Share

บทที่ 18 นางในดวงใจ 1.4

Penulis: เดลิล
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-21 20:09:36

แผนล้มล้างตระกูลของราชครูจะส่งผลดีต่อหลายฝ่ายรวมถึงเขาและนางด้วย ขอเพียงสำเร็จเท่านั้น!

ห่าวอู๋จับมือนุ่มนิ่มขึ้นมาจูบซ้ำ ๆ" โธ่จิ่วเย่วในชีวิตนี้นอกจากเจ้าแล้วมีหรือว่าข้าจะชายตาแลหญิงใดเจ้าก็รู้ว่าข้ามีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าเรื่องนี้มิใช่แผนการมีหรือข้าจะยอมเอาตัวไปผูกมัดกับนางได้ นางขี้ริ้วขี้เหร่ออกปานนั้น ข้ามีสาวงามอยู่ใกล้ชิดขนาดนี้เหตุใดจะต้องเอาใจไปผูกมัดหญิงผู้นั้นกันเล่า ถ้ามิใช่ว่าตระกูลนางร่ำรวยและจะเป็นผลดีต่อเราในภายภาคหน้าข้าไม่มีวันทำเยี่ยงนี้แน่" ห่าวอู๋เองถึงจะเคยได้ยินคำร่ำลือถึงความงามของฮุ่ยเจียงมาบ้างแต่ก็คิดว่าอย่างไรเสียเขาก็มีเพียงจิ่วเย่วเท่านั้นทั้งรู้ใจทั้งตอบสนองเขาได้ดีที่สุดขนาดหญิงสาวจากหอนางโลมยังสู้นางมิได้

"ท่านพี่ข้าเองก็ใช่ว่าอยากให้ท่านทำเยี่ยงนั้นเสียเมื่อไร" นางยังพูดออดอ้อนมือบางลูบแผ่นอกเบา ๆ เป็นการปลุกเร้าดวงหน้าหวานมองไปที่ห่าวอู๋แสดงการเชื้อเชิญ

"เอาล่ะแผนการแรกที่เจ้าว่าให้เป็นไปตามนั้น แต่วันนี้ให้ข้าได้ชื่นใจอีกสักหน่อยได้หรือไม่"

"ได้สิเจ้าคะท่านพี่ ข้ามาหาท่านก็เพื่อสิ่งนี้ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน" นางพูดพร้อมกับก้มลงจูบแผ่นอกกว
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 22 แผนเอาคืนตัวร้าย 1.1

    เมื่อเดินผ่านร้านขายเครื่องประดับอีกแห่งหนึ่งจิ่วเยว่ก็เดินเข้าไปนางหยิบกำไลที่ประณีตและงดงามขึ้นมา "ฮุ่ยเจียง เจ้าดูนี่..กำไลหยกชิ้นนี้สิ งดงามมากทีเดียว" จิ่วเย่วพูดจบก็สวมกำไลหยกสีเขียว พร้อมกับลูบคลำด้วยความชื่นชอบด้วยดวงตาเป็นประกาย ถึงจะไม่งามเท่าที่นางเห็น ฮุ่ยเจียงสวมแต่ก็ดีกว่าชิ้นไหน ๆ ที่วางขายและนางก้อยากได้อยู่พอดี"คุณหนู กำไลชิ้นนี้พอประดับอยู่บนตัวท่านช่างงดงามเสียจริง ๆ" เจ้าของร้านเอ่ยชม แต่ฮุ่ยเจียงเห็นใบหน้าที่แสนเจ้าเล่ห์ของเจ้าของร้าน ปากช่างเจรจาแบบนี้เห็นทีว่าจะขายดีเลยทีเดียว"จริงหรือเถ้าแก่ ฮุ่ยเจียงเจ้าช่วยข้าดูหน่อยสวยงามจริง ๆ หรือ" จิ่วเย่วพูดกับเจ้าของร้านแล้วหันมาทางฮุ่ยเจียงที่เพียงมองนิ่ง ๆ เท่านั้นก่อนที่จะลื่นไหลตามน้ำกล่าวชมไม่ต่างจากเจ้าของร้าน"เหมาะกับเจ้าจริง ๆ ด้วยเจ้าช่างตาถึงยิ่งนัก ปิ่นอันนี้ก็สวยไม่แพ้กัน ไหนให้ข้าลองเสียบผมเจ้าหน่อยสิ ดูสิเถ้าแก่ปิ่นชิ้นนี้กับกำไลหยกที่สหายข้าสวมช่างเข้ากันดีเสียเหลือเกิน ใช่ตามที่ข้าพูดหรือไม่เจ้าคะ"ฮุ่ยเจียงพูดชมด้วยความตื่นเต้นหลังจากหยิบปิ่นขึ้นไปเสียบบนศีรษะของจิ่วเย่ว ดวงตาเปล่งประกายชื่นชมก่อนจะ

