เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 คนที่เคยแอบมอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-24 21:53:38“ไปเอาตุ๊กตาที่ไหนมาเหรอน้องพลอย” ตรัยคุณถามพลอยมนเมื่อเห็นว่าเธอกับเพื่อนเดินกลับมาพร้อมกับตุ๊กตาสี่ตัว
“พี่พิมพ์ให้มาค่ะ”
“เขาไม่อยากได้เหรอถึงได้ให้เรามา” ตรัยคุณรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอไม่อยากได้ตุ๊กตาที่เขาพยายามปาลูกโป่งจนได้มา
“เปล่าหรอกค่ะน้าตรัยแต่พลอยชวนพี่พิมพ์คุย พอพี่เขารู้ว่าพลอยจะเอาตุ๊กตาไปบริจาคเขาก็เลยแบ่งให้คนละสองตัวค่ะ น้าตรัยอยากเจอไหมคะพี่เข้ายืนซื้อขนมอยู่เดี๋ยวพลอยพาไป”
“ทำไมถึงคิดว่าน้าอยากเจอล่ะ”
“ก็พี่เขาสวยมากน่าจะตรงสเปกน้าตรัยนะคะหุ่นดีผิวขาว ผมยาวเหมาะกับคนหล่ออย่างน้าตรัยที่สุดเลยแล้วน้าตรัยก็ยังไม่เคยเจอพี่พิมพ์สักครั้งเลย” พลอยมนอยู่บ้านตลอดเลยมีโอกาสได้เจอกับพี่สาวข้างบ้างอยู่หลายครั้ง
“พี่พิมพ์นี่ใช่ลูกลุงเพิ่มไหม”
“ค่ะ น้าตรัยคงยังไม่เคยเจอใช่ไหมคะ”
“น้าเคยเจอแล้วเมื่อตอนกลางวัน”
“แล้วตรงสเปกไหมคะ”
“จับแลยไหมพลอยข่วย”
“น้าว่าคนสวยๆ แบบนั้นคงมีแฟนแล้วแน่ๆ”
“แต่ลุงเพิ่มบอกเองว่าพี่พิมพ์ยังไม่มีแฟน”
“ลุงเขาอาจจะไม่รู้ก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพลอยสืบให้เอง ว่าแต่น้าจะไปหาพี่เขาไหมคะเดินเที่ยวด้วยกันน่าจะดี”
“คืนนี้ดึกแล้วน้าวว่าเรารีบกลับกันดีกว่านะ พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียน ผึ้งกับแตงกวาจะกลับพร้อมกันเลยไหมเดี๋ยวน้าไปส่งที่บ้าน” เขายังไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาคือคนที่อยู่ข้างบ้านไม่ใช่คนงานอย่างที่เธอเข้าใจ
“ขอบคุณค่ะน้าตรัย”
ตรัยคุณเดินนำเด็กสาวทั้งสามคนมายังรถของเขาระหว่างทางก็คอยมองหาพิมพ์พันดาวกับเพื่อนไปด้วยแต่เพราะคนมาเที่ยวงานกันมากเขาเลยไม่เห็นหญิงสาวกับเพื่อน
“จริงๆ นะน้าตรัยพลอยได้ยินลุงเพิ่มพูดว่าพี่พิมพ์ยังไม่มีแฟน” พลอยมนบอกน้าชายหลังจากที่ทั้งสองอยู่กันตามลำพังในรถ
“เราชอบพี่เขาเหรอ”
“ค่ะ พี่พิมพ์ทั้งสวยทั้งเก่ง ตอนน้าตรัยไม่อยู่พิมพ์ให้พี่เขาสอนการบ้านด้วยนะคะ”
“น้าไม่อยู่แค่ไม่กี่วันเราไปสนิทกับเขาเร็วจังนะ”
“ก็เราเป็นผู้เหมือนกันนี่คะ”
“เขาเป็นสาวเมืองกรุงจะมาชอบคนบ้านนอกอย่างน้าเหรอพลอย”
“น้าตรัยยังไลองจีบเลยจะรู้ได้ยังไวว่าพี่พิมขาชอบไหม”
“น้าขอเก็บไปคิดก่อนนะ พลอยก็อย่างเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครล่ะ”
“รับรองเลยว่าพลอยจะเก็บเป็นความลับ”
“เอาละถึงบ้านแล้วเอาตุ๊กตาลงแค่สามตัวพอนะที่เหลือเอาไว้ในรถเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าน้าจะไปส่งที่โรงเรียน”
“จริงเหรอคะ เราเวะกินไข่กระทะที่ร้านเดิมได้ไหมพลอยอยากกิน”
“ได้สิ แต่ต้องออกเช้ากว่าปกคิ 20 นาทีนะ จะตื่นไหวไหม” เพราะปกติพลอยมนและพชรหลานชายจะทานอาหารเช้าในรรถแต่ถ้าต้องไปนั่งทานที่ร้านเขาเลยอยากจะเผื่อเวลาไว้
“ไหวค่ะ”
“บอกพี่เข้าด้วยนะว่าน้าจะไปส่งที่โรงเรียน”
“พรุ่งนี้โรงเรียนพี่เพชรหยุดค่ะ”
“ทำไมหยุดไม่มช้วันสำคันอะรสักหน่อย”
