วันลี่เซี่ย 2

หานฉงหรงรับรายงานมายิ้มเอ่ย “วันนี้ฉงหรงเพิ่งประจักษ์แจ้งแก่ใจ ว่าท่านอ๋องเป็นบุบุษที่จิตใจดีงามอย่างยิ่งเพคะ”

อวิ๋นรุ่นชะงักมือแล้วตวัดสายตามอง “เจ้าพูดถึงเรื่องอันใด”

หญิงสาวคลี่รายงานผลการเรียนของหย่งเยี่ยออกอีกครั้ง พร้อมใช้นิ้วเรียวงามที่ชี้ไปยังตำแหน่งหนึ่งของรายงาน “รายงานผลการเรียนที่หม่อมฉันเขียน บอกว่ามีจุดหนึ่งในบทเรียนที่หย่งเยี่ยเข้าใจไม่กระจ่าง ยังเขียนอธิบายได้ไม่ค่อยดีนัก ที่จริงท่านควรตำหนิและตัดสินว่าองค์ชายหย่งเยี่ยไม่สมควรไป แต่พระองค์ก็มิได้ตรัสออกมา ย่อมแสดงว่าไม่อยากให้องค์ชายน้อยพลาดโอกาสไปยังอุทยานล่าสัตว์อู่ถง เช่นนี้แล้วจะไม่ให้หม่อมฉันชื่นชมพระองค์ว่าเป็นผู้มีน้ำพระทัยดีงามได้อย่างไรเพคะ”

เขาหรี่ตามอง พลางดึงก้านอิงเถาออกจากปากแล้วทิ้งลงในจานกระเบื้องเคลือบสีเขียวไข่กาเนื้อดี “ปากหวานเช่นนี้นอกจากจะขออนุญาตข้าให้เจ้ากลับไปยังจี๋หลินบ้านเกิดแล้วยังต้องการอะไรอีก”

หานฉงหรงคลี่ยิ้มเต็มใบหน้าดูจริงใจอย่างยิ่งก่อนเปลี่ยนการินชาใหม่ลงในถ้วยชาของชายหนุ่ม “ท่านอ๋องคิดมากไปแล้ว เพียงแค่ให้หม่อมฉันกลับบ้านเกิดก็นับเป็นพระกรุณาล้นเหลือแล้ว ฉงหรงจะยังต้องการอะไรอีก”

ต่