Share

บทที่ 697

Author: กานเฟย
ฝนหยุดตกแล้ว พระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของเซียวหลินเทียน ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกว่าดอกไม้ที่อยู่ริมทางบานสะพรั่งในพริบตา…

เดิมชุดเกราะสีดำวาวของเซียวหลินเทียนเรืองแสงเย็นเยียบอันน่าสะพรึงกลัว แต่รอยยิ้มของเขาช่วยบรรเทาความกดดันอันท่วมท้นนี้ได้!

หลิงอวี๋ยิ้มตอบกลับไปโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน….

ถึงแม้ภายภาคหน้าจะเต็มไปด้วยอันตรายที่มิอาจรู้ แต่นางคิดว่ามีกลุ่มเพื่อนฝูงพี่น้องที่คอยอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอย่างจริงใจเยี่ยงนี้ ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว!

ฉินซานที่คอยดูแลกองทหารอยู่ด้านข้างไม่เห็นรอยยิ้มของหลิวอวี๋ เขาเห็นเพียงเซียวหลินเทียนที่ยิ้มไปยังทิศทางของรถม้าเท่านั้น

เขารู้ดีแก่ใจว่า ผู้ที่จะทำให้เซียวหลินเทียนยิ้มได้นั้น นอกเสียจากหลิงอวี๋แล้วจะเป็นใครได้อีก!

เขามองไปที่ม้ากีบขาวของเซียวหลินเทียน ภายในใจก็เลือกละทิ้งความรู้สึกไม่พอใจที่หลิงอวี๋เลือกเซียวหลินเทียนไปโดยสิ้นเชิง

ตราบใดที่เซียวหลินเทียนปฏิบัติต่อหลิงอวี๋เป็นอย่างดี เขาก็จะสนับสนุนเซียวหลินเทียนชั่วชีวิต!

จากนี้ไปหลิงวี๋คือน้องสาวของเขา เขาได้แต่อวยพรให้นางมีความสุขเท่านั้น!

เนื่องจากฝนตกหนักการเดินทางจึงล่าช้า ในอีกสอ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2450

    “ฮี้...”ม้าของเจ้าแห่งทะเลรู้สึกเจ็บปวดจนร้องคำรามออกมาและวิ่งพุ่งออกไปองครักษ์หลายคนที่อยู่บริเวณโดยรอบหลบมิทันจึงถูกชนกระเด็นล้มลงไปทันทีส่วนเจ้าแห่งทะเลนั้นยังมิทันที่เขาจะได้พุ่งไปโรงน้ำชาที่เซียวหลินเทียนอยู่ เขาก็เห็นเซียวหลินเทียนขว้างสิ่งของสีดำวาวหลายชิ้นเข้ามาใส่ตนเสียแล้ว“ระเบิดสายฟ้า!”เจ้าแห่งทะเลรู้ดีถึงความรุนแรงของระเบิดสายฟ้า ไหนเลยจะกล้าพุ่งเข้าไป เขาจึงรีบกระโดดหลบไปอีกทางเกือบจะในเวลาเดียวกันนั้น เสียงระเบิดของระเบิดสายฟ้าก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องมิหยุดระเบิดสายฟ้าหลายลูกพุ่งไปที่ด้านหลังป้ายสำนักซิงหลัว ทำให้ป้ายนั้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ และประตูใหญ่ก็กลายเป็นรูโหว่ไปทันที...ร่างของโค่วกวงที่แขวนอยู่บนนั้นก็แตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหลือเพียงหัวของเขาที่แกว่งไปมาอยู่ท่ามกลางสายลมยามราตรีเท่านั้นคนในสำนักซิงหลัวที่เซียวหลินเทียนจัดแจงไว้ก็จุดไฟเผาทั่วทุกที่เช่นกัน ทำให้ทั่วทั้งบ่อนพนันวุ่นวายขึ้นมาทันทีบรรดานักพนันต่างก็ตื่นตระหนกวิ่งหนีกันไปทั่วทุกทิศทางเจ้าแห่งทะเลเพิ่งจะร่อนลงสู่พื้น เขาก็เห็นบรรดานักพนันที่วิ่งพล่านกันไปทั่วอย่างบ้าคลั่ง และ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2449

