“อ๊ะ อื้อ” นิราเช็ดเหงื่อตามซอกคอตัวเองออกแรงๆ ก่อนจะครางแผ่วเบาอย่างไม่ชอบใจ สภาพอากาศตอนนี้ เธอร้อน เธออยากได้แอร์เย็นๆ
“อ่ะ อื้อ ร้อน” นิราบ่นกับตัวเอง เธอร้อนมาก แต่ไม่มีแรงจะเดินไปเปิดแอร์ ที่นี่ที่ไหน ขออากาศเย็นๆให้นิราหน่อย
“ฮึ่ม!” นิราย่นคิ้วลง เมื่ออากาศในห้องไม่ได้เย็นขึ้นสักนิด เธอเปิดเปลือกตามองรอบกาย โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นใครสักคน ที่ยืนมองเธออยู่ทางด้านหัวเตียงเลย
อ่า! นี่ห้องเธอเอง งั้นแก้ผ้านอนคงไม่มีใครว่าหรอกมั้ง
นิราไม่รู้ว่าตัวเองมาที่นี่ได้ยังไง แต่ในสติอันน้อยนิดบอกว่าห้องนี้คือห้องของเธอเอง เธอคงเมานั่นแหละ เจ้พิมคงลากมาส่ง แต่เจ้พิมลืมเปิดแอร์ให้ไง โคตรร้อน
“อื้อ อ่า”
นิราครางอื้ออึง เมื่อพยายามถอดชุดรัดรูปของตัวเองออกจากตัว เมื่อถอดมันไม่ได้ เธอก็กระชากมันออกแรงๆ จนผ้าบางๆมันขาด จากนั้นก็ก้มลงไปดึงถุงน่องสีดำ ที่มันทำให้คันยุบยิบนั่นทิ้ง ตอนนี้ทั้งร่างของนิรา เหลือเพียงบรากับกางเกงชั้นในลูกไม้เข้าชุด
“แม่งยั่วสัส! กูต้องทนไหม ก็ไม่นะ”
เสือที่ยืนมองการกระทำของเธอเงียบๆ พูดกับตัวเองแผ่วเบา เขาเห็นหมดเลย ตั้งแต่เธอถอดชุดตัวเองออก ไหนจะถอดไปด้วยครางไปด้วย มันยั่วอารมณ์เขาแบบสุดๆไปเลย จนเขาเริ่มปลดเสื้อเชิ้ตเนื้อดีกับกางเกงลงไปพร้อมๆกับเธอนั่นเอง
เสือเดินไปเปิดแอร์จนสุด ก่อนจะเดินกลับมาเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มไว้อย่างสวยงาม
“อื้อ ร้อน” นิราขยับหนีมือร้อนๆของเสือ ทันทีที่เขาใช้มันเช็ดหน้าให้
“เดี๋ยวก็เย็นน่า”
พูดอย่างหงุดหงิดใส่คนที่นอนอยู่ใต้ร่าง เธอเอาแต่หันหน้าไปมา จนเขาเช็ดเหงื่อให้เธอไม่ได้ ไหนจะร่างที่ดิ้นไปมาอยู่ใต้ร่างเขานั่นอีก เธอจะรู้ไหมว่ายิ่งดิ้นมันยิ่งยั่วยุ ให้เขาทำอะไรมากกว่านี้ จะรู้ไหมว่าตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเขากับเธอ มันมีเพียงแค่กางเกงในกับอากาศน้อยนิดกางกั้นเท่านั้นเอง
“อ๊ะ ร้อนค่ะ” นิราร้อนจริงๆ เพราะร่างสูงของเขาที่ทาบทับอยู่ อุณหภูมิในห้องก็เย็นช้ากว่าความต้องการของเธอมาก
“อืม เดี๋ยวจะร้อนกว่านี้อีก”
เสือก้มลงไปบดจูบริมฝีปากบางที่บ่นแค่คำว่าร้อน ไม่รู้จะร้อนอะไรนักหนา เขานี่สิที่ร้อนกว่าเธอ ร้อนมากๆ ด้วย
“อ่า” นิราครางด้วยเสียงน่าเกียจอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเขาบดจูบเร้าอารมณ์ตามความต้องการ ด้วยความช่ำชอง
