แชร์

บทที่ 8

ผู้เขียน: กานเฟย
“หลิงผิง เจ้าติดตามคุณหนูของเจ้ามากว่าสิบปี สิ่งที่เจ้าเอ่ยน่าเชื่อถือที่สุด เจ้าบอกมาว่าหลิงอวี๋มีทักษะทางการแพทย์หรือไม่?”

ชิวเหวินซวงดึงหลิงผิงที่ตามมาข้างหลังตนเองออกมา

หลิงผิงแสร้งทำเป็นไม่สบายใจนัก ก้าวไปข้างหน้าเอ่ยอย่างลังเล

“กราบบังคมทูลฝ่าบาท บ่าวรับใช้ติดตามหลิงอวี๋ตั้งแต่เล็ก นางโง่เขลาเหมือนหมู หมากล้อม เขียนพู่กัน วาดภาพก็ไม่ได้ นับประสาอะไรกับทักษะทางการแพทย์ ท่านอ๋องทรงอย่าได้เชื่อคำพูดของนางเพคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา นางรับใช้คนนี้ขายนางจนหมดสิ้นจริง ๆ !

ทว่าหลิงอวี๋จะไม่มีทางหวาดกลัว ตราบใดที่เธอช่วยเฮยจื่อได้ ใครจะจริงจังกับคำพูดของนางรับใช้!

เซียวหลินเทียนจ้องมองยังหลิงอวี๋ เมื่อเห็นว่านางมิได้รู้สึกตื่นตระหนกใดที่ถูกเปิดเผยความลับออกมา ก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา หญิงผู้นี้ดูผิดปกติอย่างยิ่ง!

ก่อนหน้านี้หากว่านางรับใช้กล้าพูดเรื่องลับหลังของเจ้านายเช่นนี้ นางจะต้องรีบร้องตะโกนอธิบายให้กับตนเอง!

เซียวหลินเทียนไม่เอ่ยวาจาใด

ชิวเฮ่ากลับทนไม่ได้จนร้องคำรามออกมา “คนชั้นต่ำ นางรับใช้ของเจ้าพูดความจริงออกมาแล้ว เจ้ายังจะกล้ามาหลอกท่านอ๋องของข้าอีกรึ?”

“ท่านอ๋อง กระหม่อมว่านางคงอยากจะถูกโบยอีก ดูเหมือนว่า เมื่อครู่นี้ที่โบยไปห้าสิบแส้คงจะเบาเกินไป ควรจะโบยสักร้อยแส้พ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋ทำเพียงมองไปยังเซียวหลินเทียน อธิบายออกมาอย่างไม่รีบร้อน

"แม่นมลี่เป็นคนขอร้องพ่อบ้าน ในตอนนั้นข้าเป็นลมไป หลังจากฟื้นขึ้น ข้าก็ช่วยจัดการรักษาบาดแผลของเสี่ยวเมาแล้ว!"

“ถ้าไม่เชื่อพวกเจ้าก็ไปดูสิ แล้วจะรู้ว่าข้ามีทักษะทางการแพทย์หรือไม่!”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนโบกมือ ชิวเฮ่าก็พร้อมที่จะไปที่เรือนของหลิงอวี๋เพื่อตรวจสอบ

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างเย็นชา "เปลี่ยนให้ผู้อื่นไป! ข้าไม่อยากให้กระดูกซี่โครงของลูกชายข้าหักโดยที่อธิบายไม่ได้!"

ชิวเฮ่าแข็งค้างขึ้นมาทันที นี่หมายความว่าเขาจะลอบใช้เล่ห์หรือ?

ชิวเหวินซวงเองก็ตกตะลึงไป จ้องมองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความประหลาดใจ

ความรู้สึกเช่นเดียวกับเซียวหลินเทียน นางเองก็รู้สึกราวกับว่า หลิงอวี๋ที่อยู่ตรงหน้านี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ใช่พระชายาคนนั้นที่ไม่มีสมองโง่เขลาแล้ว…

พวกเขาสองพี่น้องคิดเหมือนกัน ชิวเหวินซวงไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ ถ้าหากชิวเฮ่าเจอเสี่ยวเมาอีก จะต้องลอบลงมือ!