    เมื่อเถาจื่อออกมาจากจวนเจ้าแห่งทะเล คนที่คอยลอบติดตามนางอยู่ก็ส่งข่าวให้หลิงอวี๋ทันทีเมื่อหลิงอวี๋และหานเหมยได้ยินว่าเถาจื่อออกมาได้อย่างปลอดภัย ทั้งคู่ก็ถอนหายใจโล่งอกออกมาโดยพร้อมเพรียงกันหลังจากนั้นจะมีคนแอบคุ้มกันเถาจื่อกลับไปที่คฤหาสน์อู่ หลิงอวี๋จึงสั่งหานเหมยว่า “เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะไปดูพวกเซียวหลินเทียนสักหน่อยว่าดำเนินการไปเป็นอย่างไรบ้าง!”เจ้าแห่งทะเลถูกเถาจื่อหลอกให้ไปที่สำนักซิงหลัว พวกเซียวหลินเทียนต้องชิงสังหารโค่วกวงก่อนที่เจ้าแห่งทะเลจะไปถึงหลิงอวี๋กังวลว่าพวกเซียวหลินเทียนจะล่าช้าเกินไป แล้วพบกับเจ้าแห่งทะเลเข้า“เจ้าค่ะ เช่นนั้นบ่าวกลับไปก่อน คุณหนู พวกท่านระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ!”จากนั้นหานเหมยก็รีบออกไปหลิงอวี๋ก็มุ่งหน้าไปที่สำนักซิงหลัวโดยมิหยุดยั้งและในเวลานี้ ที่โรงน้ำชาข้าง ๆ สำนักซิงหลัว เซียวหลินเทียนและฉินซานปลอมตัวและยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องส่วนตัวชั้นบนสุดข้าง ๆ เซียวหลินเทียน มีธนูเหล็กขนาดใหญ่อยู่ นี่คืออาวุธที่ฉินซานตั้งใจทำขึ้นเป็นพิเศษในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาแม้ว่าธนูนี้จะมิอาจเทียบกับธนูศักดิ์สิทธิ์ของโค่วกวงได้ แต่พลังทำลายนั้นเป็นแบบเด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2448

    กำไลหยกสีเลือดมิเล็กมิใหญ่จนเกินไป สวมได้อย่างพอดียิ่งไปกว่านั้นคือเป็นดังที่เถาจื่อบอกจริง ๆ มือของตนขาวเนียน หยกสีเลือดก็ยิ่งขับให้ดูอ่อนหวานงดงามยิ่งขึ้นชายาเจ้าแห่งทะเลจับกำไลนั้นอย่างมิว่างเว้น ความสงสัยที่มีต่อเถาจื่อก็หมดสิ้นไปแล้วเช่นกัน นางเอ่ยออกไปพร้อมรอยยิ้ม “เถาจื่อ เจ้าช่างมีน้ำใจ แม่ชอบยิ่งนัก!”เถาจื่อเห็นชายาเจ้าแห่งทะเลใส่มิยอมถอดก็ลอบถอนหายใจโล่งอก นับว่าตนได้ทำภารกิจที่หลิงอวี๋มอบหมายให้สำเร็จไปอย่างราบรื่นแล้ว!“ท่านแม่ชอบก็ดีแล้วเจ้าค่ะ!”เถาจื่อมองชายาเจ้าแห่งทะเลด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านแม่ อีกนานเพียงใดลูกจึงจะกลับมาที่จวนเจ้าแห่งทะเลได้หรือเจ้าคะ!”“ท่านแม่มิรู้หรอก ลูกมิอยากรับใช้หลิงอวี๋อีกแล้วจริง ๆ เจ้าค่ะ ทุกครั้งที่เห็นนาง ลูกก็อยากจะสังหารนางไปเสีย!”“ลูกอยากกลับมาอยู่ข้างกายท่านทั้งสอง คอยดูแลแสดงความกตัญญูต่อท่านและเสด็จพ่อเจ้าค่ะ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลยิ้มเยาะอยู่ในใจ กลับมารึ? เจ้าคิดว่าตนเองคือลูกสาวข้าจริง ๆ รึไร!เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เจ้าก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น“เถาจื่อ เจ้าอดทนอีกหน่อยเถิด อีกมินานภารกิจก็จะลุล่วงแล้ว!”ขณะที่ชายาเจ้าแห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2447

    มหาปราชญ์ถูกพิษไปจริง ๆ และเขาก็กำลังพยายามทุกวิถีทางเพื่อไปขอยาแก้พิษจากหลิงอวี๋แต่เจ้าแห่งทะเลและมหาปราชญ์ต่างก็รู้ดีว่า หลิงอวี๋เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ นางไม่มีทางยอมมอบยาแก้พิษให้แต่โดยดีอย่างแน่นอนเมื่อเจ้าแห่งทะเลได้ยินว่าเถาจื่อขโมยยาแก้พิษออกมาได้ เขาก็พลันตื่นเต้นขึ้นมา แล้วส่งสัญญาณให้ชายาเจ้าแห่งทะเลเข้าไปรับยาแก้พิษมาแต่แน่นอนว่าเขาย่อมไม่มีทางมอบยาแก้พิษนี้ให้มหาปราชญ์ง่าย ๆ อยู่แล้วสำนักซิงหลัวยังมีความลับอยู่อีกมากมาย หากมหาปราชญ์มิยอมพูดความจริงกับตน บางทีเขาอาจจะใช้ยาแก้พิษไปบีบให้เขาพูดออกมาได้“ทำได้ดีมาก เถาจื่อ เจ้าช่างเป็นลูกสาวที่ดีของพ่อจริง ๆ!”เพื่อเป็นการผูกมัดเถาจื่อให้ทำงานให้ตนต่อ เจ้าแห่งทะเลอดกลั้นความรังเกียจที่มีต่อนางและเรียกเถาจื่อว่าลูกสาวออกมา“ลูกสามารถทำงานให้เสด็จพ่อได้ ก็นับว่าเป็นเกียรติของลูกเพคะ!”เถาจื่อเองก็ฝืนความรู้สึกขยะแขยงเล่นไปตามน้ำกับเจ้าแห่งทะเลต่อเช่นกันนางเอ่ยออกมาอย่างรีบเร่ง “เสด็จพ่อเพคะ ที่ลูกมาหาที่จวนยามดึกถึงเพียงนี้ ยังมีเรื่องสำคัญมากอีกเรื่องหนึ่งด้วยเพคะ!”“เสด็จพ่อ เซียวหลินเทียนสูญเสียแม่ทัพใหญ่ไปหลายนา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2446

