LOGINเช้าวันต่อมา ที่โรงพยาบาล
“สวัสดีค่ะ คุณหมอ”
“คุณหายดีแล้วเหรอรส”
“ค่ะ เมื่อวานพอทานยาเสร็จได้สักครึ่งชั่วโมงก็เริ่มดีขึ้น”
“ถ้างั้นวันนี้ตอนไปคลินิกคุณออกไปพร้อมผมเลยก็นะครับ”
“แล้วรถฉันละคะ”
“ก็จอดไว้ที่นี่ก่อนสิครับ”
“คุณหมอก็บอกมาก่อนสิคะ ว่าเสร็จงานแล้วจะชวนรสไปไหน”
“เมื่อวานผมให้แพรพลอย เป็นคนดูแลคุณพ่อผมแทนคุณแล้ว ตอนนี้ผมก็เลยจ้างแพรพลอยแทนคุณเลย คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ”
“รสก็บอกเมื่อวานแล้วไงคะ อีกอย่างรสก็ขึ้นเวรเยอะด้วย ให้พลอยเค้าทำดีแล้วค่ะ พลอยเขาว่างเยอะไม่ค่อยยุ่งเท่ารสหรอก”
“วันนี้หลังจากปิดคลินิคแล้ว ผมว่าจะชวนคุณไปทานมื้อเย็น ได้โปรดอย่าปฏิเสธผมนะครับ...รส”
“อืมห์!...ถ้าไม่นานเกิน..ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่เกินสองชั่วโมงแน่นอนครับ..ผมจองโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว”
“งั้นก็ได้ค่ะ” หลังจากปิดคลินิกที่เร็วกว่าปกติเพราะเนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ดนัยก็พารสสุคนธ์ไปทานมื้อเย็นที่โรงแรมดังสุดหรู
ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งบนตึกสูง ใจกลางกรุง
โต๊ะอาหารสุดหรูบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูใจกลางกรุงเพราะที่นี่คือ โรงแรมเซ็นทาราแกรนด์ ห้องอาหารของตึกสวยอยู่ชั้นที่ 55 จานอาหารสเต๊กที่เลิศหรู สำหรับสองคน หัวใจดวงน้อยของพยาบาลสาวที่กำลังเต้นระรัวจนหน้าอกสั่นไหวขึ้นลงอย่างน่าอาย มันเพิ่มจังหวะที่รุนแรงขึ้นและอาจทำให้อีกฝ่ายหนึ่งสังเกตเห็นได้โดยง่าย นี่เธอหวั่นไหวกับหมอดนัยได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือนี่ ทั้งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอก็พยายามวางตัวและไม่แสดงออกอะไร เพราะรุ้ว่าหมอดนัยเจ้าชู้ เธอไม่อยากเล่นกับไฟ ทั้งที่ในใจจะหลงไหลเขาแค่ในก็ตาม
วันนี้หมอดนัยรุกหนักมาก เดินหน้าจีบรสสุคนธ์พยาบาลคนสวยประจำตึกอายุรกรรมอย่างจริงจัง แล้วสาว ๆ ในสต๊อกของคุณหมอท่านนี้ไปไหนกันหมดนะ!