“เก็บไว้ครางต่อจากนี้บ้างสิ” เสือผละออกมาพูดแป๊ปเดียว ก่อนจะก้มลงไปดูดเม้มตามซอกคอ จนมันเกิดรอยแดงหลายจุด เสือยกยิ้มอย่างพอใจกับผลงานของตัวเอง จากนั้นก็เลื่อนใบหน้าและริมฝีปากลงไปที่หน้าอกอวบของเธอต่อ
“อืม ใหญ่จริงนี่หว่า” เสือพูดเสียงกระเส่า ตอนนี้เขาเหมือนคนโรคจิตที่กำลังจะลักหลับคนเมา มากขึ้นไปทุกที แต่ยอมรับเลยว่า หลงใหลกับร่างกายเย้ายวนของเธอ มากกว่าผู้หญิงที่เคยนอนด้วย
“อ่า อื้อ อ๊ะ อ่า~”
เสือได้ยินแต่เสียงครางหวานๆ ถึงแม้จะชอบฟัง แต่ก็อยากฟังไอ้คำที่ว่า เสียวจังเลยค่ะ หรืออะไรที่มันมากกว่าเสียงอิอะจากปากเธอ
ทุกอย่างที่เธอทำมันขัดใจเขาไปซะหมด ไม่ว่าจะดวงตาที่หลับพริ้มอย่างคนเสียวซ่าน มากกว่าจะลืมขึ้นมามองหน้าเขา หรือเสียงครางที่ไม่มีชื่อเขาเลย
ยัยนี่เอาเปรียบเขา ไม่ช่วยทำ เอาแต่รักสบายนอนครางอย่างเดียว
“ซี๊ด~ อ๊าย”
เสือบีบเค้นเต้างามแรงๆ อีกข้างใช้ปากดูดดึงยอดจุกสีชมพูสะอาดสะอ้าน ส่วนมือที่ว่างจากหน้าอกเธอ ลูบไล้วนเวียนไปตามร่างนุ่มนิ่มขาวนวล ก่อนมันจะหยุดลงตรงดอกไม้อวบอูมช่องามที่มีกางเกงในปิดไว้มิดชิด
“อ๊า! / อืม แม่งแน่น”
ทันทีที่มือใหญ่ของเสือเลื่อนไปถึงดอกไม้ช่องามของเธอ เขาก็ใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงในของเธอไปไว้ด้านข้าง จ้วงนิ้วเข้าไปในร่องรักเธอทันที อย่างไม่มีการเล้าโลมก่อน เพราะคิดว่าแค่นี้คงพอแล้ว สำหรับสาวกลางคืนแบบเธอ แต่เสือกลับตกใจกับสิ่งที่ได้สัมผัส
“แม่งรีแพร์มาซะด้วย”
เสือยกยิ้มอย่างเหยียดหยัน แน่นขนาดนี้คงไปผ่ารีแพร์มาแน่นอน แสดงว่าก่อนหน้านั้น โดนมาเยอะจนบานเบอะไปแล้วสินะ ไอ้จูบที่เหมือนไร้ประสบการณ์นั่นก็ช่างแสดงเก่ง
“อ๊ะ อ๊า อื้อ เจ็บ”
เสือโมโหมาก เพราะคิดว่าเธอผ่านมาอย่างโชกโชน แต่มาหลอกเขาด้วยจูบอ่อนประสบการณ์ เขาจ้วงนิ้วมือเข้าหาเธออย่างหยาบโลนเพราะความโกรธ เธอก็เหมือนผู้หญิงพวกนั้น ที่วางแผนทั้งหมดเพื่อเข้าหาเขา
“อื้อเจ็บค่ะ เจ็บ”
นิราร้องลั่น ยกศรีษะมองไปจุดอ่อนไหวของตัวเอง ที่มันรู้สึกเจ็บเพราะมีอะไรสักอย่างโจนจ้วงเข้าไปด้วยความเร็วและแรง
“กรี๊ด ปล่อยนะคะ”
นิราหวีดร้องลั่นด้วยสติอันน้อยนิด เธอมองเห็นร่างสูงของใครสักคนกำลังลวนลามเธอ เขาเอาแต่ก้มหน้าดูดดึงยอดอก ส่วนมือก็กำลังขยับเข้าออกที่กายสาวของเธออย่างหยาบช้า
