LOGINลิ้นลากผ่านทรวงอกที่เหี่ยวย่น....ปากขบเม็ดหัวนมท่านเบาๆ ....พร้อม ๆ กับโยกสะโพกขึ้นลงช้า ๆ ปากแคมอ้าออกกว้างตอนที่เธอโยกขึ้นสุดลงสุด....
“อูยยย!!....ท่านขา เสียวจัง อื้มมม!!!”
เป็นครั้งแรกที่เธอเสียตัวให้ชายแก่ผู้โหยหาความสุขภายในตัวเธอ....แลกกับสิ่งที่เธอจะได้รับเธอก็คิดว่ามันน่าจะคุ้ม
“เบา ๆ ก่อนนะ ฉันเกือบจะเสร็จแล้ว หนูหยุดก่อนสักครู่”
“.........”
หัวบานหยักถูกกลีบกุหลาบบีบรัดจนแทบทนไมไหว เม็ดติ่งสวยของเธอสัมผัสเบา ๆ กับส่วนหัวบานขณะที่กำลังดึงมันออก เธอเสียวจนแทบขาดใจ
“ใส่ถุงยางซะหนู..”
“คือหนูไม่ได้เตรียมมาค่ะ”
“อยู่ในลิ้นชักข้าง ๆ นี้ หนูไปหยิบมาสิ” แพรพลอยเอื้อมเปิดลิ้นชักที่ข้างเตียง เธอหยิบถุงยางออกมาแกะและทำท่าจะสวมใส่ให้ท่านอย่างว่าง่าย
“อย่าเพิ่งใส่สิจ๊ะหนู ไปหยิบกล่องมุกข้าง ๆ ที่อยู่ด้วยกันมาก่อน”
“ทำไมเหรอคะ” แพรพลอยเอื้อมไปหยิบกล่องเม็ดมุกมาให้ชายสูงวัยดู ท่านพยักหน้าแล้วเอ่ยกับพยาบาลสาว
“เอาเทลงไปในถุงยางสิ” แพรพลอยทำตามที่ท่านสั่ง เธอเทเม็ดมุกประมาณ 8 เม็ดลงไปในถุงยางแล้วเอาสวมไปที่แท่งเอ็นของท่านที่ตั้งโด่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้หัวบานหยักห่อหุ้มด้วยถุงยาง รอบ ๆ ท่อนเอ็นก็เต็มไปด้วยมุก
“ทำต่อได้แล้ว” ท่านพูดจบก็ยิ้มด้วยดวงตาที่ฉายแววแห่งความสุขออกมา แพรพลอยค่อย ๆ กดสะโพกลงที่แท่งเอ็นนั้น
“อุยยย!!” ....ร่างเธอสะดุ้ง....ความเสียวแผ่ซ่านมากขึ้นกว่าเป็นเท่าทวี เพราะตอนนี้แท่งเอ็นร้อนสวมถุงยางเรียบร้อย แถมถุงยางก็ยังมีปุ่มรอบ ๆ อีกด้วย คราวนี้เธอรู้สึกว่ามันคับแคบและเสียวมากกว่าเดิม โพรงสวาทเธอเสียดสีกับเม็ดมุกไปมาจนแทบจะทานทน
มือเรียวจับท่อนเอ็นออกมาอีกครั้งด้วยความรู้สึกเสียวซ่านปนความเจ็บเล็กน้อยจนเกินพิกัด
“เอาเข้าไปสิ เร็ว ๆ”
“แป๊บนะคะ พลอยเจ็บเหลือเกิน”
พยาบาลคนสวย เอาแท่งเอ็นร้อนที่มีมุกอยู่รอบ ๆ ถูไถทั่วปากร่องอีกครั้ง....เม็ดมุกบดกับติ่งเสียวของเธออย่างช้าๆ จนน้ำเมือกไหลริน...ปากแคมอ้ารอ...ช่องทางรักของเธอกระตุกตอดรัดท่อนเอ็นเบา ๆ ยามที่มันเคลื่อนผ่านเข้าไปด้านใน
