LOGINShare
คืนถิ่น - ค้างคืน 1
Last Updated:
2025-08-14 07:01:37
Latest chapter
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว คืนถิ่น - ค้างคืน 2
หานเซียงอวิ๋นรับการคารวะอย่างเต็มพิธีการจากหานฉงหรงผู้เป็นบุตรสาวก่อนตรงเข้าสวมกอดกันทั้งน้ำตา ผู้อาวุโสกว่าใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดน้ำตาให้บุตรสาวพลางเอ่ย “ลูกเอ๋ย ไม่ได้เจอกันเสียนาน เจ้าสบายดีหรือไม่”“สบายดีเจ้าค่ะ ท่านอ๋องดูแลลูกเป็นอย่างดี ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้ลูกไม่สบายกายไม่สบายใจแม้แต่น้อย” นางคลี่ยิ้มทั้งที่น้ำตายังคลอที่หน่วยตาทั้งสองข้าง ทั้งที่นางตั้งใจแล้วว่าเมื่อพบหน้าบิดาจะมอบแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้แก่บิดาให้สมกับที่ไม่ได้พบกันมานาน แต่เมื่อเห็นบิดาผู้ให้กำเนิดยังมีชีวิตอยู่ หาได้ประสบภัยจากโรคระบาดจนตายจากเหมือนดั่งโลกก่อนไม่ อีกทั้งอีกไม่นานก็จะกลายเป็นพระอาจารย์ของว่าที่รัชทายาทของแผ่นดินในอนาคตก็อดที่จะดีใจและโล่งใจจนน้ำตาไหลมิได้ชะตากรรมของนางและบิดาเปลี่ยนไปแล้ว...เปลี่ยนไปด้วยน้ำมือของนางเอง...อีกฝ่ายพินิจเครื่องแต่งกายอันหรูหราสมฐานะนางกำนัลระดับสูงที่รับใช้เชื้อพระวงศ์ของบุตรสาวก็ให้นึกยินดี “สบายดีก็ดีแล้ว แต่พ่อว่าเจ้าผอมลงไปอยู่โข คาดว่าที่เจ้ารับหน้าที่สอนสั่งองค์ชายน้อยคงลำบากไม่น้อยสินะ”“หามิได้หรอกเจ้าค่ะ องค์ชายน้อยเฉลียวฉลาด ลูกเพียงชี้แนะเพียงเล็กน
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว คืนถิ่น - ค้างคืน 1
อีกฟากฝั่งของประตูเรือน หลังจากแน่ใจว่าจะไม่มีผู้อื่นมาเห็น ปล่อยมือจากมือและเอวของหานฉงหรงแล้วกลับมาไว้ท่าทีอันสง่างามอันพึงมีอีกครั้ง สตรีตรงหน้ามองอีกฝ่ายพลางขมวดคิ้วใส่เขาพลางถามคาดคั้นไม่หยุด “เมื่อครู่เหตุใดพระองค์จึงทำเช่นนั้นเพคะ ชาวบ้านเหล่านั้นเห็นการกระทำเมื่อครู่กันหมดแล้ว จะให้หม่อมฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน”“เรื่องนั้นประเดี๋ยวเจ้าก็รู้เองนั่นล่ะ” เขาว่าพลางพยักพเยิดไปยังหลีรั่วที่ยืนรออยู่ที่หน้าโถงรับแขก “รีบไปเถิด หานปั๋วซื่อรอพบเจ้านานแล้ว ข้ามีเรื่องจะสอบถามหลีรั่วเสียหน่อยแล้วค่อยตามไปทีหลัง”หานฉงหรงพยักหน้ารับ ก่อนเดินไปยังโถงรับแขกเพื่อเยี่ยมคารวะบิดา อวิ๋นรุ่นจึงเดินไปหาหลีรั่วที่ย่อกายคารวะนายเหนือหัวอย่างนอบน้อม “ท่านอ๋อง”“ระหว่างที่เจ้าอยู่ที่นี่ มีเรื่องอันใดผิดปกติหรือไม่”“นอกจากเรื่องข่าวลือเกี่ยวกับคุณหนูหาน ก็ไม่มีสิ่งใดเป็นพิเศษเพคะ” หลีรั่วตอบเสียงเรียบ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ “ที่จริงก็มีเรื่องๆ หนึ่ง หม่อมฉันยังลังเลอยู่ว่าจะต้องทูลให้ท่านอ๋องทราบหรือไม่”“เจ้าลองว่ามา”“เมื่อไม่กี่วันก่อนมีเด็กรับใช้จากสกุลฉางมาขอพบหานปั๋วซื่อ แต่หม่อมฉันเห็น
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว คืนถิ่น - คู่หมายของคุณหนูสกุลหาน 2