ขอบคุณชั้นบนดาดฟ้าแห่งนี้ที่ไม่มีความสว่างมากนัก เปลวเทียนวับแวมจากเทียนไขที่แกะสลักลวดลายได้สวยงามตั้งอยู่กลางโต๊ะสะบัดไหวด้วยสายลมแผ่วเบา รสสุคนธ์ซ่อนความประหม่าเอาไว้ในความสลัวอันสุดแสนจะโรแมนติกนี้ และเลือกปิดบังอารมณ์อ่อนไหวที่พร้อมจะเผยออกมาตลอดเวลา ด้วยการทำทีเป็นสนใจแสงไฟยามค่ำคืนของตัวเมืองซึ่งมีเสน่ห์เหลือล้นเมื่อมองจากชั้นบนสุดของตึก
รสสุคนธ์ไม่อาจหักห้ามใจความปรารถนาที่มีอยู่ในใจ ไปพร้อม ๆ กับความอาจหาญที่มีอยู่เพียงน้อยนิดนั้นได้ ทำให้หญิงสาวชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย ความคมเข้มในแบบของเขาช่างมาดแมนซะเหลือเกิน ริมฝีปากได้รูปที่แตะอยู่บนขอบแก้วไวน์ช่างหลงใหลเสียจนทำให้พยาบาลสาวหลงคิดไปไกล
รสสุคนธ์อยากชมว่าเขาดูดีเหลือเกินในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งสวมทับด้วยสูทสีดำสนิท ราคาค่าความประณีตและความหรูหรา ของมันคงแพงลิ่ว แต่ก็คู่ควรแล้วกับผู้สวมใส่แล้ว
ในใจของพยาบาลสาวเอ่อล้นด้วยความดีใจ ความอิ่มเอมทำให้เธอ ไม่รับรู้รสชาติของอาหารหรือแม้กระทั่งรสชาติของไวน์ที่เธอกำลังดื่ม
“ชนแก้วครับ..คุณรส”
“ค่ะ” วินาทีที่เสน่ห์ของคุณหมอหนุ่มสะกดพยาบาลสาวให้แน่นิ่ง แต่แล้วหล่อนก็หลุบตาลง ดวงตาคู่นั้นสั่นคลอนหัวใจดวงน้อยๆ ได้เสมอ และไม่เคยลดอิทธิพลลงเลยแม้เวลาจะผ่านไปเกือบหนึ่งปี ตั้งแต่เธอมาทำงานที่โรงพยาบาล และได้ใกล้ชิดกับเขา
“ขอบคุณครับ” เสียงหัวเราะเบาๆ กึ่งขบขันกึ่งยั่วเย้าของเขาทำให้รสสุคนธ์ หน้าร้อนวูบ จริงที่หล่อนอยากมองเขา แต่ใครล่ะจะรับผิดชอบถ้าหล่อน ถูกเสน่ห์อันมากล้นของเขามอมเมาจนเผลอเปิดเผยทุกอย่างที่ปกปิดไว้เอาในใจ และทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ
“ใกล้จะครบเวลาที่คุณกำหนดให้ผมแล้ว” รสสุคนธ์เหลือบมองนาฬิกาสวยบนข้อมืองาม ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีหวานยิ้มให้เขาเล็กน้อย
“ขอบคุณที่รักษาเวลาค่ะ”
“คุณจะไปไหนต่อเหรอครับ”
“กลับคอนโดสิค่ะ”
“แต่ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ กรุณาให้ผมไปคุยต่อที่ห้องได้มั้ยครับ”
“เกรงว่าจะไม่สะดวกค่ะ” คนฟังรีบพยักหน้าหงึก ๆ หญิงสาวมองเปลวเทียนกลางโต๊ะจนตาพร่า ที่รสสุคนธ์รีบปฏิเสธ เพราะกลัวกลัวใจตัวเองต่างหากเล่า ดูสิรอยยิ้มของเขาช่างมีเสน่ห์เหลือล้น จนมันสามารถลบเลือนสติที่มีเหลืออันน้อยนิดของเธอได้ จนพยาบาลคนสวยถึงกับควบคุมตัวเองไม่ได้
“อย่าลืมสิครับ ว่าคุณมากับผม”
“ค่ะ ดิฉันไม่ลืม คุณช่วยกรุณาส่งฉันที่โรงพยาบาลด้วย เพราะดิฉันต้องไปเอารถ”
“คุณจะให้ผมไปห้องคุณสักหน่อย ไม่ได้เลยเหรอครับ”
“คงจะไม่เหมาะค่ะ ถ้าคุณหมอมีเรื่องสำคัญคุยตรงนี้เลยก็ได้ ฉันพอมีเวลาอีกนิดหน่อย
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นธุระของผมก็ยังไม่พร้อมจะคุยวันนี้เหมือนกัน” คุณหมอหนุ่มทำหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขามาก่อน
“งั้นเรากลับกันเถอะค่ะ”
“ครับ” คุณหมอหนุ่มรองผู้อำนวยการฝ่ายบริหารลุกขึ้น พร้อมยื่นมือให้หญิงสาวตรงหน้า
