นเกิดแผ่นดินไหว ภูเขาสองลูกจึงถล่มลงจนเกิดรอยแยกตามธรรมชาติขึ้น!”หลิงอวี๋พูดแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา จากนั้นก็กระซิบออกไป “เพ่ยเพ่ย อีกด้านของถ้ำนี้น่าจะเป็นคุกน้ำนะ!”“พวกเราอยากจะสำรวจดูว่าจะเข้าไปในคุกน้ำได้อย่างไรมิใช่หรือ? นี่คือโชคชะตา สัตว์ประหลาดพาพวกเรามาที่นี่เองเลย!”“เพ่ยเพ่ย เจ้าพักที่นี่ก่อน ข้าจะไปสำรวจทางสักหน่อย!”หลงเพ่ยเพ่ยคว้าหลิงอวี๋เอาไว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “พี่หญิงหลิงหลิง ข้าจะไปกับท่านด้วย!”หลิงอวี๋ก็จนใจ “อาการบาดเจ็บของเจ้าต้องการการพักรักษาตัว เจ้ามิต้องกังวล เมื่อครู่ข้าดูแล้ว สัตว์ประหลาดตัวนั้นหลับอยู่ ข้าแบกเจ้าเข้ามามันยั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2399

    เจ้าแห่งทิศใต้และทุกคนต่างก็เห็นมิผิดเพี้ยน คนที่ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนเหล่านั้นก็คือหลงเพ่ยเพ่ยและหลิงอวี๋ที่ทุกคนคิดว่าไปอยู่ในปากของสัตว์ประหลาดไปแล้วนั่นเองย้อนเวลากลับไปในตอนที่หลิงอวี๋คว้าเขาของสัตว์ประหลาดเอาไว้...หลิงอวี๋รู้สึกเพียงว่าสัตว์ประหลาดว่ายน้ำรวดเร็วราวกับสายฟ้า น้ำในทะเลสาบต่างก็แตกออกเป็นสองฝั่ง และรู้สึกกดดันจนหลิงอวี๋หายใจมิได้จากนั้นนางก็รู้สึกได้ว่าแก้มของนางถูกน้ำในทะเลสาบกรีดไปราวกับมีดจนเจ็บปวดไปหมด แต่หลิงอวี๋มิกล้าปล่อยมือเลยแม้แต่น้อยน้ำในทะเลสาบโดยรอบนั้นถูกสัตว์ประหลาดเคลื่อนไหวไปมาจนเกิดเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ หลิงอวี๋ก็อยู่ในนั้นด้วย แต่กลับมิรู้ว่าตนกำลังถูกสัตว์ประหลาดดึงเข้าไปในวังน้ำวนลึกนั้นแรงกดดันมหาศาลแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ จนหลิงอวี๋ทนรับมิได้อีกต่อไป รู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายในของตนราวกับถูกมือยักษ์คู่หนึ่งบดขยี้อย่างแรงในขณะที่นางรู้สึกว่าร่างกายของตนจะระเบิดเนื่องจากจากแรงกดดันนั้น นางก็หมดสติไปเสียแล้วมิรู้ว่าสลบไปนานแค่ไหนเช่นกัน และแล้วหลิงอวี๋ก็ลืมตาโพลงขึ้นมา แล้วนางก็เห็นแสงหลากสีแกว่งไปมาอยู่ตรงหน้าของตนสีสันนี้ทำให้นางรู้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2398

