บทที่ 16 นางในดวงใจ 1.2

"สหาย เหตุใดเจ้าพูดเช่นนี้ เจ้าหวงน้องสาวเกินไปแล้ว เจียงเอ๋อร์เจ้าจำได้หรือไม่ยามเมื่อครั้งยังเด็ก ข้าฝากต้นไม้ต้นหนึ่งให้เจ้าดูแลไหนเจ้าพาข้าไปดูหน่อย ตอนนี้มันใหญ่โตขนาดไหนแล้ว" สวีเสวียนหนานตัดความรำคาญเลยชิงพูดทำให้ฮุ่ยเหอทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่มองตามหลังสหายกับน้องสาวไปเพียงเท่านั้น เจ้านี่มันจริง ๆ เลยนะเหตุใดถึงหลงใหลน้องสาวข้าถึงเพียงนี้

เฮ้อ!สงสัยข้าจะห้ามเจ้าไม่ได้ใส่กระมัง เอาเป็นว่าข้าไม่ห้ามเจ้าก็ได้ แต่เจ้าก็พยายามเข้าก็แล้วกัน ฮุ่ยเหอพูดตามหลังก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใครจะไปรู้ว่าเจ้านี่จะฝังใจกับน้องสาวเขาถึงเพียงนี้

ทางด้านฮุ่ยเจียง นางเดินนำสวีเสวียนหนานมาด้วยความประหม่าไม่น้อย นางรู้ถึงสายตาร้อนแรงที่มองตามหลัง ทำให้นางทำตัวไม่ถูกแต่ยังดีที่สาวใช้ยังเดินตามมาไม่ห่างคงเป็นพี่ชายนางเรียกมา ฮุ่ยเจียงเดินมาหยุดที่ต้นท้อหลวงต้นใหญ่ที่นางหมั่นดูแลรักษาและบำรุงอย่างดี นางก็ได้ยินเสียงทุ้มที่ดังขึ้นด้านหลังก่อนที่นางจะหันกลับมาก็เห็นเขายืนอยู่ไม่ไกล

เหตุใดน้ำเสียงของเขาช่างคุ้นหูนัก ทำไมทุกอย่างที่เป็นเขาช่างคุ้นเคยไปหมด นางช้อนสายตามองบุรุษตรงหน้าด้วยความสงสัยแต่พวกเราเพิ