LOGINShare
บทที่ 95
Latest chapter
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 492
“สกุล…สกุลซูของซูเต๋อไห่นั่นน่ะหรือ?” เจียงหวยเพิ่งรู้ตัวทีหลัง “มิน่าเล่า เขาคอยเล่นงานข้าทุกจุดในท้องพระโรง”เจียงเฟิ่งหัวนึกถึงท่าทางที่พ่อโจมตีซูเต๋อไห่กลับ จงใจกล่าวว่า “เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่เชียวนะ ท่านพ่อไม่กลัวเขาเลยหรือเจ้าคะ”“กลัวสิ…กลัวอยู่แล้ว แต่พอข้าคิดว่าถ้าเขายืนยันได้จริงว่าข้ารับสินบน ไม่เพียงแค่การสอบของจิ่นเหยียนจะเป็นโมฆะ ศิษย์เหล่านั้นของข้าก็จะไม่รอดสักคน แล้วก็เจ้า หรวนหร่วน จะพลอยเดือดร้อนไปเพราะพ่อด้วย ต่อให้ตอนนั้นฝ่าบาทจะตัดหัวข้า ข้าก็ต้องพูดออกมา”“หลักแหลมนัก จุดนี้ท่านพ่อทำถูกเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่ตอนนั้นท่านโต้แย้งด้วยเหตุผล จึงทำให้ฝ่าบาททรงเชื่อท่านได้ หากท่านกลัวหัวหด เกิดความเกรงกลัวเขาในใจ พลาดโอกาสไป ถึงเวลาไม่ว่าท่านพูดอะไร คนเขาก็ต่างคิดว่าท่านกำลังแก้ตัว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ท่านก็จะแพ้ นี่ก็คือโอกาสทองในการโจมตีกลับ ท่านทำได้แล้วเจ้าค่ะ”“อีกอย่างก็คือ จริง ๆ แล้วในใจฝ่าบาททรงลำเอียงเข้าข้างท่าน เพราะฉะนั้นพระองค์จะทรงอยากให้โอกาสท่านได้พูดเยอะ ๆ หน่อยโดยไม่รู้ตัว”เจียงหวยถูกลูกสาวชม ในใจเขาก็เกิดความรู้สึกภูมิใจขึ้นมาทันที เขาจ้องเจียงเฟ
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 491
จางอวี่มั่วก็ยังหวาดกลัวอยู่ โชคดีที่นางเตรียมใจไว้นานแล้ว แต่นางก็นึกไม่ถึงว่าคนที่ต้องการทำร้ายพวกนางจะคิดวิธีแบบนี้ได้ ที่เอาเงินสกปรกไปยัดไว้ในคลังของสกุลเจียง ศัตรูจ้องเล่นงานเรา จะป้องกันอย่างไรก็ป้องกันไม่ได้จริง ๆเจียงเฟิ่งหัวถาม “พี่หญิงรองมาแล้วใช่ไหม?”จางอวี่มั่วตอบ “มาแล้ว ที่บ้านยังมีลูกอยู่ นางไม่วางใจก็เลยกลับไปแล้ว แต่น้องหญิงสามไม่ต้องเป็นห่วง พวกเรากำชับเป็นอย่างดีแล้ว พี่หญิงรองบอกว่านางกลับไปแล้วก็จะเสริมการคุ้มกันในจวน”เจียงเฟิ่งหัวคิด ผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว ทุกคนต่างก็มีความระแวดระวัง ดีเหมือนกัน ไม่เหมือนชาติที่แล้วที่พวกเขาไม่ได้เตรียมการไว้เลยแม้แต่น้อย ได้แต่ถูกกระทำฝ่ายเดียว ท้ายที่สุดแล้วทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสกุลเจียงก็ล้วนถูกสกุลซูเล่นงานจนพังพินาศทั้งสิ้นนางยังคิดไว้ว่ารอคลอดลูกก่อนแล้วค่อย ๆ ขุดคุ้ยหาข้อผิดพลาดของสกุลซู ดูแล้วตอนนี้ก็ไม่ต้องรอให้ถึงเวลานั้นแล้ว สกุลซูก็ไม่ได้ย้ายไปชายแดนหมดทั้งบ้าน บ้านเดิมของสกุลซูก็ยังอยู่ที่เมืองเซิ่งจิง ฮูหยินผู้เฒ่าซูก็ไม่ได้มีซูเต๋อไห่เป็นลูกชายคนเดียวเสียหน่อยเวลานี้เจียงหวยก็ไม่กล้ากอดเฝิงจิ้งหยวนไว้เพื่อปล
