บทที่ 26

ภีรวัจน์ผละห่างออกมาเล็กน้อยเพื่อมองดูความสวยงามของเธอในตอนนี้ วราลีนั่งชิดอยู่กับหัวเตียงโดยที่ร่างกายทั้งท่อนบนและท่อนล่างของเธอเปลือยเปล่า ผมยาวของเธอยุ่งเหยิงและปกคลุมลงไปตามแผ่นหลังและเคลียอยู่บนไหล่บางส่วน ริมฝีปากของเธอเผยอน้อยๆ จากการบวมเพราะถูกเขาจูบอย่างหิวกระหาย หน้าอกอวบคู่สวยของเธอตั้งตระหง่านอวดโฉมของมัน ขาสวยทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันและคร่อมร่างของเขาเอาไว้ ความงามของกุหลาบปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ในขณะที่เสื้อผ้าของเขายังอยู่ครบทุกชิ้น

ชายหนุ่มก้มลงไปหามันทันที ปากของเขาเข้าครอบครองกลีบกุหลาบที่มีน้ำหวานเกาะอยู่อย่างอ่อนโยนและหวงแหนก่อนจะเปลี่ยนเป็นร้อนแรงและหิวกระหาย ลิ้นร้อนๆ ของเขาตวัดไปมาเพื่อดูดชิมความหอมหวานของมันแล้วสอดเข้าไปในร่องลึกและขยับเข้าออกเป็นจังหวะอย่างสำรวจ ค้นหาและสร้างความคุ้นเคยจนหญิงสาวต้องขยับสะโพกตามการเข้าออกของเขา

“พี่เคนขา” เสียงของวราลีเรียกเขาอย่างลืมตัว มือทั้งสองของกำปูผ้าที่นอนแน่นจนยับอยู่ยี่ คลื่นความรัญจวนกระหน่ำผ่านลิ้นร้อนๆ ของเขาทุกจังหวะที่เขาขยับเข้าออก น้ำหวานของกุหลาบหลั่งไหลออกมาให้เขาชิมอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มดูดกลืนมันอย่างไม่อิ่มเอม เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนวราลีเกร็งไปทั่วช่องท้อง

 “โอย พี่เคนขา ไหมไม่ไหวแล้ว” เสียงอ้อนวอนที่หวานหูของเธอ ทำเอาภีรวัจน์ปวดร้าวไปทั่วร่างกายอะไรบางอย่างในตัวเขากำลังเร่งเร้าให้เขาปลดปล่อย

ชายหนุ่มถอดลิ้นออกจากบริเวณนั้นและเลื่อนตัวขึ้นไปหาเธอ ดวงตาคู่สวยปรือปรอยและฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์ของแรงพิศวาส จังหวะรักที่เขาจงใจหยุดชะงักลงทำให้วราลีผวาเข้ากอดเขาอย่างทรมาน

“ไหม” เขาเรียกเธอเสียงแหบพร่า

“ช่วยไหมที” เธออ้อนวอนเขาเสียงสั่นอย่างไม่เหลือความยับยั้งชั่งใจเพราะความทรมานมันกำลังแผดเผาเธออยู่ตอนนี้อย่างรุนแรงจนเธอร้อนรุ่มไปทั่วร่าง

อกนุ่มหยุ่นเปลือยเปล่าของเธอที่เสียดสีกับร่างกายเขาตอนนี้ทำให้แทบอยากจะทำอะไรตามใจตัวเองในตอนนี้

ภีรวัจน์แกะกระดุมเสื้อนอนของตัวเองออกอย่างรวดเร็วและดึงร่างเปลือยเปล่าของวราลีเข้าไปกอดไว้อีกครั้ง ความนุ่มหยุ่นของเธอสัมผัสกับอกเปลือยเปล่าของเขาเป็นครั้งแรก วราลีรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดในขณะที่ภีรวัจน์แทบจะคลั่ง..ความอดทนของเขาเริ่มลดน้อยลงเต็มทีจนแทบจะขาดผึง

“ไหม ผมจะไม่ไหวแล้ว” เสียงทรงอำนาจของเขาถูกเปล่งออกราวกับสัมผัสถูกของร้อน ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง นิ้วแกร่งแทรกเข้าไปในกลีบกุหลาบของเธอ วราลีผวากอดเขาแน่นอีกครั้ง

ความคับแน่นโอบรัดนิ้วแกร่งของเขาเอาไว้จนภีรวัจน์ไม่กล้าขยับเพราะกลัวเธอเจ็บ แต่วราลีกลับขยับเข้าหาเขาอย่างเร่งเร้าจนชายหนุ่มต้องขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ น้ำหวานถูกกลั่นออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้เขาขยับเข้าออกได้ถนัดยิ่งขึ้น หญิงสาวปั่นป่วนในช่องท้องจนเกร็งไปทั้งตัว