    “หยางหงหนิง ทั้งหมดเป็นแผนชั่วร้ายที่เจ้าคิดขึ้นมา เจ้าอยากแต่งงานกับเย่หรง แต่เย่หรงมิยินดีจะแต่งงานกับเจ้า!”“เจ้าคิดว่าเย่หรงชอบหลงเพ่ยเพ่ยและอยากแต่งงานกับนาง เจ้าจึงเกลียดพวกเขามาก ดังนั้นจึงให้เงินข้ามาสองล้านให้ข้าไปทำให้พวกเขาตาย!”“แต่ข้าไม่มีวาสนาได้เพลิดเพลินกับเงินสองล้านนั้น…”เสียงของเย่ซวินว่างเปล่าและน่าขนลุก ดังก้องอยู่ข้างหูของหยางหงหนิงเวลานี้ มิรู้ว่าลมกระโชกแรงมาจากที่ใด แล้วหยางหงหนิงก็เห็นเงินจำนวนหนึ่งปะปนอยู่ในนั้นด้วยนางจึงยิ่งกลัวจนขนลุก พร้อมทั้งร้องออกมา “เจ้าปล่อยข้านะ… ข้ามิรู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่… กรี๊ด...”จู่ ๆ เย่ซวินก็กระโจนเข้ามากดตัวหยางหงหนิงไว้ จากนั้นมือที่เย็นเยียบก็บีบที่คอของหยางหงหนิง“เจ้ามิรู้ว่าข้ากำลังพูดกระไรงั้นรึ?”“เจ้าเป็นสตรีชั่วร้าย เจ้าเป็นคนที่ช่วยข้าออกมาจากหอบรรพบุรุษตระกูลเย่ เอาตัวข้าไปซ่อนไว้ที่เรือนด้านหลังร้านของตระกูลเจ้า!”“ไยเจ้าทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมายเช่นนี้ แต่กลับมิเป็นอะไรเลยงั้นรึ?”“ส่วนข้ากลับถูกเจ้าฆ่าปิดปาก!”“จงมอบชีวิตของเจ้ามาเสีย!”หยางหงหนิงทั้งตกใจและหวาดกลัว นางจึงร้องไห้จนเสียงแหบแห้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2397

    ทันทีที่เจ้ากรมหยางได้ยินดังนั้น เขาก็จงใจหันไปหาโม่เจี๋ย แล้วเอ่ยออกมาอย่างประชดประชัน“ฮูหยินน้อย ในเมื่อท่านมีความสามารถจับตัวลูกเรือเหล่านี้มาได้ เช่นนั้นก็คงจะตามหาเย่ซวินพบแล้วเช่นกันกระมัง!”โม่เจี๋ยมองไปทางเจ้ากรมหยาง เมื่อนางเห็นความภาคภูมิใจที่มิสามารถซ่อนไว้ได้บนใบหน้าของเขา นางจึงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา“พบแล้ว!”เจ้ากรมหยางก็ยิ่งภาคภูมิใจขึ้นอีก “โอ้ เช่นนั้นก็พาตัวขึ้นมาเป็นพยาน! ข้าจะดูว่าเขาจะไปแว้งกัดใครได้อีก!”“หรือว่าเขาจะยังบอกว่าหงหนิงของเราสั่งการเขา ให้เขาไปติดสินบนลูกเรือเหล่านี้ในการทำลายเรือ!”โม่เจี๋ยอยากจะต่อยหน้าเจ้ากรมหยางสักสองสามหมัด แต่นางก็ควบคุมตนเองเอาไว้ได้อยู่“พาตัวเขาขึ้นมา!”โม่เจี๋ยจ้องมองเจ้ากรมหยางอย่างเคร่งขรึม ในขณะที่บ่นเขาอยู่ในใจ“หัวเราะสิ ยิ่งตอนนี้เจ้าหัวเราะชอบใจเท่าไร อีกประเดี๋ยวจะทำให้เจ้าอยากร้องไห้ก็ร้องมิออกทีเดียว!”ผู้คนพากันหลีกทางออก แต่คราวนี้สิ่งที่ถูกพาขึ้นมามิใช่คนที่มีชีวิต แต่กลับเป็นศพเย่ซวิน!เย่ซื่อเจียงเห็นจากหางตาว่าศพที่นอนอยู่บนแผ่นไม้หน้าซีดเผือดราวกับผีนั้นก็คือเย่ซวินเย่ซื่อเจียงตัวสั่นสะท้านไปห

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status