มาตอนนี้ถูกหลิงอวี๋เปิดเผยเข้า ชิวเฮ่าจึงเสียโอกาสที่จะไปลงมือแล้ว!

สุดท้ายแล้ว เป็นลู่หนานที่วิ่งไปอุ้มเสี่ยวเมามา

ด้านหลังนั้นมีแม่นมลี่และหลิงซินที่ประคองนางอยู่ หอบหายใจตามมาด้วย

“ตรวจสอบดู!” เซียวหลินเทียนถนอมคำพูดดั่งทองคำ

ไป๋สือรับเสี่ยวเมาแล้วอุ้มเข้าไป

ถึงแม้ว่าหลิงอวี๋จะปวดใจที่เสี่ยวเมาถูกทรมาน ทว่า นี่เป็นเพียงแค่โอกาสเดียวที่พวกนางจะหนีรอดจากความตายได้ ต่อให้จะปวดใจมากเพียงใด นางเองก็ไม่อาจหยุดรั้งเอาไว้ได้

“พระชายาจัดการบาดแผลให้กับเสี่ยวเมาจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ เด็กคนนี้กระดูกหักไปสองท่อน...”

เมื่อตรวจสอบจนเสร็จแล้วไป๋สือก็ออกมารายงาน

ไป๋สือที่คอยติดตามอยู่ข้างกายของเซียวหลินเทียนมาโดยตลอด ความคับข้องใจที่มีของเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋นั้นก็รู้ดี ในใจของเขาดูหมิ่นหลิงอวี๋

เพราะฉะนั้น เมื่อเห็นเสี่ยวเมาร่างกายผอมบางที่มีรอยแส้และรอยเตะ ก็ทำได้เพียงแค่ส่ายศีรษะ คร่ำครวญว่าเด็กคนนี้ไม่ควรกลับชาติมาเกิดในท้องของหลิงอวี๋

เซียวหลินเทียนที่ไม่เคยสนใจเสี่ยวเมาเลย ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษที่เสี่ยวเมาได้รับบาดเจ็บเมื่อครู่นี้

เมื่อได้ยินคำของไป๋สือแล้ว เขาถึงได้มองตรงไปยังหลิงอวี๋ เอ่ยเสียงเคร่งขรึมออกมา “เจ้าจะช่วยเฮยจื่อได้หรือไม่?”

“ย่อมได้เพคะ!” หลิงอวี๋เงยหน้าขึ้นด้วยความมั่นใจ

“หม่อมฉันมีเพียงแค่เงื่อนเดียวเท่านั้น เขาต้องฟันตัวเองสองดาบ! ดาบแรกที่เขาเตะลูกชายข้าจนได้รับบาดเจ็บ สมควรชดใช้คืน! อีกดาบหนึ่งชดใช้ที่รแทงข้าเมื่อครู่นี้!”

หลิงอวี๋ชี้มือไปทางด้านของชิวเฮ่า

นางหลิงอวี๋ จะไม่เป็นเหมือนกับหลิงอวี๋คนก่อนหน้านั้น ที่ถูกลอบวางแผนการใส่ยังไม่รู้จักตอบโต้!

จุดมุ่งหมายในการเป็นมนุษย์ของนางก็คือ ผู้อื่นเคารพข้าเพียงบรรทัด ข้าจะต้องเคารพเขาเป็นจั้ง!

หากว่าเจ้ารุกล้ำไม่รู้จักพอ ข้าก็จะไม่มีวันยอม!

สีหน้าของเซียวหลินเทียนเปลี่ยนเป็นดำคล้ำขึ้นมาทันที ตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “หลิงอวี๋ เจ้านี่ได้คืบจะเอาศอก!”

หลิงอวี๋ยกยิ้มเสียดสีออกมา “เฮยจื่อหรือว่าเขา แล้วแต่ท่านจะกรุณา!”

