로그인공유
ตอนที่12.พวกเขาเป็นใครกัน
최신 업데이트:
2025-02-10 21:40:13“ท่านตาบอกว่าต้องออกไปนอกเมือง คงไกลพอสมควร ตอนนี้อาจกำลังเดินทางกลับอยู่ เจ้าก็อย่าได้กังวลให้มาก”
แม้ปากจะบอกน้องสาวไปแบบนั้น ทว่าคนที่เอ่ยปากขอมารดา ออกมารอท่านตา และพี่ชายอยู่หน้าประตูใหญ่ ก็คือตัวเขาเอง
“หากท่านตากับพี่ใหญ่มาถึง ข้าจะไม่คุยด้วยเลยคอยดู”
เด็กหญิงแสร้งพูดไปอย่างนั้น เพราะนางจะต้องได้ฟังนิทานก่อนนอน จากพี่ชายคนโต หาไม่แล้วยากนักจะหลับได้สนิท
ต้วนอี้หรู ยืนมองลูกๆ ด้วยแววตาเอ็นดู นางอนุญาตให้ทั้งคู่ออกมา ใช่ว่าตัวนางจะปล่อยพวกเขาให้ห่างสายตา การจะกักขังลูกๆ ไว้แต่ในบ้าน เพียงเพราะกลัวถูกทำร้าย แล้วเมื่อไหร่พวกเขาจะมีภูมิคุ้มกันตนเอง ในยามไร้นางและท่านตาท่านยายคอยปกป้อง
“เจ้าเหนื่อยมาทั้งวัน ไยไม่ไปพักสักหน่อยเล่า บิดาเจ้ากลับมาค่อยกินข้าวกัน”
ต้วนฮูหยิน ลูบต้นแขนบุตรสาว ด้วยความห่วงใย สามีกับหลานชายไปธุระนอกเมือง บุตรสาวรับหน้าที่ทำทุกอย่างแทน แม้จะมีคนในโรงหมอคอยช่วย แต่ก็ยังคงหนักอยู่ดี
นับตั้งแต่บุตรสาว ปรุงยารักษาที่สะดวกต่อการใช้ รวมทั้งมีเครื่องประทินผิวสำหรับบุรุษและสตรี ทำให้โรงหมอคับคั่งไปด้วยผู้มาเยือน ทั้งรักษาโรคและหาซื้อสินค้า
“ขอแค่ครอบครัวของเรา กินอิ่มนอนหลับ ท่านพ่อท่านแม่ไม่ต้องลำบาก งานหนักแค่นี้ สบายมากสำหรับข้าเจ้าค่ะ”
“เจ้าช่างกตัญญูนัก” หญิงชราเอ่ยชมบุตรสาว...
“พี่รอง พวกเขามีคนป่วยหรือเจ้าคะ”
ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปตามเสียงเล็กๆ ของอี้หลิง ทว่าก่อนที่หญิงชราจะก้าวออกไปดู บุตรสาวก็รั้งไว้ พร้อมส่ายหน้าน้อยๆ ให้นางรั้งรออยู่ตรงนี้
ทางด้านต้วนอี้หลง เมื่อมองตามนิ้วน้อยๆ ของน้องสาวไป ความระแวดระวังตามที่พี่ชายเคยย้ำเตือน ก็ทำให้เขาเลือกที่จะขยับมายืนบังน้องสาวเอาไว้
เพราะนับตั้งแต่เกิดเรื่องกับมารดาและพี่ชาย เขาไม่คิดวางใจสิ่งใดทั้งสิ้น ยิ่งพี่ชายคอยกำชับเอาไว้ ว่าต่อให้มีคนล้มตายตรงหน้า ก็อย่าได้เชื่อเพียงตาเห็น แม้เขาจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของคนเป็นพี่ แต่แล้วอย่างไรเล่า นั่นพี่ชายของเขา ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเชื่อมั่นมิแคลงใจ
“ท่านยายหวังขอรับ”
เด็กชายหันไปเรียกแม่นมชรา โดยที่เขาไม่ได้แสดงความแตกตื่นออกมา แม้ว่าหัวใจของเขาในตอนนี้ เต้นถี่รัวราวกับจะหลุดออกมาข้างนอกแล้วก็ตาม