“พี่เชรรบอกว่าที่โรงเรียนใช้เป็นสนามแข่งอะไรสักอย่างนี่แหละ พลอยไม่แน่มจเท่าไหร่”
“เหลือแค่พลอยกันน้าก็ไม่เป็นไร พลอยจะขึ้นนอนเลยก็ได้นะเดี๋ยวน้าขอไปคุยกับยายก่อน”
“ได้ค่ะ พลอยขอไปนอนก่อนนะคะ”
ตรัยคุณเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่บิดามารดารวมถึงอาถนอมคนขับรถและอาสุดารัตน์ภรรยาของเขาจะนั่งดูทีวีกันอยู่ในนั้น
“ผมซื้อขนมเบื้องแล้วก็ขนมถังแตกมาฝากครับ แล้วก็มีถั่วต้มของพ่อและอาหนอมด้วยนะครับแบ่งกันคนละถุง”
“ขอบคุณครับคุณตรัย”
“อาหนอมครับพรุ่งนี้อาไม่ต้องไปส่งน้องพลอยนะครับผมจะเข้าเมืองพดีเลยจะให้พลอยติดรถไปด้วย”
“ได้ครับ”
“ถ้าไม่ต้องไปส่งหนูพลอยแล้วหนอมก็ไปส่งคุณเมฆนะ”
“พ่อจะไปไหนครับ”
“พรุ่งนี้หมอนัดพ่อไปตรวจแล้วก็รับยาเพิ่มน่ะ”
“ครบเดือนแล้วเหรอครับไวจัง”
“ก็ตรัยไปอยู่กรุงเทพตั้งครึ่งเดือนนี่ก็เลยคิดว่าเวลามันไว”
“นั่นสิครับ พ่อจะให้ผมไปด้วยไหม”
“พ่อไปเองได้ อันที่จริงไม่ต้องให้หนอมไปส่งยังได้เลย”
“พ่อครับให่อาหนอมไปส่งเถอะผมไม่อยากพ่อขับรถเองเลย”
“ในก็แค่ขับรถไปไม่ไกลเลย ปกติพ่อไปคนเดียวด้วยซ้ำพ่อยังแข็งแรงอยู่นะ”
“ผมรู้ว่าพอาแข็งแรงแต่ถ้าขับรถเองผมก็ห่วงให้อาหนอมขับให้ก็ดีหน่อย”
“ดีเหมือนกันขากลับจะได้เลยไปดูต้นไม้มาเพิ่มด้วย ตรัยจะฝากพ่อซื้อต้นอะไรมาปลุกเพิ่มไหม”
“ยังไม่มีต้นไหนอยากได้เลยพ่อซื้อที่พ่ออยากได้เถอะครับ”
“อือ ถ้านึกออกก็โทรบอกพ่อนะ”
“ครับพ่อ”
“พรุ่งนี้จะออกบ้านกี่โมงล่ะตรัยจะกินข้าวก่อนไปไหมแม่จะได้ให้สุตื่นเร็วหน่อย” เมื่อเห็นว่าลูกชายคุยจบแล้วคุณศรีนวลก็หันมาถามลูกชายบ้าง
“ผมว่าจะไปกินไข่กระทะกับน้องพลอยครับ อาสุไม่ต้องทำกับข้าวให้น้องพลอยนะครับ”
“ค่ะคุณตรัย”
พอบอกทุกคนแล้วตรัยคุณก็เดินกลับไปยังบ้านของตนเองซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวที่อยู่ทางด้านหลังบ้านและมันก็อยู่ติดกับรัวบ้านของพิมพ์พันดาว
เขาเปิดผ้าม่านในห้องนอนแล้วนอนมองไปยังบ้านหลังข้างๆ ซึ่งเห็นแต่บริเวณชั้นสองของบ้านซึ่งตอนนี้ยังเปิดไฟสว่างอยู่ เขารู้ว่านั่นเป็นตำแหน่งห้องนอนของเธอ
ตรัยคุณเคยเรียนโรงเรียนเดียวกับพิมพ์พันดาวแต่คนละห้องและสมัยเรียนเขาก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเธอจะจำเขาไม่ได้มันก็ไม่แปลก แต่เขาจำเธอได้ดีเพราะตอนเรียนมัธยมพิมพ์พันดาวเป็นเด็กสาวที่โดดเด่นทั้งเรื่องการเรียนและกิจกรรมเธอเป็นทั้งดรัมเมเยอร์ เชียร์ลีดเดอร์อีกทั้งยังเป็นรองประธานนักเรียน เธอขึ้นไปรับรางวัลหน้าเสาธงอยู่บ่อยครั้งคงไม่มีใครในโรงเรียนที่ไม่รู้จักพิมพ์พันดาว
ตอนนั้นเขาได้แต่แอบชื่นชมเธออยู่ห่างๆ จนกระทั่งเรียนจบต่างก็แยกย้ายกันไปเรียนเขาก็ยังคงได้ยินข่าวของเธออยู่เสมอแต่ก็ไม่ได้ติดตามมากเพราะตนเองก็เรียนนักและใช้ชีวิตไปตามประสาวัยรุ่น
เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้มาเป็นเพื่อนบ้านของเธอ ครอบครัวของเขามาปลูกบ้านอยู่ติดกับบ้านของพิมพ์พันดาวตอนที่เขาเรียนจบและทำงานที่กรุงเทพ ตรัยคุณไม่เคยเจอเธอเลย แม้ว่าหญิงสาวจะกลับมาเยี่ยมบิดาบ้างแต่ก็มีอันต้องคลาดกันตลอด แต่นับว่าโชคดีที่ลุงเพิ่มศักดิ์บิดาของเธอนั้นมักจะพูดถึงลูกสาวอยู่เสมอและก็มักจะเอารูปมาอวดทำให้เขาจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นรูปว่าเธอคือดาวโรงเรียนที่เขาแอบมองมาตลอด