“คืนนี้คุณให้เกียรติควงแขนกับผมสักครั้งได้มั้ยครับ”
“ก็ได้คะ” เขาพาพยาบาลสาวสวยลงลิฟต์มาเรื่อย ๆ จนถึงลานจอดรถ เมื่อปิดประตูให้สาวงามที่ขึ้นไปนั่งในรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินอ้อมมาที่ตำแหน่งของคนขับ แต่เธอเห็นว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว เขาก็ไม่ออกรถสักที เลยต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อืมห์! คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“อ๋อ...ปะ เปล่า ครับ”
“งั้นก็ออกรถสิคะ” พยาบาลคนสวยมองหน้าดนัยเหมือนต้องการคำตอบ เธอเดาสายตาของดนัยไม่ถูกว่าสายตาแบบนั้นของเขามีความหมายอย่างใดกันแน่
“คุณยัง...” ดนัยมองที่หน้าปัดรถ แล้วมือหนาก็เอื้อมมาดึงเข็มขัดนิรภัยติดให้กับหญิงสาว ลมหายใจของเขาเป่ารดบริเวณลำคอขาวเนียนของเธอ จนรสสุคนธ์ต้องขนลุกเกรียว
นิ้วเรียวแตะเบา ๆ สัมผัสแก้มขาวเนียน....เขาใช้มือลูบเบาๆ ...เขาเลื่อนมือลงสัมผัสเนินอก...เขาบีบเบาๆ ทั้งสองเต้าสวย...เขากดปลายนิ้วบีบหัวนมผ่านเสื้อชุดที่เธอสวมใส่...รสสะดุ้งกายอย่างไม่นึกว่าเธอจะโดนกระทำแบบนี้...รสปัดมือเขาออก...เธอจะเปิดประตูรถและออกจากรถไป แต่เขาไม่ยอม...ดนัยกดร่างเธอลงที่เดิม....รสฝืนร่างดิ้นรนต่อสู้...มือบางผลักเขาออก...ดนัยสวมวิญญาณร้ายของผู้ชายดิบเถื่อนในแบบเขา โถมหน้าซุกหาแก้มนวลเนียนและซอกคอขาวของเธอ
“อื้อม!!.. คุณหมอคะ อื้ม อย่า!!” ปากหนาพยายามเกือกไปทั่วใบหน้าสวย...จมูกสูดดมความหอมจากกลิ่นกายเธอ....รสสุคนธ์ดิ้นและทุบกำปั้นน้อย ๆ ที่ร่างของเขา
“อื้อ คุณหมอ ปล่อยรสนะ” ปากร้องขอให้เขาหยุด แต่เสียงที่เหนื่อยหอบของเธอไม่สามารถหยุดเขาได้เลย....ดนัยบีบคลึงสองเต้าอวบเต่งตึงผ่านชุดยูนิฟอร์มสีขาว
ชายหนุ่มถลกชายกระโปรงชุดพยาบาลของรสสุคนธ์ขึ้น มือหนาลูบต้นขาเรียวงามนวลเนียนจนพยาบาลสะดุ้งขนลุกชัน
“หมอดนัยคะ หยุดโปรดหยุดเถอะค่ะ อย่าทำอะไรรสเลย”
“ผมชอบคุณนะ..รส”
“คุณไปเคลียร์สาว ๆ ในสต๊อกของคุณก่อนเถอะค่ะ รสไม่อยากมีเรื่องกับสาว ๆ ของคุณ”
“คุณจะยอมรับได้ใช่มั้ย...ถ้าหากว่าผมเคลียร์ทุกคนให้ออกไปจากชีวิตผมได้” พูดจบมือหนาก็ลูบเนินเนื้อผ่านบิกินี...เขากดมือลงเน้น ๆ ...ปลายนิ้วกดร่องตามรอยแยก...รสสุคนธ์ผวาสะดุ้งกาย...เสียงครางจากเรียวปากสวยดังออกมาเบา ๆ
“อื้อ! คุณหมอ อย่าคะ..อย่าทำให้รสไม่ไว้ใจคุณหมออีกเลย”
“รส...ผมขอนะ” พยาบาลสาววูบวาบกับการกระทำของคุณหมอจอมหื่น ดนัยปลดเลือนเบาะให้เอนไปข้างหลังจนนอนได้ราบ จากนั้นเขาก็ก้มลงซุกหน้าที่เนินเนื้ออวบอูมทันที จนพยาบาลสาวผวาและต้องเอามือกดร่างเขาไว้...เธอไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน จนถึงกับร้องคราง ดนัยดันร่างเธอนอนราบไปบนเบาะ เขาถลกกระโปรงสั้นที่คับแคบให้สูงขึ้นอีกครั้ง
“คุณหมอขา หยุดเถอะ อื้มม!! อี้ยยย!!”
“ผมจะรับผิดชอบคุณ....รสจ๋า ได้โปรดเถอะ ผมรู้นะว่าคุณเองก็มีใจให้ผม”
“คุณหลงตัวเองเกินไปแล้วค่ะ...คุณหมอ”
“คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น...รส!!”
