ตอนที่ 3 รอยแผลเป็นที่ข้อมือ

ตอนที่ 3 รอยแผลเป็นที่ข้อมือ

สถานที่กว้างใหญ่แห่งนี้คือที่ไหน รั่วซีเดินวนเวียนอยู่ในนี้นานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ เธอไม่เห็นใครผ่านมาเลย หรือเพราะเธอฆ่าตัวตายเลยทำให้วิญญาณต้องติดอยู่ที่นี่เพียงตนเดียว ไม่สามารถออกไปหาครอบครัวได้ ต้องวนเวียนชดใช้กรรมอยู่ที่นี่อย่างโดดเดี่ยว

รั่วซีเดินสำรวจจนทั่วแล้วจึงตัดสินใจนั่งพักใต้ต้นไม้ ในใจก็คิดว่าสถานที่แห่งนี้มันอุดมสมบูรณ์และน่าอยู่เหมือนกัน หากต้องอยู่ที่นี่จริง ๆ มันก็ไม่แย่สักเท่าไร มีบ้านให้เธอสักหลัง ปลูกผัก ปลูกข้าวน่าจะได้ผลผลิตดี ดูจากหญ้าที่อยู่ในพื้นที่ยังเขียวชอุ่มงดงามขนาดนี้

ก่อนหน้านี้มีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า พอมาเจอสถานที่แบบนี้เลยอยากทำตัวมีประโยชน์บ้าง อาจทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ตอนนี้หัวใจของเธอมันแตกสลายไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว...

"เกิดอะไรขึ้น!! " อยู่ ๆ ก็มีบ้านโผล่ขึ้นมา แล้วนี่คืออะไร... มีทั้งเป็ด มีทั้งไก่ ทำไมถึงมีได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรเลย...

"บ้าไปแล้ว!! " ถึงจะเป็นเพียงวิญญาณ แต่รั่วซีก็ยังตกใจได้เหมือนกัน

ทุกอย่างที่รั่วซีคิดและพูดก่อนหน้านี้ มันมาอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว ถึงจะเชื่อได้อยาก แต่รั่วซีก็เชื่อ!! คงเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์กลัวเธอเป็นวิญญาณไร้ประโยชน์ เลยหางานให้เธอทำแน่ ๆ

ในเมื่อตอนเป็นคนไร้ประโยชน์ไร้ค่าแล้ว ลองเป็นวิญญาณที่ทำประโยชน์บ้างจะเป็นไรไป...

"สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าขา... ในนี้เป็นของหนูคนเดียวใช่ไหมคะ ไม่ใช่ว่าหนูไปรุกล้ำพื้นที่ของคนอื่นแล้วทำให้มีปัญหาตามมานะคะ" เป็นวิญญาณแล้ว อยากทำตัวดี ๆ เพื่อเริ่มต้นในสิ่งใหม่ ๆ เพราะสิ่งเหล่านี้อาจช่วยเยียวยาหัวใจของเธอได้ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ฟูมฟายกับสิ่งที่เจอมาก่อนหน้านี้

อยู่ ๆ ก็มีแสงสว่างจ้าเกิดขึ้นบริเวณข้อมือของเธอ... แสงนั้นมาจากรอยแผลเป็น และหากเดาไม่ผิด แผลนี้เธอได้มาจากการกรีดข้อมือของตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย 

"แต่ก่อนไม่มี" รั่วซีพึมพำพร้อมกับพลิกข้อมือดู มั่นใจว่ารอยนี้มาจากการกรีดข้อมือของตัวเองแน่ ๆ 

หลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นทำให้รั่วซีทั้งสงสัยและแปลกใจ แต่เธอไม่สามารถหาคำตอบเหล่านั้นได้ คิดยังไงก็คิดไม่ออก เธอเลยปล่อยเรื่องรอยแผลแล้วหันมามองทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้า 

"สำรวจก่อนดีกว่า!! " เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็สำรวจบ้านเป็นอย่างแรก

บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังใหญ่สองชั้น เป็นบ้านที่ดูแข็งแรง ทุกอย่างในนี้ดูแปลกตา บางอย่างรั่วซีก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็ไม่ได้แปลกใจ เพราะคิดว่าบ้านคนมีเงินก็คงมีของแบบนี้

บ้านหลังนี้มีทั้งหมด 5 ห้องนอน มีห้องอาบน้ำห้องส้วมในตัวทุกห้อง และเหมือนห้องส้วมจะมีหน้าตาแปลก ๆ เธอไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน แต่ละห้องนั้นกว้างมาก มีห้องหนังสือที่มีโต๊ะขนาดใหญ่วางอยู่ มันเหมือนบ้านเศรษฐีในเมืองที่มีโต๊ะทำงานตั้งอยู่กลางห้อง มีห้องน้ำแยกย่อยอีก 2 ห้อง มีห้องส้วมแยกอีก 2 ห้อง มีห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีเก้าอี้วางเรียงอย่างสวยงาม มีห้องครัวที่มีตู้สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่เธอเปิดแล้วเจอกับความเย็น เลยเดาได้ทันทีว่าน่าจะเป็นตู้เก็บอาหารให้สดอยู่เสมอ เพราะด้านในมีของสดมากมายถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ทุกอย่างในบ้านนั้นมีพร้อม ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าสวย ๆ มีทั้งของผู้ชายและผู้หญิง มีขนาดเท่ากับลูกชายและลูกสาวของเธอ เหมือนทุกอย่างถูกเตรียมไว้ให้เธอ