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 490
หลินเฟิงนำทหารไปส่งเจียงเฟิ่งหัวถึงหน้าประตูจวนสกุลเจียง จากนั้นก็ดึงเย่อิ่งไปอีกด้าน “องค์รัชทายาทให้ข้ากำชับเจ้า ว่าต้องปกป้องความปลอดภัยของพระชายารัชทายาทให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องลอบสังหารแบบครั้งก่อนเป็นอีกอันขาด หากพระนางเป็นอะไรไป ให้เจ้าหิ้วหัวมาพบ เจ้าเองก็ระวังสักหน่อย ระวังหัวจะไม่ปลอดภัยเข้าล่ะ”ดวงตาของหลินเฟิงมีประกายอำมหิตสายหนึ่งวาบผ่าน มือทำสัญลักษณ์ปาดคอขึ้นมา เย่อิ่งรู้สึกเพียงว่าศีรษะเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน นับตั้งแต่องครักษ์หลินเปลี่ยนจากองครักษ์ของท่านอ๋องกลายเป็นองครักษ์ของรัชทายาท คนก็เปี่ยมไปด้วยพลังเสียเหลือเกิน!สีหน้าของเย่อิ่งไม่เปลี่ยนแปลง และดูเย็นชาเป็นอย่างยิ่ง ในอ้อมอกกอดกระบี่ไว้เล่มหนึ่ง “ได้ยินว่าในวังมีนางกำนัลหลายคนชอบเจ้า พวกนางล้วนอยากแต่งงานกับเจ้า”หลินเฟิงประหลาดใจ “หน้าน้ำแข็งก็ชอบพูดล้อเล่นแล้วหรือนี่ พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วกระมัง”“ข้าไม่ได้ล้อเล่น” สีหน้าของเย่อิ่งดูทื่อๆ ทว่าจริงจังยิ่งหลินเฟิงตะลึงไป รีบหันไปดูที่หน้าประตูใหญ่ของจวนสกุลเจียงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเหลียนเย่กับพระชายารัชทายาทเข้าไปแล้ว ก็กระซิบเสียงเบา
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 489
“บัณฑิตก็มิได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียวดอกหนา อย่างน้อยสมองก็ดีมากอย่างไรล่ะ น่าเสียดายที่…” เซี่ยซางคล้ายลังเลอ้ำอึ้ง“เสียดายสิ่งใดหรือเพคะ?” นางถาม“เสียดายที่หรวนหร่วนของข้ามิใช่บุรุษ ไม่เช่นนั้นวันนี้ก็ยังสามารถไปชี้แจงแถลงไขในท้องพระโรงได้สักครา บัณฑิตที่เอาแต่อ่านตำราท่องบทกวีเป็นฉากๆ พวกนั้น มีความรู้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของหรวนหร่วนด้วยซ้ำ”“ความหมายของพระองค์คือหรวนหร่วนสามารถเป็นอาจารย์หญิงได้หรือเพคะ อย่างนั้นในภายภาคหน้าหรวนหร่วนก็จะไม่ตระหนี่ จะถ่ายทอดความรู้ในหัวของหม่อมฉันทั้งหมดให้พวกเขาเลยเพคะ”“ไม่ได้” เขาย่อมไม่เต็มใจมอบภรรยาผู้งดงามให้ผู้อื่นได้ยล เจียงเฟิ่งหัวที่เป็นเช่นนี้เปล่งประกายเจิดจรัสเกินไป จนทำให้คนไม่อาจข่มใจมิให้ค้นหาได้เมื่อดวงตาทั้งคู่ของเจียงเฟิ่งหัวจับจ้องเขา ก็รู้สึกเพียงว่าเขามีดวงตาที่แสดงความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรงยิ่งคู่หนึ่ง เขาได้กักตัวนางไว้จนกลายเป็นนกน้อยในกรงทองของเขาไปแล้ว แต่เมื่อนางเป็นฝ่ายเข้าสู่กรงขังก็ไม่เคยคิดจะออกไปอีกทว่าแม้ตัวนางจะอยู่ในกรง แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อความปรารถนาที่จะเป็นบัณฑิตหญิงของนางและความสามารถที่จะทำให้มันเกิดขึ้