หญิงชรารีบเดินมาโอบร่าง ของนายน้อยทั้งสอง เพื่อที่จะพากลับเข้าไปด้านใน นางเองก็ไม่ได้วางใจ ผู้ที่กำลังเดินตรงมา ยังทิศทางที่พวกนางยืนอยู่เช่นกัน
“ที่นี่โรงหมอสกุลต้วนใช่หรือไม่ขอรับ โปรดช่วยน้องชายของข้าน้อยด้วยนะขอรับ”
ยังไม่ทันที่ทั้งสามจะกลับเข้าด้านใน หนึ่งในชายแปลกหน้า ก็เอ่ยถามขึ้นเสียก่อน ทำให้หญิงชราจำต้องหยุดนิ่ง แต่ก็เลือกที่จะดันหลัง ให้นายน้อยทั้งสองกลับเข้าไปก่อน นางจะอยู่รับหน้าเอง
“ตอนนี้โรงหมอปิดแล้ว แต่ถ้าพวกเจ้าอยากได้ยาบรรเทาอาการ ข้าจะนำมาให้ รออยู่ตรงนี้สักครู่ก็แล้วกัน”
แม้ว่านายหญิงของนาง จะพอตรวจอาการเบื้องต้นได้บ้าง แต่นางจะไม่เสี่ยงให้ใครเข้าไปภายในโรงหมอ ในเวลาที่ท่านหมอชราไม่อยู่เยี่ยงเป็นอันขาด
“ให้ข้าเข้าพบท่านหมอด้วยเถอะนะขอรับ พวกข้ามีเงินที่จะจ่ายค่ารักษา” ชายหนุ่มคนเดิมยังคงร้องขอความเห็นใจ
“ข้ามิได้หมิ่นพวกเจ้า ว่าไร้เงินทอง แต่ตอนนี้โรงหมอปิดแล้ว หากไม่ได้รับอนุญาต ข้าคงไม่อาจให้พวกเจ้าเข้าไปได้”
“ไหนว่าท่านหมอต้วนเป็นคนจิตใจดี น้องชายข้าป่วยหนักมาหลายวัน เรามาจากต่างเมืองเพื่อรักษา ไยขับไล่เราเยี่ยงนี้เล่า หรือว่า...”
แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยสิ่งใดต่อ รถม้าได้เคลื่อนมาจอดอยู่ไม่ห่างจากคนทั้งสาม หญิงชรารีบเดินไปที่รถม้า ด้วยความรู้สึกโล่งใจ คุณชายใหญ่ของนางกลับมาแล้ว
ซึ่งคนแรกที่ก้าวออกจากด้านในรถม้า คือคุณชายของนางนั่นเอง หญิงชรายืนมือไปให้คุณชายจับ เพื่อพยุงตัวลงจากรถม้า ซึ่งต้วนอี้หลางไม่ได้ปฏิเสธ เขายังคงเป็นเด็กชายที่ดีของแม่นมชราอยู่เสมอ
ก่อนที่เขาจะชะงักนิ่งเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ามีคนแปลกหน้า มายืนอยู่ที่ลานหน้าประตูโรงหมอ แต่เขาก็เลือกที่จะเดินไปยืนข้างรถม้า เพื่อรอผู้เป็นตาลงมา
“พวกเขาเป็นใครกัน”
ท่านหมอต้วนเอ่ยถามแม่นมหวัง หลังจากลงมายืนข้างหลานชายแล้ว
“พวกเขาบอกว่ามาจากต่างเมือง เพื่อมารักษาที่โรงหมอของเราเจ้าค่ะ แต่ข้าน้อยมิได้ให้พวกเขาเข้าไปเจ้าค่ะ”
“อย่างนี้นี่เอง”
“ท่านลุง ในเมื่อพวกเขาเจ็บป่วย ก็ให้เข้าไปรักษาเถิด เดินทางมาไกล ย่อมต้องอาการหนักไม่น้อย”
เป็นชายหนุ่มที่สวมหมวกบังลม เอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาส่งม้าให้แก่ผู้ติดตามนำไปเก็บ แล้วก้าวมายืนอยู่ข้างสองตาหลาน
“ท่านหมอ โปรดช่วยน้องชายของข้าน้อยด้วยขอรับ ถึงเราจะไม่ได้ร่ำรวย แต่เราก็พอมีเงินจ่ายค่ารักษานะขอรับ”
