LOGINShare
บทที่ 391
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 392
“ฮ่าฮ่า… เจ้าคลานมาให้ข้าดูซิ!”“พวกเจ้าได้ยินรึยัง? กวนผิงยอมรับว่าตัวเองเป็นสุนัขของตระกูลกวนแล้ว! ฮ่าฮ่า!”กวนอิ่งระเบิดหัวร่ออย่างเหิมใจพลางชี้ยังผู้คุ้มกันคนหนึ่ง “ไปเอาสายจูงสุนัขมาคล้องให้เขาเสีย เมื่อเขาคลานจนข้าพอใจแล้ว ข้าจักปล่อยฮูหยินเขาไป!”ผู้คุ้มกันคนนั้นเอาสายจูงสุนัขมาคล้องคอของท่านกวนเอ้อร์จริง ๆผู้คุ้มกันคนหนึ่งปลดเชือก และเท้าข้างหนึ่งก็เตะท่านกวนเอ้อร์หงายพื้น“คลาน… คลานไว ๆ…”ท่านกวนเอ้อร์กระอักเลือดสดเต็มปาก เนื่องจากขบฟันอย่างแรง…ทันทีที่เขาลุกนั่ง แส้ของกวนอิ่งก็ทักทายบนหน้าทันทีเพียะ…การหวดด้วยแส้ทำให้ใบหน้าท่านกวนเอ้อร์เนื้อปริในทันใด“คลานไว ๆ… มิเช่นนั้นข้าจักพิ่มผู้ชายอีกสองคนให้ฮูหยินเจ้าเสีย…”ท่านกวนเอ้อร์จ้องกวนอิ่งเขม็ง สุดท้ายก็คุกเข่าลงอย่างอัปยศ“ท่าน…”ฮูหยินกวนเอ้อร์มองสามีชายชาติเสือของตน ยอมต้อยต่ำเช่นนี้เพื่อชีวิตรอดของนางกับลูก แล้วนางก็รู้สึกดุจมีดกรีดหัวใจขณะนั้นเอง ฮูหยินกวนเอ้อร์ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ตนถูกคนข่มขืนไปแล้ว นางจะมีหน้าใช้ชีวิตอยู่บนโลกได้อย่างไร!แม้เพื่อช่วยท่านกวนเอ้อร์ นางก็มิอาจมีชีวิตอย่างไร้ความหมายไ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 393
“คุณหนูใหญ่ขอรับ คนของพวกเขามากเกินไป พวกเรารีบหนีเถอะขอรับ!”เมื่อพ่อบ้านเหอเห็นคนกลุ่มใหญ่ห้อตะบึงมาทางนี้ก็รีบดึงกวนอิ่งจากไปครั้นกวนอิ่งเห็นลิ่วล้อตัวเองล้มลงเป็นแถบในพริบตา และมองพวกหลิงอวี๋เข้ามาอย่างดุดัน นางก็ตกใจกลัวเสียแล้วกวนอิ่งรีบขึ้นม้าพลันหนีไปพร้อมผู้คุ้มกันที่เหลือท่านกวนเอ้อร์หมายไล่ตาม แต่กวนซิงกอดเขาไว้แน่นจึงตามไปมิได้ ทำได้เพียงมองกวนอิ่งหนีไปไกลอย่างเหี้ยมเกรียม!“ท่านเอ้อร์…”หลิงอวี๋วิ่งมาใกล้ก็เห็นสายจูงสุนัขยังห้อยบนคอท่านเอ้อร์อยู่ พลางอุ้มกวนซิงโดยที่เลือดเต็มตัว…ยังมีฮูหยินสวมอาภรณ์กะรุ่งกะริ่งพร้อมดาบเล่มหนึ่งเสียบบนท้อง แต่บนหน้ากลับแขวนรอยยิ้มไว้…หัวใจของหลิงอวี๋จมดิ่งลงหนักหน่วง ไม่ต้องเห็นด้วยตาตัวเอง นางก็เดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น…พวกเขามาช้าเกินไป… !“ท่านเอ้อร์…”เป็นครั้งแรกที่หลิงอวี๋มิรู้ว่าควรพูดสิ่งใด ไม่ว่าคำปลอบโยนใด ๆ ก็ไร้ความหมายกับสถานการณ์เช่นนี้!เป็นท่านกวนเอ้อร์ตอบสนองก่อน ด้วยเสียงเย็นชา“พระชายาอ๋องอี้ โปรดช่วยข้าดูแลลูกชั่วคราว… และข้าขอยืมกำลังคนด้วยได้หรือไม่!”เขาก็มีความเจ็บแค้นต่อหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนเช่นก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 394
