Share

บทที่ 9

Author: กานเฟย
“นำนางเข้าไป!”

ถึงแม้ว่าเซียวหลินเทียนจะรู้สึกว่าหลิงอวี๋วันนี้ดูประหลาดไป แต่ถ้าไม่ช่วย เฮยจื่อก็คงจะตาย

เขาทำได้เพียงแค่เดิมพันกับมัน

หลิงอวี๋เหลือบมองเขา นางเดินเข้าไปอุ้มเสี่ยวเมาออกมาส่งให้แม่นมลี่พากลับไปดูแลบาดแผล

จากนั้นก็เอ่ยกับลู่หนานใบหน้าเคร่งคนนั้นว่า “เตรียมห้องสะอาดให้ข้าห้องหนึ่ง น้ำร้อน เหล้า ผ้าปูที่นอนสะอาด… เจ้า ทหารทั้งสองนาย!”

สิ่งที่เอ่ยออกมาก่อนหน้านั้นลู่หนานสามารถฟังเข้าใจได้ แต่ทหารสองคน และตนเองนั้นมันคืออะไรกัน?

หลิงอวี๋เมื่อเห็นว่าเขาดูประหลาดใจ ก็เอ่ยเสียงขรึมออกมา “ตอนที่ข้าจัดการบาดแผลให้กับเฮยจื่อนั้น ต้องการคนคอยเฝ้าอยู่ด้านนอก ห้ามมิให้ใครเข้ามารบกวนข้า!”

นางมองไปยังชิวเฮ่าอย่างยั่วยุ แล้วจงใจเอ่ย “โดยเฉพาะคนบางคน ข้าเกรงว่าจะมีคนจงใจทำให้เฮยจื่อต้องตาย แล้วมาใส่ร้ายข้า!”

ชิวเฮ่าโมโหเสียจนเส้นเอ็นตรงหน้าผากกระตุกเต้น มือของเขาวางอยู่บนด้ามของดาบ เกลียดที่ไม่อาจพุ่งเข้าไปฟันหญิงผู้นี้ให้ตายได้!

เมื่อถูกคนชั้นต่ำเปิดเผยออกมาเช่นนี้ ต่อไปหากว่าเหวินซวงเข้าใกล้ท่านอ๋อง ไม่รู้ว่าจะถูกคนมากมายเท่าไหร่ที่จับจ้อง!

หญิงผู้นี้จะต้องเป็นอุปสรรคใหญ่ในการเป็นพระชายาอ๋องอี้ของน้องสาวแน่!

มิอาจปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ต่อได้!

ชิวเหวินซวงพบว่า หลิงอวี๋วันนี้แปลกประหลาดจริง เกรงว่ายาลับของหลิงอวี๋คงจะช่วยเฮยจื่อไว้ได้จริง

ชิวเหวินซวงกลอกตา จงใจเอ่ยอย่างร้อนรน

“ท่านช่วยเฮยจื่อ ต้องการคนช่วยเหลือ ให้ข้าช่วยท่านเถิด!”

หลิงอวี๋มองนางราวกับอยากหัวเราะก็ไม่หัวเราะออกมา “แม้แต่พี่ชายของเจ้าข้าก็ยังไม่เชื่อ เจ้าก็ด้วย!”

ในที่สุดชิวเหวินซวงก็ตระหนักได้ว่า หลิงอวี๋กลัวว่าพี่ชายของนางจงใจทำลายแผนของนาง ในฐานะน้องสาวของชิวเฮ่า นางจะไว้ใจอย่างนั้นหรือ?

หลิงอวี๋ผู้นี้เปลี่ยนไปเป็นฉลาดหลักแหลมตั้งแต่เมื่อใดกัน?

ชิวเหวินซวงรู้สึกได้ถึงการคุกคามบางอย่างอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น!

เกรงว่าคนจะสงสัยตนเข้า ชิวเหวินซวงจึงรีบแก้ต่าง

“พวกเราเป็นใครท่านอ๋องรู้ดี ท่านอย่าได้ใช้ความคิดของคนเลวทรามมาตัดสินผู้อื่น!”

“ท่านมิให้พวกเราเห็นวิธีการช่วยเฮยจื่อ หรือว่าคิดจะอาศัยโอกาสนี้ฆ่าเฮยจื่อ?”

