LOGINตอนที่ 22 ซ่อนไว้ให้ลึก
ผ่านมาสองวันแล้วที่รั่วซีได้คุยกับเพื่อน สองวันแล้วที่ความรู้สึกหลาย ๆ อย่างประดังเข้ามาหาเธอ รั่วซียอมรับความรู้สึกพวกนั้นอย่างเต็มใจ มันอาจแย่ แต่ดีกว่าชีวิตก่อนตอนที่อยู่ในสถานที่แห่งนั้น เธอจะเก็บความเจ็บปวดทั้งหมดไว้ให้ลึก ในเมื่อมันเข้ามาเธอก็จะฝังไว้กับใจเธอนี่แหละ เพราะเธอยังไม่สามารถปล่อยวางได้
ชาติก่อนเจอเหตุการณ์เลวร้ายยังทนอยู่ต่อได้ตั้งนาน...
ชาตินี้แม้ใจจะเจ็บปวด แต่อย่างน้อยสามีมีความสุข ลูกมีความสุข เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว
ชีวิตก่อนขอแค่ได้ขอโทษพวกเขา ขอให้พวกเขาได้มีความสุขเพียงเท่านั้น พอได้โอกาสกลับมา กลับโลภมากอยากอยู่เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว พอคิดได้แบบนั้นแล้วรั่วซีก็พยายามทำใจให้ได้ เธอจะยอมหากสามีจะจากไปหรือมีคนอื่น
นี่คือส
ตอนที่ 29 ผมจะอ่อนโยน Ncเมื่อเข้ามาในพื้นที่ จือหยวนไม่ได้รีบร้อน เขาต้องคอยสังเกตภรรยาของเขาเสียก่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาใจเย็นมาได้ตลอด เขาจะใจร้อนในตอนนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นอาจต้องกลับไปนับหนึ่งใหม่เลยทีเดียว"ซีซี หากไม่ไหวบอกนะครับ ผมจะโอนโยนให้มาก ๆ " จือหยวนบอกภรรยาพร้อมกดจูบที่ขมับเบา ๆ"ค่ะ" รั่วซีตอบสามีด้วยใบหน้าที่ขึ้นสี ถึงจะมีลูกสองคนแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกอายอยู่ดี"คุณรู้ใช่ไหม... ว่าผมรักคุณมาก" เพราะรักมาก เขาสามารถอดทนอดกลั้นได้มากเช่นกัน หากภรรยาไม่พร้อม เขาก็พร้อมจะรอ ไม่มีการข่มเหงน้ำใจอย่างแน่นอนพอเห็นว่าภรรยาไม่มีทีท่าขัดขืน เขาเลยจัดการช้อนอุ้มภรรยาพาเข้าห้องนอน ก่อนจะค่อย ๆ วางภรรยาลงบนเตียงด้วยความทะนุถนอม แล้วตามขึ้นคร่อมร่างเล็กของภรรย
ตอนที่ 28ความรู้สึกที่ชีวิตก่อนไม่เคยสัมผัสและรับรู้หลังจากกินมื้อเย็นกันเรียบร้อยแล้ว ก็ต่างพากันออกมานั่งเล่นที่ลานหน้าบ้าน อากาศกำลังดี เด็ก ๆ จับกลุ่มนั่งเล่น ผู้ใหญ่เดินให้อาหารได้ย่อย หรือบางคนก็จับกลุ่มพูดคุยกัน"ที่นี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่เคร่งครัด แม่สามีที่โวยวายเสียงดัง แต่จริง ๆแล้วไม่มีอะไร ค่อนข้างดีกับลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายเสียอีก" สะใภ้ใหญ่เป็นคนชวนสะใภ้เล็กคุย"ฉันไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้" รั่วซีบอกไปตามตรง"ก่อนแต่งเข้ามาก็คิดว่าต้องเจอกับอะไรที่สะใภ้ทุกคนต้องเจอ แต่กลับไม่เป็นแบบที่ตัวเองคิดเลย ฉันคิดว่าฉันโชคดี ทุกคนช่วยเหลือกัน ช่วยกันแบบจริง ๆ ไม่ใช่แค่ปากบอกช่วยแต่ไม่ลงมือทำ ซึ่งมันดีมาก แม่สามีก็ไม่เคยดุด่าเสีย ๆ หาย ๆ หากทำไม่ถูกต้องก็เรียกมาคุยปรับความเข้าใจกัน คนอยู่เยอะบางทีก็มีบ้างที่บาดหม
ตอนที่ 27 ไปเยี่ยมครอบครัวพ่อแม่สามีผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วที่รั่วซีมีปัญหากับที่บ้าน เธอไม่ได้เข้าไปบ้านแม่อีกเลย แต่หากวันไหนที่ไปส่งของในเมือง ขากลับเธอจะให้สามีกับพี่สามเอาของไปส่งให้ที่บ้านพ่อและแม่ ตอนนี้หัวหน้าหวังได้มาทำงานด้วยกันแล้ว พอมีคนมาช่วยทำงานก็สามารถขายของที่ตลาดมืดได้มากกว่าเดิม การขายส่งสบู่โลชั่นของรั่วซีก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ มียอดสั่งซื้อเข้ามาไม่ขาด จนบางครั้งแทบไม่พอขายรั่วซีได้ไปดูที่ดินที่สามีบอกแล้ว เธอยอมรับว่ามันกว้างมาก แต่สวยไหม สิ่งนี้รั่วซีไม่รู้เลย เธอดูไม่เป็นว่าทำเลดี ที่ดินสวยหรือไม่สวย รั่วซีไม่สามารถให้คำตอบได้จริง ๆ และเธอได้ไปคุยต่อรองและขอผ่อนกับคุณซ่งเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเขาก็ตกลงตามที่ขอ และยังลดราคาลงมาให้อีกด้วย เขาบอกว่าเหมือนเขาติดค้างเธอ เลยยอมขายในราคาที่ถูกลงกว่าเดิม จริง ๆ แล้วเงินที่รั่วซีมีอยู่สามารถซื้อได้ แต่เพราะไม่ได้รีบร้อนขนาดนั้นเลยขอผ่อนดีกว่า ถึงผ่อนรั่วซีก็มั