.....อู่ววววห์... เธอค่อยๆ กดลงช้าๆ ...ลงช้าๆ ...ลึกอีกนิด...อูยยย....มันตึงเหลือเกิน....เธอดันมันเข้าช้าๆ อีกครั้งด้วยเกรงว่ามันจะครูดไปแบบเมื่อสักครู่จนทำให้เจ็บ แต่รอบนี้น้ำในร่องหลืบมันมีมากกว่าเดิม เธอกดสะโพกงามลงไปได้ง่าย ๆ และไหลลื่นขึ้น
สะโพกงามกดต่ำลงช้า ๆ จนกลีบแคมอ้าอมท่อนเอ็นลำใหญ่ลงช้าๆ ....มันค่อย ๆ เข้าแล้ว
“อุ๊ยย!....อุยยย!..อืม ๆ อ๊า อ่าาาห์ เสียวว โอ๊ยย!! ท่านขา พลอยเสียว”
“อือ!!.ท่านขา อ้อยยออ อี้ยย!!” แพรพลอยครางเสียวและพูดออกมาอย่างไม่อาย
“มีความสุขมากมั้ย...หนู”
“อื้มมมมม!! มากเลยค่ะท่าน..มันแน่นมาก โอ๊ยยย!! อื้อ! พลอยเสียวว! ค่ะท่าน”
“กดลงมาอีกสิ...หนู เอาให้มิดโคนสิจ๊ะ อย่างนั้นแหละ แรงกว่านี้อีกหน่อยสิ”
“โอ๊ยยย!!!.. อร๊ายยยย!!.. ท่านขา”
‘เสียวเหลือเกินโอ่วววห์...มันเข้าลึกลงจัง’
“ดีมากจ้ะหนู รับรองว่าถ้าหนูเชื่อฉัน ไม่ดื้อกับฉัน เจ้าดนัยมันไม่รอดเป็นผัวหนูแน่ ๆ ” พยาบาลสาวกดลง...บ๊วบบบ!!....อุยยย!...มันเข้าหมดแล้ว.....แน่นเหลือเกิน....ใหญ่อะไรอย่างนี้....เอวเธอเริ่มส่าย....ก้นอวบโยกไปกับท่อนเอ็นลำใหญ่
“อืมเสียว....เสียวอะ....” เสียงเธอคราง....ปากห่อครางเสียงกระสัน เอวโยกท่อนเอ็นลึกหายจนหมด โคกเนินบดขยี้ช้าๆ ....เส้นขนดำบดถูกับโหนกเหน่าชายสูงวัยไปมา....
“อุยยย!! มันสุขเหลือเกินค่ะท่านขา” เธอคราง ร่างสั่นไหวไปกับความเสียวจากท่อนเอ็น ท่านนอนมองเธอทำตลอดเวลา
“กระแทกแรง ๆ สิหนู” แพรพลอยเร่งตามที่ท่านสั่งแล้วสั่งอีก....จนหญิงสาวไม่ไหวจริงๆ ....มันอยากเสร็จสมอยู่ตลอดเวลา มันทั้งเสียวทั้งร่านสุดๆ ในยามนี้....
แพรพลอยยอมรับว่านี่คือความเสียวที่สุดที่เธอเคยเจอมาเลยทีเดียว.......เธอยกสะโพกขึ้นลงแรงขึ้น และกดกระแทกท่อนเอ็นอย่างเอาเป็นเอาตาย
ตับ ตับ ตับ.... โอ่ววว์ เสียวเหลือเกิน.... ไม่....ไม่ไหวจริง ๆ ....เธอใกล้แล้ว.....มัน....โอววว น้ำเธอเริ่มแตกกระจายเพิ่มขึ้น
“อร๊ายยยย!!!.. ท่านขา หนูไม่ไหว อื้อ อืมมม!! อ่าห์ อ่าห์”
น้ำเธอพุ่งฉีดพุงออกมาจากกลีบแคมอาบท่อนเอ็นนั้น...เธอโยกอีก...และโยกอีก อย่างไม่อยากเสร็จ และอยากเก็บเกี่ยวความเสียวซ่านนี้ไว้ให้นานเหลือเกิน...อยากเสียวนาน ๆ ...อยากเสียวนานๆ กว่านี้จัง..อืม...อูยยยย!!.....เธอสุขเหลือเกิน..........
