Mag-log inShare
ตอนที่ 14 กลับจวนสกุลเซียว
Huling Na-update:
2025-07-31 22:13:03
Pinakabagong kabanata
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 15 เพลิงในเรือนหลังเก่า
ลี่อินยืนอยู่หน้าประตูเรือนหลังเล็กที่นางเคยใช้ชีวิตอยู่กับมารดาสายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านชายแขนเสื้อยาวจนพริ้วไหว เงาจันทร์ทอดทาบลงบนพื้นกรวดเบื้องหน้าดวงตาของนางทอดมองเรือนเก่าเงียบ ๆ แม้จะถูกทิ้งร้าง แต่ทุกแง่มุมในเรือนยังคงกลิ่นอายของมารดาไม่จางหาย“ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ”เสียงแผ่วเบานั้นเอ่ยขึ้นในความเงียบ ราวกับคำสัญญาถูกกล่าวซ้ำอีกครั้งนางก้าวเข้าไปช้า ๆ มือแตะประตูไม้เก่า ก่อนเปิดออกภายในเรือนยังคงเป็นเช่นเดิม ราวกับไม่มีใครกล้ารุกล้ำเข้ามาหลังจากที่หลี่ฟางเยว่จากไปบนโต๊ะยังมีเบาะนั่งผืนเดิม มุมหนึ่งยังมีตะเกียงน้ำมันที่ใช้ในคืนสุดท้ายก่อนท่านแม่สิ้นใจดวงตาของลี่อินไหววูบ น้ำตาที่นางเก็บกลั้นตลอดทั้งวันเริ่มไหลลงเงียบ ๆ“ท่านคงหนาวมากสินะ…ท่านแม่ ครั้งนี้ ข้าจะไม่ให้อะไรพรากท่านไปจากข้าอีก ข้าจะไม่ยอมให้ใคร มาฆ่าท่านซ้ำอีก!”เงาไฟจากตะเกียงส่องสะท้อนแก้วตานาง มือเรียวหยิบตะเกียงน้ำมันขึ้นมา สะบัดมืออีกครั้งจนเปลวเพลิงลุกโชนนางหันมองรอบเรือนอีกครา คล้ายจะกล่าวคำอำลา“เรือนนี้…ไม่มีอีกแล้ว จงเผาทุกความเจ็บปวดเสียที่นี่!”นางเหวี่ยงตะเกียงลงพื้น!เพลิงลุกพรึ่บ! ไฟแดง
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 14 กลับจวนสกุลเซียว
รถม้าสีดำวิ่งฝ่าหิมะโปรยปรายเคลื่อนเข้าสู่ประตูจวนสกุลเซียวอย่างเชื่องช้า เสียงล้อบดกับพื้นศิลาและเสียงม้าสะบัดลมหายใจเป็นจังหวะ ดั่งต้อนรับการกลับมาของใครบางคนในยามเช้าที่แสงอาทิตย์ยังไม่แรงนัก ผู้คนในจวนต่างออกมาต้อนรับแขกผู้มีบรรดาศักดิ์สูงศักดิ์ มิใช่ผู้ใดอื่น หากแต่เป็น เซียวลี่อิน บุตรสาวคนโตที่เคยถูกมองข้ามจนสิ้นศักดิ์ศรีทว่าวันนี้ การกลับมามิใช่เพื่อตามหาความเมตตา หากแต่คือการ “นับถอยหลังสู่การล้างแค้น”ประตูรถม้าเปิดออก หญิงสาวในชุดคลุมยาวสีอ่อน ก้าวลงจากรถม้าอย่างสง่างาม ใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ดวงตาเยือกเย็นและทรงพลังกว่าครั้งไหน ๆบ่าวไพร่ที่เคยหัวเราะเยาะนาง ต่างก้มหน้าหลบสายตาราวกับรู้ตัวว่ากำลังยืนอยู่ต่อหน้าหญิงที่ไม่ใช่เซียวลี่อินคนเดิม“เรือนหลังเล็กที่ข้าเคยอยู่ ข้าจะไม่ย่ำกลับไปอีกเป็นครั้งที่สอง”เสียงรองเท้ากระทบหินดังอย่างมั่นคงขณะนางเดินตรงเข้าสู่โถงกลาง ไม่แม้แต่จะปรายตามองซุ้มต้นเหมยที่เคยเป็นที่โปรดปรานของมารดานางในห้องโถง เจินซูเม่ยกำลังจิบชาอยู่บนเก้าอี้ไม้แกะสลัก ใบหน้ายังประดับรอยยิ้มอ่อนโยนตามมารยาทของฮูหยินขุนนางเซียวถิงฮวาผู้นั่งข้าง ๆ ในชุดผ้าไหมสีชมพ
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 13 กลิ่นอำพรางในกล่องเครื่องหอม