ตอนที่ 26 ทำงาน เก็บเงิน ส่งลูกเรียนเมื่อมาถึงบ้าน รั่วซีก็เข้าครัวเตรียมอาหารมื้อเย็นให้ครอบครัว ถึงจะกินข้าวมาบ้างแล้ว แต่กินมาเพียงนิดเดียว เธอจึงรีบเตรียมอาหารให้พร้อม ไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องที่เพิ่งเจอมา เพราะลูกของเธอยังอยู่เลยไม่คิดที่จะเล่ารายละเอียดอะไรให้สามีฟัง คิดว่าคืนนี้หลังลูกหลับแล้วถึงจะเล่าทีเดียวจือหยวนรู้ตัวว่าอารมณ์เขาไม่คงที่ หลังจากที่ได้ยินครอบครัวภรรยาพูดออกมาแบบนั้น ทั้งที่เขาก็อยู่ในส่วนของเขาแล้ว ยังดีที่ได้ยินภรรยาพูดมาแบบนั้นพอทำให้ใจที่ร้อนรุ่มทุเลาลงมาบ้าง แต่เขาก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี เลยให้ลูกเล่นในคอกกั้นรอก่อน เพราะรอจนถึงตอนลูกหลับไม่ไหว ให้ได้คุยสักนิดก็ยังดี"ซีซีครับ... " เมื่อเข้ามาเห็นภรรยายุ่งกับการจัดเตรียมมื้อเย็นก็เกิดการลังเล"มีอะไรหรือเปล่าคะ" เมื่อเห็นว่าอีกคนเรียกและไม่ได้พูดอะไรต่อก็ทำให้สงสัยเลยหันมา
ตอนที่ 25 ปัญหาเริ่มเข้ามาผ่านมาสามวันแล้ว หลังจากที่หัวหน้าหมู่บ้านเรียกประชุม จริง ๆ แล้วแทบไม่มีใจความสำคัญอะไรในการประชุมนอกจากจะมีบางวันที่ให้ชาวบ้านมาช่วยงานทหารและนักโทษ จึงมีการแบ่งเวร ส่วนมากจะเป็นผู้ชาย ส่วนผู้หญิงจะมีคนอาสาทำอาหารแจกจ่ายทหารอยู่แล้ว ซึ่งเรื่องนี้รั่วซีถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะเธอไม่อยากไปช่วยเลย หลีกเลี่ยงได้เธอก็จะหลีกเลี่ยงแต่ดูแล้วมีแค่เธอคนเดียวที่อยากหลีกเลี่ยง... คงสู้หลายคนที่พยายามให้มาเจอกันไม่ได้"ฉันรู้แล้วว่าทำไมแม่ถึงเรียกมากินข้าวที่บ้าน" รั่วซีกระซิบกระซาบพี่สามที่ตอนนี้ยืนอุ้มเหยาเหยาตัวน้อยอยู่ ตั้งแต่วันที่ลูกสาวหงายท้องก้นกระแทกเหยาเหยาก็ไม่อยากมาที่นี่อีกเลย หากมาต้องให้อุ้มอยู่ตลอดเวลา"ทำไมต้องขนาดนี้ด้วย" พี่ชายมองตามน้องสาวก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หากมีญาติจะให้ลูกมาบ้านจนครบทุกคนมันไม่แปลก แต่นี่...ค
ตอนที่ 24 ค่อย ๆ รักษาเดี๋ยวก็หายเมื่อเปิดใจคุยก็ทำให้รั่วซีไม่ค่อยกังวลมากนัก แต่จะให้หายทันทีทันใดก็ยังทำไม่ได้ คงต้องค่อยเป็นค่อยไปอย่างที่สามีของเธอคอยบอก เธอก็ไม่ค่อยชอบตัวเองเหมือนกันที่ชอบคิดมาก เพราะมันทำให้ชีวิตที่ควรมีความสุขกลับต้องสะดุด การกลับมาของเธอมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ในทันที แต่รั่วซีจะต้องทำให้ดีขึ้นวันนี้คือวันที่ต้องเข้าไปส่งของในเมือง ทุกอย่างก็ยังทำเหมือนเดิม หัวหน้าหวังยังไม่ได้มาทำงานด้วย เพราะเขาต้องการทำเรื่องลาออกให้เรียบร้อยเสียก่อนถึงจะเข้ามาทำงานแบบเต็มตัว สามีเธอบอกว่าจากที่เคยทำงานร่วมกันมานานหลายปี หากได้ร่วมงานกัน งานต้องออกมาดีอย่างแน่นอนเมื่อสามีมาเปลี่ยนขายของแทน รั่วซีก็เดินดูของที่ขายในตลาดมืด หาซื้อสิ่งของที่ตัวเองไม่มี ส่วนมากที่รั่วซีจะซื้อก็เป็นของที่หาซื้อยาก ไม่มีขายตามห้าง เป็นของที่ชาวบ้านนำมาขาย เหมือนได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกันไปด้วย