    เถาจื่อยิ้มเยาะอยู่ในใจ ชั่วพริบตานั้นนางอยากจะบีบคอชายาเจ้าแห่งทะเลสตรีชั่วร้ายผู้นี้ยิ่งนัก!หากมิใช่เพราะถูกนางควบคุมไว้ ตนจะทรยศพวกหลิงอวี๋ จนทำให้หานอวี้และพวกจ้าวซวนต้องตายได้อย่างไรแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลิงอวี๋ให้ตนทำ เถาจื่อจึงพยายามควบคุมความโกรธของตนเอาไว้“ท่านแม่ ลูกสืบทราบเรื่องด่วนมา ต้องมารายงานท่านในทันที ดังนั้นจึงมาหาท่านที่จวนเจ้าค่ะ!”“หากท่านแม่มิพอใจ เช่นนั้นหลังจากนี้ลูกจะมิกลับมาอีก ถึงอย่างไร ดูแล้วท่านกับเสด็จพ่อก็มิต้องการลูกอยู่แล้ว!”เถาจื่อเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจือความน้อยใจระคนหงุดหงิดชายาเจ้าแห่งทะเลเห็นว่าเถาจื่อยังมีท่าทีเจ็บปวดอยู่ อีกทั้งนางก็ดูมีเหตุผลด้วย จึงหยุดทรมานนาง แล้วประคองนางลุกขึ้น“ข้ากับเสด็จพ่อของเจ้าจะมิต้องการเจ้าได้อย่างไรกัน! เจ้าเป็นลูกสาวสุดที่รักของเราเชียวนะ!”“แม่ผิดเองที่ลืมบอกเรื่องตัวตนของเจ้ากับพวกองครักษ์อวี๋ ต่อไปจะมิเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแล้ว!”“ไป เข้าไปคุยกันข้างในเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทะเลประคองเถาจื่อเข้าไปด้วยท่าทีแม่ลูกที่รักใคร่กันเถาจื่อยังคงแสร้งทำเป็นเจ็บปวดจนอ่อนแอต่อ แล้วเดินตามชายาเจ้าแห่งทะ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2445

    หานเหมยฉุกคิดขึ้นได้ว่านั่นคือเหตุผล นางลืมไปว่าเถาจื่อมีสถานะจอมปลอมในจวนเจ้าแห่งทิศใต้ยามนี้เถาจื่อมิใช่สาวใช้ นางคือ “ท่านหญิง” แห่งจวนเจ้าแห่งทิศใต้ มิควรต้องคอยเอาอกเอาใจคนเฝ้าประตูอย่างสงบเสงี่ยมการที่เถาจื่อแสดงท่าทีเช่นนี้ออกมา ก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยชี้แนะนางไว้ในเมื่อตอนนี้นางพกทั้งยาถอนพิษปลอมและยาพิษจริง หากมิแสดงความเข้มแข็งออกมาบ้าง เมื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทิศใต้อาจจะต้องถูกค้นตัวก็เป็นได้คนเฝ้าประตูเข้าไปครู่ใหญ่ ก่อนจะวิ่งเหยาะ ๆ ออกมา กระซิบกับเถาจื่อว่า “พระชายารับสั่งว่าท่านมิควรมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ แต่เห็นว่าท่านอาจมีเรื่องด่วนจริง ๆ ครั้งนี้ถือว่าแล้วไป!”“ตามข้ามา!”เถาจื่อแค่นเสียงเย็นชาคราหนึ่ง แล้วเดินตามคนเฝ้าประตูเข้าไปหลิงอวี๋และหานเหมยเห็นเถาจื่อเข้าไปได้อย่างราบรื่น ก็ยังมิกล้าวางใจ ยังคงเฝ้ารออยู่ด้านนอกเมื่อเถาจื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้ว พวกนางก็มิอาจทราบสถานการณ์ของเถาจื่อได้อีก ทำได้เพียงหวังให้นางรู้จักพลิกแพลงเอาตัวรอดด้วยตนเองเถาจื่อถูกพามาถึงเรือนชั้นใน ตลอดทางนางลอบจดจำเส้นทางอย่างเงียบเชียบ เผื่อมีเหตุมิคาดฝัน จะได

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status