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 488
เซี่ยซางเพิ่งเดินมาถึงหน้าประตูตำหนักไท่หัว ก็เห็นเจียงเฟิ่งหัวยืนอยู่บนทางเดินไม่ไกลออกไปแสงสุริยาตกต้องพวงแก้มอันงดงามของนาง ดวงตาทั้งคู่ของนางราวประกายด้วยความเปรมปรีดิ์ นางทั้งสงบเรียบร้อยและสง่างาม แม้กำลังตั้งครรภ์ก็ไม่สูญเสียความงามไปแม้แต่น้อยนิด ในรอยยิ้มของนางคล้ายแฝงด้วยแรงดึงดูดที่ยากจะอธิบายไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาใด เจียงเฟิ่งหัวล้วนสามารถรักษาความอ่อนโยนและสง่างามไว้ได้ ทำให้ผู้คนรู้สึกว่า บุตรสาวที่สกุลบัณฑิตอบรมสั่งสอนออกมาเดิมก็ควรเป็นเช่นนี้ในเสี้ยววินาทีที่เซี่ยซางได้เห็นนาง อารมณ์ของเขาก็ราวกับสว่างไสวขึ้นมาทันที ทันใดนั้นก็เติมเต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิต มุมปากของเขายกขึ้นเป็นความเบิกบานอันไร้สิ้นสุด เก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหมดภายในดวงใจไว้ แล้วกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “หรวนหร่วน”เขาโอบนางไว้ในอ้อมกอด ทิ้งความคิดที่ว่าตนเป็นเพียงเครื่องมือในการผลิตทายาทเพื่อสืบทอดราชวงศ์ไปชั่วขณะ เขาเสพสุขกับความสุขสงบในห้วงเวลานี้หรวนหร่วนทั้งสามารถให้กำเนิดทายาทแก่เขา และยังเป็นที่ชมชอบของเขา เช่นนี้ก็สมบูรณ์แบบยิ่งเจียงเฟิ่งหัวสัมผัสได้ว่าเซี่ยซางอารมณ์ไม่ดี นางยิ้มบางๆ แล้วผลักเ
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 487
ฮ่องเต้ก็ชี้แนะเขาว่า “ได้ยินว่าเสด็จแม่ของเจ้าเตรียมจะรับชายารองสองสามนางเข้าจวนให้เจ้า แต่เจ้ากลับปฏิเสธแล้ว”“ตอนนี้ลูกมีเรื่องต้องศึกษามากมาย จะยังมีเวลาไปสนใจชายารองอะไรอีกได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ อีกอย่างที่จวนของลูกก็มีสตรีตั้งหลายนางแล้ว หากมีมากเกินไปก็ไม่กะจิตกะใจจะไปรับมือกับพวกนางจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ” เซี่ยซางกล่าว“เจ้าไม่มีกะจิตกะใจจะไปรับมือ หรือคิดจะรับมือแค่พระชายารัชทายาทกันล่ะ! การใช้ความรู้สึกจัดการเรื่องราวถือเป็นข้อห้ามร้ายแรงของราชวงศ์” ฮ่องเต้กล่าวอย่างตรงไปตรงมา“ในเมื่อนางมาเป็นสะใภ้ของราชวงศ์ ก็ควรรู้ถึงกฎธรรมเนียมของราชวงศ์ ควรเป็นฝ่ายออกตัวเลือกชายารับอนุให้เจ้า เพื่อสืบทอดทายาทราชวงศ์ เราเชื่อว่าพระชายารัชทายาทเป็นคนฉลาด ไม่ต้องให้ผู้ใดไปเตือน นางก็จะทำเช่นนั้น”เซี่ยซางกล่าวว่า “ตอนนี้พระชายารัชทายาทกำลังตั้งครรภ์อยู่ ที่ลูกรับเย่ซู่ซู่เข้าจวนก็รู้สึกว่าผิดต่อนางแล้ว ตอนนี้ก็จะทำผิดต่อนางอีก ลูกไม่อาจทำเรื่อง…เช่นนั้นกับสตรีนางอื่นได้พ่ะย่ะค่ะ”“ตอนนั้นที่เจ้าจะแต่งบุตรสาวสกุลซูเป็นพระชายา ก็นับว่าโวยวายจนเป็นเรื่องเอิกเกริกใหญ่โตอยู่หลายรอบ ตอนนั้นเจ้าว่าอย่า
You may also like