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 21 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ 1.3

    จวนราชครู"นะ..ฮุ่ยเจียง เจ้าไปกับข้าเถิด ข้าจำได้ว่าปีที่แล้วมีอาหารอร่อย ๆ ตั้งหลายร้าน เจ้ากับข้ายังเดินเล่นกันจนเพลินลืมเวลากลับจวนเลย เจ้าจำได้หรือไม่" จิ่วเย่วลูกสาวนายอำเภอที่เป็นเพื่อนเล่นของฮุ่ยเจียงมาตั้งแต่เด็กวันนี้นางมาเพื่อจะพาฮุ่ยเจียงไปเทศกาลหยวนเจียง* (เทศกาลโคมไฟ) ตามที่ได้วางแผนกับห่าวอู๋เอาไว้วันนี้นางจะพลาดไม่ได้ส่วนฮุ่ยเจียงนั้นรู้อยู่แล้วว่าวันนี้เป็นวันที่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้นางได้แต่งงานกับห่าวอู๋ นางเองก็ไม่อยากไปแต่ถ้าปฏิเสธตอนนี้ก็เกรงว่า จะทำให้สหายพี่เติบโตมาด้วยกันสงสัยเอาได้ ว่าเหตุใดนางจึงไม่หัวอ่อนและดูโง่เง่าเหมือนอย่างเคย"เช่นนั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวข้าไปเจอเจ้ายามโหย่ว (17:00-18.59) ก็แล้วกัน" ฮุ่ยเจียงพูดพร้อมกับยกน้ำชาขึ้นจิบ แต่สายตาก็มองไปยังสหายที่ชาติที่แล้วเคยเชื่อใจ และรักนางเหมือนกับคนในครอบครัว ไม่คิดว่าสหายหน้าซื่อใจคดผู้นี้จะทำให้ตระกูลนางถูกสังหาร และสั่งฆ่านางกับของนางได้อย่างเลือดเย็นความโกรธแค้นสุมแน่นอยู่ในอก ฮุ่ยเจียงจิกเล็บเข้าไปในเนื้อเพื่อระงับอารมณ์ สายตาเย็นชาแต่ใบหน้ายังคงยิ้มบาง 'ชาตินี้อ

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 20 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ 1.2

