ตอนที่ 2

นางวิไลกล่าวเสียงเศร้า ‘ความโลภ’ เป็นจุดอ่อนให้มิจฉาชีพหลอกเอาเงินไปได้ ความเจริญทางเทคโนโลยีและการสื่อสารในทุกวันนี้เหมือนดาบสองคม ทำให้พวกแชร์ลูกโซ่สามารถสร้างเครือข่ายได้อย่างรวดเร็ว เป็นการหลอกลวงที่แฝงมากับธุรกิจที่ซับซ้อนขึ้น หลอกว่าจะเอาเงินไปลงทุนและให้ผลตอบแทน แต่สุดท้ายก็โกง

แก้วตาเคยได้ยินเรื่องแชร์ลูกโซ่ ที่เน้นการระดมเงินทุนจากสมาชิก จูงใจด้วยผลตอบแทนสูง และมักอ้างว่านำไปลงทุนในธุรกิจที่มีกำไรดี แต่จริง ๆ แล้วต้องการที่จะหาสมาชิกใหม่ให้ได้มาก ๆ เพื่อนำเงินจากรายใหม่มาจ่ายให้รายเก่า ทำแบบนี้เป็นทอดๆ เป็นลูกโซ่ ท้ายที่สุด… เมื่อถึงจุดที่หมุนเงินไม่ทัน ก็จะเริ่มเลื่อนการจ่ายผลตอบแทน สุดท้ายก็โกงในที่สุด

“แม่คะ… พอจะมีหนทางไหนบ้างคะ… ที่จะไม่ทำให้บ้านเราถูกยึด”

แก้วตาเสียงเครือเหมือนจะร้องไห้

“มันก็พอมีวิธี… แต่… หนูห้ามบอกเรื่องนี้ให้คุณพ่อรู้นะ”

นางวิไลกำชับเสียงหนัก ทั้งที่ยังไม่ได้บอกเลยว่าวิธีที่ว่านั้นคืออะไร?

“แผน… เอ่อ… แผนอะไรคะคุณแม่”

หัวคิ้วของแก้วตาชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย จากนั้นนางวิไลก็บอกแผนการกับลูกสาว

‘แผนการ’ ซึ่งหล่อนแอบครุ่นคิดมาหลายวัน เพราะมองว่ามันเป็นหนทางเดียวที่จะได้เงินมาเคลียร์หนี้สินกับทางธนาคารได้ทันเวลา

“แม่อยากให้หนูไปฝึกงานกับลุงเพลิง”

นางวิไลบอกลูกสาว ‘ลุงเพลิง’ ที่ถูกกล่าวถึงก็คือเพื่อนคนหนึ่งของบุญเชิดสามีหล่อน

ทุกวันนี้ลุงเพลิงได้ดิบได้ดีจากการทำฟาร์มอยู่ทางภาคเหนือ มีทั้งฟาร์มโคนม ไอ่องุ่น ไร่กาแฟ และยังมีรีสอร์ต

อยู่ในเชียงราย

“ลุงเพลิง… ”

แก้วตารำพึงชื่อของคนที่ถูกกล่าวถึง จากนั้นภาพของผู้ชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่คล้ายชาวต่างชาติ ก็ผุดวาบเข้ามาในความทรงจำของหล่อน

“ลุงเพลิง… ผู้ชายตัวใหญ่ๆ ที่เป็นลูกครึ่งฝรั่งใช่ไหมคะ”

         แก้วตายังจำได้ ผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนเดียวกับที่เคยมาบ้านหล่อนเมื่อหลายปีก่อน

“ความจำดีนะลูก… ใช่จ้ะ ลุงเพลิงคนนี้เคยแวะมาบ้านเราครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว”

นางวิไลกล่าว

“แล้วแผนการนี้… เกี่ยวข้องกับลุงเพลิงยังไงคะแม่”

แก้วตาสงสัย

“ลุงเพลิงคนนี้ร่ำรวยเข้าขั้นมหาเศรษฐีคนหนึ่งของเชียงราย เป็นพ่อม่ายที่มีทรัพย์สินเยอะมาก”

นางวิไลผู้เป็นมารดารีบตรงเข้าประเด็น

“แล้ว… ยังไงต่อคะแม่”

แก้วตาแอบภาวนาในใจ ว่าขออย่าให้เป็นอย่างที่หล่อนคิด และสีหน้าสงสัยของลูกสาวก็ทำให้นางวิไลต้องรีบสรุป

“หนูมีเวลา 60 วัน… ภายใน 60 วันหนูจะต้องจับลุงเพลิงทำผัวให้ได้”

นางวิไลเฉลยแผนการที่ทำให้ลูกสาวถึงกับอุทาน

“ว้าย… อะไรนะคะ นี่หนูไม่ได้หูฝาดใช่ไหมคะ”

แก้วตาตกใจมาก

“ใช่… อย่างที่หนูได้ยินนั่นแหละถูกต้องแล้ว… หนูจะต้องจับลุงเพลิงคนนี้ ‘ทำผัว’ ให้ได้ภายในสองเดือน”

นางวิไลพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย ครั้นเมื่อเห็นว่าลูกสาวอึ้งไปชั่วขณะ นางวิไลก็รีบสาธยายยืดยาวถึงเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังแผนการจับผู้ชายอย่างกะทันหันในครั้งนี้

“โธ่… เพื่อที่เราจะได้ทรัพย์สินของเขา… นี่เราต้องลงทุนทำขนาดนี้เลยหรือคะ… แล้วทำไมแม่คิดว่ามันง่ายคะ หนูกับคุณลุงเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว… วัยก็แตกต่างกันราวพ่อกับลูก ไม่มีทางที่คุณลุงจะรักจะชอบเด็กกะโปโลอย่างหนูหรอกค่ะ”

เมื่อนึกถึงผู้ชายวัยกลางคนรูปหล่อแต่หน้าดุคนนั้น แก้วตาก็รู้สึกประหม่า เกิดอาการไม่มั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาดูขรึม ดุ ค่อนไปในทางเจ้าระเบียบด้วยซ้ำ

“โถลูก… เราอย่าประเมินค่าของตัวเองต่ำ เชื่อแม่เถอะนะว่าไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกนะที่อยู่ใกล้ลูกสาวแม่แล้วจะไม่ตกหลุมรักลูกสาวของแม่”

นางวิไลมั่นใจ