“พาเขาเข้าไปด้านในเถอะ”
หมอชราเอ่ยปากอย่างไม่เต็มใจเท่าใดนัก แต่เมื่อเจ้าสำนักเจียงเอ่ยปากแล้ว ย่อมต้องรับประกันถึงความปลอดภัย ให้แก่ครอบครัวของเขา
“ขอบคุณท่านหมอขอรับ” ชายหนุ่มแปลกหน้าทั้งสาม ค้อมกายขอบคุณในเมตตาของหมอชรา
“อี้หลาง พาท่านลุงของเจ้าเข้าไปพักก่อน ตาตรวจคนไข้เสร็จจะตามเข้าไป”
“ขอให้ข้าอยู่กับท่านตา เพื่อศึกษาเถอะนะขอรับ ให้สองคนนั่นพาท่านลุง ไปพบท่านยายกับท่านแม่ น่าจะดีกว่านะขอรับ”
เด็กชายพยักพเยิดไปที่สองแฝด ซึ่งตอนนี้โผล่หน้ามาส่งยิ้มแป้นให้กับผู้เป็นตาและพี่ชาย ทว่าผู้ที่ถูกเรียกว่าลุง ถึงกับเบิกตากว้าง กับใบหน้าพิมพ์เดียว กับเจ้าหลานชายจอมเจ้าเล่ห์ ที่ยืนอยู่ข้างเขาในตอนนี้ แฝดสาม...และมิใช่เพียงแค่ชายหนุ่มเท่านั้น ที่ตกใจกับสิ่งนี้
최신 챕터
ยาจกยอดมารดา ตอนที่257 ไร้เมตตา
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องเป็นแบบนี้ แต่คำที่เจ้าพูดมา มันควรเป็นข้า ที่ต้องบอกให้เจ้าถอยเสียตั้งแต่ตอนนี้” ฮ่องเต้ชราเอ่ยกับสนมรัก แม้ว่าความเป็นจริงแล้ว เขามิอาจปล่อยผ่านเรื่องที่นางทำไปได้ แต่เขาก็แค่อยากลองดู ว่านางคิดที่จะหยุดเรื่องนี้หรือไม่ “ถอย! ฮ่าๆ ทรงคิดว่าหม่อมฉันทำได้หรือเพคะ คิดว่าถ้าหม่อมฉันลมเลิก แล้วพระองค์จะมอบทางเลือกให้หรือ! มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว จริงไหม! เพคะ” หรูชิง หัวเราะเสียงดังอย่างเย้ยหยัน ทั้งให้แก่ตนเองและความคิดของพระสวามี จะให้นางถอยไปที่ใดได้เล่า ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว หนทางเดียวที่นางไปได้ คือทำให้เขาไม่มีชีวิตอยู่ และลูกของนาง ก้าวสู่อำนาจเบ็ดเสร็จเท่านั้น จึงจะเป็นเส้นทางเดียวที่นางจะรอดชีวิต “ไม่ผิด! ข้าย่อมไม่มีทางปล่อยเจ้าไป หาไม่แล้วคงทำให้ใครอีกหลายคนไม่พอใจ แต่ก็ใช่ว่าข้าจะใจดำต่อเจ้าจนเกินไป” แม้จะรู้คำตอบของนางดี แต่เขาก็ยังเลือกที่จะเอ่ยอย่างให้ความหวัง ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่คิดจะมอบมันให้นางจริงๆ เช่นกัน งูที่เคยแว้งกัดเราแล้วครั้งหนึ่ง มันจะต้องมีครั้งที่สอง เพียงแค่เขาจะให้นางได้ตา
ยาจกยอดมารดา ตอนที่256 ข้ารู้อยู่แล้ว