“คุณหมอปล่อยรสเดี๋ยวนี้”
“ไม่ปล่อย ถ้าจะให้ปล่อยคุณต้องเป็นเมียผมก่อน"
ตอนที่ 25 เสียงคลื่นหรือจะสู้เสียงคราง NCหนึ่งเดือนผ่านไปหลังจากที่ดนัยและรสสุคนธ์ได้แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ดนัยก็มีโอกาสลาพักร้อนเพื่อพาภรรยาสาวไปฮันนีมูนดนัยหลับตาลงฟังเสียงคลื่นกระทบหาดทราย สมองก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปตามแต่ใจจะพาไปจนหลับผล็อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รสสุคนธ์มาเขย่าแขน“คุณหมอคะ ลงไปเล่นน้ำเถอะค่ะ” ดนัยขยี้ตาด้วยความงัวเงีย คงเพราะเพลียจากการขับรถทางไกลประกอบกับจิตใจที่หนักอึ้งมาตลอดนั่นเอง เขาลุกขึ้นยันเอวบิดตัวซ้ายขวาอยู่สิบกว่าครั้งเพื่อขับไล่ความง่วงแล้วก็วิ่งเหยาะ ๆ ลงทะเล น้ำทะเลอุ่น ๆ ช่วยให้เลือดลมในกายเขาพลุ่งพล่าน ความง่วงก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง เขาดำผุดดำว่ายออกกำลังอยู่พักนึงก็นึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นรสสุคนธ์อยู่บนชายหาดเขามองไปรอบ ๆ มีคนเล่นน้ำอยู่เต็มไปหมด ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ทำให้ลำบากในการค้นหาเป็นอย่างยิ่ง หลังจากพยายามอยู่สองสามนาทีเขาก็ยอมแพ้ คิดว่าเดี๋ยวอีกสักพักจะขึ้นจากทะเลแล้วก็คงไปเจอกันบนชายหาดเองดนัยว่ายน้ำห่างออกไปจากชายฝั่ง เป้าหมายของเขาคือแนวหลักหินที่ตั้งอยู่ห่างจากฝั่งไปราวครึ่งกิโล ระยะทางเพียงแค่นี้เขามั่นใจในสมร
ตอนที่ 24 ฟื้นแล้ว...ก็มาให้ฉีดยาซะดี ๆ NC“ทำให้ผมคิดถึงใจจะขาด หายแล้วก็ยังหลอกผมอีก คืนนี้ผมไม่ปล่อยคุณเอาไว้แน่ ๆ ” คุณหมอก้มหน้าลงไปกระซิบด้วยน้ำเสียงยียวน สองแก้มสากปรากฏรอยยิ้มอย่างคนที่นึกสนุก“คุณหมอ!!! จะทำอะไรรส” พูดจบตัวเธอก็ถูกคนหมอโน้มตัวให้นอนลงบนเตียงกว้าง คุณหมอบดจูบเพื่อลงโทษ รสสุคนธ์จำต้องสะบัดหน้าหนีส่งเสียงครางอู้อี้ สองมือน้อยทุบเบา ๆ ที่แผ่นอกกำยำของเขา ตากลมเล็กถลึงใส่คนที่คร่อมตัวเธอเอาไว้ดนัยโอบกอดไม่ให้เธอดิ้นรนต่อสู้เขาได้ ก่อนขยับร่างบางเข้ามากอดจนลมหายใจเป่ารดกัน แต่มือใหญ่ยังไม่ละ ห่างจากเรียวปากนุ่มหวาน ส่วนมืออีกข้างเลื่อนไปกุมมือเล็กไว้ เพราะรู้สึกเจ็บระบมที่กำปั้นน้อยของหญิงระรัวใส่ไม่ยั้ง“อื้อ” รสสุคนธ์ครางเสียงดัง พยายามยกท่อนขาเรียวเพื่อเอาเข่าไปกระแทกให้โดนจุดสำคัญของเขา แต่คนที่ว่องไวกว่าก็จัดการแทรกขาเข้าไปล็อกขาเรียวเล็กเพื่อกันไม่ให้เธอทำร้ายเขาได้ รสสุคนธ์เบิกตาโตตกใจ เธอรู้ว่าบางอย่างมันกำลังทำให้เธอหน้าแดงซ่าน เขาไม่ได้ตั้งใจจะจู่โจมหรือขืนใจหญิงสาวมากขนาดนี้ แต่เป็นเพราะแม่คุณดิ้นและพยายามทำร้ายเขา“รส ถ้าคุณไม่คุณไม่หยุดดิ้น ผมจะปล้ำค