“อ่า อื้อ เจ็บค่ะ ปล่อย ฮือ” นิราร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองกำลังเจอ มองไม่เห็นหน้าเขาเลย ใครน่ะที่กล้ามาทำกับเธอแบบนี้ แล้วนี่ความจริงหรือว่าความฝัน
“อ๊ะ อ๊า อะ” เสือไม่สนใจนิราสักนิด ตื่นแล้วก็ดีจะได้มาช่วยกันทำ
“ครางดังๆ หน่อย” เสือออกคำสั่ง เมื่อคนที่เขาดูดนมอยู่เอาแต่ร้องครางอู้อี้ในลำคอ ทั้งยังยกมือมาดึงมือเขาออกอีก
“อื้อ” นิราทำอะไรไม่ได้เลย เธออยากขัดขืน แต่กลับรู้สึกดีเพราะนิ้วมือที่กำลังขยับเข้าออกแรงๆ ในช่องทางคับแน่นของเธอ ไหนจะหัวแม่มือที่เขี่ยไปมากับจุดอ่อนไหวของเธออีก มันรู้สึกดีจนร่างกายเธออยากปลดปล่อยบางอย่าง
“อ๊ะ อ่า อ๊า อร้าย”
นิราที่โดนเสือเล้าโล้มทั้งหน้าอกอวบอิ่ม ทั้งจุดกระสันและร่องรักพร้อมกัน กรีดร้องกับความรู้สึกแปลกใหม่ ที่เขาทำให้ข้างในตัวเธอเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ทั้งยังกระตุ้นให้ร่างกายปล่อยน้ำใสๆออกมา
“ไม่ได้อารมณ์เลย”
เสือพูดอย่างหงุดหงิด เขาอยากฟังคำว่า พี่เสือจะแตกแล้วค่ะ มากกว่าเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมนั่น
“จะ จะทำอะไรคะ” นิรามองมาที่ร่างแกร่ง ที่เอาแต่ก้มหน้ามองจุดซ่อนเร้นทั้งหมดของเธอ เธอรีบหนีบขาเข้าหากันทันที ด้วยความอับอาย
“ทำโทษ คนขี้ยั่ว”
เสือพูดจบก็จับร่างเธอดึงมาปลายเตียง ส่วนเขาลงไปยืนรออยู่ก่อนแล้ว หลังจากถอดกางเกงในที่เหลือของตัวเองเสร็จ ใช้มือจับแท่งเนื้อขนาดใหญ่ถูไถเบาๆ เข้ากับร่องรักของเธอ ไม่นานก็กดมันลงไปอย่างไม่ยั้งแรง
หมับ! “ว๊าย! พี่คินเดี๋ยวตก!” ทิพย์วารีร้องเสียงหลง มองหน้าสามีที่อุ้มขึ้นจากโซฟาตาเขียวปัด เธอไม่ได้ตัวเล็กๆเลยนะ ถ้าทำเธอตกลงไป เธอจะหยิกให้เนื้อเขียวเลย “กอดคอไว้สิ นอนตรงนี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคนนั้นคนนี้เดินเข้ามา มันวุ่นวาย” พูดจบก็ก้าวเดิน มือเล็กยกโอบรอบลำคอหนาไว้แน่นอย่างช่วยไม่ได้ ดื้อดึงไปคงไม่ได้อะไร หลับตาแน่น ปล่อยให้คนตัวโตพาไปในที่ๆเขาอยากจะไป อคินวางคนหลับลงบนเตียงแผ่วเบา แล้วบอกไม่เหนื่อยนะ แต่หลับทันทีที่เขาอุ้มขึ้นมาถึงด้านบน ไม่รู้เป็นแผนการหรือเปล่า แต่ก็ไม่อยากเอาแต่ใจตัวเองมาก จึงปล่อยให้เธอนอนพักผ่อนไปก่อน ยังไงคืนนี้ก็ต้องได้ทำอยู่แล้ว จะอดทนรอต่อไปอีกหน่อยแล้วกัน 