ในเมื่อมีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกครั้งตรัยคุณดีใจมากแต่ก็ไม่คิดว่าการเจอกันครั้งแรกจะทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นงานและถ้าเธอรู้ความจริงก็คงจะโกรธแน่ ๆ ที่เขาไม่ยอมแนะนำตัวตั้งแต่แรก เพราะฉะนั้นเขาต้องคิดหาข้อแก้ตัวให้ดีก่อนจะไปแนะนำตัวกับพิมพ์พันดาวว่าเขาคือเพื่อนบ้านและคือเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกับเธอ
บทล่าสุด
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 30 ผิดสัญญา nc (ตอนจบ)
ตรัยคุณอาบน้ำเสร็จแล้วแต่พิมพ์พันดาวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มเลยเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัวซึ่งหญิงสาวกำลังยืนเลือกชุดนอนที่เพื่อนซื้อมาให้แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะสวมสีไหน เขาเดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง “ตรัยช่วยพิมพ์เลือกหน่อยได้ไหมว่าใส่สีไหนดี” เธอส่งชุดนอนผ้าลูกไม้ตัวบางสีดำกับสีแดงเพลิงให้คนรักช่วยเลือก “เซ็กซี่ทั้งสองตัว แต่คืนนี้อย่าเพิ่งใส่เลยนะ” “ทำไมล่ะ” “พิมพ์จ๋าแกล้งตรัยอยู่ใช่ไหม ตรัยไม่ได้นอนกับพิมพ์มาเกือบเดือนแล้วนะตรัยจะบ้าตายอยู่แล้ว พิมพ์พันดาวยังไม่ทันจะพูดอะไรเรียวปากก็ถูกประกบจูบลงมาเสียก่อนตรัยคุณสอดปลายลิ้นกวาดต้อนความหอมหวานนาทีนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกจนหลุด“ไม่ใส่อะไรแบบนี้สวยที่สุด”ปากชมขณะที่ตาคมมองกายขาวเนียนอย่างหื่นกระหายก่อนจะอุ้มเธอมายังที่นอนกว้างซึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบสีหวานอยู่เต็มไปหมด มือร้อนลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล เลือดในกายสูบฉีดมารวมกันที่กลางแก่นกายอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วสัมผัสหยอกเย้ากับทรวงอกอิ่มจนส่วนยอดแข็งชูชันพิมพ์พ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 29 ไม่ใช่แบบที่ฝันถึง
ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 28 ตักตวง nc
“ผมชอบผิวพิมพ์ที่สุดทั้งนุ่มทั้งหอม”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะกดจมูกลงบนต้นคอขาวเปียกชื้นเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่ม“ตรัยไหนว่าจะอาบน้ำ”“ก็กำลังอาบนี่ไงล่ะ” เขากดสบู่ใส่มือก่อนถูไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเบามือ ถูไปทุกสัดส่วนก่อนจะเปิดน้ำไล่ฟองออกจนหมด“เสร็จแล้วใช่ไหม”“เพิ่งเริ่มจะเสร็จได้ยังไงล่ะที่รัก”“ตรัย...”