ตอนที่ 23 หนามยอกต้องเอาหนามบ่งระหว่างที่นันทิยากำลังจะขับรถออกไปจากคลินิกโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ปลายสายก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเพื่อนสาวของเธอนั่งเอง นันทิยาคิดในใจว่าจะเอาไงดี จะบอกรสสุคนธ์ดีมั้ยว่าหมอดนัยรู้ตัวแล้ว แต่ถ้าทำแบบนั้น เธอต้องโดนหมอดนัยเล่นงานแน่ ๆ เธอคิดวนซ้ำไปมาหลายตลบ จนในที่สุดแล้วเธอก็ไม่กล้าบอกรสสุคนธ์อยู่ดี“เป็นไงเรียบร้อยดีมั้ย” ปลายสายจากรสสุคนธ์เพื่อนรักถามด้วยความอยากรู้“อือ… หมอเค้าชวนฉันไปทานข้าวคืนนี้” จบคำพูดของเพื่อนสาว รสสุคนธ์ก็ว้าวุ่นเลยทีนี้ อะไรกัน เพิ่งเจอกันครั้งแรกนัดทานข้าวแล้วเหรอนี่ ผู้ชายร้อยทั้งร้อย แหม่!!..ก็เหมือนกันหมด เธอคิดในใจ“แค่นี้ก่อนนะนันท์” รสสุคนธ์รีบบอกด้วยเสียงอ่อย จนเพื่อนสงสาร“เฮ่ย!. เดี๋ยวสิรส”“มีอะไรอีกละ” นันทิยากำลังจะบอก แต่ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน เลยเฉไฉไปเรื่องอื่นแทน“แกอย่าลืมที่บอกฉันไว้นะ ถ้าคืนนี้ฉันทำสำเร็จ”“แกทำแค่นี้ก็พอได้มั้ง แค่นี้ฉันก็พอรู้แล้วว่าหมอดนัยคงชอบแกแล้ว”“บ้าน่า..แค่ชวนทานข้าวเนี่ยนะชอบ”“เอ่อ..เดี๋ยวค่อยว่ากันแค่นี้นะ” รสสุคนธ์รีบวางสายจากเพื่อน เพื่อที่จะโทรหาหมอดนัยดนัยกำลังนั่งทำงานอยู่ใน
ตอนที่ 22 ตรวจของลับ..แทงยับเพื่อนสนิท NC“ขออนุญาตนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างราบเรียบ นิ้วยาวเรียวเกี่ยวเอาแพนตลูกไม้บางเบาสีดำออกจากจุดสงวนลงมาที่ขาอวบนวลเนียนของเธอ พยาบาลสาวหลับตาผ่อนลมหายใจ เข้าออกช้าๆ ลึกๆ หัวใจแทบจะระเบิดนี้มันครั้งแรกของเธอนะ ที่ต้องอ้าขาให้ผู้ชายดูของสงวนคุณหมอถอดกางเกงในของเธอเสร็จ ร่างเล็กปรือตาขึ้นมาด้วยใบหน้าร้อนฉ่า เธออายก็อาย แต่ก็ต้องยอม เพราะจุดมุ่งหมายเธอยิ่งใหญ่นัก นันทิยารู้สึกเย็นวาบสลับกับร้อนวูบวาบบริเวณน้องสาว แต่พอคุณหมอบีบคีมให้ถ่างออกแค่นั้นเธอก็ถึงกับกรี๊ดลั่น“โอ๊ยย!!.. เบา ๆ สิคะคุณหมอ ดิฉันยังไม่เคย”“เจ็บหรือครับคุณนันทิยา” คุณหมอยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยถาม“เจ็บสิคุณหมอ ก็นันท์ยังไม่เคยนี่คะ” หญิงสาวเผลอแทนตัวเองกับหมอด้วยชื่อเล่น ตายห่าแล้ว เธอจึงรีบพูดกลบเกลื่อนในทันที“ใกล้เสร็จหรือยังค่ะ..คุณหมอ”“ครับ ๆ อีกนิดเดียวครับ” ทุกอาชีพต้องทำงานบนพื้นฐานของความอดทน ดนัยเองก็เช่นกัน เขาต้องใช้ความอดทนอย่างสูงเมื่อคนไข้ลักษณะนี้ ต่อให้คนไข้จะสวยขนาดไหน ก็ต้องหักห้ามใจให้ชินและพยายามคิดว่าที่ทำทั้งหมดนี้คืองาน โดยมีสามาธิอยู่แค่ตรงนั้น