16:45 น. @โรงแรมที่จัดงานเลี้ยง รถยนต์คันหรูจอดลงบริเวณหน้าโรงแรมที่จัดงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส ทิพย์วารีปิดริมฝีปากหาวไปฟอดใหญ่ ทั้งที่เพิ่งตื่นนอนเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน “ค่อยไปนอนต่อช่วงที่ช่างแต่งตัวให้นะ” “พี่คินจะไปไหนต่อเหรอคะ?” ทิพย์วารีถามคนที่ไม่ยอมดับเครื่องยนต์รถ เหมือนว่าเขาจะไปที่ไหนต่อ ไม่เข้าไปข้างในพร้อมกับเธอ “ไปรับแอล” “ค่ะ ให้วาวขึ้
21:45 น. ร่างสูงค่อยๆย่องออกมาจากห้องนอนของตัวเอง ได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆดังขึ้นเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน รอจนมั่นใจว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นทำอะไรเสร็จหมดแล้ว จึงได้ย่องออกจากห้องของตัวเอง ประตูห้องที่ทิพย์วารีใช้หลับนอน ถูกเปิดออกแผ่วเบา ร่างสูงก้าวผ่านประตูไปอย่างเงียบเชียบ ปิดลงอย่างเบามือ เดินฝ่าความมืดไปที่เตียงนอน มองร่างที่คดคู้กายอยู่ในผ้าห่ม แสงไฟจากหัวเตียง ส่องให้เห็นใบหน้ายามหลับใหลของว่าที่ภรรยา พรึ่บ! ร่างสูงขึ้นคร่อมทับร่างเย้ายวนไว้อย่างรวดเร็ว สัมผัสเมื่อคืนทำให้ร่างกายเกิดความต้องการอยู่ตลอด ให้รอไปจนถึงคืนพรุ่งนี้ เขารอไม่ไหวหรอก ต้องทำอะไรสักอย่างกับความต้องการของตัวเอง จุ๊บ! สัมผัสมาก่อนเสียง ทิพย์วารีที่เพิ่งเข้าสู่ห้วงนิทรา สะดุ้งตื่นเต็มตา ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลงเมื่อเห็นใบหน้าคนที่คร่อมทับตัวเองอยู่ “ตื่นแล้วเหรอ” “พี่คินจะทำอะไรคะ?” “นอนอยู่เงียบๆเถอะน่า!” “ไม่เอานะ วาวเหนื่อย พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” “นิดเดียวน่า!” อคินไม่สนใจเสียงห้ามปรามสักนิด ปิดริมฝีปากเล็กไว้แน่น ไม่ให้เธอโต้แย้งอะไรได้อีก เลื่อนมือดึงชายชุ
“วาวขอออกไปข้างนอกนะคะ” “อยู่นี่แหละ ไม่ทำอะไรแบบเมื่อคืนหรอกน่า” พูดอย่างหงุดหงิด เพราะทำอะไรอย่างที่อยากทำไม่ได้ มองอาหารในจานที่วางอยู่อีกโต๊ะ สลับกับอาหารในมือคนที่นั่งทับอยู่บนตัก จานนั้นของโปรดเขาจริงๆ แต่แปลกที่เขาเลือกกินอาหารของทิพย์วารี แทนที่จะเป็นอาหารที่ตัวเองโปรดปราน กว่าทิพย์วารีจะถูกปล่อยให้เดินออกมาจากห้องทำงานของผู้บริหาร ก็เป็นตอนที่เขาถูกแพรวิภาโทรตามให้เข้าประชุม แน่นอนว่ามันเลยเวลาประชุมไปหลายนาที