    "ต้นท้อหลวงเป็นพันธุ์ไม้แปลกหายากสิบปีถึงจะออกดอกออกผล" เขาพูดแล้วยิ้มด้วยความดีใจที่เด็กน้อยยอมพูดด้วยฮุ่ยเจียงตาโต มีต้นไม้ที่ใช้เวลาออกดอกออกผลนานขนาดนี้ด้วยหรือ "นานถึงเพียงนั้นเลยหรือพี่ชาย ไม่ใช่ว่ามันจะตายก่อนหรือเจ้าคะกว่าจะได้เห็นผลของมันหรือกว่าจะได้ลิ้มรสชาติของต้นไม้ต้นนี้" เด็กน้อยพูดขึ้นด้วยความสงสัยยื่นมือไปสัมผัสเจ้าต้นท้อหลวงด้วยความสนใจ"ถ้าเจ้าดูแลมันด้วยความรัก หมั่นรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยแล้วอย่าลืมใส่ใจลงไปด้วย ถ้าหากว่าคิดถึงข้าเจ้าก็พูดกับมันออกมา ให้เจ้าคิดว่าข้าคือต้นไม้ต้นนี้ถึงแม้ว่าข้าจะตอบโต้เจ้าไม่ได้ แต่ข้ารับรู้ได้แน่นอน" สวีเสวียนหนานพูดจากหลอกล่อเด็กน้อย “จริงหรือเจ้าคะ” เด็กน้อยถามด้วยความกระตือรือร้น นางเชื่ออย่างสนิทใจ"จริงที่สุดเพียงแค่เจ้าทำตามทุกอย่างที่ข้าพูด ดังนั้นข้าขอฝากเจ้าดูแลต้นไม้ต้นนี้ได้หรือไม่" เขายื่นต้นไม้ให้นาง ฮุ่ยเจียงรับต้นท้อหลวงมาด้วยความระมัดระวัง "ข้าจะดูแลมันอย่างดี ขอบคุณพี่ชายมากนะเจ้าคะ ท่านเชื่อใจข้าได้เลย สิบปีก็สิบปี หากถึงวันนั้นท่านกลับมาแล้วท่านจะได้ลิ้มรสชาติผลไม้ต้นนี้อย่างแน่นอน" ฮุ่ยเจียงตอบด้วยท่าทางขึงขัง ดวง

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 19 คำสัญญาที่รักษาไว้ไม่ได้ 1.1

    ซีฮั่นที่ได้ยินก็ส่ายหัวอย่างนึกระอา สิ่งที่เขาเตือนคงไม่เข้าหูคนอย่างนาง พลางนึกไปถึงครั้งที่นางถูกส่งมาเป็นหญิงอุ่นเตียงให้ท่านอ๋องใหม่ ๆ ตอนนั้นนางอยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัวโดนเหล่าบรรดาหญิงอุ่นเตียงก่อนหน้านั้นรังแกสารพัด จนท่านอ๋องทนความรำคาญไม่ไหวจึงส่งพวกนางออกไปแต่ยังเหลือนางเอาไว้เพราะสงสาร แต่ไม่คิดว่านางจะคิดกำเริบเสิบสานคงคิดว่าท่านอ๋องเอ็นดูนางกระมัง แต่ที่นางไม่มีโอกาสเข้ามารับใช้ท่านอ๋องเลยสักครั้งก็เพราะว่าท่านอ๋องมิได้สนใจนางต่างหาก แม้ว่านางจะแต่งกายยั่วยวนเพียงใด สายตาท่านอ๋องก็มิเคยชายตาแล แต่นางก็ไม่คิดยอมแพ้และหาวิธีเข้าใกล้ท่านอ๋องทุกครั้งแต่ครั้งนี้เหมือนว่าท่านอ๋องคงไม่เก็บไว้ให้ระคายสายตาซีฮั่นยกสุราเข้ามาวางแล้วจัดการเทสุราให้ท่านอ๋องก่อนที่จะได้ยินท่านอ๋องพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"ข้าได้ลองคุยกับเสด็จแม่แล้ว ให้คุยกับเสด็จพ่อเรื่องการส่งหญิงงามเข้ามาที่จวน ต่อไปนี้คงไม่มีอีก ส่วนคนที่เหลือเจ้าจัดการพาพวกนางออกไปให้พ้น ๆ หน้าข้าด้วยก็แล้วกัน ยิ่งมีคนมากข้าก็ยิ่งรำคาญ มันผู้ใดที่ต้องการจะปีนเตียงข้าเจ้าควรรู้ว่าต้องกำจัดเช่นไร” สวีเสวียนหนานพูดพร้อมกับถอนหายใจอ