เพิ่งจากไปไม่นาน จี๋หลินยังคงงดงามเหมือนครั้งสุดท้ายที่หานฉงหรงจำใจจำพรากจากถิ่นฐานบ้านเกิด ร้านขนมเจ้าอร่อยและร้านขายน้ำดอกสายน้ำผึ้งหวานหอมตรงปากทางเข้าตรอกชิงฮวายังคงอยู่ที่เดิม ทว่าร้านขายดอกไม้นั้นเหลือเพียงร้านดอกไม้ที่มีหญิงชราเป็นเจ้าของ ส่วนร้านขายดอกไม้ที่เป็นร้านของสตรีคนงามอย่างแม่นางฝูหรงกลับหายไปไม่เหลือแม้เงา คิดว่าเหตุการณ์ตบตีกันในตรอกชิงฮวาวันนั้นนอกจากทำให้นางเสียโฉม คงทำให้นางอับอายขายหน้าไม่น้อย ไม่ว่าใครเจอเรื่องเช่นนี้ก็มิอาจแบกหน้าทำมาหากินอยู่ที่นี่ได้ต่อแน่นอนพอคิดถึงตรงนี้นางก็อดนึกถึงคู่กรณีที่ทะเลาะตบตีฝูหรงอย่างบ้าคลั่งเช่นหลินหลางมิได้ ป่านนี้นางคงได้ใช้ชีวิตในฐานะภรรยาขุนนางระดับล่างอย่างฉางซื่อหลางอย่างมีความสุขตามอัตภาพแล้วกระมัง...แต่ช่างเถิด หลินหลางไม่ต่างอะไรกับน้ำที่ถูกสาดออกไปพ้นจากเรือนสกุลหานที่พ้นแล้วก็พ้นไป จะให้นางไปสืบข่าวคราวราวกับคนไม่รู้จักปล่อยวางก็มิใช่วิสัยของนางเสียด้วยสิคิดอย่างเหม่อลอยได้ครู่หนึ่งรถม้าคันงามก็หยุดที่หน้าเรือนสกุลหานในที่สุด หญิงสาวเลิกม่านตรงหน้าจับจ้องประตูที่มีอักษรมงคลปีใหม่ประดับอยู่ ทว่ากกระดาษสีแดงสดเริ่ม
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว คืนถิ่น - คู่หมายของคุณหนูสกุลหาน 1
ทั้งสองออกเดินทางด้วยรถม้าคันสำรองของจวนเป่ยหนานหวังที่แม้การประดับตกแต่งไม่หรูหราเท่ารถม้าที่อวิ๋นรุ่นใช้เป็นประจำ แต่ก็นับว่างดงามเทียบเท่ารถม้าของตระกูลผู้ดีเก่าแก่ ภายในบุด้วยผ้าไหมเนื้อดีทั้งหนานุ่มทั้งนั่งสบาย ยังไม่นับถึงตัวม่านที่ติดตรงประตูและหน้าต่างรถม้าก็ยังมิใช่ผ้าโปร่งทั่วไป เนื่องจากเป็นช่วงฤดูร้อนจึงเปลี่ยนเป็นผ้าไหมเงาจันทร์ประดับด้วยลูกไม้ผ้าโปร่งจากป๋อสื่อ [1] ทำให้ภายในรถม้าเย็นสบายไม่ร้อนอบอ้าวเหมือนรถม้าคันอื่นนอกจากรถม้าที่ใช้จะเปลี่ยนไปแล้ว การแต่งกายของอวิ๋นรุ่นก็นับว่าเปลี่ยนไปไม่น้อย หานฉงหรงประหลาดใจจนเผลอมองอีกฝ่ายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ชายหนุ่มสวมชุดยาวสีเขียวไข่กาปักลายเมฆาคล้อยด้วยด้ายเงินแท้ บนศีรษะเกล้าปักปิ่นหยกขาวครอบกวานเงินส่องประกายระยิบระยับรับกับใบหน้าคมคาย บนตักมีพัดจีบที่นานๆ จะนำมาโบกพัดให้เห็นลายพระหัตถ์แบบข่ายซูที่ดูหนักแน่นทรงพลังของฮ่องเต้ยิ่งทำให้บุคลิกของคนตรงหน้าประหนึ่งบัณฑิตทรงภูมิก็ไม่ปาน ลงทุนแต่งกายพิถีพิถันเช่นนี้หลังจากไปส่งนางแล้วคงแวะไปทำธุระที่ไหนต่อกระมัง แต่ก็ได้แต่เก็บเอาไว้ใจแล้วเปลี่ยนเรื่องพูดแทน “น่าแปลกยิ่ง ปกติองค
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว คืนถิ่น - เยือนจี๋หลิน