“ภัยใกล้ตัว! เจ้ากำลังหมายถึงข้าอย่างนั้นรึ! รู้ไหมว่าทำไมข้าไม่เคยให้เขาไปไหน เพราะเขาจะเป็นทุกอย่างให้แก่เจ้า ขอเพียงเจ้าพอใจ ไม่ว่าจะภัยใหญ่แค่ไหน เขาจะขวางมันมิให้ถึงตัวเจ้า แต่เชื่อเถอะว่า...ถ้าเจ้าผลักไสเขาออกห่าง ทั้งเจ้าและข้าจะมีแค่ความคิด แต่ไม่มีความสามารถที่จะลงมือ” หรูกุ้ยเฟย ไม่อาจนิ่งเฉย ปล่อยให้พระโอรสทำลายโล่กำบังภัย เพียงเพราะรู้ถึงตัวตนแท้จริงของขันทีข้างกาย “อันนั้นก็แล้วแต่เสด็จแม่จะทรงเข้าพระทัย ส่วนเขาจะยังอยู่หรือไม่ข้าไม่คิดใส่ใจ ในเมื่ออีกไม่กี่ชั่วยาม ข้าก็คือฮ่องเต้ แล้วจะมีสิ่งใดที่ข้ายังต้องพึ่งพาเขาอยู่อีกเล่าพ่ะย่ะค่ะ” มู่เฉวียน ยกยิ้มหยันให้กับความคิดของพระมารดา ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างเตียงของพระบิดาอีกครั้ง เขาทอดสายตามองชายชราผมขาวแซมให้เห็นบ้างแล้ว ด้วยแววตากรุ่นโกรธ เขาคือโอรสที่ฉลาดที่สุด ในบรรดาฮดรสธิดาที่เหลืออยู่ของฮ่องเต้ แต่ทำไมกัน! ชายชราผู้นี้ ยังมองไม่เห็นคุณค่าของเขาอีก “มู่เฉวียน! เจ้ามัน...ช่างเถอะข้ามิอยากโต้เถียงกับเจ้าแล้ว” หรูกุ้ยเฟย ไม่อยากจะเชื่อว่าโอรสของนาง นอกจากจะไม่ชอบคิดสิ่งใดให้กว
ยาจกยอดมารดา ตอนที่255 ไยเป็นเช่นนี้
“เรื่องนั้นกระหม่อมทราบดีพ่ะย่ะค่ะ แต่อย่างไรเสียองค์ชายก็ยังไม่เคยเผชิญความโหดร้ายของโลก เทียบเท่ากับเราๆ ที่อายุเลยวัยหนุ่มสาวมาแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีหนุ่มยังคงชี้แจงอย่างใจเย็น เขารู้ว่าตอนนี้ภายในใจของหรูกุ้ยเฟย กำลังมีความกดดันอย่างถึงที่สุด เพราะสกุลที่หมายกำจัด คือเหล่าสกุลที่ค้ำบัลลังก์ ยิ่งสกุลจางที่มีผู้นำคนใหม่อย่างจางหลีเกอ ความวัยหนุ่มเลือดเดือดพล่าน และความฉลาดเป็นเลิศของจางหลีเกอ ทำให้จากที่เป็นแค่สกุลธรรมดา กลายเป็นหนึ่งสามสกุลคุ้มภัย “หุบปากเจ้าซะ! ไม่ต้องมาแสร้งออกรับแทนข้า” องค์ชายมู่เฉวียนตวาดขันทีหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด เพราะมองอย่างไรในคำพุดนั้น มันคล้ายกับการดูหมิ่นว่าตัวเขา ไร้ซึ่งการมองที่กว้างไกลเพี๊ยะ! ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดตามแรงฝ่ามือของผู้เป็นมารดา มู่เฉวียนยกมือขึ้นแตะที่มุม ซึ่งตอนนี้มีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย ชายหนุ่มใช้นิ้วปาดเลือดออก แล้วยกยิ้มหยัน กับการกระทำของผู้เป็นแม่ นางยังเห็นเขาเป็นลูกอยู่หรือไม่! “ทรงตบลูกตัวเอง เพื่อไพร่ชั้นต่ำเยี่ยงนั้นรึ! พ่ะย่ะค่ะ ทรงทำให้ประหลาดใจยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ เสด็จแม่!”