“ข้าและคนของข้าล้วนแต่อยู่ในมือท่านอ๋องของพวกเจ้า เฮยจื่อตายไป สำหรับพวกเราแล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่า?”

หลิงอวี๋ไม่คิดที่จะสนทนากับนางต่าง จ้องมองไปยังเซียวหลินเทียน “จะให้ช่วยเฮยจื่อ หรือว่าจะให้พูดพล่ามกันต่อ?”

เซียวหลินเทียนจ้องมองหลิงอวี๋อย่างดุร้าย โบกมือออกไป “ทำตามที่นางบอก...”

ลู่หนานรีบไปจัดเตรียม ไม่ถึงสิบห้านาทีก็จัดเตรียมทุกอย่างที่หลิงอวี๋ต้องการจนพร้อม

ในตอนที่หลิงอวี๋เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยนั้น ใครจะไปรู้ว่า ลู่หนานกลับเข็นเซียวหลินเทียนเข้ามาด้วย

ทันใดนั้นหลินอวี๋ก็นิ่งอึ้งตะลึง เซียวหลินเทียนตามเข้ามาด้วย แล้วตนเองจะนำอุปกรณ์การแพทย์จากห้วงเวลาออกมาได้อย่างไรกัน!

“ชิวเฮ่าห้ามเข้ามา เจ้าเกรงว่าจะจงใจทำให้เสียเรื่อง! ข้าเข้ามาจับจ้องเจ้า เจ้าคงจะไม่มีข้ออ้างอันใดแล้วใช่หรือไม่?” เซียวหลินเทียนเอ่ยออกมาอย่างไร้ซึ่งอารมณ์

หลิงอวี๋หมดคำจะเอ่ย ลอบยินดีที่เมื่อครู่นี้ได้เตรียมการเอาไว้แล้ว

กระเป๋าที่นางพกติดกายมาด้วยนั้น ได้จัดเตรียมอุปกรณ์รักษาอย่างง่ายเอาไว้แล้ว

นางเปิดกระเป๋านำหน้ากากออกมาสวมแล้วเดินไปทางเฮยจื่อ

หลิงอวี๋เพิ่งจะเข้าใกล้ก็รู้สึกได้ความรู้สึกแน่นหน้าอกที่ร่างกายแบกรับเอาไว้ ในปากนั้นราวกับมีเลือดอุดตันอยู่ทำให้หายใจอย่างยากลำบาก

นางตกตะลึงไป สถานการณ์ของเฮยจื่อดูจะเลวร้ายเสียยิ่งกว่าของแม่นมลี่

เฮยจื่อนั้นมีอาการหายใจลำบากแล้ว มีเลือดสะสมอยู่ในช่องเยื่อบุของปอดแล้ว!

ไม่เหมือนกับเสี่ยวเมาที่สามารถบรรเทาให้ดีขึ้น เมื่อคงที่แล้วก็สามารถรักษาได้!

ไม่สามารถจัดการได้ด้วยการอาศัยเพียงไม่กี่สิ่งก็จัดการได้เหมือนครั้งก่อน!

ในสถานการณ์เช่นนี้ เฮยจื่อต้องได้รับออกซิเจน จอภาพ และการผ่าตัดอย่างทันท่วงที!

แต่เซียวหลินเทียนมองดูอย่างตั้งใจจากด้านข้าง นางจะนำเครื่องมือทางการแพทย์เหล่านี้ออกมาโดยไม่ถูกสงสัยได้อย่างไร?

สมองของหลิงอวี๋ประมวลอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น นางก็นึกถึงยาสลบฤทธิ์แรงที่อยู่ในกระเป๋า

ยาสลบนี้ทำขึ้นเป็นพิเศษ สามารถทำให้ช้างสลบได้ภายในสิบวินาที…

ในใจคิดอยู่ นางก็หยิบเข็มฉีดยาออกมาแล้วเดินไปหาเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนระมัดระวังตัวมาก และไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้เขา เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋เข้ามาใกล้ เขาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "อย่าเข้ามาใกล้ข้า!"

“หากหม่อมฉันไม่เข้าไปใกล้ท่าน หม่อมฉันจะให้ท่านดูยาพิเศษที่ช่วยเฮยจื่อได้อย่างไร? ท่านจะต้องตรวจสอบก่อนจึงจะวางใจได้!”

หลิงอวี๋เดินเข้าไปโดยที่หน้าไม่เปลี่ยนสีพลางเอ่ยออกมา

เซียวหลินเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นเข็มฉีดยาแปลก ๆ ในมือของหลิงอวี๋แล้ว เขาก็ควรจะตรวจสอบมันจริง ๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
ไพโรจน์ ทุ่งหลวง
พระเอกมันโง่ทุกตัว
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2770

    หลิงอวี๋กล่าวพลางเทโอสถสองเม็ดออกมา “ข้าได้ยินว่าฮูหยินหยางเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เช่นนั้นท่านย่อมทราบดีว่า แม้ข้าหลวงหยางและหยางหนานจะกินยาถอนพิษก็มิอาจหายเป็นปกติได้ในทันที!”“พิษร้ายได้แทรกซึมลึกสู่ใจและปอดของพวกเขามานานแล้ว จำต้องขับพิษออกก่อนจากนั้นจึงค่อยบำรุงฟื้นฟู!”ฮูหยินหยางรับโอสถจากหลิงอวี๋ และบิดให้แตกออกครึ่งหนึ่งก่อนใส่เข้าปากลองลิ้มรสอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของฮูหยินหยางพลันเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง“ฮูหยินอู่ ในโอสถนี้ มีส่วนผสมของหญ้าล้างพิษ เมล็ดบัววิญญาณวารี และผลกระดูกวิญญาณ!”“สมุนไพรทั้งสามชนิดนี้ล้วนเป็นโอสถทิพย์ล้ำค่าที่แม้ใช้ทองพันชั่งก็ยากจะหาซื้อได้ ท่านถึงกับใช้มันเป็นส่วนผสมเชียวหรือ?”หลิงอวี๋แย้มยิ้มบางเบา “ฮูหยินหยางช่างมีสายตาแหลมคมนัก! สมุนไพรเหล่านี้แม้จะล้ำค่า แต่หากสามารถช่วยเหลือผู้ที่สมควรช่วยได้ นั่นจึงนับเป็นคุณประโยชน์ของพวกมันอย่างแท้จริง!”ฮูหยินหยางมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาแปลก ๆหยางหนานซึ่งฟังบทสนทนาอยู่ ถึงกับทนมิไหวจึงเอ่ยถามขึ้น “ฮูหยินอู่ ท่านยังมีสมุนไพรเหล่านี้อีกหรือไม่?”“หากท่านสามารถปรุงยาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อแจกจ่ายให้เหล่าแม่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2769

    หลิงอวี๋สะดุ้งตกใจกับสายตาอันเหี้ยมโหดของฮูหยินหยาง แม้นางจะเป็นผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านคลื่นลมแรงมานับมิถ้วน ทว่านี่ยังนับเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแววตาอันอำมหิตและเย็นเยียบถึงเพียงนี้สายตานั้นราวกับจะเชือดเฉือนนางให้ตายทั้งเป็นในชั่วพริบตา!แม้ฮูหยินหยางจะเก็บงำแววตานั้นกลับไปในพริบตา แต่ผลกระทบที่เกิดขึ้นก็ยังทำให้หลิงอวี๋ใจสั่นไหวอยู่บ้างนางมิกล้าจ้องมองสำรวจอีกต่อไป จึงได้แต่ก้มหน้าลงใช้ความคิดชั่วครู่ต่อมา ชิงเสวียนก็รายงานเรื่องราวทั้งหมดจนกระจ่างชัดฮูหยินหยางยังมิเอ่ยคำใด ชิงเสวียนเองก็มิกล้าพูดอะไรมากความ ในห้องจึงตกอยู่ในความเงียบสงัดในทันทีเนิ่นนานผ่านไป ฮูหยินหยางจึงแค่นเสียงเย็นชาออกมาคราหนึ่ง “อ๋องซู่... เจี่ยงชิง... ช่างกล้าดีเสียจริง!”เมื่อเห็นฮูหยินหยางทำลายความเงียบลงแล้ว ชิงเสวียนจึงกล้าเอ่ยปาก “ท่านแม่บุญธรรม ยามนี้แม้แต่หยางหนานก็ถูกพิษ ทางฝั่งนายท่าน เกรงว่าคงมิต่างกัน!”“ครานั้นที่ยอดเขาเกาหลิ่ง รั่วหลานถูกเจี่ยงชิงลอบทำร้าย อ๋องซู่ก็น่าจะอยู่ที่นั่นด้วย แต่เขากลับปล่อยปละละเลยให้เจี่ยงชิงลงมือต่อรั่วหลาน นี่เขาคิดจะแตกหักกับตระกูลหยางเราหรือเจ้าคะ?

