All Chapters of ย้อนกลับมาในยุค 70 เพื่อเป็นมารดาอีกครั้ง: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 ชีวิตก่อนเการั่วซี นอนมองเพดานห้องด้วยดวงตาพร่ามัว ทั้งร่างกายและจิตใจของรั่วซีนั้นเปราะบางจนแทบแตกสลายได้ทุกเมื่อ...ที่ยังมีชีวิตอยู่เพราะอยากตายก็ยังตายไม่ได้... และยังอยากเจอหน้าลูกสักครั้ง อยากขอโทษสามี อยากโอบกอดลูกไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง...แต่คงเป็นไปไม่ได้...รั่วซีทิ้งสามีและลูกเพียงเพราะสามีเธอยากจน เพียงเพื่ออยากมาแต่งงานใหม่เป็นคุณนายเมียทหาร โดยไม่รู้เลยว่าความจริงเป็นอย่างไรครอบครัว พ่อ แม่ และพี่ ๆ สนับสนุนและเห็นด้วยกับเรื่องนี้ ยิ่งทำให้รั่วซีคิดว่าตัวเองตัดสินใจไม่ผิดอย่างแน่นอน..."อย่าอยู่แบบนี้เลย พอได้ดิบได้ดีก็ค่อยมารับลูกไปเลี้ยง อยู่ทางนี้แม่จะช่วยดูแลให้เอง" เหอชุนผิง แม่ของรั่วซีคือคนที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นคนแรก"ไปอยู่ทางนั้นเป็นเศรษฐีร่ำรวยก็กลับมาช่วยเหลือพ่อแม่กับพี่ ๆ ได้อย่างสบาย" เกาหยีเทียน พ่อของรั่วซีคือคนที่สนับสนุนด้วยเช่นกัน"อยู่ที่นี่ก็ลำบาก อาหารก็ไม่พอจะแบ่ง สามีก็จน ลูกอดอยาก หากไปได้เงินเดือนก็ส่งมา พี่จะเป็นคนซื้ออาหารให้หลานเอง" เกาเทียนฉี พี่ชายคนโตก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้"อยู่ในเมืองได้แต่งตัวสวย ๆ จะมาอยู่หน้าดำหน้าแดงที่นี่

ตอนที่ 2 วิญญาณรั่วซีมองร่างตัวเองที่นอนแน่นิ่ง มีเลือดจำนวนมากที่ไหลออกจากข้อมือของเธอ เธอสิ้นใจแล้ว แต่ที่น่าแปลกใจคือเธอยังอยู่ตรงนี้เสียงเปิดประตูดังขึ้น เรียกสายตาของรั่วซีให้หันไปมองคนที่เข้ามาทันที...ทันทีที่คนเข้ามาใหม่เห็นร่างที่นอนแน่นิ่งก็ถึงกับผงะและรีบวิ่งออกจากห้องด้วยท่าทางร้อนรน ก่อนจะกลับมาใหม่พร้อมกับคนอื่น ๆรั่วซีรู้ได้ทันทีว่าเธอในตอนนี้นั้น... คงเป็นเพียงวิญญาณที่ไม่มีใครเห็น เพราะไม่มีใครสนใจเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้เลยสักนิดทุกสายตามองไปที่ร่างไร้วิญญาณของเธอ อาจจะตกใจ แต่คงไม่รู้สึกอะไรกับการตายของเธอ เพราะคนส่วนมากที่อยู่ที่นี่ก็ต้องการผลประโยชน์จากตัวเธอทั้งนั้น "ทำไมฉันยังไม่ไปไหน" วิญญาณรั่วซีพึมพำออกมา ไม่เข้าใจว่าทำไมวิญญาณของเธอยังอยู่ที่นี่อยู่ ๆ ก็มีหมอกจาง ๆ เกิดขึ้นและพาเธอไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง นั่นคือบ้านของพ่อและแม่ของเธอ..."พ่อครับ แม่ครับ ผมซื้อของมาฝาก""สิ่งนี้คือของฝากพี่ใหญ่ พี่รอง และน้องสาม" "แม่ครับ วันนี้อย่าลืมบอกซีซีด้วยนะครับ ผมรักเธอมาก อยากดูแลตั้งแต่ตอนนี้เลย""พ่อเก็บเงินนี้ไว้นะครับ""ส่วนนมนี้ให้หลาน ๆ นะครับ""คิดว่าเงินนี้คื