“ท่านอ๋อง ขอเพียงแค่นางช่วยเฮยจื่อไว้ อย่าเอ่ยถึงว่าจะฟันสองครั้งเลย ต่อให้เป็นสิบครั้งกระหม่อมก็ฟันได้! เกรงก็แต่ว่านางจะหลอกลวงท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!” ชิวเฮ่าตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

“หากว่าหม่อมฉันมิอาจช่วยเฮยจื่อเอาไว้ได้ หากว่าเขาตายไป หม่อมฉันจะฆ่าตัวตายชดใช้ความผิดทันที!” หลิงอวี๋เอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมถอยให้ในทันที

“หลิงอวี๋ เจ้าอย่าลืมไป เฮยจื่อก็เป็นเพราะว่าเจ้า ชีวิตถึงได้แขวนอยู่บนเส้นด้าย เจ้าช่วยเขาก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยออกมาอย่างไร้ปรานี “ยังมี ลูกชายของเจ้า และคนของเจ้าล้วนแต่อยู่ในมือของข้า!”

“หากว่าเจ้าช่วยชีวิตเฮยจื่อเอาไว้ไม่ได้ ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าทันที!”

ชิวเฮ่ารีบตอบสนองทันใด พลันดึงดาบออกมาพาดลงบนลำคอของแม่นมลี่ในทันที

หลิงอวี๋ถอนหายใจออกมา ในใจรู้สึกหดหู่ขึ้นมา อย่างรู้สึกแย่

เมื่อครู่นี้นางเพียงแต่อยากจะทดลองเซียวหลินเทียน แต่ท่าทีของเซียวหลินเทียนกลับทำให้นางผิดหวังยิ่ง

ในใจรู้สึกแย่ ก็ไม่ใช่เพราะความรู้สึกของตนเอง!

เป็นเพราะอารมณ์ที่หลงเหลืออยู่ของหลิงอวี๋คนเก่า!

ชีวิตของเสี่ยวเมาและหลิงอวี๋ ในสายตาของเซียวหลินเทียน กลับไม่สำคัญเท่ากับเฮยจื่อและชิวเฮ่า ทั้งสองคนนี้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเขาเลย!

หลิงอวี๋รักเขาถึงเพียงนี้ กลับตายไปทั้งที่ยังไม่ได้รับความรักจากเซียวหลินเทียน!

เป็นเพราะว่าเหตุนี้นางถึงได้รู้สึกย่ำแย่กระมัง!

หลิงอวี๋มองไม่ออกจริง ๆ เลยว่า ชายสารเลวอย่างเช่นเซียวหลินเทียนมีค่าอะไรให้ควรรัก!

ชายรูปหล่อประเภทนี้หลิงอวี๋พบเห็นมามากแล้วในยุคสมัยปัจจุบัน ถึงแม้ว่าเซียวหลินเทียนจะหล่อเหลาและดูดีกว่าดาราหนุ่มยุคปัจจุบัน...

แต่ก็เพียงแค่น่ามองเท่านั้น เป็นเพียงแค่คนที่ใจบอดตาบอดเท่านั้น!

หลิงอวี๋เองก็ไม่ได้ย่อถอย ยังคงตบมือและเผยยิ้มออกมา “บัดนี้ได้รู้เกียรติศักดิ์บารมีของท่านอ๋องอี้แล้ว! ข่มขู่ผู้หญิงและเด็ก น่าประทับใจนัก! ย่อมได้หม่อมฉันจะช่วยเด็กคนนี้ ถือเป็นสิ่งที่หม่อมฉันติดค้างเฮยจื่อเอาไว้!”

ในที่สุดนางก็อดทนเอาไว้ไม่ได้ เอ่ยเสียดสีออกมาอีกประโยคหนึ่ง “เซียวหลินเทียน ท่านใช้ลูกไม้เดิม ๆ มาข่มขู่หม่อมฉันมิได้เสมอไปหรอกนะ!”

นางเหลือบมองไปยังชิวเฮ่า มุมปากม้วนขึ้นปรากฏเป็นรอยยิ้มความหมายลึกซึ้ง...

ยิ้มเสียจนชิวเฮ่ารู้สึกขนลุกชัน...

