บทที่ 27

เขาผละลุกขึ้นจากร่างเปลือยเปล่าของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องน้ำ และเปิดฝักบัวเพื่อให้สายน้ำเย็นๆ ดับความร้อนระอุและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายเขาจนรวดร้าวในตอนนี้

ภาพการตอบสนองที่ร้อนแรงอย่างไม่รู้ตัวของวราลียังตามหลอกหลอนเขาทำเอาเขาแทบคลั่งและต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่เปิดประตูห้องน้ำกลับออกไปหาเธออีกครั้ง

วราลีควานหาเสื้อนอนมาใส่อย่างอับอาย ร่างกายเธอยังสั่นเทาจากพิษของแรงปรารถนาที่เพิ่งดับมอดลง เธอไม่รู้จะสู้หน้าเขาอย่างไรทั้งๆ ที่ปากตะโกนบอกว่าเกลียดเขา แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองเขาอย่างร้อนแรงราวกับสาวร้อนรักไม่มีผิด

ภีรวัจน์กลับออกมาอีกครั้ง หลังจากที่สายน้ำช่วยบรรเทาความร้อนระอุของเขาลงไปได้จนเกือบเป็นปกติ

วราลีนั่งอยู่ที่เตียงโดยใช้ผ้าห่มพันร่างของตัวเองเอาไว้อย่างหนาแน่น ตาสองคู่ประสานกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์อันวาบหวามไป

หญิงสาวหน้าแดงและเสหลบตาเขาอย่างอับอายเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาอันน่าอับอายของตัวเอง

เขาหัวเราะน้อยๆ กับท่าทางของเธอ ก่อนจะเดินลงมานั่งที่เตียงข้างๆ เธอ วราลีสะดุ้งและตะครุบชายผ้าห่มเอาไว้แน่น

“ตลกน่าไหม นึกว่าผ้าห่มแค่นี้จะช่วยไหมได้หรือไง”

“ไหมไม่ยอมให้พี่ทำบ้าๆ แบบนั้นอีกหรอก”

“ใครว่าบ้า ไหมออกจะมีความสุข”

“คนบ้า”

“ที่รักครับ ผมชอบจังเลยตอนที่ไหมเรียกผมแบบนั้น อยากฟังอีกสักครั้ง” เขาเริ่มทำท่าเจ้าเล่ห์กับเธออีกครั้ง

“ถอยไปนะ” วราลีแหวใส่แต่แทนที่ภีรวัจน์จะถอยเขากลับรวบร่างของเธอเข้ามากอดไว้ วราลีพยายามดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนที่แสนจะอันตราย ทำให้สะโพกของเธอเกยไปบนสะโพกเขา และหน้าอกอวบของเธอเริ่มเบียดกับหน้าอกแกร่งของเขาอีกครั้ง

“อย่าดิ้นสิไหม เดี๋ยวก็เกิดเรื่องเหมือนเมื่อกี้หรอก คราวนี้ผมไม่รับรองนะว่าไหมจะรอด” เขาพูดเสียงเครียดๆ เพราะการเสียดสีของร่างนุ่มๆ เริ่มทำให้เขาหมดความอดทนอีกครั้ง

“งั้นก็ปล่อยไหมสิ แล้วพี่เคนก็ไปนอนที่โซฟาโน่น”

“ใครจะไปหนาวจะตาย นอนกอดไหมอุ่นกว่า” เขาบอกอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะล้มตัวลงนอนและดึงเธอเข้าไปกอดไว้ มือของเขาเอื้อมไปปิดไฟ วราลีถือโอกาสนั้นพลิกหันหลังให้เขาและเอาหมอนข้างมากั้นไว้

ภีรวัจน์ส่ายหัวน้อยๆ แต่ก็ยิ้มให้กับความดื้อดึงของเธอก่อนจะดึงหมอนข้างออกและขยับเข้ามาหาเธอแล้ววางมือลงบนเอวคอดของเธอไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

“พี่เคน” วราลีเรียกเขาดุๆ

“นอนเถอะน่าดึกแล้วนะ”

“ถอยไปซิคะ”

เขาไม่ตอบแต่กลับขยับร่างเข้าไปชิดกับเธอมากขึ้น วราลีนอนเกร็งอยู่ได้สักพักแล้วจึงค่อยๆ ผ่อนคลายลงเมื่อเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายเริ่มสม่ำเสมอ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ หลับตาลงอย่างอ่อนเพลียในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขาเป็นครั้งแรก

ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในช่วงเช้าๆ ซึ่งเย็นเป็นพิเศษทำให้ร่างบางเบียดเข้าหาความอบอุ่นโดยไม่รู้สึกตัว ภีรวัจน์ลืมตาตื่นและมองคนที่กำลังเบียดเข้าหาเขาอย่างเอ็นดู คนขี้เซาคงจะเพลียจากเหตุการณ์เมื่อคืนเพราะไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยทั้งๆ ที่เขาเองตื่นมาได้สักพักแล้วแต่เขายังไม่อยากลุกไปไหน เพราะมีร่างนุ่มๆ ของเธอที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ชายหนุ่มก้มหน้ามองใบหน้าใสๆ ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้วยิ้มให้กับตัวเองน้อยๆ เขาจะมีความสุขแค่ไหนนะเมื่อตื่นเช้าขึ้นมาแล้วเจอหน้าเธอทุกวันแบบนี้ ยัยเชยนี่...ไม่สิไม่เชยแล้ว ตอนนี้เธอเลิกใส่แว่นแล้วนี่ ใบหน้าสวยๆ ที่เคยถูกบดบังด้วยแว่นตาอันหนาเตอะของเธอตอนนี้ถูกเผยโฉมออกมาให้ใครต่อใครได้เชยชมหมดแล้ว

แต่นั่นกลับทำให้เขาไม่ชอบใจเอาซะเลย เพราะเขาหวงไม่อยากให้ใครเห็น โดยเฉพาะคู่แข่งของเขาที่ได้ใกล้ชิดกับเธอทุกวัน แค่คิดภีรวัจน์ก็แทบคลั่งเมื่อภาพที่พิษณุกำลังกอดกับวราลีมันวนเวียนเข้ามาในสมองเขาอีกครั้ง อย่าหวังเลยวราลีว่าเขาจะยอมปล่อยเธอให้ไปมีความสุขกับผู้ชายคนไหนง่ายๆ

วราลีค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นหลังจากร่างกายพักผ่อนเต็มที่

“อรุณสวัสดิ์ครับยาหยี” ภีรวัจน์พูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อดวงตากลมโตของเธอจ้องมองเขาเหมือนเห็นสิ่งประหลาด ก่อนจะอุทานอย่างตกใจ

“พี่เคน” สายตาที่จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกินของเขาทำให้ความทรงจำต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาหลั่งไหลเข้าสู่สมองของวราลีจนหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย จนทำให้ต้องหลบตาคมกล้าคู่นั้น

“ไหม” เสียงเรียกอย่างเว้าวอนของเขาทำเอาเธอขนลุกเกรียวไปทั่วร่าง

“ปล่อยเถอะค่ะไหมจะไปอาบน้ำ” เธอพยายามดันตัวออกห่างจากอ้อมแขนแข็งแรงของเขา

“จะรีบไปไหนนี่ยังเช้าอยู่เลย” ชายหนุ่มพูดพร้อมทั้งกระชับวงแขนเข้าหาเธอแน่นกว่าเดิม

“ไหมจะกลับบ้าน”

“จะรีบกลับไปหาใคร” น้ำเสียงขี้เล่นเมื่อสักครู่เริ่มเข้มขึ้นทันที

“ก็แล้วแต่จะคิดสิคะ” วราลีตอบโต้ไปอย่างไม่ใยดี เพราะรู้สึกไม่พอใจที่เขาทำน้ำเสียงแดกดันเธอแบบนั้น

“ไหม” เขาเรียกเธอเสียงเข้ม

“ได้ยินแล้วค่ะ” เธอหันไปสบตากับเขาอย่างท้าทายด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงเช่นกัน

“เมื่อไหร่จะเลิกยั่วโมโหผมเสียที ไหมก็รู้ว่ามันไม่เป็นผลดีกับตัวไหม”

“ไม่พูดด้วยแล้ว” เธอพลิกตัวหันหลังให้เอาดื้อๆ เพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนบ้าอำนาจเหมือนเขาอีกต่อไป

“งั้นทำดีกว่า” เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะวางมือลงบนสะโพกมนกลมของเธออย่างยั่วเย้า