หานฉงหรงตื่นเช้าขึ้นมาด้วยท่าทีงัวเงียในทีแรก และแปรเปลี่ยนเป็นดวงตาที่เบิกกว้างตื่นเต็มตาจนแทบไม่ต้องหาน้ำมาล้างหน้าในภายหลังเมื่อพบว่าสองขาที่ทำท่าจะสวมรองเท้าอย่างที่เคยทำเป็นกิจวัตรกลับกลายเป็นเพียงอากาศธาตุรองเท้าล่ะ รองเท้าของนางหายไปที่ไหน!?หลังจากตั้งสติได้ นางก็เริ่มหาจากรอบๆ เตียงตั่งที่เคยนอนเผื่อว่าเมื่อคืนนางจะมือเท้าซุกซนเขี่ยรองเท้าคู่โปรดกระเด็นไปไกลจนตามองไม่เห็นมือเอื้อมไม่ถึง จากนั้นจึงหยิบรองเท้าสำรองที่ทำจากผ้าฝ้ายราคาถูกแต่เนื้อนิ่มสวมสบายเดินหาไปรอบๆ กระโจมที่พักอยู่ใกล้ๆ กับองค์ชายหย่งเยี่ย แม้กระทั่งเดินถามเหล่าองครักษ์และบรรดาข้ารับใช้ที่อยู่บริเวณนั้นก็ไม่มีใครพบ เช่นนั้นก็เหลือเหตุผลอยู่เพียงอย่างเดียว คือนางถูกคนกลั่นแกล้ง...หานฉงหรงคิดไม่ตกว่าตนจะไปสร้างศัตรูมากมายอันใดหนักหนา แต่เมื่อนึกถึงว่าก่อนของก่อนหน้านี้นางไปล่วงเกินองค์หญิงเวินอี๋ เมื่อวานนี้ก็ไปล่วงเกินนางกำนัลอาวุโสขององค์หญิงเวินอี๋เกือบเอาชีวิตไม่รอดเข้าอีก หรือว่าจะเป็นฝีมือพวกนาง?ไม่สิ...ไม่ถูก จากที่สัมผัสนิสัยของเวินอี๋ในโลกปัจจุบันนี้มาพอประมาณก็รู้ว่าเป็นสตรีเจ้าคิดเจ้าแค้น ถ้าได้โอ
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว อุทยานล่าสัตว์อู่ถง -ประกาศผล- 4
ฮ่องเต้ได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู “เด็กโง่ จริงอยู่ที่ลูกกลมเช่นนี้ส่วนใหญ่มักเป็นสตรีที่นิยมใช้ ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อมอบไว้ให้เจ้าเอาไว้ใช้เองสักหน่อย เจ้าเองก็เก็บเอาไว้ก่อน รอเจ้าเติบใหญ่พบเจอสตรีที่ถูกตาต้องใจ ค่อยมอบให้กับนางเป็นของหมายตาเจ้าสาวก็ยังไม่สาย”หย่งเยี่ยได้ยินดังนั้นจึงมองของในมือสลับกับหานฉงหรง หญิงสาวเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ย “สตรีที่องค์ชายต้องพระทัยตามที่ฮ่องเต้ทรงหมายถึงคือสตรีที่จะเป็นว่าที่พระชายาของพระองค์ในอนาคต มิใช่จะมอบให้ผู้ใดก็ได้เพคะ”เด็กน้อยพยักหน้าหงึกหงัก พึมพำอะไรที่หานฉงหรงได้ยินไม่ถนัดอีกหลายคำพลางเก็บลูกกลมเจ้าปัญหาใส่ในกล่องบุแพรตามเดิม หญิงสาวเมื่อเห็นว่าฮ่องเต้กลับไปรับชมการแสดงอีกครั้งจึงอาศัยจังหวะนี้เปลี่ยนเรื่อง “จริงสิ เมื่อครู่นี้มหาดเล็กประกาศว่าองค์ชายล่ากระต่ายได้สองตัว ตัวเพียงพอนได้ถึงหกตัว ขนของเพียงพอนนั้นล้ำค่านัก ชนชั้นสูงจึงนิยมนำมาตัดเย็บเป็นอาภรณ์ไว้สวมใส่ องค์ชายคิดหรือยังว่าจะนำไปมอบให้ผู้ใดเพคะ”หย่งเยี่ยมองอีกฝ่ายขณะส่งกล่องให้แม่นมนำไปเก็บ “ข้าต้องคิดให้ดีๆ เหมือนกับตอนต้องให้ลูกกลมผู้อื่นหรือไม่”หานฉงหรงไม
You may also like
ทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ12.3K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง12.2K viewsหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ229.3K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ28.5K viewsหงส์ซ่อนน้ำตา
จันทร์ส่องแสง735 viewsสาวน้อยทะลุเวลาพร้อมภารกิจSkinship
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา3.9K viewsเมื่อนางเอกพอแล้ว
moonlight -mini3.0K viewsวุ่นนัก รักข้ามภพ
องค์หญิงโนเนม4.4K views