เพราะเขามัวแต่ลวนลามเธอ มากกว่าจะเสียเวลาในการกินอาหาร ร่างเพียวระหงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ของตัวเอง ไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งทำหน้าเหม็นเบื่อส่งมาให้ ทิพย์วารีเองก็เห็นใจมะนาวนะ ที่พยายามอย่างหนักเพื่อครอบครองหัวใจเขา รู้สึกเห็นใจและสมเพช เพราะเหมือนเห็นตัวเองในอดีตซ้อนทับกับภาพเธอ “ถ้าแต่งงานแล้ว ฉันจะคุยเรื่องการทำงานของคุณกับพี่อคินนะคะ” ทิพย์วารีบอกสิ่งที่ตัวเองจะทำ มองใบหน้าสวยนิ่งๆ ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรต่อเธอเลย เพราะคิดว่าทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว มะนาวทำงานไม่คุ้มเงิน ถ้าเพียงแค่ฝึกงานเฉยๆ และเธอมีใจที่จะเรียนรู้งานจริงๆมันคงไม่มีเหตุผ
“เที่ยงแล้วนะคะ คุณอคินน่าจะทานเลย เพราะบ่ายมีประชุม” “ไม่หิว” “ทานหน่อยนะคะ นี่ของโปรดพี่คินเลยนะ” ใบหน้าที่แต่งแต้มอย่างสวยงามแย้มยิ้ม เดินเข้ามาใกล้ทอดสายตามองอย่างคะยั้นคะยอ หวังให้คนตัวโตลุกจากเก้าอี้มาทานอาหารที่ตัวเองยกเข้ามาให้ หวังทำคะแนนเต็มที่ เพราะมั่นใจว่าเขาจะหลงเสน่ห์ตัวเอง เพราะหน้าตาที่เหมือนกันกับคนที่เขารักมากที่สุด “แพรอยู่ข้างนอกไหม?” “อยู่ค่ะ แต่น้องวาวไม่อยู่” แอบยิ้มนิดๆ เมื่อคำตอบของตัวเอง ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาตึงขึ้น มุมปากหนาคว่ำลงบ่งบอกว่าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก “พี่คินให้นาวป้อนไหมคะ” “ไม่เป็นไร ออกไปเถอะ” “แต่…” “ออกไปครับ ผมจะทำงาน” น้ำเสียงห่างเหินมาพร้อมกับแววตาเฉยชา มะนาวรีบหมุนตัวเดินหนีออกไป เธอจะทำให้เขาอารมณ์เสียตอนนี้ไม่ได้ ช่วงนี้พยายามอย่างมากที่จะไม่ทำอะไร แม้จะร้อนใจมากเหลือเกิน เพราะใกล้จะถึงวันงานของเขาแล้ว แต่เธอมีแผนการสำรองไว้อยู่ คิดว่าไม่สามารถพังงานแต่งของเขาได้แน่ แต่คิดว่าตัวเองสามารถทำให้เขาหย่าได้ โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน ทิพย์วารีมองกล่องข้าวในมือ เธอเห็นตอนที่มะนาวถืออาหารเข้าไ