เรือนรับรองหลังใหญ่ในตำหนักชินอ๋องเปิดต้อนรับหญิงสาวด้วยความเงียบสงบหลังพิธีการเมื่อคืน พระชายามีรับสั่งให้นางพักอยู่ที่นี่ชั่วคราว เพื่อเตรียมตัวรับตำแหน่งดูแลงานพิธีในวังหลวงบ่าวรับใช้ในตำหนักชินอ๋องต่างลอบมองลี่อินด้วยสีหน้าปั้นยาก บางคนยิ้มรับ แต่ในแววตากลับแฝงความหมั่นไส้ บางคนถึงกับกระซิบกระซาบนินทา“คุณหนูจากจวนสกุลเซียวหรือ ข้าจำได้ว่าเป็นแค่สตรีเรือนเล็ก”“ใครกันแน่ที่ผลักให้นางมาอยู่ตรงนี้? หรือว่ามีผู้หนุนหลัง”ลี่อินนั่งอยู่หน้าโต๊ะกลม ลูบกล่องเครื่องหอมไม้มะเกลือสีดำสนิทที่ประทับตราของตำหนักชินอ๋องกล่องนี้พระชายาชินอ๋องเป็นผู้มอบให้โดยตรง หลังจากที่นางได้รับเลือกด้านในมีผงหอมชั้นดี กลิ่นหอมเย็น คล้ายใบสนผสมเกสรดอกไม้จากเทือกเขาทางเหนือหากแต่นางกลับไม่จุดกลิ่นหอมนั้นเลยแม้แต่น้อย“กลิ่นแบบนี้…ข้าจำได้ดี”“หกปีก่อน คืนที่ท่านแม่ตาย ผ้าห่มที่วางบนร่างท่านแม่ ก็มีกลิ่นเช่นนี้…”ดวงตาของลี่อินเยือกเย็นขึ้นทันที“คิดจะล่อข้าด้วยของเช่นนี้หรือชายาชินอ๋อง?”นางเอ่ยเบา ๆ ราวกระซิบกับกล่องไม้แล้วนางก็เปิดถุงบางอย่างที่พกติดตัวมา หยิบขวดยาทดลองพิษขนาดเล็กออกมา หยดผงหอมในกล่องล
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 12 เสน่ห์ลวงในราตรีหิมะ
เสียงขันพลันเงียบลงเมื่อขันทีอาวุโสประกาศด้วยเสียงกังวาน“ท่านอ๋องเจ็ด หวังจิ้งเหยียน เสด็จ!”ฝูงชนแหวกออกอย่างเป็นระเบียบ ชายหนุ่มในชุดมังกรสีดำเดินเข้ามาท่ามกลางสายตาทุกคู่รัศมีความสงบเยือกเย็นเปล่งออกมาจากกายของเขา ราวกับทุกสิ่งจะเงียบลงเพียงแค่การปรากฏตัวดวงตาคมคายใต้คิ้วดกเข้ม เหลือบมองลี่อินเพียงชั่วขณะ แล้วจึงเอ่ยขึ้นเบา ๆ“ฤดูหนาวนี้ ดูเหมือนจะมีดอกเหมยผลิบานเร็วกว่าที่คาดไว้”เสียงหัวใจของลี่อินเต้นสะท้อนอยู่ในอกนางประสานมือคารวะ “ถวายบังคมท่านอ๋องเจ็ด”หวังจิ้งเหยียนไม่ได้เอ่ยต่อ หากแต่เพียงพยักหน้าเบา ๆ และเดินขึ้นแท่นประทับ สายตานั้นยังคงเหลือบมองนางอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองน้องชายของตน ท่านอ๋องเก้าหรือชินอ๋อง หวังชินเสวียน ที่นั่งอยู่อีกฝั่งในขณะที่เสียงดนตรีบรรเลงขึ้น กลิ่นหอมของอาหารและสุราอบอวลทั่วลานพิธี แต่เบื้องหลังความงดงามเหล่านั้น เงามืดบางอย่างก็กำลังเคลื่อนไหวเงียบ ๆภายในระเบียงด้านหลัง มีสตรีผู้หนึ่งในชุดคลุมหนา พูดกับบ่าวสาวอย่างลับ ๆ“คืนนี้ เราต้องทำให้ท่านอ๋องเจ็ดหันมาสนใจคุณหนูรองเซียวถิงฮวาให้ได้”“ตำแหน่งพระชายาแห่งตำหนักจิ้งอ๋อง ต้องเป็นของพวกเร
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 11 ดอกเหมยกลางรังเสือ