ยาจกยอดมารดา ตอนที่254 อยากจะรอด
“พระนางทรงงับโทสะเถิดพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรเรื่องนี้ก็ไม่เกินกำลังของนายท่านหรอกพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีหนุ่มเอ่ยเรียกสติของคนรัก เขาไม่อยากให้ลูกกลัวอีกด้านที่เขาและนางเป็น เรื่องราวมากมายที่ผ่านมา หล่อหลอมให้สาวน้อยในอดีต กลายเป็นดอกไม้พิษ หลังจากก้าวเข้าสู่วังหลัง และเขาเขามั่นใจว่าบิดาของคนรัก มีเส้นสายมากพอ ที่จะไม่ปล่อยเกิดความผิดพลาดในเรื่องนี้ “โทสะรึ! ฮ่าๆ เยี่ยงข้ามันไร้ความรู้สึกนั้นไปนานแล้ว ข้าเกลียดเขา! เกลียดจนไม่อยากที่จะมองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ หากไม่ใช่เพราะเขาคือฮ่องเต้ ข้าจะต้องมาอยู่แบบนี้หรือ! ชีวิตวัยแรกแย้มของข้า มันควรได้พบความสวยงามที่คู่ควร! มิใช่มาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายในวังหลวง มิว่าจะกินหรือนอน ล้วนต้องเฝ้าระวังทั้งสิ้น เจ้ายังคิดว่าข้าจะต้องใช้อีกรึ! คำว่าโทสะ มันเกินคำนั้นไปมากแล้วต่างหาก” หรูกุ้ยเฟย ราวกับต้องการระบายความอัดอั้น ที่สั่งสมมานานปี นางเหน็ดเหนื่อยกับการต้องทำทุกอย่าง ให้ไม่ขัดสายตาชายแก่บนเตียง ฉะนั้นนับจากนี้จะเป็นนาง ที่ควบคุมทุกอย่าง และมันจะไม่มีคำว่าไม่สำเร็จ “เสด็จแม่! ไยจึงเป็นเช่นนี้เล่าพ่ะย่ะค่ะ”องค์ชายมู่เฉวียน
ยาจกยอดมารดา ตอนที่253 ผิดคาด
พระนางกุ้ยเฟยจำต้องเงียบเอาไว้ก่อน เมื่อเห็นแล้วว่าคงเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้พระโอรสของนาง ยอมรับในตัวบิดาแท้ๆ ได้โดยง่าย แต่หากต้องเลือกระหว่างคนรัก กับการก้าวสู่ความเป็นใหญ่ นางย่อมเลือกอำนาจ มากกว่าความรัก แต่การมีคนรักอยู่ใกล้ชิด ก็มีประโยนช์ต่อนางไม่น้อย มิว่าเรื่องน้อยใหญ่ เขาจะจัดการแทนนางได้ไม่ต้องเอ่ยซ้ำ แต่โอรสของนาง ยังอ่อนต่อโลกมากนัก จึงยังไม่รู้จักการใช้คนให้เกิดประโยชน์ “องค์ชาย พระนางกุ้ยเฟย คนของเราได้ส่งข่าวมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เสียงขันทีจากด้านนอกห้อง ดังแทรกความอึมครึมภายในห้อง ก่อนที่พระนางกุ้ยเฟยจะหันไปมองขันทีข้างกาย และนั่นทำให้คนเป็นลุกกรุ่นโกรธมากกว่าเดิมอีกนับเท่าทวีคูณ คนแรกที่พระมารดาต้องขอความคิดเห็น มันต้องเป็นตัวเขามิใช่หรือ “เขามาได้” สุดท้ายพระนางกุ้ยเฟย ก็ได้เอ่ยปากอนุญาต ให้คนด้านนอก เข้ามาเพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น “เป็นอย่างไรบ้าง” องค์ชายมู่เฉวียนที่รอฟังข่าวอย่างใจจดใจจ่อ เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น หากทุกอย่างสำเร็จ เขาคือโอรสสวรรค์คนต่อไป ผู้คนทั้งแผ่นดินจะหมอบท้าเขาเท่านั้
ยาจกยอดมารดา ตอนที่252 ขวางทาง
“เสด็จแม่!” ยังไม่ทันที่จะเอ่ยสิ่งใดต่อกันอีก เสียงเรียกจากด้านนอกดังแทรกขึ้นเสียก่อน ทำให้สองร่างที่ใกล้ชิดกัน ต้องขยับถอยออกห่าง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกัน กับที่องค์ชายมู่เฉวียนก้าวพ้นประตูห้องเข้ามาด้านใน “เจ้าเรียกแม่เสียงดัง มีอะไรอย่างนั้นหรือ” พระนางกุ้ยเฟยเอ่ยถามพระโอรสออกไป ทั้งที่ทรงดูดีแก่ใจว่าสิ่งที่ทำให้ลูกของนาง ดูแตกตื่นเช่นนี้คือเรื่องใด “ทรงคิดดีแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ ที่จะทำเช่นนี้” “หากข้าไม่คิดดีแล้ว มีหรือจะอาจหาญลงมือ เจ้าอย่าได้ทำท่าทางตื่นตระหนกให้มากไปเลย ทำตัวให้สูงส่งเด็ดขาดเข้าไว้ ยามอยู่ต่อหน้าขุนนาง จะได้ไม่ถูกมองว่าอ่อนแอ” หรูกุ้ยเฟย สั่งสอนโอรสให้รู้คิด หากไม่ลงมือวันนี้ วันหน้าก็ต้องลงมืออยู่ดี ดังนั้นจะช้าหรือเร็ว สุดท้ายนางก็ต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อให้นางและลูกมีจุดยืน “องค์ชาย น้ำชาพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีหนุ่มรีบยกน้ำชา มาถวายองค์ชายด้วยท่าทีนอบน้อม เช่นที่เคยทำในทุกๆ วัน ซึ่งเขาไม่ได้คิดขุ่นเคือง ที่ถูกสายตามองเมินนั้นจากองค์ชายเลยแม้แต่น้อย “แล้วเสด็จพ่อเล่าพ่ะย่ะค่ะ เราจะบอกแก่ขุนนาง
다른 추천
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย216.6K 조회수ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น16.6K 조회수ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่66.4K 조회수ภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง15.8K 조회수ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง4.1K 조회수ข้ามภพมาเป็นเมียหลวงยืนหนึ่ง
ไป๋เหลียนฮวา1.8K 조회수สามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee584 조회수เล่ห์รักดอกมู่ตาน
องค์หญิงโนเนม420 조회수