เถาจื่อหน้าขรึมเดินไปด้านข้าง ไม่ให้หลิงซวนเห็นน้ำตาของนางปี้ไห่เฟิงให้สหายผู้หนึ่งไปซื้อโลงศพอย่างเงียบ ๆ หลังหลิงซวนได้ยินก็ถือตั๋วเงินสองร้อยตำลึงส่งให้เขา กล่าวสะอึกสะอื้น“ช่วยซื้ออาภรณ์ดี ๆ สักหน่อยด้วยเถิด!”สหายผู้นั้นจึงถือตั๋วเงินขี่ม้าจากไปหลิงอวี๋เหม่อมองด้านคฤหาสน์ตระกูลกวน มิรู้สถานการณ์ทางนั้นเป็นเช่นไรพวกเขาอยู่ด้านกระท่อมเพิงมาตลอด ครั้นรอจนฟ้าสาง ท่านกวนเอ้อร์ก็พาเจียงเผิงกับคนของตนและพวกเกิ่งเสี่ยวหาวต่างกลับมากันแล้ว“ท่านเอ้อร์ นายท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”หลิงอวี๋ถามอย่างเป็นห่วงสีหน้าท่านกวนเอ้อร์ท้อแท้พลางส่ายหน้า เสียงแหบพร่า “นายท่านไปแล้ว…”หลิงอวี๋ผงะไปฉับพลัน“สมน้ำหน้าเขาชะมัด ไม่สมควรได้รับความเห็นใจ!”ท่านกวนเอ้อร์ด่าอย่างรุนแรง แต่น้ำตากลับไหลลงอย่างควบคุมมิได้เขาหันหลังไปเช็ดน้ำตา กล่าวเยือกเย็น“กวนซินกับกวนอิ่งพาคนส่วนใหญ่กลับไปเอาทรัพย์สมบัติส่วนมากของตระกูลกวน! และได้ยินว่าไปขอพึ่งองค์ชายคัง!”“พระชายาอ๋องอี้ เหตุผลที่กวนอิ่งทำกับเจ้าวันนี้ เป็นเพราะถูกองค์ชายเว่ยวางยาข่มขืน!”“องค์ชายเว่ยตรัสว่าเป็นอุบายของเจ้า นั่นคือสาเหตุที่กว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 395
“พระชายาอ๋องอี้…”“เรียกข้าหลิงอวี๋เถิด!”บัดนี้หลิงอวี๋ไม่ชอบชื่อเรียกพระชายาอ๋องอี้นัก เพราะเซียวหลินเทียนรับปากช่วยท่านกวนเอ้อร์ แต่กลับทำมิได้ แม้จะมีสาเหตุก็ตามที!ครั้นมาขอความช่วยเหลือถึงหน้าประตูบ้าน เซียวหลินเทียนจะปฏิเสธได้เยี่ยงไรถ้ามิใช่เพราะพวกเขาล่าช้า มาเร็วกว่านี้หน่อย บางทีฮูหยินกวนเอ้อร์อาจยังมิสิ้นใจ!ท่านกวนเอ้อร์ก็ตระหนักได้ถึงความรู้สึกผิดอันลึกซึ้งของหลิงอวี๋ถึงแม้ความรู้สึกผิดอักโขจะแลกความบริสุทธิ์กับชีวิตของฮูหยินเขาคืนมามิได้แต่หลิงอวี๋… ทำดีต่อเขาที่สุดแล้วจริง ๆ!และพวกเขามีศัตรูร่วมกัน!ท่านกวนเอ้อร์พูดเสียงทุ้ม “หลังพิธีฝังศพนายท่านกับฮูหยิน ข้าอยากพักผ่อนระยะหนึ่ง ให้กวนอิ่งกับกวนซินใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายไปก่อนเถอะ!”“ข้าจักไปหาเจ้าภายหลัง!”หลิงอวี๋ผงกศีรษะ กิจการของตระกูลกวนสลับซับซ้อน นางมิอยากเชื่อว่านายท่านจะหักใจมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้จักรพรรดิจริง ๆบางทีท่านกวนเอ้อร์อาจอยากแอบวางกลยุทธ์ จัดระเบียบตระกูลกวนขึ้นใหม่!และยืมโอกาสล้างแค้นต่อ!เช่นนี้ก็ดีนัก ท่านกวนเอ้อร์จะได้เลี่ยงความสนใจไปก่อนชั่วคราว ให้องค์จักรพรรดิเปลี่ยนไปมุ่งเป
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 396