สิ่งนี้ทำให้รั่วซีคิดว่า เมื่อถึงเวลาแล้ว ครอบครัวของเธออาจจะมาอยู่กับเธอที่นี่ พอคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้แล้ว ทำให้รั่วซีอยากเตรียมทุกอย่างให้พร้อม ในเมื่อมีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ เธอก็จะเพาะปลูกสิ่งเหล่านี้ไว้รอครอบครัวของเธอ

และช่วงจังหวะที่รั่วซีจะเดินออกจากบ้านเพื่อไปสำรวจด้านนอกนั้น รั่วซีก็ปวดหัวขึ้นมาทันที จนลืมไปว่าตัวเองเป็นเพียงวิญญาณ ไม่น่าจะปวดหัวได้เหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ 

ชั่วขณะที่พยายามพาตัวเองไปนั่งที่เก้าอี้ในห้องรับแขก อยู่ ๆ ก็เห็นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ภาพเหล่านั้นดึงดูดให้รั่วซีจดจ้อง เพื่อดูว่าสถานที่แห่งนั้นคือที่ไหน...

วิญญาณรั่วซีออกจากจุดที่อยู่ ล่องลอยผ่านกาลเวลาไปยังสถานที่แห่งหนึ่งที่มีแสงสีเสียงมากมาย มีรถจำนวนมากวิ่งอยู่บนถนน มีแม้แต่รถยาว ๆ ที่เหมือนรถไฟ วิ่งบนถนนที่ยกสูง และยังวิ่งในอุโมงค์ที่อยู่ใต้ดินได้อีกด้วย

รั่วซีถูกดึงไปตามสถานที่ต่าง ๆ เพื่อเรียนรู้การใช้งานอุปกรณ์หน้าตาแปลกประหลาด และชั่วขณะก็สามารถทำให้รั่วซีเข้าใจได้ทันทีว่าสิ่งของเหล่านั้นมีชื่อเรียกว่าอะไร ใช้งานแบบไหนบ้าง

ทุกสถานที่ที่รั่วซีถูกดูดให้เข้าไปนั้น จะมีอุปกรณ์หน้าตาแปลก ๆ เหมือนที่เธอเจออยู่ในบ้าน จากตอนแรกที่ไม่เข้าใจและสงสัยมากมาย ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเครื่องพวกนั้นคืออะไร ไม่ว่าจะเป็นเครื่องซักผ้า เครื่องรีดผ้า จักรเย็บผ้า เครื่องกรองน้ำ ตู้อบขนมปัง ที่เพียงแค่ใส่ส่วนผสมตามที่เครื่องกำหนดและกดปุ่มเริ่มทำงาน เครื่องก็ทำงานทันที 

สิ่งแปลกใหม่เหล่านี้ ทำให้รั่วซีได้เปิดหูเปิดตามากกว่าเดิม เมื่อเธอหายจากอาการปวดหัวแล้ว รั่วซีก็เจอกับโลหะที่เป็นรูปสี่เหลี่ยมเท่ากับหนังสือ รั่วซีรู้ได้ทันทีว่าสิ่งนี้คืออะไร เพราะก่อนหน้านี้ที่ถูกดูดไป เธอได้เจอกับเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมนี้แล้ว

สิ่งนี้คือหน้าจอที่สามารถสั่งงานพื้นที่รอบนอก ไม่ว่าจะปลูกข้าวหรือปลูกผักชนิดไหน ก็สามารถกดปุ่มเลือกและกดคำว่าอัตโนมัติ นั่นหมายถึงทุกอย่างจะทำงานเองโดยที่เธอไม่ต้องไปหว่านดำทำนาหรือเพาะปลูก 

"ลองเลยแล้วกัน" หากอยากรู้ว่าเครื่องมือทุกอย่างที่อยู่ในนี้ใช้งานได้ตามที่เธอรู้และเห็นมาไหม ก็ต้องทดลอง

รั่วซีออกมาที่พื้นที่ด้านนอกตัวบ้าน อย่างแรกที่ลองคือ ตกแต่งพื้นที่เสียก่อน รั่วซีกดหน้าจอสั่งงานที่เป็นรูปต้นไม้ แปลงดอกไม้ ชิงช้า ทุกอย่างที่มีขึ้นที่หน้าจอที่เธอกดทันที และทุกอย่างก็ออกมาวางเรียงอย่างสวยงาม เพียงแค่รั่วซีกดปุ่มเลือกเพียงเท่านั้น 

รั่วซีลองเคลื่อนย้ายตำแหน่งต้นไม้ต่าง ๆ มันไม่สามารถย้ายได้ เหมือนทุกอย่างมันถูกกำหนดว่าต้องอยู่ตรงไหน เมื่อเห็นว่าหน้าจอใช้งานได้จริง และยังมีอีกหลายรายการที่ยังไม่ได้กด เธอก็ไม่รอช้า... ทดลองกดทุกปุ่มทันที...