เธอครางแผ่วเบาเมื่อความร้อนมันโลมเลียไปทั่วทุกจุดที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนผ่านเมื่อหันหน้ามามองตรัยคุณก็จูบลงบนเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่มร้อนแรงราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้ออกจากร่าง ทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มแสดงออกทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมีความต้องการ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงไปทั่วทรวงอกอวบก่อนละไล่ไปยังหน้าท้องต่ำไปเรื่อยๆพิมพ์พันดาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่กำลังขยายเหยียดดุนดันบั้นท้ายจนเธอรู้สึกร้อนราวกับไฟที่กำลังแผดเผา ขณะที่ปากก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างหิวกระหาย แล้วผละออกจากกันเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด นัยน์ตาสบประสานสื่ออารมณ์และความต้องการที่ปิดไม่มิด “อาบให้ผมบ้างได้ไหม”“ทำไมไม่อาบเอง”“อยากให้เมียอาบให้”ตรัยคุณจับไหล่มนให้พลิกห
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 27 เปลี่ยนไป
ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 26 จำเป็นต้องห่างกัน
ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหมายอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนแล้ว แต่โอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันกลับลดน้อยลงเพราะบ้านของพิมพ์พันดาวกำลังรีโนเวจหญิงสาวจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งห้องนอนของเธออยู่ติดกับห้องของพลอยมน“พี่พิมพ์จัดของจะไปไหนเหรอคะ” พลอยมนถามว่าที่น้าสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเก็บของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าบางส่วนลงกระเป๋า“พี่ต้องไปอบรมที่กรุงเทพค่ะ น้องพลอยอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวพี่พิมพ์ซื้อมาฝาก”“ไม่ดีกว่าค่ะ แม่บอกว่าของที่พลอยชอบที่ญี่ปุ่นมีให้เลือกเยอะเลยค่ะ”“น้องพลอยจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะคะ” พิมพ์พันดาวถามเด็กสาวที่เปลี่ยนใจจะย้ายไปอยู่กับมารดา“หลังงานแต่งน้าตรัยค่ะ”“พี่พิมพ์คงคิดถึงน้อยพลอยมากๆ”“พลอยก็คงคิดถึงพี่พิมพ์กับน้าตรัยมาก พี่พิมพ์กับน้าตรัยจะไปเยี่ยมพลอยไหมคะ”“ไปสิคะ น้าตรัยของน้องพลอยบอกว่าจะพาพี่พิมพ์ไปหาน้องพลอยบ่อยๆ”“ได้เลยค่ะพลอยจะรีบฝึกภาษาให้เก่งแล้วจะพาพี่พิมพ์กับน้าตรัยเที่ยวเอง”“ดีเลยเพราะพี่พิมพ์พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้สักนิด”“ใช้แอปแปลภาษาสิคะ พลอยก็ใช้เวลาคุยกับลุงโทชิ”“อีกหน่อยน้องพลอยคงจะเก่งมากข
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 25 มาทางไหนก็กลับทางนั้น
“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย
บางทีคุณอาจจะชอบ
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.5K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย336.3K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก324.7K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก52.4K viewsเกิดใหม่อีกครั้ง...ก็ยังเป็นซุปตาร์
หลงเวลา /จู้หมิง153 viewsเปลี่ยนห่านอย่างเธอให้เป็นหงส์
นรินทร์ลดา207 viewsเลี้ยงเด็ก
inglada61 viewsคลั่งรักชั่วข้ามคืน
อิแย้ม4.3K views
