บทที่ 432  

บรรยากาศเช่นนี้และอารมณ์เช่นนี้ เฉิงฮองเฮาและคนสกุลเจียงล้วนดูสนิทสนมกลมเกลียว ทุกคนล้วนสนทนากันอย่างเบิกบานมีความสุข เฉิงฮองเฮาก็ทรงสนทนาเรื่องบ้านเรือนกับเหล่าสตรีในครอบครัวของขุนนางด้วย

เวลานี้ ซูถิงหว่านเดินมาถึงเบื้องหน้าเฉิงฮองเฮา แล้วคารวะด้วยความนอบน้อม “ถวายบังคมเพคะฮองเฮา” นางเป็นตัวแทนของสกุลซู เพียงแต่น่าเสียดายที่มีเพียงฝ่ายชายของสกุลซูเท่านั้นที่มาร่วมงานเลี้ยง ด้วยฐานะของอนุหลิ่วไม่มีสิทธิ์เข้ามาในวังได้อยู่แล้ว มิเช่นนั้นคงเป็นการตบหน้าซูฮูหยินผู้ซึ่งอยู่เขตชายแดนแสนไกลตอนนี้อย่างเจ็บแสบ

เฉิงฮองเฮามิอาจชักสีหน้าใส่ซูถิงหว่าน อย่างไรเสียฝ่าบาทก็ทรงยกย่องบิดาและพี่ชายใหญ่ของนางเสมือนแขกผู้ทรงเกียรติ อีกทั้งนางก็ยังเป็นพระชายารองของเหิงอ๋องด้วย นับว่าเป็นลูกสะใภ้ของนางเช่นกัน

เฉิงฮองเฮาผุดยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า “หวานหว่านเองก็มิต้องมากพิธี ลุกขึ้นมานั่งด้วยกันเถิด”

เมื่อถ้อยคำนี้ถูกเอื้อนเอ่ยออกมา สีหน้าของคนสกุลซูแข็งไปเล็กน้อย แต่กระนั้นรอยยิ้มก็กลับมาประดับบนใบหน้าอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว พร้อมสละที่นั่งให้

ทุกคนล้วนชอบการซุบซิบนินทา พอลองยกพระชายาเหิงอ๋องแล