ภาพเหตุการณ์ของเธออยู่ในสายตาของใครบางคน เมื่อเขาเสร็จจากภารกิจช่วยตัวเองจนพ่นน้ำเชื้อออกมาเรียบร้อยแล้ว ภาพจากกล้องวงจรปิดก็ถูกปรับเปลี่ยนไปที่มุมอื่นแทน
ตอนที่ 25 เสียงคลื่นหรือจะสู้เสียงคราง NCหนึ่งเดือนผ่านไปหลังจากที่ดนัยและรสสุคนธ์ได้แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ดนัยก็มีโอกาสลาพักร้อนเพื่อพาภรรยาสาวไปฮันนีมูนดนัยหลับตาลงฟังเสียงคลื่นกระทบหาดทราย สมองก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามแต่ใจจะพาไปจนหลับผล็อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รสสุคนธ์มาเขย่าแขน“คุณหมอคะ ลงไปเล่นน้ำเถอะค่ะ” ดนัยขยี้ตาด้วยความงัวเงีย คงเพราะเพลียจากการขับรถทางไกลประกอบกับจิตใจที่หนักอึ้งมาตลอดนั่นเอง เขาลุกขึ้นยันเอวบิดตัวซ้ายขวาอยู่สิบกว่าครั้งเพื่อขับไล่ความง่วงแล้วก็วิ่งเหยาะ ๆ ลงทะเล น้ำทะเลอุ่น ๆ ช่วยให้เลือดลมในกายเขาพลุ่งพล่าน ความง่วงก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง เขาดำผุดดำว่ายออกกำลังอยู่พักนึงก็นึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นรสสุคนธ์อยู่บนชายหาดเขามองไปรอบ ๆ มีคนเล่นน้ำอยู่เต็มไปหมด ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ทำให้ลำบากในการค้นหาเป็นอย่างยิ่ง หลังจากพยายามอยู่สองสามนาทีเขาก็ยอมแพ้ คิดว่าเดี๋ยวอีกสักพักจะขึ้นจากทะเลแล้วก็คงไปเจอกันบนชายหาดเองดนัยว่ายน้ำห่างออกไปจากชายฝั่ง เป้าหมายของเขาคือแนวหลักหินที่ตั้งอยู่ห่างจากฝั่งไปราวครึ่งกิโล ระยะทางเพียงแค่นี้เขามั่นใจในสมร
ตอนที่ 24 ฟื้นแล้ว...ก็มาให้ฉีดยาซะดี ๆ NC“ทำให้ผมคิดถึงใจจะขาด หายแล้วก็ยังหลอกผมอีก คืนนี้ผมไม่ปล่อยคุณเอาไว้แน่ ๆ ” คุณหมอก้มหน้าลงไปกระซิบด้วยน้ำเสียงยียวน สองแก้มสากปรากฏรอยยิ้มอย่างคนที่นึกสนุก“คุณหมอ!!! จะทำอะไรรส” พูดจบตัวเธอก็ถูกคนหมอโน้มตัวให้นอนลงบนเตียงกว้าง คุณหมอบดจูบเพื่อลงโทษ รสสุคนธ์จำต้องสะบัดหน้าหนีส่งเสียงครางอู้อี้ สองมือน้อยทุบเบา ๆ ที่แผ่นอกกำยำของเขา ตากลมเล็กถลึงใส่คนที่คร่อมตัวเธอเอาไว้ดนัยโอบกอดไม่ให้เธอดิ้นรนต่อสู้เขาได้ ก่อนขยับร่างบางเข้ามากอดจนลมหายใจเป่ารดกัน แต่มือใหญ่ยังไม่ละ ห่างจากเรียวปากนุ่มหวาน ส่วนมืออีกข้างเลื่อนไปกุมมือเล็กไว้ เพราะรู้สึกเจ็บระบมที่กำปั้นน้อยของหญิงระรัวใส่ไม่ยั้ง“อื้อ” รสสุคนธ์ครางเสียงดัง พยายามยกท่อนขาเรียวเพื่อเอาเข่าไปกระแทกให้โดนจุดสำคัญของเขา แต่คนที่ว่องไวกว่าก็จัดการแทรกขาเข้าไปล็อกขาเรียวเล็กเพื่อกันไม่ให้เธอทำร้ายเขาได้ รสสุคนธ์เบิกตาโตตกใจ เธอรู้ว่าบางอย่างมันกำลังทำให้เธอหน้าแดงซ่าน เขาไม่ได้ตั้งใจจะจู่โจมหรือขืนใจหญิงสาวมากขนาดนี้ แต่เป็นเพราะแม่คุณดิ้นและพยายามทำร้ายเขา“รส ถ้าคุณไม่คุณไม่หยุดดิ้น ผมจะปล้ำค
