บทที่ 419

หลังจากนั้น กองทัพก็เตรียมการเรียบร้อยพร้อมออกเดินทางแล้ว ซูถิงหว่านกับเซี่ยซางนั่งรถม้าคันเดียวกันกลับเมืองหลวง

เวลานี้นางว่าง่ายกว่าเดิมมาก ตลอดทางก็มิได้ก่อเรื่องใดอีก รินน้ำยกชา ตลอดทางทำตัวน่ารักราวแกะตัวน้อยที่แสนเชื่อฟัง นางยังคงกลัวถูกเซี่ยซางไล่ไป จึงไม่กล้าก่อเรื่องใดอีกแม้แต่น้อย ยังดีที่มีท่านพ่อกับพี่ใหญ่คอยหนุนหลัง เซี่ยซางถึงมิได้ให้นางจากไป

ส่วนความฝันที่จะได้เป็นฮองเฮาของนาง นางก็ระงับมันไว้ชั่วคราว

อันที่จริงนางอยากอธิบายว่า ร่างกายของนางยังบริสุทธิ์อยู่ แต่ยิ่งแก้ตัวก็ยิ่งดูเหมือนผิด แถมจะยิ่งทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิม ดังนั้นนางจึงไม่พูดเสียเลย เซี่ยซางไม่ถามนางไม่พูดก็ถูกแล้ว

อีกอย่างเซี่ยซางอาจยังไม่รู้ก็ได้ นางไม่มีความจำเป็นต้องไปรับสารภาพเองให้เป็นเรื่องเป็นราวอีก

ในเวลาเดียวกัน อิ๋นซิ่งก็หนีมาจากอนุหลิ่ว นางยังเตรียมจะพาเย่ซู่ซู่หนีไปด้วย

ในตอนที่นางตามหาเย่ซู่ซู่เจอ เย่ซู่ซู่กำลังเตรียมจะออกเดินทางพร้อมคณะเดินทาง

เมื่อเย่ซู่ซู่เห็นนางก็แสร้งถามว่า “แม่นางอิ๋นซิ่งเจ้ามาได้อย่างไรกัน เกิดสิ่งใดขึ้นกับเจ้ากัน?”

ในเวลานั้น ผู้ร่วมทางของนางก็ตะโกนเรียกนางว่า