หลิงอวี๋ไม่ได้นอนทั้งคืน ทั้งยังเจ็บทั่วกาย แค่อยากกลับไปจัดการบาดแผลและนอนพักบ้างไฉนจะคิดว่าเสิ่นจวนจะขวางประตูไว้เช่นนี้“หลีกไป!”หลิงอวี๋พูดเยือกเย็น“ทำไม จะวางอำนาจเป็นพระชายาอีกรึ?”เสิ่นกวนร้องเสียงแหลม “พี่สะใภ้ เจ้าทำแบบนี้ได้เยี่ยงไร! รนออกเรือนกับท่านพี่ของข้า! แต่ดึกดื่นมิกลับบ้านกลับช่อง…”หลิงอวี๋ตะโกนด้วยสีหน้าเย็นเยียบ “เถาจื่อ!”ครั้นเถาจื่อเห็นเสียงร้องของเสิ่นจวนดึงดูดคนมาล้อมชมมากมาย หน้าก็ขรึมลงทันทีเมื่อได้ยินหลิงอวี๋เรียกตน เถาจื่อก็มุ่งตรงไปข้างหน้าคว้าคอเสิ่นจวนไว้โดยมิเอ่ยคำใดเป็นญาติประสากระไรถึงกล้ามาใส่ไคล้คุณหนูของตนหน้าระรื่น!ช่างกวนบาทาเสียจริง!“ตัวข้าไปตรวจคนไข้มา! เจ้าเอะอะหาปะไร?”หลิงอวี๋พูดอย่างเย็นชา “เจ้าเป็นแค่แขก ถึงก้าวก่ายฟ้าดินได้ แต่ก็ยุ่มย่ามเจ้าบ้านมิได้!”“ผู้ใดให้หน้าเจ้า?”“ไม่ว่าข้าจะรนแบบที่เจ้าว่าหรือไม่ ท่านอ๋องยังมิว่ากระไร แล้วเจ้าเป็นบ้ากระไร?”เมื่อหลิงอวี๋เห็นคนกำลังมุงดูอยู่ก็พลันกล่าวมิปรานีแม้แต่น้อย“คราก่อนไทเฮาทรงตำหนิเจ้าว่าปากคอเราะรายมิใช่หรือ? ไฉนไม่กี่วันก็ลืมเสียแล้วรึ? อยากให้ไทเฮาส่งแม่นมมาอบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 397
เสิ่นจวนตาเป็นประกายพลางรีบพยักหน้า“แม่นม ข้าล้วนฟังเจ้า! เจ้าช่วยข้าหาวิธีเร็วเข้า ข้าจักให้ท่านพี่หย่ากับหลิงอวี๋ให้ได้!”แม่นมเฉาพลันดึงเสิ่นจวนมากระซิบกระซาบระหว่างทางกลับ……เซียวหลินเทียนมิอยากเชื่อเลยว่า ตระกูลกวนจะเกิดการแปรผันพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน(1)ขึ้นในชั่วข้ามคืนและเขายิ่งเหนือคาดตอนหลิงอวี๋มาขอความช่วยเหลือเขาเมื่อคืนก่อนเซียวหลินเทียนเพิ่งทราบสถานการณ์หลังจากที่อิ๋นฮู๋มาแจ้งอิ๋นฮู๋ยิ้มขมขื่น “ครั้นพวกเราไปรับครอบครัวท่านกวนเอ้อร์ตามที่อยู่ที่ท่านอ๋องมอบ ถึงรู้ว่าครอบครัวของท่านกวนเอ้อร์ถูกรับไปเสียแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“พอเราตรวจเส้นทางทราบก็ตามไป พระชายาอ๋องอี้ก็พาผู้ติดตามตามถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ทว่าพระชายาช้าไปหนึ่งก้าว ช่วยแค่ท่านกวนเอ้อร์กับเด็กได้ หลังฮูหยินกวนเอ้อร์โดนขืนใจ… ก็ปลิดชีวิตตนพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อจ้าวซวนกับเซียวหลินเทียนได้ยินต่างเบิกตากว้างตะลึงงันเซียวหลินเทียนเสียใจสุดซึ้ง เมื่อคืนเขาน่าจะฟังประสงค์ของหลิงอวี๋!มิใช่แค่เพราะรังเกียจนาง เขาถึงได้ทำพลาดใหญ่หลวงหรอก!ไม่เพียงพลาดโอกาสช่วยครอบครัวท่านกวนเอ้อร์ แต่ตนยังต้องตกสู่สถานการณ์ที่ไร้เมตตาธรร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 398
