คืนถิ่น - คู่หมายของคุณหนูสกุลหาน 2

เพิ่งจากไปไม่นาน จี๋หลินยังคงงดงามเหมือนครั้งสุดท้ายที่หานฉงหรงจำใจจำพรากจากถิ่นฐานบ้านเกิด ร้านขนมเจ้าอร่อยและร้านขายน้ำดอกสายน้ำผึ้งหวานหอมตรงปากทางเข้าตรอกชิงฮวายังคงอยู่ที่เดิม ทว่าร้านขายดอกไม้นั้นเหลือเพียงร้านดอกไม้ที่มีหญิงชราเป็นเจ้าของ ส่วนร้านขายดอกไม้ที่เป็นร้านของสตรีคนงามอย่างแม่นางฝูหรงกลับหายไปไม่เหลือแม้เงา คิดว่าเหตุการณ์ตบตีกันในตรอกชิงฮวาวันนั้นนอกจากทำให้นางเสียโฉม คงทำให้นางอับอายขายหน้าไม่น้อย ไม่ว่าใครเจอเรื่องเช่นนี้ก็มิอาจแบกหน้าทำมาหากินอยู่ที่นี่ได้ต่อแน่นอน

พอคิดถึงตรงนี้นางก็อดนึกถึงคู่กรณีที่ทะเลาะตบตีฝูหรงอย่างบ้าคลั่งเช่นหลินหลางมิได้ ป่านนี้นางคงได้ใช้ชีวิตในฐานะภรรยาขุนนางระดับล่างอย่างฉางซื่อหลางอย่างมีความสุขตามอัตภาพแล้วกระมัง...

แต่ช่างเถิด หลินหลางไม่ต่างอะไรกับน้ำที่ถูกสาดออกไปพ้นจากเรือนสกุลหานที่พ้นแล้วก็พ้นไป จะให้นางไปสืบข่าวคราวราวกับคนไม่รู้จักปล่อยวางก็มิใช่วิสัยของนางเสียด้วยสิ

คิดอย่างเหม่อลอยได้ครู่หนึ่งรถม้าคันงามก็หยุดที่หน้าเรือนสกุลหานในที่สุด หญิงสาวเลิกม่านตรงหน้าจับจ้องประตูที่มีอักษรมงคลปีใหม่ประดับอยู่ ทว่ากกระดาษสีแดงสดเริ่ม