เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2346
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2354
“ที่ข้ามิยอมแต่งงาน ก็เพราะคิดว่าหลังจากท่านแม่ออกมาได้แล้ว จะพาท่านไปให้ไกลจากเมืองหลวง หาที่สงบห่างไกลสักแห่งเพื่อดูแลท่านไปจนวาระสุดท้าย!”คำพูดของเย่หรงดังก้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิดของหยางหงหนิงหยางหงหนิงเจ็บใจอย่างที่สุด เหตุใดนางถึงมิรู้เรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้หากรู้แต่เนิ่น ๆ ว่าคนที่เย่หรงใส่ใจที่สุดคือเลี่ยวหงเสีย นางก็คงใช้ชีวิตของเลี่ยวหงเสียมาข่มขู่บังคับให้เย่หรงแต่งงานกับนางไปนานแล้วบัดนี้คงสายเกินไปแล้ว เย่ซวินน่าจะลงมือไปแล้วไม่ บางทีอาจจะยังมีโอกาส!เย่ซวินสามารถเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามอย่างหลงเพ่ยเพ่ยได้ ตัวนางเองก็สามารถเป็นสาวงามช่วยวีรบุรุษอย่างเย่หรงได้เช่นกันขอเพียงหลงเพ่ยเพ่ยตายไป แล้วนางได้ช่วยเหลือเย่หรงอีก ยังจะกลัวว่าเย่หรงจะมิชอบนางอยู่อีกหรือ?หยางหงหนิงคิดพลางเหลือบมองเย่หรงแวบหนึ่งนางมิอาจตัดใจจากเย่หรงได้ เย่หรงแตกต่างจากคุณชายทั้งหลายในเมืองหลวงแดนเทพอย่างสิ้นเชิง เขาทั้งหยิ่งทระนงและดื้อรั้น ทั้งยังมีความคิดเป็นของตัวเองขอเพียงเย่หรงอารมณ์ดี เขาก็มักจะคิดหาวิธีแปลกใหม่มิเหมือนใครมาทำให้นางมีความสุขได้เสมอช่วงเวลาหลายปีที่ได้รู้จัก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2353
เมื่อมองดูผืนน้ำอันกว้างใหญ่ไพศาลของสระเก้ามังกร ทุกคนในกลุ่มต่างก็คิดมิตกว่า จูเก๋ออี้หนีรอดออกมาได้อย่างไร“บางทีจูเก๋ออี้อาจมิได้หลบหนีทางผิวน้ำ! เขาอาจแฝงตัวปะปนไปกับพวกทหารเหล่านั้นแล้วหนีออกไปก็เป็นได้!”ฉินซานเอ่ยขึ้นตามความคิดเซียวหลินเทียนมิเห็นด้วยพลางกล่าวแย้ง “หากเขาแฝงตัวหนีไปกับพวกทหารจริง ย่อมต้องทิ้งร่องรอยไว้บ้าง! ทว่า แม่ทัพเฉิงและคนอื่น ๆ กลับมิพบเบาะแสใดเลย!”“แม่ทัพเฉิงมิใช่คนโง่เขลา เป็นไปมิได้ที่จะมิพบร่องรอยใด ๆ เลยแม้แต่น้อย!”เย่หรงกล่าวขึ้นพลางครุ่นคิด “หากหลบหนีทางผิวน้ำ เว้นเสียแต่ว่าจูเก๋ออี้จะเชี่ยวชาญการว่ายน้ำเป็นอย่างดี มิเช่นนั้นแล้ว จะต้องมีคนคอยให้ความช่วยเหลืออยู่เป็นแน่!”“เช่นนั้นก็มีปัญหาอยู่ว่า จูเก๋ออี้ติดต่อกับคนภายนอกได้อย่างไร แล้วใครกันที่จะมารับตัวเขาไป?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยเตือนขึ้น “พวกท่านลืมไปแล้วหรือไร? ในสระเก้ามังกรแห่งนี้มีสัตว์ประหลาดอยู่ตนหนึ่ง หากจูเก๋ออี้หลบหนีไปทางใต้น้ำจริง เหตุใดจึงมิทำให้เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นตื่นขึ้นมาเล่า?ซานเชวี่ยแม้จะมีความคิดอ่านที่เรียบง่าย แต่ก็เป็นคนร่าเริงสดใส เมื่อได้ฟังทุกคนถกเถียงกัน ก็อดมิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2352