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2770

    หลิงอวี๋กล่าวพลางเทโอสถสองเม็ดออกมา “ข้าได้ยินว่าฮูหยินหยางเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เช่นนั้นท่านย่อมทราบดีว่า แม้ข้าหลวงหยางและหยางหนานจะกินยาถอนพิษก็มิอาจหายเป็นปกติได้ในทันที!”“พิษร้ายได้แทรกซึมลึกสู่ใจและปอดของพวกเขามานานแล้ว จำต้องขับพิษออกก่อนจากนั้นจึงค่อยบำรุงฟื้นฟู!”ฮูหยินหยางรับโอสถจากหลิงอวี๋ และบิดให้แตกออกครึ่งหนึ่งก่อนใส่เข้าปากลองลิ้มรสอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของฮูหยินหยางพลันเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง“ฮูหยินอู่ ในโอสถนี้ มีส่วนผสมของหญ้าล้างพิษ เมล็ดบัววิญญาณวารี และผลกระดูกวิญญาณ!”“สมุนไพรทั้งสามชนิดนี้ล้วนเป็นโอสถทิพย์ล้ำค่าที่แม้ใช้ทองพันชั่งก็ยากจะหาซื้อได้ ท่านถึงกับใช้มันเป็นส่วนผสมเชียวหรือ?”หลิงอวี๋แย้มยิ้มบางเบา “ฮูหยินหยางช่างมีสายตาแหลมคมนัก! สมุนไพรเหล่านี้แม้จะล้ำค่า แต่หากสามารถช่วยเหลือผู้ที่สมควรช่วยได้ นั่นจึงนับเป็นคุณประโยชน์ของพวกมันอย่างแท้จริง!”ฮูหยินหยางมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาแปลก ๆหยางหนานซึ่งฟังบทสนทนาอยู่ ถึงกับทนมิไหวจึงเอ่ยถามขึ้น “ฮูหยินอู่ ท่านยังมีสมุนไพรเหล่านี้อีกหรือไม่?”“หากท่านสามารถปรุงยาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อแจกจ่ายให้เหล่าแม่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2769

    หลิงอวี๋สะดุ้งตกใจกับสายตาอันเหี้ยมโหดของฮูหยินหยาง แม้นางจะเป็นผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านคลื่นลมแรงมานับมิถ้วน ทว่านี่ยังนับเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแววตาอันอำมหิตและเย็นเยียบถึงเพียงนี้สายตานั้นราวกับจะเชือดเฉือนนางให้ตายทั้งเป็นในชั่วพริบตา!แม้ฮูหยินหยางจะเก็บงำแววตานั้นกลับไปในพริบตา แต่ผลกระทบที่เกิดขึ้นก็ยังทำให้หลิงอวี๋ใจสั่นไหวอยู่บ้างนางมิกล้าจ้องมองสำรวจอีกต่อไป จึงได้แต่ก้มหน้าลงใช้ความคิดชั่วครู่ต่อมา ชิงเสวียนก็รายงานเรื่องราวทั้งหมดจนกระจ่างชัดฮูหยินหยางยังมิเอ่ยคำใด ชิงเสวียนเองก็มิกล้าพูดอะไรมากความ ในห้องจึงตกอยู่ในความเงียบสงัดในทันทีเนิ่นนานผ่านไป ฮูหยินหยางจึงแค่นเสียงเย็นชาออกมาคราหนึ่ง “อ๋องซู่... เจี่ยงชิง... ช่างกล้าดีเสียจริง!”เมื่อเห็นฮูหยินหยางทำลายความเงียบลงแล้ว ชิงเสวียนจึงกล้าเอ่ยปาก “ท่านแม่บุญธรรม ยามนี้แม้แต่หยางหนานก็ถูกพิษ ทางฝั่งนายท่าน เกรงว่าคงมิต่างกัน!”“ครานั้นที่ยอดเขาเกาหลิ่ง รั่วหลานถูกเจี่ยงชิงลอบทำร้าย อ๋องซู่ก็น่าจะอยู่ที่นั่นด้วย แต่เขากลับปล่อยปละละเลยให้เจี่ยงชิงลงมือต่อรั่วหลาน นี่เขาคิดจะแตกหักกับตระกูลหยางเราหรือเจ้าคะ?

