ตอนที่ 2

มหาวิทยาลัย M  คณะวิศวะกรรมศาสตร์

" หมอบลงไป!!! " เสียงร้องตะโกนดังลั่นบริเวณลานเกียร์แห่งนี้ พร้อมกับเหล่ารุ่นน้องปีหนึ่งที่พร้อมใจกันนอนราบลงไปกับพื้นตามคำสั่งของ โซ่ เฮดว๊ากสุดโหดของคณะวิศวะกรรมศาสตร์แห่งนี้

" ผมจะพูดกับพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย อยากได้ไหมรุ่นน่ะ! " โซ่ร้องตะโกนขึ้นอีกครั้ง 

" อยากครับ / ค่ะ " ซึ่งรุ่นน้องปีหนึ่งที่นอนหมอบกันอยู่ก็พร้อมใจกันตอบมาเสียงดัง

" ผมให้เวลาพวกคุณอีกวันเดียว ล่าลายเซ็นรุ่นพี่มาให้ครบ ไม่อย่างนั้นรับน้องมหาลัย วิศวะก็ไม่ต้องเข้าร่วม! "

" เข้าใจที่พูดกันไหม? " ลีออน พี่ว๊ากอีกคนตะโกนถามขึ้นหลังจากที่โซ่พูดจบแล้ว

" เข้าใจครับ / ค่ะ "

" ดี ตั้งใจทำกิจกรรม อย่าทำให้พวกผมผิดหวังล่ะ " ไลอ้อน แฝดพี่ของลีออนพูดทิ้งท้ายไว้แล้วก็เดินออกไป ตามด้วยกลุ่มพี่ว๊ากอีก 4 คนที่เดินตามไป

" มีอะไรก็ไปบอกกูที่ห้องกิจการ " โซ่เดินมาที่หน้าประตูแล้วแวะบอกหัวหน้าสตาฟที่ยืนรอคุมน้องกิจกรรมอยู่

" ครับพี่ "

เมื่อคุยกับรุ่นน้องเสร็จแล้วโซ่ก็เดินออกมาสมทบกับกลุ่มเพื่อนของเขาที่กำลังยืนรออยู่ที่ด้านข้างลานเกียร์

" ไปไหนต่อว่ะ? " เรย์ เอ่ยถามขึ้น ทำให้เพื่อนทุกคนหันไปมองที่โซ่เป็นตาเดียว

" กูมีงานที่ห้องกิจการ " โซ่เห็นสายตาของเพื่อนมองมาจึงเอ่ยปากขึ้น

" งานอะไร? "

" สรุปการรับน้องก่อนจะขอจัดวันชิงธงไง " เป็นลีออนที่ตอบแทนโซ่ เพราะเขาเองก็มีงานที่ต้องดูช่วยโซ่เช่นกัน

" อ๋อ " เมื่อได้ยินอย่างนั้น เพื่อนอีก 3 คนก็พยักหน้าเข้าใจ

" ถ้าอย่างนั้นกูไปนั่งเล่นที่ห้องกิจการก็แล้วกัน " ไลอ้อนพูดขึ้น เพราะแม้ว่าเขาจะไม่มีงานอะไรต้องทำ แต่เมื่อเช้านี้เขามาพร้อมกับลีออน น้องชายฝาแฝดของเขา ยังไงก็ต้องรอกลับพร้อมกับลีออนอยู่แล้ว

" เออ รอไอ้โซ่ทำงานเสร็จแล้วค่อยไปหาอะไรกิน " เวคิณจึงสรุปให้แล้วหันไปถามโซ่

" ตกลงไหม? " 

" อื้ม " โซ่พยักหน้ารับแล้วก็เดินนำเพื่อนไปที่ห้องกิจการ

โซ่ ศิรวิทย์ ไพศาลกุล ทายาทเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์และอะไหล่ อายุ 21 ปี เรียนคณะวิศวะกรรมศาสตร์ สาขาวิศวะกรรมยานยนต์ ปี 3 เฮดว๊ากสุดโหดของคณะ และยังเป็นถึงหลานเจ้าของมหาวิทยาลัย โซ่มีเพื่อน 4 คน

ไลอ้อน ลีออน แฝดนรกรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งนิสัยทั้งคู่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ไลอ้อนจะเจ้าชู้ และขี้เล่น ส่วนลีออนจะนิ่งๆ นิสัยคล้ายๆ กับโซ่ จึงทำให้ทั้งคู่สนิทกันมาก

ต่อมาคือพายัพ รู้จักกันตอนมาเรียนที่นี่ นิสัยจะคล้ายๆ กับไลอ้อน ทั้งคู่จึงค่อนข้างจะสนิทกัน

อีกคนคือเรย์ ลูกครึ่งไทย - เกาหลี นิสัยจะค่อนข้างกลางๆ ไม่นิ่งและขี้เล่นจนเกินไป มารู้จักกับกลุ่มโซ่ตอนมาเรียนที่นี่เหมือนกันกับพายัพ