ตอนที่ 4 'พื้นที่' ของรั่วซีรั่วซีไม่แน่ใจว่าตัวเองอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว เธอใช้ชีวิตเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ทดลองใช้เครื่องมือและอุปกรณ์เครื่องใช้ในบ้าน สิ่งของภายในบ้านสามารถเคลื่อนย้ายได้ ซึ่งแตกต่างจากด้านนอกบ้านที่ไม่สามารถย้ายได้รั่วซีตัดชุดไว้ให้ลูกและสามีจำนวนมาก และตัดชุดให้ครอบครัวพี่สามจนครบทุกคน ที่สามารถตัดชุดได้เยอะเพราะมีผ้าพับจำนวนมากวางเรียงรายหลากหลายสี จนรั่วซีอยากเอาออกไปให้ทุกคนที่เธอรักและดีกับเธอ ในตอนที่เธอจากมา สิ่งของพวกนี้มีค่าและหายากมากตอนนี้ในบ้านมีอาหารและมีขนมมากมายที่รั่วซีทดลองทำขึ้นมา และยังทดลองใช้เครื่องผลิตสบู่ มีทั้งสบู่ก้อนและสบู่เหลว ยังดีที่มีสถานที่เก็บสิ่งของเหล่านี้ หากเป็นไปตามที่หน้าจอสั่งงานแจ้งรายละเอียด สิ่งของเหล่านี้ไม่เน่าไม่เสีย แต่หากเอาออกไปใช้แล้วจะหมดไป อยากได้เพิ่มก็แค่ทำขึ้นมาใหม่เท่านั้นเองในส่วนวัตถุดิบที่ต้องนำมาใช้นั้นจะมีมาเติมให้ทุกเดือน แต่จำนวนสิ่งของที่ได้จะแตกต่างออกไป จะเป็นจริงอย่างที่อ่านมาไหมนั้น... รั่วซีก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน ทุกอย่างต้องรอดูกันต่อไปพื้นที่ด้านนอกมีกำแพงเป็นต้นผลไม้รอบเขตพื้นที่ มีผิง

ตอนที่ 6 ตั้งตารอ... เพื่อพบเจออีกครั้งรั่วซีจับลูกทั้งสองอาบน้ำจนสะอาด แต่ละคนมีกลิ่นหอมของสบู่ติดตัว เจ้าตัวเล็กดีดดิ้นกับชุดใหม่ที่ได้ใส่ ไม่รู้ว่าดีใจหรือว่ายังไง ส่วนเจ้าตัวโตก็อมยิ้มหยิบชายเสื้อมาสูดดมกลิ่นหอมบ่อย ๆ "อยู่ในนี้ก่อน แม่ขอไปเก็บครัวและตรวจดูอะไรหน่อย เสร็จแล้วเราค่อยออกไปรอพ่อพร้อมกัน" รั่วซีพาลูกทั้งสองเข้ามาในพื้นที่ที่เป็นคอกกั้น พื้นปูด้วยพรมนุ่ม ๆ ตอนแรกที่เห็นสิ่งนี้ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว ในนั้นกว้างพอสมควร มีทั้งลูกบอลกลม ๆ หลากสีวางเรียงรายอยู่เต็มพื้นทำให้เจ้าตัวเล็กทั้งสองวิ่งเข้าไปอยู่ โดยที่เธอไม่ได้บังคับเลยสักนิดเดียว รั่วซีออกจากห้องโถงแล้วตรงเข้าไปในครัว เพื่อดูว่ามีอาหารอะไรบ้าง เธอยังมีเวลาสามารถทำอาหารเพิ่มได้ อาหารมื้อใหญ่เป็นการกินเพื่อแสดงความยินดีให้กับตัวเองที่ได้กลับมาอีกครั้งรั่วซีทำอาหา

ตอนที่ 8 สำรวจพื้นที่และวางแผนจือหยวนออกมายืนมองพื้นที่รอบ ๆ ปกติเวลานี้เขาต้องหลับสนิทแล้ว แต่เพราะมีเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเลยทำให้เขาไม่สามารถข่มตาหลับได้ เดินสำรวจทั่วทั้งบ้านและตอนนี้ออกมายืนดูแปลงเฉ่าเหมยที่ออกผลแดงเต็มต้น เขาเดินเข้าไปเก็บและส่งเข้าปากเพื่อชิมรสชาติ ซึ่งเฉ่าเหมยมีรสชาติหวานมาก ตอนที่เขาเป็นยุวชนเคยได้ลองกินแต่ไม่หวานแบบนี้จือหยวนเดินเข้าออกตามสถานที่ต่าง ๆ และลองกดที่หน้าจอสั่งงานที่ภรรยาสอนไว้ ภรรยาคงรู้ว่าเขาคงนอนไม่หลับ เลยสอนให้เขาใช้หน้าจอสั่งงาน ยังดีที่มีตัวหนังสือบอกไว้ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจำได้ไม่หมดแน่นอนรั่วซีตื่นเช้ามาก็มองหาสามีทันที... ยังดีที่เห็นเขานอนอยู่ข้าง ๆ นึกว่าจะนอนไม่หลับเสียอีก วันนี้รั่วซีเลือกนอนห้องนอนรวมที่มีเตียงขนาดใหญ่ สามารถนอนรวมกันได้ทั้งหมด และเธอคิดว่าอีกนานกว่าที่เด็ก ๆ จะตื่น เพราะได้นอนที่นอนอุ่น ๆ นุ่ม ๆ เลยปล่อยให้ทั้งพ่อและลูกนอนก