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2768

    แววตาเช่นนั้นของลุงซินช่างขัดแย้งกับรูปลักษณ์ที่แก่ชราของเขา หลิงอวี๋นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ครั้นคิดจะมองอีกครั้ง ลุงซินก็ก้มศีรษะลงเสียแล้ว กลับไปมีท่าทีต้อยต่ำและนอบน้อมดังเดิม“พระนางหลิง เชิญทางนี้เถิด!”ชิงเสวียนหันกลับมาเอ่ยเรียกในใจของหลิงอวี๋บังเกิดความคลางแคลงใจต่อท่าทีของลุงซิน แต่ชั่วขณะนี้ยังไม่มีเวลาครุ่นคิดให้ลึกซึ้ง จึงได้แต่เดินตามชิงเสวียนเข้าไปด้านในเมื่อเดินอ้อมลานเรือนรองด้านหลัง ผ่านระเบียงทางเดินทอดยาวหลายสาย ในที่สุดก็มาถึงเรือนชั้นในอันเป็นที่พำนักของฮูหยินหยางเหล่าสาวใช้ที่พบระหว่างทาง เมื่อเห็นชิงเสวียนต่างก็ก้มศีรษะคารวะ ไม่มีผู้ใดตั้งข้อสงสัยที่นางพาหลิงอวี๋เข้ามาด้วยครั้นมาถึงเรือนชั้นใน สาวใช้คนหนึ่งที่เฝ้าประตูอยู่เห็นชิงเสวียน จึงร้องประกาศเสียงดังว่า “ฮูหยิน คุณหนูชิงเสวียนกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!”เสียงที่แก่ชราเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากด้านใน “ให้นางเข้ามา!”หลิงอวี๋ได้ยินเสียงนี้ก็มิได้เอะใจอันใด นางนึกว่าเป็นเสียงของแม่นมข้างกายฮูหยินหยางชิงเสวียนจึงขานรับว่า “ฮูหยิน ข้าพาฮูหยินอู่มาด้วยเจ้าค่ะ!”ชิงเสวียนหยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง จึงพาหลิง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2767

    ชิงเสวียนเองก็รีบพรวดเข้าไปดึงตัวหยางหนานไว้“หยางหนาน นายท่านอู่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว เจ้าบุ่มบ่ามจะไปหาอ๋องซู่เพื่อแก้แค้นเช่นนี้ ทั้งฮูหยินและนายท่านก็ยังมิล่วงรู้!”“หากอ๋องซู่คิดแตกหักกับเจ้าอย่างสิ้นเชิงขึ้นมา ฮูหยินและนายท่านก็จะตกอยู่ในอันตราย! เจ้าจะนำชีวิตของทุกคนไปเสี่ยงอย่างบุ่มบ่ามเช่นนี้มิได้!”หยางหนานกำหมัดแน่น ชิงเสวียนพูดถูกแล้ว ยามนี้อ๋องซู่นั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก อำนาจทางการทหารทั้งหมดล้วนอยู่ในกำมือของเขาหากตนมิอาจสังหารอ๋องซู่ได้ เช่นนั้นคนทั้งตระกูลหยางจะต้องถูกเขาสังหารล้างตระกูลเป็นแน่!หยางหนานสะบัดมือนางออกแล้วเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง เขาสูดหายใจลึกอย่างต่อเนื่อง พยายามข่มเพลิงโทสะของตนไว้ชิงเสวียนเห็นเขามิได้บุ่มบ่ามออกไป จึงหันไปทางหลิงอวี๋ “พระนางหลิง พวกเราเชื่อคำพูดของพวกท่าน!”“เช่นนั้นอาการป่วยของรั่วหลาน พระนางหลิงพอจะมีวิธีรักษาหรือไม่เจ้าคะ?”หลิงอวี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงกล่าว “ข้าตรวจดูรั่วหลานแล้ว ในเลือดของนางไม่มีพิษ แต่นี่ก็มิได้หมายความว่านางมิได้ถูกพิษ มิฉะนั้นไฝดำบนร่างกายนางคงมิขยายใหญ่ขึ้นเช่นนี้!”“นี่อาจเป็นพิษชนิดหนึ่งที่ทั้งข้า