ห้องกิจการนักศึกษา

ทั้ง 5 คนเดินเข้ามานั่งตามมุมของตนเอง โซ่และลีออนก็นั่งอ่านเอกสารกันอยู่ ส่วนไลอ้อนและพายัพก็สุ่มหัวกันหาส่องรุ่นน้องเฟรชชี่ของปีนี้

" ปีหนึ่งบัญชีแม่งมีแต่คนเด็ด ๆ " ไลอ้อนพูดขึ้นในขณะที่กำลังส่องเพจปีหนึ่งงานดี ซึ่งเป็นเพจที่รวมรุ่นน้องปีหนึ่งที่น่ารักๆ เอาไว้

" ไหนวะ? " พายัพจึงหันมาหยิบเอาโทรศัพท์ในมือของไลอ้อนไปดูอย่างถือวิสาสะ

" เออ น้องมีนา แม่งสวยชิปหาย " เมื่อเห็นรูปแล้วก็เห็นด้วยกับเพื่อนสนิท เขาเลื่อนดูชื่อของรุ่นน้องแล้วก็พูดขึ้น

" เบา ๆ หน่อย " เรย์หันมามองสองคนที่สุ่มหัวกันส่องสาวอยู่แล้วปรามเบาๆ เพราะเพื่อนอีกสองคนกำลังทำงานกันอยู่

" ไอ้โซ่ " ลีออนลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินมาหาโซ่ที่นั่งทำงานอยู่

" ??? " โซ่เงยหน้าขึ้นมองลีออนอย่างตั้งคำถาม ซึ่งลีออนไม่ได้ตอบ แต่ยื่นเอกสารไปตรงหน้าของเพื่อนสนิทแทน

โซ่อ่านเอกสารแล้วขมวดคิ้วงุ่น

" มีอะไรวะ? " ทำให้เรย์สงสัย ลุกขึ้นมาแล้วชะโงกไปดูเอกสารในมือของโซ่

" ทำไมได้มาแค่นี้? " โซ่เงยหน้าขึ้นถามลีออน

" ไม่รู้ "

" เดี๋ยวกูมา " เมื่อได้รับคำตอบแบบนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินออกจากห้องไป

ไลอ้อนและพายัพเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติจึงเดินไปหยิบเอกสารที่โซ่วางทิ้งไว้บนโต๊ะขึ้นมาดู

" งบอะไร? อย่าบอกนะว่างบกิจกรรมวันชิงธง " เมื่อเห็นแล้วไลอ้อนก็เงยหน้าขึ้นมาถามน้องชายตนเองทันที

" ไม่ใช่ " ลีออนส่ายหน้านิ่ง

" มึงคงไม่ได้หมายความว่านี่คืองบกิจกรรมรับน้องรวมนะ " เรย์จึงพูดขึ้นบ้าง

" ไม่ใช่แค่กิจกรรมรับน้องรวม แต่รวมทุกกิจกรรมที่คณะเราทำ "

เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น ไลอ้อน พายัพ และเรย์จึงหันมามองหน้ากันทันที

" ไอ้ชิปหาย ตามไปเร็ว " ไลอ้อนพูดขึ้นแล้วรีบวิ่งตามโซ่ไป โดยถือเอกสารงบประมาณติดมือไปด้วย

" โซ่ ๆ มึงใจเย็น ๆ ก่อนเพื่อน " เมื่อวิ่งตามมาทันโซ่ที่กำลังเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสาม ซึ่งเป็นชั้นห้องทำงานของอาจารย์ในคณะ ไลอ้อนก็พยายามพูดให้เพื่อนของตนใจเย็น

" หลีกไป " โซ่เอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง

" ใจเย็น ๆ มีอะไรค่อยพูดกัน " พายัพจึงเข้ามาดักหน้าด้วย

" กูก็จะไปพูดนี่ไง "

" หลบ! " โซ่ผลักเพื่อนทั้งสองออกแล้วเดินต่อ

" เอาไงดีว่ะ? " ไลอ้อนหันมาถามความเห็นของเพื่อนที่เหลือ

" ตามสิไอ้สัส " ลีออนจึงพูดขึ้นแล้วเดินตามโซ่ไปเงียบๆ 

โซ่เดินหน้านิ่งมาที่หน้าห้องของอาจารย์ที่รับผิดชอบกิจกรรมนับน้องของคณะแล้วเปิดประตูเข้าไปทันที

พรึบ

" นี่!! " ทำให้อาจารย์ชัยวัฒน์ที่กำลังนั่งดูหนังอยู่เงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่พอใจ เพราะโซ่เข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะประตู

" อ้าว ศิรวิทย์มีอะไร? " เขาพยายามปล่อยผ่านไปแล้วถามขึ้น

" ผมจะมาคุยกับอาจารย์เรื่องงบประมาณรับน้องครับ " โซ่จึงเดินมาที่ด้านหน้าโต๊ะทำงานของอาจารย์แล้วเอ่ยเข้าเรื่องทันที