ตอนที่ 23 หนามยอกต้องเอาหนามบ่งระหว่างที่นันทิยากำลังจะขับรถออกไปจากคลินิกโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ปลายสายก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเพื่อนสาวของเธอนั่งเอง นันทิยาคิดในใจว่าจะเอาไงดี จะบอกรสสุคนธ์ดีมั้ยว่าหมอดนัยรู้ตัวแล้ว แต่ถ้าทำแบบนั้น เธอต้องโดนหมอดนัยเล่นงานแน่ ๆ เธอคิดวนซ้ำไปมาหลายตลบ จนในที่สุดแล้วเธอก็ไม่กล้าบอกรสสุคนธ์อยู่ดี“เป็นไงเรียบร้อยดีมั้ย” ปลายสายจากรสสุคนธ์เพื่อนรักถามด้วยความอยากรู้“อือ… หมอเค้าชวนฉันไปทานข้าวคืนนี้” จบคำพูดของเพื่อนสาว รสสุคนธ์ก็ว้าวุ่นเลยทีนี้ อะไรกัน เพิ่งเจอกันครั้งแรกนัดทานข้าวแล้วเหรอนี่ ผู้ชายร้อยทั้งร้อย แหม่!!..ก็เหมือนกันหมด เธอคิดในใจ“แค่นี้ก่อนนะนันท์” รสสุคนธ์รีบบอกด้วยเสียงอ่อย จนเพื่อนสงสาร“เฮ่ย!. เดี๋ยวสิรส”“มีอะไรอีกละ” นันทิยากำลังจะบอก แต่ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน เลยเฉไฉไปเรื่องอื่นแทน“แกอย่าลืมที่บอกฉันไว้นะ ถ้าคืนนี้ฉันทำสำเร็จ”“แกทำแค่นี้ก็พอได้มั้ง แค่นี้ฉันก็พอรู้แล้วว่าหมอดนัยคงชอบแกแล้ว”“บ้าน่า..แค่ชวนทานข้าวเนี่ยนะชอบ”“เอ่อ..เดี๋ยวค่อยว่ากันแค่นี้นะ” รสสุคนธ์รีบวางสายจากเพื่อน เพื่อที่จะโทรหาหมอดนัยดนัยกำลังนั่งทำงานอยู่ใน
ตอนที่ 22 ตรวจของลับ..แทงยับเพื่อนสนิท NC“ขออนุญาตนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างราบเรียบ นิ้วยาวเรียวเกี่ยวเอาแพนตลูกไม้บางเบาสีดำออกจากจุดสงวนลงมาที่ขาอวบนวลเนียนของเธอ พยาบาลสาวหลับตาผ่อนลมหายใจ เข้าออกช้าๆ ลึกๆ หัวใจแทบจะระเบิดนี้มันครั้งแรกของเธอนะ ที่ต้องอ้าขาให้ผู้ชายดูของสงวนคุณหมอถอดกางเกงในของเธอเสร็จ ร่างเล็กปรือตาขึ้นมาด้วยใบหน้าร้อนฉ่า เธออายก็อาย แต่ก็ต้องยอม เพราะจุดมุ่งหมายเธอยิ่งใหญ่นัก นันทิยารู้สึกเย็นวาบสลับกับร้อนวูบวาบบริเวณน้องสาว แต่พอคุณหมอบีบคีมให้ถ่างออกแค่นั้นเธอก็ถึงกับกรี๊ดลั่น“โอ๊ยย!!.. เบา ๆ สิคะคุณหมอ ดิฉันยังไม่เคย”“เจ็บหรือครับคุณนันทิยา” คุณหมอยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยถาม“เจ็บสิคุณหมอ ก็นันท์ยังไม่เคยนี่คะ” หญิงสาวเผลอแทนตัวเองกับหมอด้วยชื่อเล่น ตายห่าแล้ว เธอจึงรีบพูดกลบเกลื่อนในทันที“ใกล้เสร็จหรือยังค่ะ..คุณหมอ”“ครับ ๆ อีกนิดเดียวครับ” ทุกอาชีพต้องทำงานบนพื้นฐานของความอดทน ดนัยเองก็เช่นกัน เขาต้องใช้ความอดทนอย่างสูงเมื่อคนไข้ลักษณะนี้ ต่อให้คนไข้จะสวยขนาดไหน ก็ต้องหักห้ามใจให้ชินและพยายามคิดว่าที่ทำทั้งหมดนี้คืองาน โดยมีสามาธิอยู่แค่ตรงนั้น