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2766

    หยางหนานยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นตระหนก หากมิใช่เพราะหลิงอวี๋สังเกตเห็นไฝดำบนแผ่นหลังของรั่วหลาน และล่วงรู้ว่าเจี่ยงชิงเป็นสตรีป่านนี้ต่อให้รั่วหลานตายไปแล้วพวกเขาก็คงมิสงสัยเจี่ยงชิงอีกทั้งตนถูกพิษโดยมิได้สงสัยอ๋องซู่แม้แต่น้อย หากตนเพียงกล้าแตกหักกับเขา อ๋องซู่ก็มิจำเป็นต้องมอบยาถอนพิษให้ ก็สามารถสังหารตนได้ทุกเมื่อ!อ๋องซู่ในยามนี้มิใช่คนที่ต้องพึ่งพาตระกูลหยางเหมือนในอดีตอีกต่อไปแล้ว ต่อให้เขากำจัดตระกูลหยางทิ้งก็มิได้ส่งผลกระทบใดต่อตัวเขาเลย!“หึหึ มินึกเลยว่าตระกูลหยางของข้าจะเป็นเพียงผู้ที่ปูทางให้ผู้อื่นเสวยสุข ต้องเหนื่อยยากโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง!”หยางหนานกล่าวเยาะหยันตนเอง“มิใช่แค่ชีวิตของข้าเท่านั้น ยังมีรั่วหลาน และกระทั่งชื่อเสียงความซื่อสัตย์สุจริตที่บิดาข้าสั่งสมมาทั้งชีวิต!”เซียวหลินเทียนกล่าวเสียงเรียบ “หยางหนาน หากเจ้าคิดว่าเรื่องที่อ๋องซู่และเจี่ยงชิงกระทำมีเพียงเท่านี้ เช่นนั้นเจ้าก็ดูแคลนพวกเขาสองคนเกินไปแล้ว!”หยางหนานมองเซียวหลินเทียนอย่างมิเข้าใจ “นายท่านอู่ เขายังทำสิ่งใดอีกหรือ?”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างมีความนัย “เจ้ามินึกสงสัยบ้างหรือว่า อ๋องซู่นำเงิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2765

    หยางหนานดูเหมือนจะมิระแคะระคายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เขากล่าวขึ้นอย่างซื่อ ๆ ว่า “มิใช่ว่าเขาก็กินโอสถของเจี่ยงชิงเหมือนพวกเราหรอกหรือ?”“หากเขามีวิธีอื่นใดที่สามารถยกระดับวรยุทธ์ได้ เขาจะต้องบอกข้าอย่างแน่นอน!”“อ๋องซู่กับข้าสนิทสนมกันประหนึ่งพี่น้องแท้ ๆ เขามีของดีอันใดล้วนแบ่งปันให้ข้าเสมอ!” หลิงอวี๋ถึงกับไร้คำพูด หยางหนานผู้นี้ช่างซื่อตรงเสียจริง มิน่าเล่าถึงได้ติดกับ ทั้งยังมิคลางแคลงใจในตัวอ๋องซู่แม้แต่น้อยเซียวหลินเทียนจ้องมองเขา กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “หยางหนาน ข้ามายังปากั๋วโจว ก็พอได้ยินกิตติศัพท์นิสัยใจคอของบิดาเจ้ามาบ้าง!”“เขารักราษฎรประดุจบุตรธิดา ทำการยุติธรรมและเคร่งครัด ก็เพราะเขามีชื่อเสียงดีงามถึงเพียงนี้ พวกเราจึงได้ยอมเจรจากับพวกเจ้า!”“หยางหนาน ข้าขอถามเจ้า หากเพื่อยกระดับวรยุทธ์ แล้วต้องให้เจ้าฝึกฝนวิชานอกรีต สังหารผู้คนแย่งชิงพลังของผู้อื่น เจ้าจะยินยอมหรือไม่?”หยางหนานขมวดคิ้วทันที กล่าวเสียงขรึมว่า “ย่อมมิยินยอมอยู่แล้ว! หากท่านพ่อข้าน้อยรู้เข้า ท่านยอมทุบตีข้าน้อยให้ตาย ดีกว่าปล่อยให้ข้าน้อยประพฤติตัวเลวทรามเช่นนี้!”“หยางหนานผู้นี้ได้รับการอบรม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status