ตอนที่ 21 เพื่อนแฟนมาอ่อย...จัดหน่อยจะเป็นไร NC“หยุดเลยนะยัยรส..ฉันไม่เอาด้วยหรอก” เพื่อนสาววอร์ดเด็กรีบปฏิเสธเรื่องที่เพื่อนรักขอร้องทันที“น่า...นันท์ ฉันขอแค่ครั้งเดียวเอง”“หึ...เกิดคุณหมอจับได้ขึ้นมาฉันก็ซวยอะดิ”“ไม่หรอกน่า ฉันว่าคุณหมอจำแกไม่ได้หรอก แค่ใส่แมสแล้วแกล้งเข้าไปตรวจ คนไข้เข้าออกคลินิกวันละตั้งเยอะตั้งแยะใครจะไปจำได้“คุณหมอเป็นถึงรองผู้อำนวยการ จับได้ขึ้นมาต้องโดนโทษหนักแน่ ๆ”“ตกลงแกจะไม่ช่วยฉันจริง ๆ เหรอนันท์” รสสุคนธ์ออดอ้อนเพื่อนรักด้วยเสียงกระเง้ากระงอด “อืมห์”“แต่ถ้าแกช่วยฉันนะ รับรองว่าเรื่องน้องชายฉัน ฉันจะช่วยแกเต็มที่เลยล่ะ”“จริงเหรอ....แล้วช่วยยังไงล่ะ...อิอิ” นันทิยารีบหันมาหาเพื่อนสาวทันที“แหม่!!..ทีอย่างนี้ละก็ หูผึ่งเชียวนะ”“อะ..ก็ได้ๆ ไหนแกบอกมาสิ..ว่าฉันต้องทำยังไง”“แก....ช่วยไปอ่อยหมอดนัยให้ฉันทีสิ”“ยัยรส!!!!!”“เอาน่า....แค่หลอก ๆ เองไม่ได้ให้เอาจริง ๆ ซะหน่อย ทำเป็นตกอกตกใจไปได้” หลังถูกเพื่อนรักตะคอกใส่เสียงห้วน รสสุคนจึงรีบบอกวิธีการของเธอให้เพื่อนฟัง“แล้วถ้าเค้าไม่เล่นด้วยล่ะ.....แกจะให้ฉันทำยังไง”“อืม...ก็ดีแล้วนี่...ถ้าเค้าไม่เล่น
ตอนที่ 20 อย่าเล่นแบบนี้..ตื้ด...ตื้ด...ตื้อ...ดนัยรีบโทรกลับไปที่เบอร์ดังกล่าว แต่เขาได้ยินแค่ หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ The number you called cannot be reached at this time.ดนัยกำลังจะโทรศัพท์เข้าไปที่เบอร์ของโรงพยาบาล แต่ว่าเขาได้ยินเสียงเรียกของ เด็กสาวตรงหน้าห้องตรวจเสียก่อน“กรอกเสร็จข้อมูลเรียบร้อยแล้วค่ะ”“ครับ งั้นเดี๋ยวเชิญที่ห้องตรวจด้านในเลยครับ”“คุณชรินรัตน์ วันนี้เป็นอะไรมาครับ” ดนัยเงยหน้าขึ้นถามหลังจากอ่านชื่อของเด็กสาวตรงหน้า“ปวดหน่วง ๆ ที่บริเวณท้องน้อยค่ะ”“ช่วยเล่าให้คุณหมอฟังหน่อยครับ ว่าก่อนหน้านี้คุณมีกิจกรรมอะไรที่เกี่ยวกับทางเพศบ้างไหม”“อืมห์ คือว่าหนู ไม่กล้าเล่าค่ะ” เด็กสาวแอบกระซิบคุณหมอเบา ๆ “ครับ ถ้าอย่างนั้น คุณมีอาการเจ็บก่อนหรือหลังจากที่กิจกรรมทางเพศสิ้นสุดลงครับ”“คุณหมอ เออ ๆ คือว่า คุณแม่หนูอยู่ข้างนอก ถ้าคุณหมอจะช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ หนูจะเล่าให้ฟังค่ะ” เด็กสาวป้องปากแล้วพูดกับคุณหมออีกครั้ง“ยินดีครับ เรื่องความลับของคนไข้ไว้ใจหมอได้ครับ” คราวนี้คุณหมอยิ้มกว้างแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง จึงทำให้เด็กสาวผ่อน