ภีรวัจน์ผละจากริมฝีปากเย้ายวนที่ถูกเขาครอบครองอย่างยาวนานจนเริ่มบวมเจ่อ หญิงสาวแหงนเงยหน้าขึ้นเพื่อสูดอากาศที่เธอรู้สึกว่ามันเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกายเธอไม่ทันในตอนนี้ เขาซบลงที่ซอกคอขาวนวลของเธอก่อนจะซอกซอนและซุกไซ้ด้วยปากร้อนๆ และจมูกโด่งของเขา

ในขณะที่นิ้วแกร่งของเขายังคงขยับเข้าออกสลับกับกดลึกเป็นจังหวะจนหญิงสาวต้องเบียดสะโพกเข้าหาเขาหลายต่อหลายครั้ง

“พี่เคนขา” หญิงสาวเรียกเขาอย่างวาบหวามปนหอบ เสียงหวานๆ ของเธอยิ่งเหมือนเร่งเร้าให้เขาหมดความยับยั้งชั่งใจ

ภีรวัจน์เงยหน้าขึ้นมองเธอและประสานสายตากับนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มของเธอ

“ครับที่รัก”

“คน..ใจ..ร้าย” เธอต่อว่าเขาทั้งที่เสียงยังคงหอบสั่นเพราะเขาไม่ได้หยุดจังหวะการขยับนิ้วอันร้ายกาจของเขาสักนิด

“ร้ายตรงไหน” เขาพูดอย่างอารมณ์ดีท่ามกลางพายุพิศวาสที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรงอยู่ในตอนนี้

“พี่กำลังทำอะไรกับไหมคะ” เธอถามเหมือนคนละเมอ

“ลงโทษคนเจ้าชู้”

“ใคร..เจ้าชู้” สงครามย่อยๆ กำลังเกิดขึ้นครั้ง

“ไหม” เขาตอบชิดริมฝีปากของเธอ เขาหัวเราะออกมาน้อยๆ เพราะเธอยังอุตส่าห์หาเรื่องทะเลาะกับเขาจนได้ทั้งๆ ที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่

“พี่เคน…ต่างหาก” น้ำเสียงเธอเหมือนงอนๆ แต่ปนหอบเพราะเขาไม่ได้หยุดโรมรันเธอเลย

“ที่รักครับ” เขาเรียกเธออย่างอ่อนโยน

“อย่ามาเรียก” วราลีพยายามประท้วง แต่เขาตอบโต้โดยการกดนิ้วเข้าไปจนสุดทำเอาหญิงสาวเสียวซ่านอย่างรุนแรงอีกครั้ง

“คนใจร้ายช่วยไหมด้วย” เธออ้อนวอนเขาเสียงสั่น

“เรียกผมเพราะๆ ก่อนสิครับที่รัก”

“ไม่” วราลียังดื้อดึงแต่เขาก็ตอบโต้ด้วยการทรมานเธอด้วยการกดนิ้วเข้าออกเบาบ้างหนักบ้างจนวราลีผวากอดเขาแน่น

“ครับที่รัก” เขากระซิบที่ข้างหู

“ช่วยไหมนะคะพี่เคน อย่าทรมานไหมอีกเลย”

“เรียกผมว่าที่รักก่อน แล้วผมจะตามใจไหม” เขาต่อรอง วราลีเขินอายกับคำนั้นเกินกว่าจะพูดมันออกมาได้ แต่จังหวะการเร่งเร้าอย่างร้ายกาจของเขาทำให้เธอไม่มีทางเลือกมากนัก เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังทรมานจนถึงขีดสุดแล้ว

“ค่ะ พี่เคน...ที่รัก”

“ที่รักของใครครับ”

“ที่รักของไหม ช่วยไหมนะคะ” ตอนนี้เธอยอมทำตามเขาทุกอย่าง ขอเพียงแค่ให้เขาปลดปล่อยเธอจากความทรมานนี้เสียที

ภีรวัจน์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเร่งจังหวะการเข้าออกถี่ยิบ ความคับแน่นของเธอตอดรัดนิ้วแข็งแกร่งของเขามากขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่ไหวแล้ว”

หน้าท้องแบนราบของวราลีขมวดเกร็ง ก่อนที่ร่างกายของเธอจะกระตุกอย่างรุนแรง โดยมีแสงดาวนับพันดวงพร่างพราวอยู่ตรงหน้า เมื่อเขาพาเธอไปแตะขอบสายรุ้งที่สวยงาม

ภีรวัจน์กอดเธอไว้แน่นเมื่อพาเธอส่งถึงฝั่ง แต่เขากลับทรมานเพราะความปวดร้าวของร่างกายตัวเองที่กำลังเรียกร้องการปลดปล่อยเช่นกัน