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2768

    แววตาเช่นนั้นของลุงซินช่างขัดแย้งกับรูปลักษณ์ที่แก่ชราของเขา หลิงอวี๋นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ครั้นคิดจะมองอีกครั้ง ลุงซินก็ก้มศีรษะลงเสียแล้ว กลับไปมีท่าทีต้อยต่ำและนอบน้อมดังเดิม“พระนางหลิง เชิญทางนี้เถิด!”ชิงเสวียนหันกลับมาเอ่ยเรียกในใจของหลิงอวี๋บังเกิดความคลางแคลงใจต่อท่าทีของลุงซิน แต่ชั่วขณะนี้ยังไม่มีเวลาครุ่นคิดให้ลึกซึ้ง จึงได้แต่เดินตามชิงเสวียนเข้าไปด้านในเมื่อเดินอ้อมลานเรือนรองด้านหลัง ผ่านระเบียงทางเดินทอดยาวหลายสาย ในที่สุดก็มาถึงเรือนชั้นในอันเป็นที่พำนักของฮูหยินหยางเหล่าสาวใช้ที่พบระหว่างทาง เมื่อเห็นชิงเสวียนต่างก็ก้มศีรษะคารวะ ไม่มีผู้ใดตั้งข้อสงสัยที่นางพาหลิงอวี๋เข้ามาด้วยครั้นมาถึงเรือนชั้นใน สาวใช้คนหนึ่งที่เฝ้าประตูอยู่เห็นชิงเสวียน จึงร้องประกาศเสียงดังว่า “ฮูหยิน คุณหนูชิงเสวียนกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!”เสียงที่แก่ชราเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากด้านใน “ให้นางเข้ามา!”หลิงอวี๋ได้ยินเสียงนี้ก็มิได้เอะใจอันใด นางนึกว่าเป็นเสียงของแม่นมข้างกายฮูหยินหยางชิงเสวียนจึงขานรับว่า “ฮูหยิน ข้าพาฮูหยินอู่มาด้วยเจ้าค่ะ!”ชิงเสวียนหยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง จึงพาหลิง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2767

    ชิงเสวียนเองก็รีบพรวดเข้าไปดึงตัวหยางหนานไว้“หยางหนาน นายท่านอู่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว เจ้าบุ่มบ่ามจะไปหาอ๋องซู่เพื่อแก้แค้นเช่นนี้ ทั้งฮูหยินและนายท่านก็ยังมิล่วงรู้!”“หากอ๋องซู่คิดแตกหักกับเจ้าอย่างสิ้นเชิงขึ้นมา ฮูหยินและนายท่านก็จะตกอยู่ในอันตราย! เจ้าจะนำชีวิตของทุกคนไปเสี่ยงอย่างบุ่มบ่ามเช่นนี้มิได้!”หยางหนานกำหมัดแน่น ชิงเสวียนพูดถูกแล้ว ยามนี้อ๋องซู่นั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก อำนาจทางการทหารทั้งหมดล้วนอยู่ในกำมือของเขาหากตนมิอาจสังหารอ๋องซู่ได้ เช่นนั้นคนทั้งตระกูลหยางจะต้องถูกเขาสังหารล้างตระกูลเป็นแน่!หยางหนานสะบัดมือนางออกแล้วเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง เขาสูดหายใจลึกอย่างต่อเนื่อง พยายามข่มเพลิงโทสะของตนไว้ชิงเสวียนเห็นเขามิได้บุ่มบ่ามออกไป จึงหันไปทางหลิงอวี๋ “พระนางหลิง พวกเราเชื่อคำพูดของพวกท่าน!”“เช่นนั้นอาการป่วยของรั่วหลาน พระนางหลิงพอจะมีวิธีรักษาหรือไม่เจ้าคะ?”หลิงอวี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงกล่าว “ข้าตรวจดูรั่วหลานแล้ว ในเลือดของนางไม่มีพิษ แต่นี่ก็มิได้หมายความว่านางมิได้ถูกพิษ มิฉะนั้นไฝดำบนร่างกายนางคงมิขยายใหญ่ขึ้นเช่นนี้!”“นี่อาจเป็นพิษชนิดหนึ่งที่ทั้งข้า

