ตอนที่33 เหลาสุราเมิ่งฮวา

ภายในเรือนรับรองของหยุนจิงในตอนนี้เด็กทั้งสามกำลังนั่งล้อมวงขบคิดชื่อร้านกันอย่างจริงจัง ความคิดเห็นหลากหลายถูกเสนอขึ้นอย่างวุ่นวาย แต่ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้เสียที

“ชื่อ เหลาสุราหยกมรกต หรือ เหลาสุราเจ็ดราตรีดีหรือไม่ เจ้าคิดว่าอย่างไรเยว่ฮวา?” ฮัวชวี่ปิ้งเสนออย่างกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกายขณะพูด

หลิวหยุนจิงขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนตอบตามตรง “ชื่อเหล่านี้ล้วนฟังดูดีเจ้าค่ะ แต่ข้ารู้สึกว่ามันยังไม่สะท้อนตัวตนของร้านเรา”

ฮัวหยุนซึ่งเงียบฟังมาตลอด เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม “ชื่อควรเรียบง่ายแต่มีความหมายลึกซึ้ง พวกเราเน้นขายสุราที่มีเอกลักษณ์ หากชื่อสื่อถึงความฝันหรือความรื่นรมย์ก็น่าจะเหมาะสม”

“ความฝันหรือ?” หลิวหยุนจิงทวน ก่อนจะเผยรอยยิ้มบาง “ถ้าเช่นนั้น เหลาสุราเมิ่งฮวา ล่ะเจ้าคะ? คำว่าเมิ่งหมายถึงความฝันและฮวาคือดอกไม้ ฟังดูนุ่มนวลระคนมีเสน่ห์”

ฮัวชวี่ปิ้งตบเข่าดังฉาด “เจ้านี่ช่างฉลาดนัก! เหลาสุราเมิ่งฮวา ฟังดูงดงามและมีความหมาย ข้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง!”

จางไห่ซึ่งเฝ้าสังเกตการณ์อยู่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