ตอนที่ 21 เพื่อนแฟนมาอ่อย...จัดหน่อยจะเป็นไร NC“หยุดเลยนะยัยรส..ฉันไม่เอาด้วยหรอก” เพื่อนสาววอร์ดเด็กรีบปฏิเสธเรื่องที่เพื่อนรักขอร้องทันที“น่า...นันท์ ฉันขอแค่ครั้งเดียวเอง”“หึ...เกิดคุณหมอจับได้ขึ้นมาฉันก็ซวยอะดิ”“ไม่หรอกน่า ฉันว่าคุณหมอจำแกไม่ได้หรอก แค่ใส่แมสแล้วแกล้งเข้าไปตรวจ คนไข้เข้าออกคลินิกวันละตั้งเยอะตั้งแยะใครจะไปจำได้“คุณหมอเป็นถึงรองผู้อำนวยการ จับได้ขึ้นมาต้องโดนโทษหนักแน่ ๆ”“ตกลงแกจะไม่ช่วยฉันจริง ๆ เหรอนันท์” รสสุคนธ์ออดอ้อนเพื่อนรักด้วยเสียงกระเง้ากระงอด “อืมห์”“แต่ถ้าแกช่วยฉันนะ รับรองว่าเรื่องน้องชายฉัน ฉันจะช่วยแกเต็มที่เลยล่ะ”“จริงเหรอ....แล้วช่วยยังไงล่ะ...อิอิ” นันทิยารีบหันมาหาเพื่อนสาวทันที“แหม่!!..ทีอย่างนี้ละก็ หูผึ่งเชียวนะ”“อะ..ก็ได้ๆ ไหนแกบอกมาสิ..ว่าฉันต้องทำยังไง”“แก....ช่วยไปอ่อยหมอดนัยให้ฉันทีสิ”“ยัยรส!!!!!”“เอาน่า....แค่หลอก ๆ เองไม่ได้ให้เอาจริง ๆ ซะหน่อย ทำเป็นตกอกตกใจไปได้” หลังถูกเพื่อนรักตะคอกใส่เสียงห้วน รสสุคนจึงรีบบอกวิธีการของเธอให้เพื่อนฟัง“แล้วถ้าเค้าไม่เล่นด้วยล่ะ.....แกจะให้ฉันทำยังไง”“อืม...ก็ดีแล้วนี่...ถ้าเค้าไม่เล่น
ตอนที่ 20 อย่าเล่นแบบนี้..ตื้ด...ตื้ด...ตื้อ...ดนัยรีบโทรกลับไปที่เบอร์ดังกล่าว แต่เขาได้ยินแค่ หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ The number you called cannot be reached at this time.ดนัยกำลังจะโทรศัพท์เข้าไปที่เบอร์ของโรงพยาบาล แต่ว่าเขาได้ยินเสียงเรียกของ เด็กสาวตรงหน้าห้องตรวจเสียก่อน“กรอกเสร็จข้อมูลเรียบร้อยแล้วค่ะ”“ครับ งั้นเดี๋ยวเชิญที่ห้องตรวจด้านในเลยครับ”“คุณชรินรัตน์ วันนี้เป็นอะไรมาครับ” ดนัยเงยหน้าขึ้นถามหลังจากอ่านชื่อของเด็กสาวตรงหน้า“ปวดหน่วง ๆ ที่บริเวณท้องน้อยค่ะ”“ช่วยเล่าให้คุณหมอฟังหน่อยครับ ว่าก่อนหน้านี้คุณมีกิจกรรมอะไรที่เกี่ยวกับทางเพศบ้างไหม”“อืมห์ คือว่าหนู ไม่กล้าเล่าค่ะ” เด็กสาวแอบกระซิบคุณหมอเบา ๆ “ครับ ถ้าอย่างนั้น คุณมีอาการเจ็บก่อนหรือหลังจากที่กิจกรรมทางเพศสิ้นสุดลงครับ”“คุณหมอ เออ ๆ คือว่า คุณแม่หนูอยู่ข้างนอก ถ้าคุณหมอจะช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ หนูจะเล่าให้ฟังค่ะ” เด็กสาวป้องปากแล้วพูดกับคุณหมออีกครั้ง“ยินดีครับ เรื่องความลับของคนไข้ไว้ใจหมอได้ครับ” คราวนี้คุณหมอยิ้มกว้างแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง จึงทำให้เด็กสาวผ่อน