บทที่ 17 นางในดวงใจ 1.3

"ข้ามิได้ต้องการรางวัล นี่คือสิ่งที่ข้าควรกระทำ ท่านอ๋องไม่ต้องให้อะไรข้าทั้งนั้น ที่นี่เป็นเรือนของข้าต้นไม้ก็เป็นของข้าเหตุใดข้าจึงไม่บำรุงรักษากันล่ะเจ้าคะ" นางถามด้วยความใสซื่อดวงตากลมโตฉายถึงความบริสุทธิ์ชัดเจน

"เอาเป็นว่าเดี๋ยวข้าจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดเอามาให้เจ้าก็แล้วกัน เพราะเจ้ามีความดีความชอบดูแลต้นไม้ของข้าจนสวยเติบโตเป็นอย่างดี" ความนัยที่อยากสื่อก็คือนางเติบโตมาอย่างดีแต่ไม่รู้ว่านางจะเข้าใจหรือเปล่า

สวีเสวียนหนานพูดอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาหยิบดอกไม้ที่ติดอยู่บนหัวนาง แล้วเปลี่ยนเป็นลูบผมนางเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งและครั้งนี้ก็นำพาหัวใจดวงน้อยของฮุ่ยเจียงเต้นระรัวมากขึ้นกว่าเดิม ความรู้สึกอุ่นซ่านก่อเกิดในใจ ไฉนเลยท่านอ๋องผู้เหี้ยมโหดถึงดูอ่อนโยนถึงเพียงนี้

"นี่เจ้าเติบโตถึงเพียงนี้แล้วหรือ เด็กน้อยที่วิ่งตามข้าต้อย ๆ ในครานั้นคงไม่มีแล้วสินะ" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความเอ็นดูใบหน้าของเขาละมุนลงหลายส่วน ดวงตาทอดมองนางด้วยความลุ่มหลง

"ท่านอ๋อง ข้าบอกท่านแล้วว่าตอนนั้นข้ายังเด็กนัก" ฮุ่ยเจียงพูดขึ้นด้วยความขัดเขินอย่างแท้จริง เหตุใดท่านอ๋องเอาแต่พูดเรื่องตอนที่ยั