เย่หรงถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้างกับคำพูดของซานเชวี่ย ก่อนจะลุกพรวดพราดราวกับก้นถูกไฟลวก แล้วโพล่งออกมาว่า“ยายเด็กคนนี้ เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใดกัน? ข้ามิได้ชอบหลงเพ่ยเพ่ย และนางก็ไม่มีทางมาชอบข้าได้หรอก!”ซานเชวี่ยมีนิสัยซื่อตรงเรียบง่าย ทั้งยังเติบโตในป่าเขามาแต่เล็ก จึงมิค่อยเข้าใจเรื่องโลกิยะและความซับซ้อนของใจคนนักนางจึงสวนกลับไปอย่างมั่นอกมั่นใจทันทีว่า “พวกท่านอย่าคิดว่าจะหลอกตาบ่าวได้เลยเจ้าค่ะ!”“หลงเพ่ยเพ่ยต้องชอบท่านแน่ ๆ ตอนที่คุณหนูหลิวผู้นั้นถามนางว่าชอบท่านหรือไม่ นางเหลือบมองท่านแวบหนึ่ง แล้วแก้มก็แดงก่ำ!”“ที่นางพูดต่อมานั่นก็แค่กลบเกลื่อนเท่านั้น!”“บ่าวหนามิเข้าใจพวกท่านเลยจริง ๆ ชอบก็บอกว่าชอบ ไยต้องปฏิเสธด้วยเล่าเจ้าคะ?”“แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นท่านก็จ้องนางเขม็ง ท่าทางประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ท่านก็แค่กลัวว่านางจะบอกว่ามิชอบท่าน!”“หากท่านมิได้ชอบนาง แล้วจะประหม่าไปไย? คุณชายท่านอื่นไม่มีใครเป็นอย่างท่านสักคน!”เย่หรงหน้าแดงก่ำไปทั้งหน้า ความในใจของตนกลับถูกเด็กสาวผู้นี้มองทะลุปรุโปร่งเสียหมด ทำให้เขารู้สึกอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเซียวหลินเทียนและฉินซานต่า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2351
ณ ท้ายเรือ หลงเพ่ยเพ่ยยืนอารมณ์เสียอยู่ข้างกราบเรือ ทอดสายตามองทิวทัศน์เบื้องหน้าหยางหงหนิงเดินตามมา ครั้นเห็นหลงเพ่ยเพ่ย นางก็เกลียดชังจนเข่นเขี้ยว อยากจะพุ่งเข้าไปผลักหลงเพ่ยเพ่ยให้ตกทะเลสาบไปเสียเดี๋ยวนั้นทว่านางมิได้ทำเช่นนั้นสิ่งที่นางต้องการคือความตายของหลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรง หากยังมิมั่นใจเต็มร้อย นางย่อมมิผลีผลามลงมือเป็นอันขาดอีกทั้งนางยังวางแผนสังหารหลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงไว้แล้ว ตอนนี้จึงทำได้เพียงพยายามเอาใจหลงเพ่ยเพ่ยไปก่อน เพื่อมิให้นางระแวงสงสัยในตัวนาง“เพ่ยเพ่ย ข้าขอโทษ เมื่อครู่ข้ามิได้ตั้งใจจะต่อต้านเจ้า!”หยางหงหนิงแสร้งเดินเข้าไป แล้วดึงเสื้อของหลงเพ่ยเพ่ยเบา ๆ“ข้ารู้ว่าเจ้าหวังดี แต่เมื่อครู่ข้าควบคุมตัวเองมิได้จริง ๆ!”“เพ่ยเพ่ย เราคืนดีกันเถิด! ข้ารับรองว่าจะมิพุ่งเป้าไปที่เย่หรงอีกแล้ว!”หลงเพ่ยเพ่ยหันหน้าไป เห็นดวงตาแดงก่ำของหยางหงหนิง ความขุ่นเคืองในใจพลันมลายหายไปกว่าครึ่งนางรู้ดีว่าหยางหงหนิงชอบเย่หรงมากเพียงใด เห็นได้ชัดว่านางยังตัดใจจากเย่หรงมิได้“ช่างเถิด ครั้งนี้ข้ายกให้ แต่ห้ามมีครั้งต่อไป!”หลงเพ่ยเพ่ยมิได้ติดใจเอาความต่อ อย่างไรเสียนางเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2350