จ้าวซวนพูดหน้าเจื่อน ๆ “เช่นนั้นเมื่อพระชายาตื่นเจ้าก็ถ่ายทอดคำพูดข้าด้วย ขอให้พระชายาไปเรือนริมวารี!”หลิงซวนปิดประตูไม่กล่าวคำ ปล่อยให้จ้าวซวนรู้สึกอักอ่วนกว่าเดิมขณะที่หลิงซินกำลังดูแลรอยแส้ของหลิงอวี๋ หลิงซวนก็ได้เข้าห้องไปแจ้งให้หลิงอวี๋ทราบเมื่อเห็นรอยแส้มากรอย หลิงซินพลันน้ำตาคลอคราก่อนคุณหนูถูกท่านอ๋องหวดแส้ นางยังนึกว่า ยามนี้คุณหนูเข้มแข็งแล้วคงมิถูกหวดอีก ไฉนจะคิดว่าจะโดนหวดอีกอย่างน่าเวทนา!หลิงซวนมองหลิงอวี๋เซื่องซึมพลางเล่าเรื่องที่จ้าวซวนมาหลิงอวี๋ได้สติหน่อย ๆ กล่าวเฉยชา “เจ้าทำถูกต้อง หนหน้าก็ทำเช่นนี้ต่อ!”“คนของตำหนักอ๋องอี้เป็นบ้ากระไร คิดว่าตัวข้าเป็นสุนัขรึ? จะเรียกก็เรียก จะไล่ก็ไล่!”“หลิงซวน อีกหน่อยแอบเอาตั๋วเงินสองหมื่นตำลึงไปให้พี่ใหญ่ปี้เสีย เขาจะได้ส่งให้เหล่าสหายของเขา!”เมื่อคืนเคราะห์ดีที่ได้ปี้ไห่เฟิงหาคนพวกนั้นมา มิเช่นนั้นคงช่วยท่านกวนเอ้อร์มิได้แน่!จากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ หลิงอวี๋มองขาดว่า ในภายภาคหน้ามิอาจคาดหวังเซียวหลินเทียนได้อีก นางต้องมีเส้นสายเป็นของตนเหล่าสหายของปี้ไห่เฟิงต่างมีฝีมิเก่งกาจ หลิงอวี๋อยากจะคบหากับพวกเขา“หลิงซ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 399
หลิงอวี๋จึงคาดเดาเจตนาของจักรพรรดิอู่อันไปพักหนึ่งองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังต่างคิดว่าสมบัติของตระกูลกวนอยู่ในมือสองพี่น้องกวนอิ่ง เลยอยากรู้ว่าเพื่อสมบัติเหล่านี้พวกเขาจะใช้อุบายแย่งชิงกันเช่นไร!จักรพรรดิอู่อันปกปิดเรื่องที่สมบัติตกอยู่ในมือตน เพียงแค่อยากดูว่าพวกเขาจะสู้กันเยี่ยงไร!หลิงอวี๋ทั้งเลื่อมใสและดูแคลนการกระทำนี้ของจักรพรรดิอู่อันนัก!ราชวงศ์ขาดความผูกพันโดยแท้ จักรพรรดิอู่อันวางแผนกระทั่งลูกตัวเอง นี่มีอะไรต่างกับสองพี่สองกวนอิ่งวางแผนใส่นายท่านกวนกันเล่า!สุนัขกัดสุนัขขนเต็มปาก(1)!หลิงอวี๋เลือกอยู่เฉย ๆ ชมความบันเทิง หากมีโอกาสได้ใช้กลในระหว่างนั้น นางจะกวนน้ำให้ขุ่นไม่ใจอ่อนเด็ดขาด!ยามนี้ตนสิ้นวิธีจับกุมองค์ชายเว่ยกับกวนอิ่ง และนางก็ไม่ติดที่จะยืมอิทธิพลของจักรพรรดิช่วยซ้ำเติมพวกกวนอิ่งด้วย!หลิงอวี๋กำลังตริตรองว่าควรยืมอิทธิพลของจักรพรรดิอย่างไรช่วยซ้ำเติมดีความเข้าใจก่อนหน้าของนางต่อเหล่าองค์ชายนั้นแค่ผิวเผิน ต้องรู้เรารู้เขาเท่านั้นถึงกำหนดแผนที่สมบูรณ์แบบได้!ต้องหาคนมาช่วยเรื่องนี้!พึ่งแค่ให้เกิ่งเสี่ยวหาวบอกข่าวตน มันเสียเปรียบเกินไป!คนของเกิ่งเสี่
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