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 18 นางในดวงใจ 1.4

    แผนล้มล้างตระกูลของราชครูจะส่งผลดีต่อหลายฝ่ายรวมถึงเขาและนางด้วย ขอเพียงสำเร็จเท่านั้น!ห่าวอู๋จับมือนุ่มนิ่มขึ้นมาจูบซ้ำ ๆ" โธ่จิ่วเย่วในชีวิตนี้นอกจากเจ้าแล้วมีหรือว่าข้าจะชายตาแลหญิงใดเจ้าก็รู้ว่าข้ามีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าเรื่องนี้มิใช่แผนการมีหรือข้าจะยอมเอาตัวไปผูกมัดกับนางได้ นางขี้ริ้วขี้เหร่ออกปานนั้น ข้ามีสาวงามอยู่ใกล้ชิดขนาดนี้เหตุใดจะต้องเอาใจไปผูกมัดหญิงผู้นั้นกันเล่า ถ้ามิใช่ว่าตระกูลนางร่ำรวยและจะเป็นผลดีต่อเราในภายภาคหน้าข้าไม่มีวันทำเยี่ยงนี้แน่" ห่าวอู๋เองถึงจะเคยได้ยินคำร่ำลือถึงความงามของฮุ่ยเจียงมาบ้างแต่ก็คิดว่าอย่างไรเสียเขาก็มีเพียงจิ่วเย่วเท่านั้นทั้งรู้ใจทั้งตอบสนองเขาได้ดีที่สุดขนาดหญิงสาวจากหอนางโลมยังสู้นางมิได้"ท่านพี่ข้าเองก็ใช่ว่าอยากให้ท่านทำเยี่ยงนั้นเสียเมื่อไร" นางยังพูดออดอ้อนมือบางลูบแผ่นอกเบา ๆ เป็นการปลุกเร้าดวงหน้าหวานมองไปที่ห่าวอู๋แสดงการเชื้อเชิญ"เอาล่ะแผนการแรกที่เจ้าว่าให้เป็นไปตามนั้น แต่วันนี้ให้ข้าได้ชื่นใจอีกสักหน่อยได้หรือไม่""ได้สิเจ้าคะท่านพี่ ข้ามาหาท่านก็เพื่อสิ่งนี้ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน" นางพูดพร้อมกับก้มลงจูบแผ่นอกกว

  • ย้อนเวลากลับมาเป็นพระชายาของท่านอ๋องผู้คลั่งรัก   บทที่ 17 นางในดวงใจ 1.3

    "ข้ามิได้ต้องการรางวัล นี่คือสิ่งที่ข้าควรกระทำ ท่านอ๋องไม่ต้องให้อะไรข้าทั้งนั้น ที่นี่เป็นเรือนของข้าต้นไม้ก็เป็นของข้าเหตุใดข้าจึงไม่บำรุงรักษากันล่ะเจ้าคะ" นางถามด้วยความใสซื่อดวงตากลมโตฉายถึงความบริสุทธิ์ชัดเจน"เอาเป็นว่าเดี๋ยวข้าจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดเอามาให้เจ้าก็แล้วกัน เพราะเจ้ามีความดีความชอบดูแลต้นไม้ของข้าจนสวยเติบโตเป็นอย่างดี" ความนัยที่อยากสื่อก็คือนางเติบโตมาอย่างดีแต่ไม่รู้ว่านางจะเข้าใจหรือเปล่า สวีเสวียนหนานพูดอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาหยิบดอกไม้ที่ติดอยู่บนหัวนาง แล้วเปลี่ยนเป็นลูบผมนางเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งและครั้งนี้ก็นำพาหัวใจดวงน้อยของฮุ่ยเจียงเต้นระรัวมากขึ้นกว่าเดิม ความรู้สึกอุ่นซ่านก่อเกิดในใจ ไฉนเลยท่านอ๋องผู้เหี้ยมโหดถึงดูอ่อนโยนถึงเพียงนี้"นี่เจ้าเติบโตถึงเพียงนี้แล้วหรือ เด็กน้อยที่วิ่งตามข้าต้อย ๆ ในครานั้นคงไม่มีแล้วสินะ" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความเอ็นดูใบหน้าของเขาละมุนลงหลายส่วน ดวงตาทอดมองนางด้วยความลุ่มหลง"ท่านอ๋อง ข้าบอกท่านแล้วว่าตอนนั้นข้ายังเด็กนัก" ฮุ่ยเจียงพูดขึ้นด้วยความขัดเขินอย่างแท้จริง เหตุใดท่านอ๋องเอาแต่พูดเรื่องตอนที่ยั

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status