ทหารผู้นั้นค้อมศีรษะอีกครั้ง ก่อนกล่าวแผ่วเบา“ท่านอ๋องทรงมีบัญชาว่า ให้คุณหนูเริ่มงานแรกในอีกเจ็ดวัน ภายในงานเลี้ยงฤดูหนาวของพระชายาชินอ๋องที่ใกล้จะถึง ท่านอ๋องต้องการรู้ว่าในกลุ่มสตรีตระกูลขุนนางผู้ได้รับเชิญ ใครคือผู้ที่แอบช่วยเหลือเจินซูเม่ย”คำพูดนั้นหล่นลงเหมือนเหล็กกล้าที่ยกขึ้นจากเตาไฟ ลี่อินแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าฤดูหนาว แสงอาทิตย์อ่อนส่องผ่านกิ่งเหมยที่ยังไร้ดอก“ข้าจะไป เพื่อวางดอกเหมยดอกแรกของข้า ณ ที่แห่งนั้น และให้มันเบ่งบานจากเลือดของผู้ที่ควรถูกหักหลังเสียเอง…”ยามเย็น ลมหนาวพัดพาใบไม้แห้งปลิวผ่านเรือนหลังเล็กลี่อินนั่งอยู่หน้าต่าง มือถือพู่กันจุ่มหมึกดำ เขียนรายชื่อขุนนางสตรีจากตระกูลใหญ่ที่อาจได้รับเชิญเข้าสู่งานเลี้ยงฤดูหนาวของพระชายาชินอ๋องในอีกเจ็ดวัน“อู๋, หยาง, เจิ้ง, ฉู…สกุลใดเกี่ยวข้องกับแม่เลี้ยงของข้า?”เสี่ยวจูวางน้ำชาร้อนลงข้างกายก่อนถามเบา ๆ“คุณหนูจะเตรียมตัวอย่างไรเจ้าคะ?”ลี่อินวางพู่กัน แล้วพับกระดาษอย่างระมัดระวัง“ในเมื่อเราจะเข้าไปกลางรังเสือ เราต้องเป็นดอกเหมยที่ซ่อนหนามเอาไว้…”นางหันไปเปิดหีบผ้าเล็กที่เก็บของจากมารดาเอาไว้ เมื่อเปิดออกก็พบเครื่องประ
ย้อนเวลากลับมาทวงแค้น ตอนที่ 10 ดอกเหมยที่รอวันผลิบาน
เสียงกระจกหน้าต่างฝั่งตรงข้ามแตกดังแกรก นักฆ่าคนที่สองพุ่งตัวเข้ามาพร้อมควันไฟที่ถูกจุดล่อเบี่ยงความสนใจ แต่นางยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม นั่นเพราะเงาร่างสีขาวเคลื่อนผ่านแสงตะเกียงด้วยความเร็วราววิหคเหิน เขายกตะเกียงในมือโบกขึ้น เป่าดับไฟ แล้วแทงคมมีดกลับไปยังต้นเสียงโดยไม่ต้องมอง เสียงร่างกระแทกพื้นดังตึง ร่างที่สามลอบเข้ามาจากประตูหลัง หยุดกึกกลางทางเงาของไป๋อวิ๋นยืนนิ่งอยู่ตรงกลางห้อง และเสียงของลี่อินก็เอ่ยขึ้นเบื้องหลังเขา“ถ้าเจ้าไม่ถอยออกไป จะไม่มีโอกาสได้ตายดี”นักฆ่าคนสุดท้ายลังเลชั่วครู่ ก่อนจะโยนอะไรบางอย่างลงพื้น มันคือกระบอกไม้ไผ่ที่มีตราสัญลักษณ์ลบลายบนปลอก“จงส่งสาส์นนี้คืนไปยังผู้ส่งมันมา…” ลี่อินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “…และบอกมันว่า นับแต่นี้ ข้าจะไม่ยอมทนอยู่เงียบ ๆ อีก!”รุ่งเช้าในวันถัดมา เสี่ยวจูเปิดประตูเรือนก็พบว่าหน้าประตูถูกกวาดเรียบจนไม่มีแม้ร่องรอยของการต่อสู้ ไป๋อวิ๋นจากไปแล้วเช่นทุกครั้ง ไม่เอ่ยคำร่ำลา ไม่ปล่อยแรอยเท้าไว้เบื้องหลัง แต่สิ่งหนึ่งที่เหลืออยู่คือลายมือสั้น ๆ บนกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งที่วางใต้หม้อน้ำชา“ครั้งหนึ่งข้าเคยพลาด ครั้งนี้ข้าจะไม่ยอมพลาด
Maaari mong magustuhan
ย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน11.5K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง59.1K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง12.4K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.7K viewsหลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80
ต้าซ้อ2.4K viewsองค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ
องค์หญิงโนเนม2.4K viewsเมื่อนางเอกพอแล้ว
moonlight -mini2.8K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.6K views
