บทที่ 12 ทูตจากแคว้นสุ่ยเหอ (1/2)

พระราชวังหลวงแคว้นสุ่ยเหอ ขบวนชินอ๋องมาถึงในสถานะทูต ฉงเจิ่งหมินได้เตรียมการต้อนรับเอาไว้อย่างครบครัน เนื่องจากก่อนหน้าตู้เหยียนเฟิงนั้นส่งสาส์นมาแจ้งล่วงหน้าก่อนแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าชินอ๋องจะรั้งอยู่ด้านนอกอีกสองสามวัน คาดไม่ถึงว่ากลับเร่งร้อนถึงเพียงนี้ 

"เสด็จพ่อ เสด็จแม่" ฉงเสว่ปิงวิ่งถลาเข้าสวมกอดบุพการีทั้งสอง

"เสว่ปิง ไยทำกิริยาเช่นนี้ต่อหน้าท่านอ๋อง" เฉิงเหยาเอ่ยตำหนิ 

ใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มอ่อน "ข้าไม่ถือ พระชายาอย่าได้เกรงใจไป" 

ฉงเสว่ปิงเหลียวมองเขาแล้วจึงยู่หน้า คนเช่นชินอ๋องหรือนางจะคิดเกรงใจ ต่อให้ยามนี้ยังไม่คุ้นชินแล้วอย่างไร นางจะทำให้เขาชังน้ำหน้าตน และล้มเลิกสัญญาหมั้นหมายไปเองเสีย 

"ท่านแม่ ชินอ๋องเป็นคนง่าย ๆ ข้าว่าพิธีต้อนรับนี้ยิ่งใหญ่ไปสำหรับเขาเสียด้วยซ้ำ"

"ปิงเอ๋อร์!" ฉงเจิ่งหมินยกมือคลึงขมับ ดุบุตรธิดาเสียงเข้ม 

ฉงเสว่ปิงลอยหน้า จากนั้นจึงวิ่งร่านั่งแหมะขนาบข้างตู้เหยียนเฟิง ริมฝีปากสีกุหลาบฉีกยิ้มโชว์เขี้ยวแหลมเล็ก ใบหน้าคมสันซับสีระเรื่อพลางยิ้มตอบ ฝ่ามือกว้างจึงยกขึ้นลูบศีรษะอ