บทที่ 14

ยั่วรักคุณหมอคีตะ บทที่ 14

วาดฝันออกจากห้องคุณหมอมาก็มานั่งรออยู่หน้าห้องพ่อเหมือนเช่นเคย

คีตะไม่ได้ตามออกมาหรอกเพราะเขามีอะไรต้องให้คิดเยอะแยะ รวมทั้งงานที่กองอยู่ตรงหน้าด้วย จะผัดผ่อนไว้ก่อนก็ไม่ได้ เพราะงานของเขาแต่ละอย่างเกี่ยวข้องกับชีวิตของคนไข้ทั้งนั้น

จนเวลาผ่านไปถึงช่วงเย็นวันเดียวกัน..

"พรุ่งนี้ทางตำรวจจะพาผู้ต้องหาเข้าฝากขังก่อน" ตำรวจท่านเดิมเดินมาคุยกับเธอ

"คุณพ่อลุกเองได้แล้วเหรอคะ" สามวันแล้วมั้งที่เธอไม่ได้เจอหน้าพ่อ

"เดินได้บ้างแล้ว"

"ค่ะ"

"ผู้ต้องหาจะถูกนำไปฝากขังไว้ที่โรงพัก ระหว่างนี้ญาติก็เข้าพบได้ มีอาหารอะไรก็ซื้อไปฝากกันได้" เห็นใบหน้าเธอเศร้าลงมากก็รู้สึกสงสาร การฝากขังที่โรงพักกับขังในเรือนจำไม่เหมือนกัน เพราะถ้าเข้าเรือนจำแล้วการเข้าเยี่ยมนักโทษก็จะยากหน่อย

"ขอบคุณคุณตำรวจมากนะคะ"

"มีอะไรกัน" พอเคลียร์งานเสร็จคีตะก็ออกมาจากห้อง และเห็นว่าเธอคุยกับตำรวจหน้าห้องนั้นอยู่

"คุณตำรวจบอกว่าพรุ่งนี้พ่อจะถูกนำไปโรงพักแล้วค่ะ"

"ผมขอเข้าไปดูคนไข้หน่อย"

"ได้ครับ"

"ช่วยถือของเข้าไปหน่อยสิ" คีตะส่งของในมือให้กับวาดฝันช่วยถือเข้าไปในห้อง

"คะ?" หญิงสาวรับของนั้นแล้วแต่ก็อ