หลิงอวี๋เหลือบมองเก๋อเฟิ่งฉิงแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของนางค่อนข้างซีดเซียว ระหว่างคิ้วและแววตาก็ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนึกถึงเรื่องที่เก๋อเฟิ่งฉิงเคยเสี่ยงชีวิตช่วยเซียวหลินเทียนไว้ที่ภูเขาอนันต์ครั้งก่อน หลิงอวี้จึงพยักหน้านางหันกายกลับไป ก็เห็นเก๋อเฟิ่งเจียวกำลังกวาดตามองไปรอบ ๆ มองหาเก๋อเฟิ่งฉิงอยู่“คุณหนูรองเก๋อ ชุดกระโปรงของท่านร้านใดตัดเย็บหรือ ลายปักบริเวณคอเสื้อช่างงดงามประณีตยิ่งนัก!”หลิงอวี๋แสร้งทำทีเป็นสนใจชุดกระโปรงของเก๋อเฟิ่งเจียว พลางเดินไปขวางหน้าอีกฝ่ายไว้เก๋อเฟิ่งเจียวเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา กล่าวอย่างมิสบอารมณ์ว่า “ร้านปักผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง อยู่ตรงประตูตงหัว หามิยากหรอก!”พูดจบ นางก็ทำท่าจะเดินผ่านหลิงอวี๋ไปมีหรือที่หลิงอวี๋จะยอมให้นางไปขัดขวางเรื่องของเก๋อเฟิ่งฉิง จึงรีบรั้งตัวนางไว้ แล้วแย้มยิ้มกล่าวว่า “คุณหนูรอง ชุดของเจ้างดงามยิ่งนัก แต่แป้งที่เจ้าใช้แต่งหน้ากลับด้อยคุณภาพไปหน่อย!”“เจ้าดูสิ แป้งตรงนี้ร่อนหมดแล้ว! อีกอย่าง ชาดทาปากของเจ้าก็มิดีเลย ปากลอกเป็นขุยเชียว!”“ข้าจะแนะนำแป้งและชาดทาปากที่ข้าใช้ให้เจ้าลองดู รับรองว่าคุณภา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2349
หลิงอวี๋หน้าเคร่งขรึมลง หยางหงหนิงช่างทำเกินไปจริง ๆ!ก่อนหน้านี้นางก็รู้สึกอยู่แล้วว่า หยางหงหนิงไม่มีทางตัดใจจากเย่หรงได้ มิคิดเลยว่านางจะเปลี่ยนจากรักเป็นแค้นถึงขั้นคิดจะเหยียบย่ำเย่หรงให้จมดิน!นางมองไปยังเย่หรงด้วยความกังวล เย่หรงจะรับมือกับการกดดันของหยางหงหนิงได้อย่างไรกัน!เย่หรงเหลือบมองหยางหงหนิงอย่างเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าเรียบเฉย“หยางหงหนิง ที่เจ้าพูดเมื่อครู่ก็ถูก คนมิใช่ต้นไม้ใบหญ้า จะไร้ความรู้สึกได้อย่างไร ข้ายอมรับว่าข้าเคยคิดจะแต่งงานกับเจ้า!”“แต่มิใช่เพราะสิ่งที่เจ้าจะให้ข้าได้ แต่เป็นเพราะเจ้าดีต่อข้า!”“ชาติกำเนิดของข้าใคร ๆ ก็รู้ดี ตั้งแต่เล็กข้าก็ถูกคนในครอบครัว หรือแม้แต่พวกคุณชายคุณหนูอย่างพวกเจ้าดูแคลนมาตลอด แต่นั่นมันสำคัญอย่างไรกัน?”“ข้ามิต้องพึ่งพาพวกเจ้า หรือแม้แต่บ้านตระกูลเย่ ข้าก็เลี้ยงดูตัวข้าเองได้! ข้ามิอยากป่าวประกาศว่าตัวข้าเองเห็นเงินทองเป็นของไร้ค่า และมิเคยคิดว่าการได้มาซึ่งอำนาจวาสนาคือความสุข!”“สิ่งที่พวกเจ้าให้ความสำคัญ ในสายตาข้ามันก็แค่เรื่องไร้สาระ!”เย่หรงมองหยางหงหนิงอย่างเย้ยหยัน “เจ้ามิรู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งใดที่ข้าให
บางทีคุณอาจจะชอบ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง113.9K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน28.6K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ26.5K viewsชายาบำเรอรัก
Lovedee175 viewsทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง
มังกรเล่นน้ำ3.1K viewsเป็นตัวประกอบก็ต้องคู่กับตัวประกอบเท่านั้น
suniki96 viewsท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2
มี่เยี่ยน70 views