วันรุ่งขึ้น 11:25 น. ทิพย์วารีขยับกายหนีจากอ้อมกอดคนเอาแต่ใจ เพียงแค่แรงขยับน้อยนิดของเธอ คนตัวโตก็ลืมตาขึ้นมองดุๆ แล้วรัดเธอไว้แน่นเหมือนเดิม “พี่คิน วาวเมื่อยค่ะ” เธอกับเขานอนอยู่ท่านี้มานานหลายชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าบทเรียนเมื่อคืนจบลงตอนไหน แม้จะมึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ก็ไม่ได้เมามากขนาดจำอะไรไม่ได้ เธอจำได้ทุกอย่างว่าเขาทำอะไรกับร่างกายเธอบ้าง ส่วนเขาไม่รู้จำได้หรือเปล่า เพราะตั้งแต่เขาปล่อยให้เธอนอน เขาก็ยังไม่ตื่นอีกเลย มีเพียงแค่เมื่อกี้ที่ลืมตามอง และตอนนี้ก็หลับลงไปอีกแล้ว “พี่คิน… วาวจะไปห้องน้ำ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยว เธอตื่นมาสักพักแล้วเพราะรู้สึกปวดปัสสาวะ พยายามหนีจากอ้อมกอดนี้แล้ว แต่ขยับทีไร ก็ถูกรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม และตอนนี้มันเริ่มจะอั้นไม่ไหวแล้ว “พี่คินค่ะ วาวขอไปห้องน้ำหน่อยค่ะ” คำออดอ้อนอ่อนหวานดังชิดแผ่นอก กดริมฝีปากลงเบาๆ ลากไล้ลิ้นผ่านผิวเนื้อสีเข้มกว่า หวังให้การกระตุ้นทางร่างกายปลุกคนตัวโตจากห้วงนิทรา ตื่นเถอะนะได้โปรด ไม่งั้นมันจะอั้นต่อไปไม่ไหวจริงๆ! “อืม…ไม่พอเหรอ?” “พอแล้ว วาวจะไปห้องน้ำ วาวปวดฉี่” เงยหน้าม
“อ๊ะ อ๊า พี่คิน ตรงนั้น ไม่ อ๊ะ อื้อ” เสียงหวานครางลั่น จุดหวงแหนกำลังโดนมือใหญ่รุกรานอย่างหนัก สะโพกถอยหนีจากสัมผัสเพราะความเจ็บ แต่โดนมืออีกข้างกดสะโพกไว้แน่น ใบหน้าส่ายไปมา ก่อนจะรีบยกใบหน้าขึ้น ก้มลงมองบริเวณนั้นของตัวเอง เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรชื้นๆแตะลงไปเบาๆ “กรี๊ด!” ทิพย์วารียกมือปิดหน้าด้วยความอาย หุบขาเข้าหากันแน่น เพื่อไม่ให้คนตัวโตทำเรื่องน่าอายกับร่างกายของตัวเอง เขาลงไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้ว….แล้ว เขากำลังก้มหน้าทำอะไรอยู่ตรงนั้น น่าอายที่สุดเลย! “อืม” อคินครางแผ่ว เขาไม่เคยทำแบบนี้ให้ผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง ไม่เคยคิดอยากจะซุกไซร้ใบหน้า อยู่ตรงนี้ของผู้หญิงคนไหนเลย แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าไม่อยากหนีไปไหน กลีบเนื้อสีชมพูสวยกำลังล่อลวงสายตา กลิ่นกายสาว หอมหวานคล้ายขนม สัมผัสเปียกชื้นของน้ำหวานกลางกาย ทุกอย่างมันน่าสนใจไปหมด จนเขาไม่สนแรงบีบของท่อนขาเรียวยาว ยังคงปัดป่ายลิ้นไปทั่วจุดซ่อนเร้นแสนหวาน นิ้วมือแหวกกลีบเนื้อออกจากกัน ให้ลิ้นได้สัมผัสอย่างถนัดถนี่ “อ๊ะ อ๊า! พี่คิน” “อือ” นิ้วมือเรียวยาวหายเข้าไปในร่องรักคับแน่น ขยับ