" อ๋อ ว่ามาสิ " อาจารย์จึงพยักหน้ารับแล้วถามขึ้น

" อาจารย์ไม่คิดว่ามันน้อยไปเหรอครับ? งบที่อาจารย์จัดสรรมา "

" อาจารย์ไม่ได้เป็นคนจัดสรรเอง แต่เป็นทางคณะบดีและกรรมการให้มาเท่านี้ " อาจารย์ไม่ได้สนใจสีหน้าของโซ่ที่กำลังหงุดหงิดอยู่ เขาตอบไปอย่างสบายๆ เหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร

" ให้มาเท่านี้? " คนอื่นๆ ที่ตามมาได้ยินอย่างนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกันทันที

" ใช่ อาจารย์แย้งแล้วนะว่ามันน้อยไป แต่ทางนั้นบอกว่ากิจกรรมรับน้อง ทำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร " อาจารย์จึงพูดขึ้นแล้วทำหน้าจนใจ

" เหรอครับ? " โซ่กัดฟันแล้วถามขึ้นเสียงนิ่ง

" ใช่น่ะสิ " อาจารย์ก็พยักหน้ายืนยัน

" ถ้าอย่างนั้นผมจะไปร้องเรียนเรื่องนี้กับอธิการบดีเองครับ " โซ่จึงพูดขึ้นบ้าง

" อะไรนะ! " ทำให้อาจารย์ร้องขึ้นอย่างตกใจ

" ถ้าอาจารย์ยืนยันว่าทางคณะบดีให้งบมาเท่านี้ เดี๋ยวผมจะไปคุยกับอธิการบดีเองครับ " โซ่ปรายตามองอาจารย์ตรงหน้าเล็กน้อยแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องไป โดยเขาหยิบเอกสารในมือของไลอ้อนไปด้วย

" ดะ เดี๋ยว " ทำเอาอาจารย์ร้องห้ามไว้ไม่ทัน

" ไม่ต้องห่วงนะครับอาจารย์ พอดีไอ้โซ่มันเป็นหลานท่านอธิการน่ะครับ " ไลอ้อนมองสีหน้าซีดของอาจารย์และแสยะยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นเพื่อให้อาจารย์สบายใจ

" วะ ว่าไงนะ!! " แต่ไม่รู้ทำไม อาจารย์ถึงได้ดูช็อคยิ่งกว่าเดิม

" นี่อาจารย์ไม่รู้เรื่องนี้เหรอครับ? ก็คงไม่แปลกหรอกครับ เพราะว่าอาจารย์พึ่งย้ายมานี่นา " พายักจึงพูดเสริมและมองอจารย์ด้วยความสะใจ เพราะไม่แปลกที่คนตรงหน้าจะไม่รู้ว่าโซ่คือหลานชายของท่านอธิการบดี เพราะอาจารย์คนนี้พึ่งย้ายมา และก็ได้มารับผิดชอบตรงนี้เลย

" ปะ ไปตามศิรวิทย์มา! " อาจารย์พยายามตั้งสติและสั่งให้เพื่อนของโซ่ไปตามโซ่กลับมา

" คงไม่ทันแล้วล่ะครับ ป่านนี้มันคงเดินไปถึงรถแล้วมั้ง " 

" มะ ไม่ได้นะ " ได้ยินิิย่างนั้นก็ทำให้อาจารย์รู้สึกแข้งขาอ่อนขึ้นมาทันที

จากนั้นเขาก็พยายามตั้งสติแล้ววิ่งออกจากห้องไปเพื่อห้ามโซ่

" มาถึงก็เหยียบหางเจ้าถิ่นเลยว่ะ " พายัพพูดขึ้นแล้วหัวเราะอย่างสะใจ

" มึงว่าไอ้โซ่เป็นหมาเหรอ? " ไลอ้อนยินอย่างนั้นจึงหันขวับมามองพายัพทันที

" กูไม่ได้พูดนะ มึงพูดเอง " พายัพยักไหล่แล้วก็โยนงานให้ไลอ้อน

" เออ มึงพูด เดี๋ยวไอ้โซ่มากูจะฟ้องมัน " เรยจึงพูดขึ้นเสริม

" อะ อ้าว ไอ้ลีนช่วยกูด้วย ไอ้พายมันใส่ร้ายกู " เมื่อโดนรุม ไลอ้อนจึงหันไปหาน้องชายตนเองแล้วพูดขึ้นเสียงอ้อน

" ปัญญาอ่อน " ลีออนปรายตามองพี่ชายตนเองอย่างเอือมระอา เขาพูดขึ้นเสียงนิ่งแล้วเดินนำออกไป ตามด้วยเรย์

" ถามจริงนะ ชีวิตนี้มึงมีคนรักบ้างไหมว่ะ? " พายัพหันมากอดคอไลอ้อนแล้วถามขึ้นติดตลก

" ไอ้สัส "