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2766

    หยางหนานยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นตระหนก หากมิใช่เพราะหลิงอวี๋สังเกตเห็นไฝดำบนแผ่นหลังของรั่วหลาน และล่วงรู้ว่าเจี่ยงชิงเป็นสตรีป่านนี้ต่อให้รั่วหลานตายไปแล้วพวกเขาก็คงมิสงสัยเจี่ยงชิงอีกทั้งตนถูกพิษโดยมิได้สงสัยอ๋องซู่แม้แต่น้อย หากตนเพียงกล้าแตกหักกับเขา อ๋องซู่ก็มิจำเป็นต้องมอบยาถอนพิษให้ ก็สามารถสังหารตนได้ทุกเมื่อ!อ๋องซู่ในยามนี้มิใช่คนที่ต้องพึ่งพาตระกูลหยางเหมือนในอดีตอีกต่อไปแล้ว ต่อให้เขากำจัดตระกูลหยางทิ้งก็มิได้ส่งผลกระทบใดต่อตัวเขาเลย!“หึหึ มินึกเลยว่าตระกูลหยางของข้าจะเป็นเพียงผู้ที่ปูทางให้ผู้อื่นเสวยสุข ต้องเหนื่อยยากโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง!”หยางหนานกล่าวเยาะหยันตนเอง“มิใช่แค่ชีวิตของข้าเท่านั้น ยังมีรั่วหลาน และกระทั่งชื่อเสียงความซื่อสัตย์สุจริตที่บิดาข้าสั่งสมมาทั้งชีวิต!”เซียวหลินเทียนกล่าวเสียงเรียบ “หยางหนาน หากเจ้าคิดว่าเรื่องที่อ๋องซู่และเจี่ยงชิงกระทำมีเพียงเท่านี้ เช่นนั้นเจ้าก็ดูแคลนพวกเขาสองคนเกินไปแล้ว!”หยางหนานมองเซียวหลินเทียนอย่างมิเข้าใจ “นายท่านอู่ เขายังทำสิ่งใดอีกหรือ?”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างมีความนัย “เจ้ามินึกสงสัยบ้างหรือว่า อ๋องซู่นำเงิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2765

    หยางหนานดูเหมือนจะมิระแคะระคายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เขากล่าวขึ้นอย่างซื่อ ๆ ว่า “มิใช่ว่าเขาก็กินโอสถของเจี่ยงชิงเหมือนพวกเราหรอกหรือ?”“หากเขามีวิธีอื่นใดที่สามารถยกระดับวรยุทธ์ได้ เขาจะต้องบอกข้าอย่างแน่นอน!”“อ๋องซู่กับข้าสนิทสนมกันประหนึ่งพี่น้องแท้ ๆ เขามีของดีอันใดล้วนแบ่งปันให้ข้าเสมอ!” หลิงอวี๋ถึงกับไร้คำพูด หยางหนานผู้นี้ช่างซื่อตรงเสียจริง มิน่าเล่าถึงได้ติดกับ ทั้งยังมิคลางแคลงใจในตัวอ๋องซู่แม้แต่น้อยเซียวหลินเทียนจ้องมองเขา กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “หยางหนาน ข้ามายังปากั๋วโจว ก็พอได้ยินกิตติศัพท์นิสัยใจคอของบิดาเจ้ามาบ้าง!”“เขารักราษฎรประดุจบุตรธิดา ทำการยุติธรรมและเคร่งครัด ก็เพราะเขามีชื่อเสียงดีงามถึงเพียงนี้ พวกเราจึงได้ยอมเจรจากับพวกเจ้า!”“หยางหนาน ข้าขอถามเจ้า หากเพื่อยกระดับวรยุทธ์ แล้วต้องให้เจ้าฝึกฝนวิชานอกรีต สังหารผู้คนแย่งชิงพลังของผู้อื่น เจ้าจะยินยอมหรือไม่?”หยางหนานขมวดคิ้วทันที กล่าวเสียงขรึมว่า “ย่อมมิยินยอมอยู่แล้ว! หากท่านพ่อข้าน้อยรู้เข้า ท่านยอมทุบตีข้าน้อยให้ตาย ดีกว่าปล่อยให้ข้าน้อยประพฤติตัวเลวทรามเช่นนี้!”“หยางหนานผู้นี้ได้รับการอบรม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status